Foki

Foki są grupą ssaków płetwonogich. Od morsów i uchatek różnią się torpedowatym kształtem ciała, brakiem małżowin usznych, oraz tym, że w przeciwieństwie do uchatek są niezgrabne na lądzie. Żyją w morzach opływających Europę, Azję, Amerykę Północną i Antarktydę. Dwa gatunki: foka bajkalska i foka kaspijska zamieszkują wody słodkie. Foka szara sporadycznie bywa widywana w zachodniopomorskich jeziorach Dąbie i Łebsko. Potomstwo rodzi się na lądzie. Odżywiają się rybami, mięczakami i krylem, zaś lampart morski dodatkowo zjada pingwiny i inne foki np. fokę krabojada. Najstarsze płetwonogie pochodzą z miocenu. Najprawdopodobniej foki pochodzą od prehistorycznych wydr, a uchatki i morsy – od niedźwiedzi.

W Bałtyku żyją trzy gatunki tych ssaków: foka szara, foka pospolita i foka obrączkowana. Najsłynniejszym z tych ssaków jest foka szara Balbina ze stacji na Helu.

Inną wyłącznie europejską foką jest mniszka śródziemnomorska. Żyje w Morzu Śródziemnym. Ma krótki i szeroki pysk. Jej najbliżsi krewni to: wymarła mniszka karaibska żyjąca u wybrzeży Antyli i zagrożona wyginięciem mniszka hawajska.

Areały dwóch słodkowodnych fok: kaspijskiej i bajkalskiej określają ich nazwy. Pierwsza żyje w Morzu Kaspijskim, a druga w jeziorze Bajkał. Foka bajkalska jest ciemnoszara, z jaśniejszym brzuchem (ubarwienie maskujące w wodzie).

Foka grenlandzka żyje u polarnych wybrzeży Ameryki Północnej i w Morzu Białym. Jej młode rodzą się pokryte białym i puszystym futrem maskującym je na śniegu. Jest ono powodem ich zguby, ponieważ ludzie polują na ich młode. Czynią to na lądzie. Podobno obdzierają je żywcem ze skóry. Chociaż usprawiedliwiają się, że na mrozie i na lądzie jest to niemożliwe, słynne zdjęcie foki zabijanej pałką zelektryzowało świat. Na szczęście coraz więcej ludzi rozumie potrzebę ochrony fok. Do protestów przyłączyła się aktorka Brigitte Bardot i organizacja ekologiczna Greenpeace. Ci ostatni malują focze niemowlaki nieszkodliwą dla przyrody farbą, aby zniechęcić ich morderców. Pomysł był dobry, ale błędem ekologów było to, że ostrzegli o swoim zamiarze. Na miejscu odebrano im farbę.

Największą foką świata jest słoń morski, zwany mirungą (5 m długości). Został tak nazwany ponieważ u starych samców nos jest wydłużony w krótką trąbkę. Samice są mniejsze od samców. Młode rodzą się pokryte czarnym futrem. Żyje w wodach opływających Antarktydę. Jest bardzo łagodny dla człowieka, podrażniony ,,płacze'' czarnymi ,,łzami''. Kiedyś ludzie masowo zabijali słonie morskie dla ich tłuszczu.

Zaprzeczeniem łagodnego słonia morskiego jest kapturnik żyjący u polarnych wybrzeży Ameryki Północnej, nazwany tak dlatego, że na głowie ma podłużny ,,balon'' ze skóry.

Lampart morski żyje natomiast na Antarktydzie. Jako jedyna foka na świecie poluje na pingwiny i inne foki.

Wiele fok jest gatunkami zagrożonymi i ginącymi. Spustoszenie w populacjach tych zwierząt czynią odłowy ich młodych, zanieczyszczenia mórz i oceanów. Negatywny wpływ na te zwierzęta mają też masowe połowy ryb stanowiących ich pożywienie. Niektóre foki duszą się w sieciach rybackich. Ginące są: foki szare (znajdują się w Polskiej Czerwonej Księdze) i obydwie mniszki: śródziemnomorska i hawajska. Dzięki ochronie ocalono słonia morskiego.