,,Akwilin ('orli') ogier Rajmunda z Tolozy, wyhodowany nad brzegami Tagu; z Jeruzalem wyzwolonej, 7, 89, Tassa.
Al Borak (arab. 'błyskawica') mlecznobiała klacz Mahometa o orlich skrzydłach i ludzkim obliczu, która zawiozła proroka z ziemi prosto do siódmego nieba.
Alfana ('klacz') klacz Gradassa z Orlanda szalonego Ariosta.
Arejon ('wojenny') mit. gr. cudowny koń Heraklesa zrodzony przez Posejdona przez uderzenie trójzębem w ziemię (a. z Demeter jako klaczy). Mówił ludzkim głosem i biegł niebywale prędko; podarowany Adrastowi (...) uratował mu życie w nieudanej wyprawie przeciw Tebom.
Babieka, Bawieka, koń Cyda (...). Gdy młody Rodrygo miał sobie wybrać konia, pominął najszlachetniejsze wierzchowce i wybrał niepozornego źrebca. Ojciec chrzestny nazwał wtedy chłopca Babieca (hiszp. 'prostaczek'), a Rodrygo przeniósł to imię na konia. Ten przeżył swego pana o dwa i pół roku, ale nie pozwolił się dosiąść nikomu innemu. Pogrzebano go przed wrotami klasztoru w Walencji, a na tym miejscy zasadzono dwa wiązy.
[...] Balios (gr. 'srokaty') mit. gr. jeden z cudownych koni podarowanych Peleuszowi przez Posejdona; należał później do Achillesa. Ojcem Baliosa, podobnie jak Ksantosa, był wiatr zachodni, Zefir, a matką harpia Podarge.
[...] Brigliadoro (...) (wł. 'złota uzda') słynny koń Orlanda, ustępujący tylko Bajardowi w szybkości i czarodziejskich właściwościach.
[...] Ferant d'Espagne (st. - fr. 'rumak z Hiszpanii') siwek Olivera, jednego z paladynów Karola Wielkiego.
Grani (szary) bajecznie szybki rumak Zygfryda z st. germ. Pieśni o Nibelungach (...). W operze Wagnera Zmierzch bogów służy Brunhildzie.
Gringolet koń Gawaina (...).
Haizum koń archanioła Gabriela (wg muzułmanów).
Hippokampos mit. gr. jeden z koni Posejdona; miał tylko dwie przednie nogi, a tylna połowa ciała była ogonem smoka a. ryby.
Hrimfaksi mit. skand. rumak Nocy; piana spadająca mu z pyska pokrywa ziemię rosą.
[...] Kantaka biały koń Gautamy zob. Budda.
[...] Ksantos (gr. 'żółty') mit. gr. jeden z cudownych koni Achillesa. Wg Iliady, 19, Homera, gdy pan jego uczynił mu wyrzut, że pozostawił Patrokla martwego na polu bitwy, Ksantos obrócił głowę i powiedział Achillesowi, że sam wkrótce umrze, nie z winy swego konia, ale z wyroku nieubłaganego przeznaczenia [...].
Lamri ('skoczna') klacz króla Artura.
[...] Marokko koń przyuczony do wykonywania różnych cudownych sztuk przez niejakiego Banksa pod koniec panowania królowej Elżbiety I. Powiadano, że jednym z jego wyczynów miało być wdrapanie się na wieżę kościoła św. Pawła. Wg współczesnej anegdoty pewien terminator wzywał swego majstra, aby wyszedł na ulicę i zobaczył to dziwo; a majster na to: 'Odczep się, głupcze, po cóż mi oglądać konia na szczycie, kiedy mogę zobaczyć tylu osłów na dole!' Kiedy Banks udał się w 1601 do Paryża, uwięziono go podejrzewając, że sztuki Marokka są dziełem czarnej magii.
[...] Rabican koń Karola Wielkiego.
Reksz rumak Rustama (...).
[...] Sleipnir mit. germ. szary ośmionogi rumak Odyna, galopujący z równą łatwością po lądzie i po morzu, symbol wiatru, mogącego dąć z ośmiu stron świata.
[...] Tachebrune koń Ogiera Duńczyka.
[...] Veglianto (wł. 'strażniczek'), słynny ogier Orlanda; we fr. romansie Veillantif ogier Rolanda. [...]'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz