Królowe rusałek

Po śmierci Europy i Bałkana Łobasty ich dzieci wybrały sobie królową. Została nią Anej. Choć wiele jej sióstr pragnęło być na jej miejscu nie cieszyła się ze swej koronacji. Całe życie marzyła, by służyć Rodzenicom; Wiośnie albo Latu, lecz te nigdy nie prosiły ją o to. Jej brat Łobastek pocieszał ją słowami:

,,Królowanie to też służba swoim braciom i siostrom. Ty się do niej nadajesz, bo miast pożądać berła, wolałaś służbę. Poza tym twoje serce jest najlitościwsze i najmężniejsze.''

Wstąpiła na tron jako Anej I. Urodziła przyszłą królową Anej II córkę Laurasa, matkę Aradvi córki Trojdena. Gdy ta bezdzietnie zaginęła, wybrano czarnoskórą Afarakę; ponieważ jej córka Afryka zrezygnowała z sukcesji po matce, wybrano pierwszego króla. Został nim wodnik German z krainy, którą później nazwano Teutmanią. Obalił go herszt rozbójników ,,Vodni'' z Łobastowa, urodziwy Trojan. Ten sam ogłosił się królem, lecz umierając German rzucił na niego straszny czar oszpecający. Wówczas Trojan zrzekł się tronu, na który wstąpiła Mari ze Wschodu. Była matką Tuvy, matki Mordvy, matki Udmurii i księżniczki Kałmakii (Kałmucji), która umiała jeździć na koziorożcu i nie została królową. Okoliczni ludzie szanowali półludzkich potomków owych królowych - Strażników Kurhanów, którzy pełnili honorową straż nad ich grobowcami. Jednak w erze jedenastej król Orus wytruł ich na uczcie i zajął ich osady, rozciągając swe władztwo aż do rzeki Roxyzor. Od dzieci Strażników Kurhanów w swych żyłach mających więcej krwi niebieskiej niż czerwonej pochodzą Marijczycy, Udmurcy, Tuvianie, Mordwini i Kałmucy. Królowa Mari miała jeszcze niekoronowane córki Komi i Karelię, jednak ich miejsca pochówku zniszczył potop smoły. Nad Kurą i Araxem wznosiły się stolice Kury i Araxieny. Ze wschodniego Końca Świata pochodziła szlachetna Bharatiena, żona wodnika Gangosa, a przyjaciółka króla tihern Wengałły (Kosa Oppman nazywa go ,,tygrysem Bengalą''). Bharatiena miała córki Dżawę, Sumatrę, Irianę, Sumbawę, Flores, Malayę i synów Celebesa i Kalimantiana - ich imionami nazwano rózne zakątki wschodniego Końca Świata. Żadne z jej dzieci nie objęło tronu. Kolejną królową była Siubiela Morska (Sabella Okeanida). Słynęła z odkrywczych podróży na Daleki Zachód i ponownego odkrycia legendarnej wyspy Gibernii (Irlandii), gdzie założyła swą stolicę. Jej córką była Nastazja, która mszcząc śmierć dwóch synów zabijała różne potwory, raz nawet olbrzyma, który się w niej zakochał umierając. Nastazja urodziła złotowłosą Valaškę, która przemierzała świat w orszaku Dziwicy i walczyła ze straszydłami. Pierwszą koronowaną czarownicą była Malkieš Lysarayata (,,Perła Łysicy''). Heros Volch Alabasta wzniecając przeciw niej powstanie lekkomyślnie ogłosił się królem, lecz szybko zrezygnował, bo nie władza była mu przeznaczona, lecz wędrówka i walka. Jednocześnie sprawowały rządy południca Osetia i nocnica Kabarda - jedna rządziła w dzień, a druga w nocy. Z ich krwi powstały narody obu Osetii i Kabardo - Bałkarii. Pierwszym królem od czasu Trojana był Rysy. Koronowano go, gdy wygrał konkurs bez sprzętu zdobywając górę Krępak, od jego imienia zwaną teraz ,,Risiną''. Wcześniej jako jako prosty szewc chciał uszyć buty dla Ageja - myślał bowiem, że ów wygląda jak ogromny wodnik. Jego sąsiad, trochę podśmiewywując się z Rysego wytłumaczył mu, że Agej jako duch nie jest podobny do wodnika i nie potrzebuje butów. Jednak musiał docenić miłość i zapał jaki został włożony w tę zbędną skądinąd pracę.

,,Błogosławiony trud, z którego mocy, powstaje taki but wśród takiej nocy''¹

- śpiewano przy jego koronacji. Był ojcem Wił, z których Wiła Milovana została królową. Przy całym swym pięknie miała oczy barwy ognia, a jedna z jej nóg była jak u kozy. Wiły przybierały postaci różnych zwierząt, a niektóre z nich wybrały kult Rykara, co nie dotyczy omawianej królowej. K. Oppman (,,Perłowy latopis'') pisze o Wile - kacie w Żelaznym Zamku w Burus. - Później królować przyszło Białej Damie, która pochodziła z ruin twierdzy Opołonek i to ona niegdyś objawiła się tam Mrukvie I i Lisyvce. Jedyną koronowaną syreną była Bereginia. Czytelnik zna imię Goplana z ,,Balladyny'' Juliusza Słowackiego - jedną z bohaterek dramatu jest królowa jeziora Gopło - Goplana IV z ery trzynastej. Następczynią Beregini była Goplana I, matka Goplany II. Ostatnia z rusałczych królowych to Goplana III, którą zabiła potopowa fala smoły.

Regalia stanowiły złote korony w postaci opasek nad czołem, mające odrośl w kształcie kwiatu lilii, lub muszelki - w tym miejscu zawierające szafir, kolczyki w kształcie żołędzi, buty z płatków białej róży, zapinane na złote klamerki (pierwsza zaczęła je nosić Anej I), kabłączki skroniowe, posochy zakończone figurką jednorożca, białe szaty i szklane trony z oparciem stylizowanym na lecącego żar - ptaka. Jednak najważniejszym regalium był pektorał - czerwony dysk, zwany ,,Sercem Niepodzielnego''.

1 fragment jednego z wierszy B. Leśmiana