Kostroma

,,KOSTROMA w mit. wschsłow. personifikacja wiosny i płodności przedstawiana jako młoda kobieta w białym stroju i z gałązką dębową w ręku, pierwotnie zapewne umierająca i zmartwychwstająca bogini (...) regulująca cykl wegetacyjny. Obrzędom śmierci i odrodzenia się Kostromy towarzyszyły płacz lub śmiech uczestników. Nazwę łączy się zwykle z ros. kostior, ukr. koster 'stóg, sterta' oraz z ros. koster', kostra 'zewnętrzna tkanka roślin używana jako przędza'' - Andrzej M. Kempiński ,,Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich''