- w Rajku (Negrei) zawarł przymierze z czarnoskórym Janem Presterem - cesarzem i arcykapłanem Abistanu (widział wszystko w magicznym krysztale, jego kościół kurczył się i powiększał, pokazał O. swój zwierzyniec a w nim największy skarb swego cesarstwa - ptaka ylleriona, na prośbę Księdza Jana zabija demona Mengistosa, O. razem z cesarzem udał się w Góry Smocze, gdzie ród króla odmładzał się w ogniu smoków, po drodze odparli atak Białej Hordy - wojska białych ludzi, chcących założyć Imperium Południa, zwiedzonych przez fałszywych bogów - czarnoksiężnika Poloniusza, smoka Ożdaja, cyklopa Polifema i giganta Radymira, O. pozabijał owych bożków, Jan Prester darował życie Białej Hordzie i pozwolił jej na osiedlenie się w swym cesarstwie) z pomocą jego lenników z murzyńskich plemion Masima, Nox, Kikonów, Marów, leśnych karłów Bambutów, olbrzymów Vatuna i ludożerców Najamów, oraz włochatych karłów Agogwe walczył z ludźmi - lampartami (ich biała królowa wysłała przeciw O. ognistego olbrzyma z Mogdaszo, słonia ludożercę z Wieżowych Bagien, smoka Dilai z bagien, mngwę i chimiseta, pomoc szympansa, torturami zmuszanego do współpracy z Zakonem - na czoło kapała mu woda przez długie godziny), O. zawarł przymierze z białym królem Tar - Azanem (poznaje jego żonę Joannę Sevenę - T. A. odrzucił dla niej oświadczyny królowej ludzi lampartów, więc się zemściła), przejeżdżał przez tajemne, gliniane miasto Dione nad rzeką Nihar, ośrodek kultu bogini Diany, gdzie w każdy poniedziałek odbywały się wielkie targi, spotkał w nim murzyńskiego herosa Maliego, po zakończonych remisem zapasach zawarł z nim braterstwo krwi i razem z nim w wyprawie zwyciężył hipopotama - ludożercę, ogromnego nietoperza olitiau, wielkiego pawiana Balabuna (Mali zmarł od jego zatrutych kłów) i pomógł królowej Amazonek Azrze, z którą łowił zygzakondy amazońskie, pokonać Gorgony, w służbie Księdza Jana walczył z piratami z królestwa Sumali, wspiął się na Górę Magnetyczną (wyrył na niej imię ukochanej), na Ikonie przeskoczył Rów Ognia i badał królestwo Gondwanę, gdzie żyli ludzie z głowami zwierząt (przesłał dary od Księdza Jana), badał wyspy Bergamuty - z pomocą słonia o dwóch trąbach uwolnił murzyńską księżniczkę od białych, rogatych ludożerców w czarnych tunikach, przemierzył Morze Suche (spotkał zielone słonie) i Morze Ciemności (pełne morskich potworów, uratowany przez gwiazdę świecącą w koronie św. Gospy), płynął Rzeką Złota do Ziemskiego Raju, lecz nie wszedł tam, pomagał bronić Abistanu przed najazdem przybyłych z południa ludożerczych plemion: Fang (z królem Apingi na czele), Kyarava (piekli ludzi oblepionych błotem), Ubangi, Asande, Monbuttu, Bassange (składali mrówkom ofiary z głów ludzkich), Tangala (lubili jeść kobiece głowy), Bele (uważali mięso kobiet za gorzkie), Ib (lubili knykcie), Bambala (na czele król Liboko, pragnący zjeść wszystkich ludzi), Mambila, Sura i Kukuku (na ich czele stali trzej bracia, zjadali skazanych na śmierć), oraz Ganavuri, Rabakuba i Zumperi (na ich czele stali trzej bracia); plemiona te zgromadził pod swymi rozkazami demon Vasalanga przybierający postać czarnego koczkodana, zostały rozgromione w bitwie pod Palanar
- w Rajku, w Dzikich Królestwach Nirów zwyciężył
Aminę - młodą murzyńską królową - wojowniczkę z Nir -
Aradżan, w jej wojsku służyły szare goryle - ludożercy z
maczugami, oraz murzyńscy zombie z maczugami, A. z każdego
zdobytego grodu wybierała kochanka, a rano ścinano mu głowę
- w Królestwie Saira zabił potwora Mobutu
(czarny lew z głową czarnego koguta)
- O. był w królestwie Nefertum (otoczonego rzeką
Apoją), gdzie mieszkały śniade i czarnowłose wojowniczki, podobne
do Egipcjanek, w ich państwie kobiety znały pismo hieroglificzne,
były wojowniczkami i kapłankami, zaś mężczyźni ich
niewolnikami, chłopami i budowniczymi piramid, Nefertumijki miały
wiele mężów, nosiły dużo klejnotów, O. jako mężczyzna był
traktowany z pogardą, jedynie dziewczynka Taliti, której zginął
kotek i nie mógł się odnaleźć, mimo wytrwałych modłych do
bogini Bastet, zaprzyjaźniła się z nim, choć najpierw próbowała
go zabić, aby móc zostać zaliczoną w poczet Wojowniczek Izydy i
zyskać prawo do przedrostka ,,nefer'' przed imieniem, razem udali
się na Pustynię Piramid, na której mieszkała czarownica Nefer -
arati, która wewnątrz skalnego grobowca trzymała tapiale (podobne
do olbrzymich kotów potwory, o żelaznych, zatrutych kłach i
pazurach, nagie, bądź pokryte zatrutymi kolcami, zapalające, lub
zamrażające czerwonymi, lub zielonymi oczami), w które zamieniała
ukradzione koty - święte zwierzęta Kemetu, Melanopodii i
Nefertumu, czarownica zamierzała wykorzystać je do podboju świata,
aby wypróbować swe wojska puściła je na O. i Taliti, lecz oni
zwyciężyli w boju, a następnie zdobyli grobowiec, Taliti ścięła
szablą głowę czarownicy (w Kemecie, Melanopodii i Nefertumie
skrzywdzenie kota karano natychmiastową śmiercią), a wówczas
prysł zły czar rzucony na wszystkie porwane koty
- na wyspie Słupnicki Ostrov, gdzie mieszkał św.
Słupnik na słupie pilnowanym przez dwa gryfy, O. wszedł do
biblioteki, gdzie spotkał potwora Cywetę (podobny trochę do
cywety, trochę do likaona, miał ogon zakończony ludzką dłonią),
potwór rozgryzł w zębach złoty budzik i zaatakował O.
- w czarnym królestwie Głodowych Ziemi, O.
spotkał pomagającą trędowatym, kalekom, głodującym, wdowom i
sierotom, piękną, białą kobietę Sendelirę z Asarmathu (wiernie
służyła jej młoda niewolnica z Armanu), O. pomagał jej w pracy,
oraz odbił z niewoli wodza lipajskich koczowników króla –
czarnoksiężnika Catafalcusa
- w czarnym królestwie Bisumej trafia do wioski
bialych księżniczek (na ich czele stała królewna Niala), które
zamienily się w pantery – czarne i złote, aby bronić Bisumeju
przed najazdem Korijczyków (na ich czele stał książę Fukuyama)
- O. był w czarnym królestwie Samibi, gdzie żyły
same dzieci, bez dorosłych, po ziemi tej oprowadza go dziewczynka
Tija
- w czarnym królestwie, zwanym Sadia (założonym
przez królową – wojowniczkę Sadię, córkę Thurkhana) zabija
złego króla Gissena
- w czarnym królestwie Mamaban spotyka białą,
czerwonowłosą wojowniczkę Rudinę z Mosochu, która zabiła czarną
mambę, atakującą dziecko, Rudina ugościła O. w swojej chacie,
razem wzięli udział w wojnie Murzynów z mambami, wojnę zakończyli
zabijając ich królową Türkas – kharka (17 – metrowa mamba o
turkusowej skórze, domagająca się ofiar z ludzi)
- O. spotyka Senę; piękną, białą królową
murzyńskiego państwa Sambili (długie, złote włosy, bikini ze
skóry złotego lamparta), rządziła mądrze i łagodnie, broniła
swych poddanych przed potworami, rozbójnikami, łowcami niewolników
i najeźdźcami z plemion Barasza i Bar – Barusza, była kochana i
podziwiana przez swój lud, jednak stary czarownik Gargul, opłacany
przez króla Bassaja z Bar – Baruszy kazał jej udowodnić swe
prawa do trony przez przyniesienie korony z zaczarowanego zamku
Curatus, wybudowanego przez wiekami przez elsynorskiego króla
Likaona, O. złorzył hołd Senie i razem udali się do zamku,
walcząc z duchami, gigantycznymi wężami i skorpionami, wielkimi
lwami, olbrzymami, oraz trójgłowym psem, aż zdobyli koronę,
wóczas na ich drodze stanął potwór Makumbi (olbrzym z głową
guźca), zabity przez O. i Senę, a potworem tym był czarownik
Gargul, gdy Sena wróciła z koroną nikt już nie kwestionował jej
prawa do tronu, pragnęła poślubić O. lecz on odmówił, zamiast
niego poślubiła sarakeńskiego księcia Nab – el – Verver z
królestwa Verver
- O. zawędrował do murzyńskiego państwa Sambal
- jarat, gdzie walczył z tygrysem szablozębnym, spotkał jego
piękną, białą królową - Sanę (smukła, długie, czarne włosy,
bikini ze skóry złotego lamparta, oczy zielone, złote ozdoby,
wymyślny tatuaż na brzuchu i kostce), Sana oprowadzała O. po swych
włościach na grzbiecie słonia, w czasie postoju i kąpieli przy
pomocy zbudzonego z drzemki O. zabiła i zjadła krokodyla i pytona,
O. spotkał celetińskiego, rozpustnego wojownika Conna z Carvanu
(ilekroć obcował cieleśnie z kobietą, aby to uczić malował i
tatuował swoje ciało różnymi farbami), Conn zakochał się w
Sanie i dla niej pozbył się upamiętniających rozpustę malowideł,
na jej królestwo napadł tyranozaur i stado welocyraptorów,
niszczące całe wioski, O., Conn i Sana pozabijali dinozaury, po
walce Conn poślubił Sanę i zamieszkał z nią w puszczy
- w górach Atal – assa spotkał murzyńskie
plemię Kapszuru (ich nazwa znaczy Złodzieje, pochodzą od
bojemskiego herosa Złodzieja z Lipanovic), żyli z hodowli bydła,
którego strzegły udomowione niedźwiedzie
- w Dzikich Królestwach Nirów bronił
połączonych plemion Sudów i Arandów przed najazdem Merkułów
(ludzi z głowami hien), pomogli mu Markubowie (ludzie o głowach
trzewikodziobów), polujący na bagnach na gigantyczne skoczki mułowe
- na ziemiach Nirów, w królestwie Bandulu, O.
spotyka Vlada Czarnego (murzyńskiego wampira z osady czarnoskórych
wampirów Al - Dżarak), który poświęcił życie zabijaniu swych
pobratymców, O. i Vlad Czarny walczą z murzyńskim królem –
czarownikiem Disartem, który miał moc zapalania oczami, podpalił
nimi wieżę swego wasala Dingona pełną ludzi, Vlad Czarny chodząc
po gładkiej ścianie wyniósł przez okno dziecko, które bało się
skakać
- w ziemi Sange, ze stolicą w Sular spotkał
Murzynów wyznajacych wiarę gaudamicką, zakazującą jedzenia
mięsa, picia alkoholu, zabijania zwierząt i ludzi, królestwo
pustoszył chimiset, O. razem z królem Mulsangiem wuruszył go
zabic, pomógł im biały, noszący purpurowy czaprak Centaur
purpuratus Bień, który wydobył z ust miecz potrzebny do
zabicia bestii
- w osadzie Saqalab – jarat spotkał białych
Wenedów, dawnych niewolników władców sarakeńskich Abasa i
Fatimiusza, żyjących na sposób Nirów
- w ziemi Habando, O. zabił Aigamuksa
(czarnoskórego olbrzyma - ludożercę, mającego oczy na podeszwach
stóp)
- w Królestwie Harar O. zabija królową hien
rozkopującą cmentarze, jego czyn wywołuje zemstę hien, O. broni
Hararu przed nimi
- w pustynnym królestwie U – tapiya zabił
wielką jak koń jaszczurkę Garhamę, polującą na ludzi, potem zaś
olbrzymiego nietoperza – wampira z Ras - tafari
- w królestwie Luba żył bożek Abamus (Murzyn o
białych kłach i szponach), który domagał się niemowląt na
ofiarę - pożerał je, O. wytropił Abamusa, zaszedł do jego zamku
zbudowanego na szczycie góry Użar z kości nienarodzonych dzieci
(po obu stronach jego tronu leżały hieny) i pokonał go, kapłani
Abamusa wygnali O.
- w królestwie Kuba, graniczącym z Lubą, O.
wyzywa na pojedynek tyrana Kastreka, nie udaje mu się go zabić i
musi opuścić jego królestwo
- w górskim królestwie Kenaya, gdzie padał
śnieg spotkał białe goryle, ich król Płatek Śniegu, jego
przewodnikiem był lampart, O. bierze udział w zapasach i zwycięża
wszystkie goryle, uczta
- w Ganie (stolica: Jana), O. spotkał oprócz
Murzynów, plemię Gnu (pół - ludzie, pół - gnu), postrachem
królestwa Gany był Sadr - słoń zionący ogniem po zjedzeniu
magicznej rośliny iskrzycy, O. złapał go w pułapkę i oswoił
- O. zaszedł do królestwa Serenati, rządzonego
przez lwy, ich król Asłan walczy z O. po czym poznawszy jego
nadludzką siłę, przyjmuje za syna, O. żyje i poluje razem z
lwami, lwice chcą jego nasienia, lecz on odmawia, w czasie najazdu
murzyńskiego plemienia Masima, O. doprowadza do zgody
- w ziemi Majumba zapobiega wojnie karłów
Bambutów i murzyńskich olbrzymów Vatuna (ich kobiety rozdeptywały
złapanych karłów), po stronie B. walczyć mieli Pongo; plemię
goryli, O. sprowadza z gór olbrzyma Kingu - ogromnego goryla w
złotej koronie, czczonego jako bóg przez obie strony, i on nakazuje
pokój
- O. zaszedł do królestwa Bafum – Bansav,
gdzie rządzili królowie – bliźniacy uprawaijący kanibalizm;
chcieli pożreć O. wlewając mu do gardła wrzący olej
- w ziemi Valindu rządził biały król Poldus
Vlandriscus, który chronił swoją brodę przed deszczem za pomocą
skórzanego pokrowca i zamienił Murzynów w niewolników,
zbierających kauczuk, służyła mu gwardia z Murzynów - ludożerców
(plemię Kurkuma), ich biały wódz miał w ogrodzie ludzkie czaszki,
niewolników karano obcinaniem dłoni i wieszaniem na drzewach, O.
obalił złego króla
- w królestwie Tangana przepłynął jezioro o
tej samej nazwie na grzbiecie żółwia skórzastego, zaś na drugim
brzegu wdarł się do czarnej Wieży Iluminatów, którzy porywali
Murzynów i składali ich w ofierze wielkiemu jak stół złotemu
kompasowi, O. zniszczył ów kompas, wieżę i uwolnił jeńców
- na Ikonie przeskoczył Rów Ognia, przygody w
Gondwanie - królestwie ludzi z głowami zwierząt, w karczmie
widział człeka o głowie myszy, jedżącego ziemniaki, polane
roztopionym serem i człeka o głowie warana z Komodo, gościła go
rodzina ludzi z głowami łuskowców, był na balu u czarnoskórej
hrabiny Latuy o głowie czarnej pantery, która częstowała gości
czekoladą, bijącą ze źródła, w jej pałacu oglądał rzeźby
dłuta ludzi o głowach węgorza i skrzydlicy, kupiec Vokol (głowa
kota) mówi O. o zdradliwości hrabiny, audiencja u króla i
królowej, o głowach lwów, udział w turnieju - wygrał z
rycerzami: nosorożcem, słoniem, bykiem, rekinem, krokodylem, orłem,
lampartem, waranem i legwanem morskim, nagrodzony złotym
naszyjnikiem w kształcie lwich kłów, król nie chciał go puścić,
aby ludzie nie podbili G., O. uciekł
- O. w murzyńskim królestwie Ayamji spotkał
piękną królową Aiszę z celetińskiej krainy Morar (wysoka,
złote, wijące się włosy, niebieskie oczy, jasna skóra, białe
szaty), otoczona czcią boską królowa, władająca potężną
magią, podjęła O. wystawną ucztą w zamku Mori - ghat i wyjawiła
mu sekret swej długowieczności; przed 500 000 lat przybyła na
Czarny Ląd, i odnalazła szkalną kolumnę wypełnioną płynnym
ogniem, gdy weszła do środka ogień dał jej długie życie,
nastęnie zdobytą mocą zabiła demona Juszkura, chcącego zniszczyć
ową ziemię, ów umierając zapowiada, ze Ayamji zginie w ogniu i
wodzie po śmierci Aiszy, królowa proponuje O., by został jej mężem
i królem i żeby razem żyli wiecznie, O. odmawia, zaś Aisza
czarami sprowadza nań starość i ślepotę, po czym każe wtrącić
do lochu, następnie chcąc przedłużyć sobie życie na dalsze
tysiąclecia wchodzi do kolumny płynnego ognia i ginie weń, bo z
tego artefaktu można było korzystać tylko raz, po śmierci Aiszy,
O. odzyskuje młodość, moc i wzrok, wyrywa kraty i wychodzi z
lochu, zaś królestwo Ayamji zgodnie z przepowiednią ginie w ogniu
i wodzie
- O. zabłąkał się do królestwa króla Aminusa
Otyłego - ludożercy i tyrana (zbudował amfiteatr i występował w
nim jako gladiator, swą żonę rzucił na pożarcie pytonowi, miał
czarną panterę, której dał złotą kość pokrywającą się
mięsem do obgryzania), O. zabił Aminusa Otyłego w walce, potem
zbiegł do cesarstwa Vokassa Samojedzia - tyrana i ludożercy,
któremu służyły ogniste orły i jego też zabił, walczył z
królem Mugabusem z Simby (królestwo pełne kamiennych budowli,
handlujące nawet z Sinea) i z białym tyranem Malanusem i jego białą
drużyną z Savizi, uciskającym Murzynów z plemienia Vantu
- w ziemi Vagimów, O. znalazł się w dole -
pułapce z dzikim kotem - ludożercą Vobo, wyciągnął go i
darował mu życie, w zamian za zaprzestanie pożerania ludzi
- O. i Vobo bronią ludu Vagimów przed najazdem
Al - Zamburów, mających słonie, O. doprowadza do zawarcia
przymierza królów obu plemion, Uldi i Mamby, Vobo opuszcza O., w
razie potrzeby każe się przywołać specjalnym zaklęciem
- O. broni plemion Vagima i Al- Zambur przed
najazdem króla Digaana z Sulu
- O. zaszedł do krainy Mau – Mau, gdzie rządził
biały król Colonus, Murzyni wzniecili powstanie przeciw niemu,
rekruci powstańców pili krew owczą zmieszaną z własną,
generałowie starte na proszek kości nadgarstka, krew i odchody
białych wojowników króla, zaś marszałek polowy musiał zjeść
mózg i serce dorosłego męża i dziecka zabitych w tym celu,
Colonus został zabity i zjedzony
- do Cudomirii (Czarny Ląd) dostali się z
naszego świata dziadek i wnuczek, spotkali królową Solambę
(piękna Murzynka znająca wszystkie języki Nirów), budująca
imperium Nirów, królowa otrzymała wsparcie od Złego Mzimu, które
zażądało ofiary z dziadka i wnuczka, królowa odmówiła, pomógł
jej O.
- O. uratował przed łowcami niewolników
murzyńską dziewczynkę Milindi, która zaprowadziła go do swojej
wioski zwanej Nubal - siafu, gdzie Murzyni żyli w symbiozie z siafu,
czcili posąg bożka Mrowca (ogromnej mrówki), a przed zjedzeniem
zabezpieczały ich amulety w kształcie mrówek wydzielające
magiczny aromat, siafu broniły mieszkańców wioski przed wrogami
(O. i Ikona dostali amulety), wódz wioski nie chciał się podzielić
amuletami z innymi plemionami, siafu polowały dla Murzynów, O.
został poczęstowany pieczystym z upolowanego przez siafu pytona
- nad jeziorem T’sad, O. spotkał plemię
olbrzymów Sao (potrafili ręką zatrzymać bieg rzeki, mieli łuki z
palmy, łapali słonie i hipopotamy)
- w królestwie zwanym Merun, leżącym u stóp
góry Meru, O. natrafił na plemię murzyńskie polujące na ngobou
(styrakozaury)
- król Vaburu z Sambistanu sprzedawał swych
poddanych Nabatejczykom jako niewolników, O. ich odbił z rąk
handlarzy, do Sambistanu przybywa biała niewolnica Tamara z
Kolchistanu, obala złego króla w pojedynku magicznym i wygania go,
po czym Murzyni koronują ją na swą królową, O. pomaga jej
odeprzeć atak wygnanego króla
- O. był w Czarnych Królestwach Pocomo (plemię
niemych karłów, otoczonych pogardą sąsiadów i żyjących na
wyspie), pijaków Borano i brudasów Turkanów (O. bez skutku chciał
ich nauczyć higieny)
- zabłąkał się do ziemi Sulu, gdzie rządził
okrutny król Išaka VII
(nadludzko silny, czerpał siłę z ziemi, łysy, na głowie strusie
pióro, miał 2800 żon, lecz pozabijał wszystkie ich dzieci, masowo
mordował poddanych, niegdyś razem z matką cierpiał wygnanie),
który chce zabić O. (walczy mieczem, maczugą i krótką włócznią),
lecz O. najpierw go oszczędził, by dać mu dobry przykład, lecz
gdy I. chciał go zabić podstępem, sam został zabity
- O. w Pretorium spotkał boga Kaithka (ubrany w
czerwone szaty kościotrup puszczający bąki), który kochał
Murzynkę Nalimę, która chcieli mu wykraść Xanthowie, ludzie o
żółtej skórze tak twardej, że nie imało się jej żelazo, O.
zabił Kaithka, który zamierzał z Nalimy wypić krew i obronił ją
przed Xanthami, po czym zwrócił ją kochającemu ją Murzynowi
Sumbasie z sąsiedniego plemienia
- O. na ognistej pustyni Nambie pokonał zionącego
ogniem potwora Demogorgona Nienasyconego (olbrzym z wężami na
głowie i wielkimi kłami), który pustoszył ziemie ludu Nambów i
mieszkał w pałacu z płomieni, O. pomagał dziki kot Vobo, który
poległ
- na zamieszkanej przez ludzi wszystkich ras
wyspie Seselii (jej plaże zamiast piasku pokrywały ostre, białe
muszle) spotkał białego człowieka Śmierdzinogę, który
rywalizował z pełnym pychy i rozpustnym osiłkiem Kalanem o względy
najpiękniejszej dziewczyny w wiosce – czarnoskórej Radei,
ostatecznie to Śmierdzinoga uratował dziewczynę przed wężem
morskim i ją poślubił
- na wyspie Mogdaszo walczył z gigantycznym wężem
Pęzem, oplatującym mogaszyjską lwicę z rozetką na czole, lwica
zaprowadziła O. do swego stada, na którego czele stał stary Agurpi
o srebrnej grzywie, lwy mogdaszyjskie miały po jednej czarnej
rozetce na czole, spotkał wielkiego jak goryl palczaka i ostrzeżony
przezeń, uratował królewnę przeznaczoną na ofiarę dla
Przeklętego Kwiatu przez królową i arcykapłankę Ranavalonę
(masowo truła poddanych, wyznawców Isasa Masama zrzucała w
przepaść), O. skazany przez nią na walkę z fossą, lecz zwierzę,
nie chciało go atakować, co uznano za znak, O. przeżył próbę
Zatrutego Kwiatu, więc lud widząc w nim boga zabił R., a na tron
wyniósł jej niewolnicę Majonkę
- O. dopłynął na wyspę Terra Magellanica
(spotkanie z Ferdynandem Magellanem, który pokazuje mu w swym domu
freski przedstawiające jego podróże - w tym podróż do nieznanej
wcześniej galaktyki, przygody, spotkanych ludzi i zwierzęta i daje
mu latający statek, którym wraca do Ojczyzny)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz