Czarna Mańka – warszawska prostytutka z okresu międzywojennego, która zawsze ubierała się na czarno. W chwili gdy chciała popełnić samobójstwo po śmierci kochanka, przybyły po nią dwa potwory. Były to Pustyj (człowiek z głową pustułki) i Biet (wielki, potworny jeż mający zamiast kolców jadowite węże). Zabrały one Czarną Mańkę w czasy starożytne, kiedy to Polska nazywała się Analapią, na wybudowany na szczycie wysokiej góry zamek czarownika Jaryneca (Jarzyńca) z Ludu Ledy. Jarzyniec nosił koronę z noży i miał jarzące się oczy. Uczynił Czarną Mańkę swą niewolnicą i znęcał się nad nią. Kres jej niedoli położył junak Chełmir, który zabił Jaryneca i jego potwory, Czarną Mańkę zaś pojął za żonę. Mokosza przywróciła byłej prostytutce dawno utracone dziewictwo. Odtąd Czarna Mańka żyła ze swym mężem długi i szczęśliwie. Zmieniła stroje czarne na białe i odtąd zwano ją Białą Mańką.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz