,,Ramajanę (dosłownie ‘dzieje Ramy’ napisał poeta o imieniu Walmiki, który żył w II lub I w. p. n. e. i posługiwał się […] sanskrytem.
W siedmiu księgach poematu przedstawiono pełne przygód życie Ramy, który w turnieju zdobył rękę księżniczki Sity. Rama szykował się do objęcia tronu Adżodii, został jednak wygnany przez swego ojca i zmuszony do zamieszkania w puszczy wraz z żoną i przyrodnim bratem Lakszmanem.
Gdy wygnańcy przebywali na odludziu, demon Rawana, król Cejlonu (obecnie Sri Lanka), porwał Sitę. Z pomocą Sugriwy, władcy małp, i jego generała, mądrej małpy o imieniu Hanuman, Lakszman i Rama odbili brankę. Małżonkowie powrócili do Adżodii, a Rama zdobył tron’’ - Bridget Daly (red.) ,,Kim oni byli? Księga pytań i odpowiedzi o sławnych ludziach’’
W sierpniu 2023 r. obejrzałem amerykańską kreskówkę fantasy ,,Sita śpiewa bluesa’’ (ang. ,,Sita sings blues’’) z 2008 r. w reżyserii Niny Paley. W filmie wykorzystano utwory jazzowe Anette Hawshow (1901 – 1985).
Akcja rozgrywa się paralelnie we XXI wieku w USA (San Francisco, Nowy Jork) oraz w starożytnych Indiach (Adżodia, Lanka).
Tytułowa bohaterka, wcielenie bogini Lakszmi była wierną i kochającą żoną Ramy (awatara Wisznu). Po odbiciu jej z rąk Rawany, 10 - głowego króla lankijskich rakszasów (demonów), Sita zniosła wiele upokorzeń po powrocie do Adżodii. Rama wątpiąc w jej wierność, poddał ją próbie ognia. Następnie skazał ją na wygnanie do lasu z powodu plotek swoich poddanych. Na wygnaniu Sita urodziła synów Ramy, Lawę i Kuszę. Wychowawcą obu książąt został pustelnik Walmiki, któremu Sita podyktowała tekst ,,Ramajany’’. Rama usłyszał śpiewany przez synów, pełen gorzkiej ironii hymn na swoją cześć i zabrał ich do swego królestwa. Niestety wciąż nie dowierzał żonie i kazał jej poddać się próbie wody. Wówczas Sita skryła się na zawsze w ziemi. Rama płakał po jej utracie i odtąd Wisznu masuje stopy Lakszmi, zamiast jak to było wcześniej na odwrót.
Drugą bohaterką filmu była Nina, współczesna Amerykanka, wierna i kochająca żona Dave’a. Nie mieli dzieci, mieszkali za to z kotem. Kiedy Dave otrzymał pracę w Indiach, stał się wobec żony oziębły i w końcu ją porzucił. Nina pogrążyła się w rozpaczy.
Film zgrabnie łączy XX – wieczną muzykę jazzową i starożytną mitologię indyjską, tworząc uniwersalną opowieść o bezgranicznej miłości, która spotkała się z czarną niewdzięcznością. Gdyby Czytelnik miał wątpliwości, uspokajam, że nie jestem hinduistą, ani do tego nie zachęcam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz