Kaspar Hauser

 

 ,,HAUSER Kaspar, 1812 - 33, pojawił się w wigilię Zielonych Świąt 1828 w mieszkaniu rotmistrza Wesseniga w Norymberdze z listem o podejrzanej autentyczności, stwierdzającym, że chłopiec był chowany od 1812 w ukryciu i że powinien zostać żołnierzem tak jak jego ojciec. Wyglądało na to, że chłopca więziono w ciemnicy, bo światło go raziło, a z początku nie chciał jeść nic prócz chleba i wody. Kasparem zajął się słynny prawnik nm. Johann Paul Anselm Feuerbach (ojciec Ludwiga) i oddał go pod opiekę prof. Daumena. Dnia 17 XI 1829 znaleziono Kaspara z raną ciętą, którą jak twierdził, zadał mu jakiś nieznajomy. W 1831 Filip Henryk książę Stanhope, bratanek Pitta, uzyskał przez sąd opiekę nad Kasparem. Zajął się nim odtąd J. G. Meyer, nauczyciel w Ansbach, a Kaspar, mimo pewnego niedorozwoju umysłowego, dostał posadę kancelisty w sądzie małego miasteczka frankijskiego. 14 XII 1833 przyszedł do domu z raną kłutą piersi, od której zmarł w trzy dni później. Wkrótce zaczęła się tworzyć legenda; podczas gdy część opinii uważała go za oszusta, który zginął śmiercią samobójczą, inni widzieli w nim pierworodnego syna księcia Karola Badeńskiego, usuniętego od sukcesji tronu. Historia więzionego dziecka (odpowiadająca typowi bajki ludowej o 'głuptaku' i o 'znajdzie') spopularyzowała się szeroko przez broszurową literaturę brukową'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik mitów i tradycji kultury''