Wanda - królowa Analapii żyjąca w czasach Nerona, skuszona przez Čorty, zgłębiała magię, wierząc, że dzięki temu będzie mogła pomagać swym poddanym. Studiowała dzieła królowej czarownicy Malkieš Lysarayaty, przechowywane w wielkiej bibliotece na wzgórzu Vovel w Grakchovie. Miała moc od służącego jej Čorta, dybiącego na jej duszę. W przeciwieństwie do innych czarownic, krew Wandy i Libuszy, królowej Bohemii, była czerwona miast pomarańczowej. Nie miały szponów, ani nie uczestniczyły w sabatach na Łysej Górze. Wanda chętnie zamieniała się w żmiję i pod tą postacią przemierzała Analapię sprawdzając jak się sprawy mają. Raz udała się w misji dyplomatycznej do Rzymu, gdzie cesarz Neron zaprowadził ją w ustronne miejsce w swoim pałacu i próbował ją zgwałcić. Wanda wyrwała mu się, przybrała postać smoka powietrznego i wyleciała oknem. Postanowiła poznać pierwszych chrześcijan, o których nasłuchała się przedziwnych rzeczy. Zamieniwszy się w żmiję, dostała się cichaczem na Mszę Świętą, sprawowaną przez samego św. Piotra. W czasie łamania chleba, zły duch, który opanował uprawiającą magię królową, przywrócił jej ludzką postać i zaczął jej ustami miotać bluźnierstwa. Na szczęście św. Piotr odprawił egzorcyzm. Wanda przyjęła chrzest i na zawsze zrezygnowała z uprawiania magii.
Libusza nauczyła się czarów od Wandy, również działając w dobrej wierze. W czasie, gdy
Rzymianie najeżdżali Bohemię, potrafiła sprawić, że ich włócznie zamieniały się
w węże. Pod wpływem Wandy, która była dla niej jak siostra, Libusza porzuciła
magię i przyjęła chrzest.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz