Psychoza wendigo

,,Powodowany głodem okresowy kanibalizm Odżibwa, Montagnais - Naskapi i Kri, plemion mówiących po algonkińsku i zamieszkujących północno - wschodnią Kanadę, antropolodzy określają mianem 'psychozy windigo'. Według Yapa (...), windigo to typ histerii przypominający demoniczne nawiedzenie, a według Wallace'a (...) stanowi ona ekwiwalent schizofrenii paranoidalnej ludzi Zachodu. Windigo to mieszkający w lasach duch - potwór, który nawiedza tubylca i zmusza go do kanibalizmu. Opętany przez niego tubylec sam staje się windigo. Żądza spożycia ludzkiego mięsa jest tak silna, że zmusza windigo do zabicia członka swojej rodziny (...). W 36 na 44 stwierdzone przypadki kanibalizmu ofiarą padł członek rodziny. Jeśli windigo nie uda się wyleczyć, najczęściej ze strachu bywa zabijany przez współplemieńców (...). Autor przytoczył opowieść o matce, która skłoniła syna do zabicia ojca. Następnie z pomocą starszej siostry syn zabił młodsze rodzeństwo. Potem matka, syn i córka zjedli najlepsze części zabitych członków rodziny (...). Bohaterka jednego z tubylczych mitów, żona wielkiego myśliwego dysponująca nadnaturalnymi mocami, zabiła, i jak menada, zjadła  ciało męża i dzieci. Kiedy zdała sobie sprawę z tego, co zrobiła, na jej prośbę zabito ją (...). I. Feder (...), której nasunęły się analogie windigo i menadyzmu, zauważyła: 'Indianie - chociaż bez wątpienia o wiele bardziej rozwinięci mentalne i bardziej zaawansowani społecznie od człowieka mezolitycznego czy neolitycznego - dają pewien wgląd w historię szaleństwa i kontrolę nad nim, w którym powstały mit i ryt dionizyjski'. [...]'' - Jacek Sieradzan ,,Szaleństwo w religiach świata'' (przypis 1126 na str. 601)