Ordan z Brustaborga - przyjaciele

Afrodyta Sevena – słynna z urody pani na Bożej Łości, siostra Lidii Seveny, żona Edmunda, matka Urartu, Inki i Biruty.

Aifoza (wspak: Zofia) – wenedyjska bogini czystości i mądrości. Wyglądała jak Zosia z filmu ,,Pan Tadeusz’’ Andrzeja Wajdy grana przez Alicję Bachledę – Curuś (owe zewnętrzne podobieństwo jest nieprzypadkowe, bowiem Zosia była pierwowzorem Aifozy). Dała Ordanowi, pobierającemu nauki w Domu Mężów oliwę czyniąca niezwyciężonym, co umożliwiło bohaterowi uduszenie węża Malakija, który ongiś prześladował go w dzieciństwie.

Ajtallah – król gnomów z Kemetu. Pomógł Ordanowi zabić potwory Sachmet i Saranguma.

Al – Bast – nabatejska bogini mająca postać kobiety z głową kotki. Gościnnie przyjęła Ordana na wyspie Al – Hatt – felimat, zamieszkanej przez mówiące koty.

Al – Uzza – żeński anioł władający Nabateą. Za życia była Orianą; królową Amazonek. Jako podnóżka używała czaszki Starca z Gór. Ordan musiał jej oddać skarby zdobyte w walce z czarnym, jednookim ghulem – rogi jednorożców, kadzidło, balsamy, złoto, perły, drogie kamienie, cienkie tkaniny i latający dywan. Al – Uzza wysłała do ojczyzny Ordana latający dywan z listem do Grabal – cara i jego córek, lecz po drodze rozszarpały go w zabawie smoki.

Ałpamysz – młody heros ze Stepów Azajowa, który zginął pożarty w pajęczynie przez cara pająków Karakurta. W pajęczynie zostały tylko kości i zbroja herosa. Duch Ałpamysza prosił Ordana godny pochówek.

Amberus – celetiński wojownik, razem z Ordanem przyjęty do drużyny Loxeusa z wyspy Vurt. Zginął broniąc Vurtu przed smokami z wyspy Scath.

Anat – Maria – Marta – królowa Pelstei, ze stolicą w Hasie. Będąc arcykapłanką morskiego boga Dagona, przewodniczyła obchodom święta Nowoego Roku w jego świątyni. W czasie uczty powiedziała Ordanowi o trapiących jej królestwo alukach.

Aponitu – cesarz Naponu, któremu Ordan pomógł zdobyć zamek zbuntowanego zakonu rycerskiego Nin – ju.

Araszta VII – król – szach królestwa Parsua. Na jego rozkaz Ordan zabił potwora Abraxasa, wywołanego przez Magów z Piekieł, oraz walczył z rozbójnikami z plemienia Markurów (byli to ludzie o głowach kóz śruborogich).

Ardrara – redunica, czyli jeziorna nimfa z Asarmathu, mająca czerwone paznokcie, rude włosy, błonę pławną i płetwy na udach. Poślubiła Korłana z Vlandrii, marynarza służącego na okręcie ,,Mannigfual’’, zaś Ordan był zaproszony na ich ślub i wesele.

Artus – celetiński król wyspy Vrit, pochodzący z cymbarskiego ludu Silurów. Zasiadał na tronie w Camelocie, a jego rycerze gromadzili się przy Okrągłym Stole. Przyjął Ordana do swej drużyny.

Askan – asarmacki książę, który poślubił Sonayę Malarkę, siostrę królowej Tygrysiej Lilii, żony króla Ordana.

Asklepios, Machaon i Higieja – elsynorskie bóstwa medycyny spotkane przez Ordana na planecie Fosforus. Wyleczyły bohatera z trądu zesłanego przez Afrodytę.

Batura – książę plemienia Połtavów, których stolicą była Poltava. Król Dobromir wysłał Ordana z poselstwem do Batury, aby prosić o żonę dla królewicza Dobromysła. Ordan wziął udział w turnieju, podczas którego trzykrotnie pokonał Baturę w zapasach, wyścigach i strzelaniu z łuku, po czym zawarł z nim braterstwo. W nagrodę zawiózł do Asarmathu, najmłodszą córkę księcia – Jekaterinę.

Beowulf – król wyspy Vrit. Udał się do Asarmathu w przebraniu pana w czerwieni, któremu towarzyszyło pięć czarnych psów o ognistych oczach, z których pysków sypały się iskry. Zabrał Ordana do swego królestwa. Tam bohater pomógł mu otworzyć ciężkie, zapieczętowane drzwi, za co w nagrodą otrzymał dukaty. W owym skarbcu mieściło się Trzynaście Skarbów Vritu potrzebnych Beowulfowi do koronacji.

Berengar – król Septimanii, który ogłosił w całej Ziemi Ulro odsiecz arcykapłanowi z grodu Rum, oblężonego przez wojska księżnej Konstancji z Ertus i jej synów. Ordan oczywiście wziął udział w owej wyprawie.

Bieliczka – bogini kopalni soli w Vilicy, mająca postać pięknej, jasnoskórej kobiety o długich, czarnych włosach, ubranej na biało. Bieliczka pochodziła z Morza Amfitrionalnego gdzie przed milionami lat była jedną z nimf z orszaku królowej Juraty. Ordan i Urartu spotkali ją przemierzając podziemia.

Biruta – najstarsza córka Edmunda i Afrodyty Sevenów, dziedziczka Bożej Łości, siostra Urartu i Inki. Była piękną panną o długich, czarnych włosach, niebieskich oczach, dobrą w jeździe konnej, grze na harfie, walce mieczem i łukiem, biegach i pływaniu, znającą osiem języków, dobrze wychowaną. Przez jezioro dostała się do naszego świata – wynurzyła się z jeziora Rusałka w Parku Kasprowicza w Szczecinie. Poznała i przyprowadziła do Cudomirii dwoje staruszków ze Szczecina, których wszyscy bliscy opuścili, a którym ofiarowała opiekę w Bożej Łości. Niestety, wracając do naszego świata po grzebień, Biruta została uwięziona przez szczecińskich bandytów. Ordan przybył do Bożej Łości i zdemaskował Pokola z Oltenu – złego doradcę Edmunda Sevena, a następnie wraz z całą rodziną Sevenów udał się do Szczecina, gdzie uwolnił Birutę z piwnicy. Na prośbę dziewczyny oszczędzona życie przestępcom. Po powrocie do Bożej Łości odbyło się nabożeństwo i wielka uczta z turniejem.

Bogna – ośmioletnia rusałka, blondynka z niebieskimi oczami, nosząca najczęściej jasnozieloną sukienkę. Przyjaciółka Ordana z dzieciństwa. W czasie gdy Ordan, Gronostaj i Libusza walczyli z szarymi panami o odzyskanie ukradzionego przez nich ludziom czasu, Bogna zapalała ich garnitury oczami. Jej pierwowzorem była rusałka Bogna Nowicka z fantazji  ,,Córka węża’’.

Boran – junak i zabójca potworów, który służył bogini nierządu i ofiar z ludzi – Bosie. Kazała mu ona jak najczęściej uprawiać seks z nią i wszystkimi napotkanymi, podobającymi się niewiastami, oraz składać jej ofiary z ludzi. Boran zabił morskiego potwora Ravkę (olbrzymią rawkę modliszkowatą), brontozaura Bexę, kolczastego nosorożca Direra zionącego ogniem, kronozaura Zębojara i pterozaura kongomoto, atakującego Murzynów w ziemi Majumba. Boran chciał zabić Ordana, ponieważ Bosa obiecała mu, że uczyni go za to bogiem. Jednak Ordan pokonał Borana i darował mu życie. Chciał go przekonać, aby porzucił zakazany kult Bosy, jednak Boran odszedł i zabiwszy psa, wyciął mu język i pokazał swej bogini. Bosa w nagrodę, razem ze swymi boginkami – bieśnicami; Hellą, Kleopatrą i Gerodiadą zasztyletowała go i upiekła. Wówczas dusza junaka poszła na zatracenie.

Borejko – junak z asarmackiego plemienia Polasian. Walcząc u boku Ordana rozstrzygnął bitwę pod Sesorą na Niżu zabijając Burdaja – najsilniejszego wojownika z Zielonej Ordy.

Boruta – wenedyjski bóg lasów; ojciec i pasterz stad dzikich zwierząt. Mąż bogini Dziewanny. Potrafił przybierać postać wilka, puchacza i wiatru. Jeździł na łosiu. Walczył czarną szablą. Mieszkał razem ze swą żoną na bagnach w Rokitnicy (Rokitnickim Siole), gdzie gościł Ordana. W ich chacie były czarodziejskie drzwi, prowadzące w egzotyczne krainy. Korzystając z tego portalu, Ordan zwiedził takie krainy jak: Ziemia Van Diemena, bezludna Wyspa Niemnira, Terra Java, Kazuaria (Isla de La Mala Gente), Atlantyda, Copan, Aztlan, Mictlan, Cauecja, Chilam Balam, Jukatecja, Akanth, Tecja, Xibalba, wyspa Hula – Gula, Hy Brasil, Eldorado, Napon, Nui, Pacyfida, podmorskie miasto R’lyeh, wyspy Ficium, Kinsey i Marquisium, Capronę i Avalon.

Bran mac Gona – celetiński heros z Hibernii, pogromca smoków i wielkich węży. Zabił mozazaura z jeziora At – clathala pożerającego ludzi, owce i bydło i złorzył jako wotum dziękczynne w klasztorze św. Eriugeny drogocenny kamień z głowy potwora. Ordan zawarł z Branem braterstwo, po czym wspólnie wyruszyli walczyć przeciw druidom Croma Cruacha.

Burulti – małoletnia następczyni tronu Kizyłkamii, córka chana Marakusza. Na jej prośbę, Ordan wyzwolił jej ojca z Jaskini Snów, gdzie uwięził go czarownik Keza ze Złotej Bani.

Chalbidios – elsynorski kupiec od lat osiadły w Asarmacie. Ordan obronił jego synów – Hisosa, Disa i Sisosa przed atakującymi dom gigantycznymi, czarnymi pająkami. Pierwowzorami synów Chalbidiosa byli Hyzio, Dyzio i Zyzio, siostrzeńcy Kaczora Donalda.

Chaskatiasz – asarmacki Solim wywodzący się od dzielnego Josela Vereka, który parę wieków przed narodzinami Ordana walczył w powstaniu Ossego. Chaskatiasz u boku Ordana wsławił się w bitwie pod Sesorą na Niżu, odpierając najazd Zielonej Ordy.

Chur – omelia – córka św. Hura; królowa Hurys. Były to piękne i wiecznie młode dziewice, mieszkające w rajskim królestwie, zwanym Huristanem, które od reszty świata oddzielały góry Kaf pełne demonów i potworów.

Cisoletto – błędny rycerz z Goidelii, który razem z Ordanem walczył z olbrzymami. Cisoletto opowiadał Ordanowi jak Pireny, górskiego królestwa królowej Mari przed Tartalami i smokami. W armii króla Cida walczył ze zbuntowanym Asanusem – kapłanem potwornej, czerwonej rozgwiazdy Pięciornicy, bladym olbrzymem Rubrusem o wyłupiastych oczach i długich, czerwonych włosach, czarnoskórym, rogatym olbrzymem Nerunusem z jaszczurczym ogonem, demonem Picosem, który wydostał się na świat z obrazu szalonego malarza, demonami Sapateranem i Comem Terrasem i czarownicą Mekkalą. Siły Asanusa oblegały zamek Alcazar. Przyszła odsiecz na czele okrutnego faraona Khar – khana z Kemetu, zaś potwory przywołane przez arcykapłana Pięciornicy zostały pozabijane w walce, on sam zaś pochwycony i spalony na stosie.

Conan IV – król Veretanii, potomek Conana I Meriadoka; króla Vritu, który podbił Veretanię i ustanowił jej stolicą Harmor. Ugościł Ordana razem z innymi rycerzami z pobliskich krain.

Cubalinus – chan Tartarii, wyznawca Erlika. Widząc jak Ordan obronił kapłanów i wiernych boga Isasa Masama przed potworem Szagrinem, zesłanym przez Erlika, zabronił ich prześladować. Sam jednak nie przyjął wiary w Isasa Masama, ponieważ jego nadworni czarownicy zwodzili go sztuczkami, takimi jak naczynia przylatujące do stołu. Jego pierwowzorem był Kubilaj – chan.

Czarnogłów – król wyspy Huzyki na Morzu Sinym. Miał czarne włosy i wielką, czarną plamę na policzku. Jego wyspę zamieszkiwały białe zwierzęta o czarnych głowach. Poczęstował Ordana pieczoną gęsią, rosnącą na Berniklowym Drzewie, oraz przekazał mu list z pozdrowieniami do Grabal – cara. Był ojcem Sediny, bogini czczonej w Brustaborgu.

Czuangdi – sineański admirał, który wypłynął z Sinea na zachód, aby odnaleźć legendarną Wyspę Dziewiczą. O jej przyrodę, taką jak w Afryce, dbało sto pięknych i wiecznie młodych dziewic – czarodziejek, córek Wielkiego Króla. Statek, na którego pokładzie płynął również Ordan, dobił do brzegów Ziemi Brodatych Ludzi (wcześniej badanej przez sineańskiego cesarza Wielkiego Jao). Czuangdi pobrał daninę od Brodatych Ludzi, walczył także z sineańskimi piratami. Jego pierwowzorem był chiński admirał Czeng – Ho z XV wieku.

Czuhajster – człowiek olbrzymiego wzrostu, mający spiczaste zęby, za inność wygnany ze wsi. Mieszkał w lesie i kiedy grał na fujarce, tańczyły górskie i leśne dzieci. 13 grudnia w święto Narodzin Słońca, Mokosza, matka Ordana i żona jego ojca Stracimira, zaprosiła czuchajstera do chaty, a on umilał świąteczną biesiadę grą na fujarce.

Dag – wielki zdziczały pies, rasy dog z Karib, będący postrachem wyspy Varvados. Pies powiedział Ordanowi, że nie poluje na ludzi, tylko ludzie na niego. Bohater zaprowadził psa do wioski i chciał doprowadzić do pojednania między nim a ludźmi. Niestety ktoś rzucił w psa włócznią i zabił go na miejscu. Jego pierwowzorem był dog karaibski Tomka Paczenki.

Damazjusz – stary kapłan noszący długą, siwą brodę, srebrną mitrę, białe rękawiczki i pomarańczowy habit ze złotym Słońcem na piersi , haftowany w złote gwiazdy. Goszcząc na zamku króla Ordana opowiadał jak zabił smoka uderzeniem bata. Opis postaci wzorowany jest na średniowiecznej miniaturze zamieszczonej w książce Marka Derwicha i Marka Cetwińskiego ,,Herby, legendy, dawne mity’’.

Das z Vatavii – nemijski żeglarz, który odkrył Ziemię Van Diemena. Ordan po przybyciu do owej krainy uwolnił odkrywcę z niewoli potwora Tassaia. Jego pierwowzorem był Abel Janszoon Tasman, XVII – wieczny, holenderski odkrywca Tasmanii.

Dennica – wenedyjska bogini świtu. Ukazała się małemu Ordanowi pod postacią bosej dziewczynki siejącej perły srebrnym sitem. Dała mu perłę i znikła.

Dobromir VII Rudy – ostatni król Asarmathu z dynastii Ginetowiców. Rezydował w zamku Chojnosty (Coinaxi) nad Morzem Amfitrionalnym. Ordan złożył mu hołd i na jego rozkaz wyruszył do stepowej prowincji zwanej Niżem, aby bronić jej przed najazdami Purpurowej Ordy i Tęczowej Ordy. Król nieraz prosił bohatera o pomoc w walce z różnymi potworami. W końcu został obalony przez najazd siła zła dowodzonych przez księcia Drakona z Hunlandu i Nogaj – chana na Asarmath. Kiedy pokonany podstępem przez Hellę, Ordan przebywał w lochu, pozbawiony siły, oślepiony i zmuszony do obracania młyńskich kamieni, aż do czasu gdy zapieje blaszany kogut na dachu, król Dobromir wraz z całą rodziną został zamordowany przez najeźdźców. Gdy zapiał blaszany kogucik, Ordan został uwolniony z lochu przez cara Salomona Mądrego i Tygrysią Lilię którzy przywrócili mu wzrok i siłę. Bohater pomścił swego suwerena, a po wygnaniu wrogów, koronował się na króla Asarmathu i założył własną dynastię. Pierwowzorem króla Dobromira był chłopiec z polskiej kreskówki pt. ,,Pomysłowy Dobromir’’.

Dobromysł – syn Dobromira VII Rudego, następca tronu Asarmathu. Ordan zdobył dla niego rękę Jekateriny, najmłodszej córki Batury, księcia Połtavów. Królewicz wraz z żoną i dzieckiem zginął z ręki najeźdźców – Drakona i Nogaj – chana.

Domiwoj – przyjaciel z podwórka, który został czarownikiem. Obiecał Ordanowi, że wyzwoli go ze służby Grabal – cara i zapewni mu rękę Tygrysiej Lilii. W tym celu przeniósł go w wizji do szkoły magii w Hagg, gdzie wykładał profesor Donbas i gdzie czczono demona Hadala. Ordan nie chciał skorzystać z czarów sprowadzających śmierć na suzerena. Wolał dojść do nagrody drogą dłuższą, lecz godziwszą.

Dziewanna – wenedyjska bogini lasów, piękna łuczniczka jeżdżąca na białym jednorożcu, żona Boruty i matka leśnych zwierząt. Pomogła Ordanowi opuścić bezludną Wyspę Niemnira.

Ea

Edmund Seven – pan na Bożej Łości, mąż Afrodyty, ojciec Urartu, Biruty i Inki. Jego pierwowzorem był zarówno mój dziadek ś. p. Edmundus ov Küjvis jak też ojciec rodziny z elementarza ,,Litery’’.

Emrok – królewicz ze Złotej Bani, któremu Ordan pouczony przez św. Gospę pomógł w walce z zielonym Čortem uzbrojonym w maczugę. Pierwowzorem królewicza Emroka był św. Emeryk.

Erik Syn Wiatru – nemijski żeglarz, który razem z Ordanem walczył na Morzu Amfitrionalnym przeciw ,,Czarnemu Lewiatanowi’’. Był to piracki okręt – widmo, którego załogę stanowiły Minotaury, kościotrupy, wąpierze i tygrysołaki. Ordan i Erik zatopili ,,Czarnego Lewiatana’’.

Galfimer – nemijski wojownik z kontynentalnego królestwa Angeln, który zasłynął z zabicia potwornego węża wurma. Uczynił to zakładając kolczastą zbroję, wokół której wąż się owinął. Galfimer zawarł braterstwo z Ordanem i współnie walczyli z innym wurmem, wielkości węża morskiego.

Gelena – piękna, miedzianowłosa córka Ordana i Tygrysiej Lilii. Strzelając z łuku obroniła Słońce przed chcącymi je zjeść smokiem i wilkiem. W nagrodę została królowa Słońca i zamieszkała na jego powierzchni w zamku Chwarsten. Miała siedmioro córek, z których każda nosiła imię Karena.

Gosia – szczecinianka, studentka prof. Schtroisemana. Sprowadzona przez niego do Cudomirii, prowadziła w Asarmacie badania nad Podkowcami – plemieniem ludzi z głowami nietoperzy podkowców. Ordan w tym czasie dbał o jej bezpieczeństwo. Na jej prośbę Ordan przybył do naszego świata gdzie walczył z pokemonami. Podziwiała Ordana i żałowała, że nie jest jego żoną i matką jego dzieci.

Św. Gospa – matka boga Isasa Masama. Na planecie Złydni spuszczając do złapania złoty łańcuch, uratowała Ordana zwiedzionego przez Drymotę z łoża, które zamieniło się w grób. Jej pierwowzorem była Maryja, w Medjugorje nazywana imieniem ,,Gospa’’.

Gwiazdor – rozdawca prezentów i ojciec pięknych boginek zviezdnic. Mieszkał na gwieździe Andares, w pałacu strzeżonym przez wilki i bucentaury. Ordan bronił jego królestwa przed najazdem diabła Farela, mieszkającego na planecie Merkuriusz.

Halina z Czarnobyla – 12 – letnia Ukrainka z naszego świata, sierota, którą Ordan obronił przed zmutowanymi potworami i zabrał do Cudomirii, gdzie została dwórką Tygrysiej Lilii.

Hattus – kotołak o długiej, brązowej sierści. Pomógł Ordanowi w walce z Lichem Jednookim. Swe imię otrzymał na cześć kotki Hatti rasy mainkoon.

Huangdi - cesarz Sinea, który odznaczył Ordana i bojemską wojowniczkę Radkę Orderem Smoka za pomoc w powstrzymaniu wód potopu zalewającego Sinea.

Inka – córka Edmunda i Afrodyty Sevenów, siostra Urartu i Biruty. Była małą, roztrzepaną dziewczynką o złotych włosach. Przyjaźniła się z kotem Pafosem. Nurkując w małym jeziorku w rodzinnej posiadłości spotkała na jego dnie dwóch braci ryjczaków, konia i dzika. Stworzenia te ugościły ją i każdego dnia Inka słuchała opowieści każdego z nich. Gdy po czterech dniach wróciła na powierzchnię, okazało się, że minął rok i wszyscy jej szukali.

Iova – mały chłopiec, który w czasie wesela swego brata, zajrzał do komórki I ujrzał tam ubranych na czarno katów, którzy wieszali ludzi. Owi kaci zamienili Iovę w wilka, lecz Ordan dzięki samowilskiemu zielu z Nieba odczarował go.

Izalina – wdowa po horodniczym, mieszkająca w siole Raduszki. Miała syna Florka, który pożarł całą żywność w wiosce i zapanował głód. Gdy zmarło, stara Lutona z Teutonatu rozbiła młotkiem urnę z prochami chłopca. Ordan pocieszał Izalinę, którą chłopi chcieli zlinczować. Zabrał ją z raduszek do klasztoru czernic w Barze, gdzie zaopiekowano się nią.

Kafra – bogini czczona w emiracie Frigaju ze stolicą w Iconium. Na jej prośbę, Ordan zabił człowieka – potwora Agdestisa. Jego genitalia zamieniły się w owoc granatu, który Kafra położyła sobie na łonie i poczęła syna, któremu nadała imię Ordan.

Kara – mati – piękna dziewczyna o skórze barwy czekolady, córka wodza z wyspy Ficium u wybrzeży Pacyfidy. Ordan ocalił ją przed ludożerczym drzewem. Wspólnie zabili dwugłowego cyklopa Buru – hata, po czym zabrali strzeżone przez niego skarby. Opuścili Ficium i udali się na wyspę Kinsey, gdzie Ordan zabił potwora, wraz ze śmiercią którego, zbudzili się z czarodziejskiego snu mieszkańcy wyspy. Ponieważ nie mieli władcy, Ordan ustanowił Kara – mati królową nad nimi.

Kilia i Sana – dwie siostry – królowe leśnej krainy Maradżan w Virmie. Ich tronów strzegły dasypusy. W czasie suszy, aby sprowadzić deszcz, młodsza z nich udawała się po kamiennych schodach na szczyt Wężowej Góry i trzykrotnie całowała w nos kobrę.

Koczatko – ośmionożny niedźwiedź polarny, władca wyspy Solipedii porośniętej przez żelazną trawę. Ugościł Ordana i polizawszy jego stopy i kopyta Ikony językiem, uczynił je odpornymi na żelazo. Solipedię zamieszkiwały jednonożne zwierzęta: owce, wielkie koguty, bociany i gęsi.

Kolf VII – król Zucerny ze stolicą w Kolfburgu, leżącej na kontynencie sarakeńskim. Zucerze; mieszkańcy Zucerny byli plemieniem nemijskim. Nosili kolorowe majtki i koszulki. Ordan pomógł Kolfowi VII w odparciu najazdu ordy Sowiczów.

Korłan z Vlandrii – marynarz służący na okręcie handlowym ,,Mannigfual’’ pod rozkazami kapitana Manaula Haschpenbena. ,,Mannigfual’’ był największym okrętem w całej Cudomirii; tak dużym jak piętnaście wielorybów. Ordan wszedł na jego pokład w Danicjum. U wybrzeży Czarnego Lądu, wbrew woli kapitana, Ordan i Korłan zeszli na ląd i bronili murzyńskiego królestwa Volty przed najazdem Dagomeju. Po powrocie do Danicjum, Korłan poślubił redunicę Ardrarę.

Krwawy Księżyc – żona Totil – olmeca, króla Jukatecji. Została porwana i uwięziona przez Rabinala, króla kondorów, lecz Ordan strzałą z łuku uwolnił ją z klatki. Jej imię zapożyczyłem z księgi ,,Popol vuh’’.

Kurasz – król Iranwedżu, któremu Ordan i królowa czarownic Małgorzata pomogli w obronie przed najazdem gauszydów i w walce z potworem Musz Pairiką. Pierwowzorem króla Kurasza był Cyrus I Wielki, król Persji.

Lesavica – piękna bogini władająca planetą Sylwią, wokół której krążyły trzy księżyce – Diana, Sylwan i Faun. Sylwię porastały nieprzebyte puszcze, podobne do Puszczy Białowieskiej, góry przypominające Tatry i morze podobne do Mórz Północnego i Czarnego. Planetę zamieszkiwali dzicy ludzie, ubrani w przepaski ze skór zwierzat, umiejący budować kamienne chaty.

Leśniuczenko Bogumir – dziadek trzystu wnuków, mieszkający z nimi w asarmackim Lesie Ciżyńskim, poświęconym wenedyjskiej bogini Cyzie. Jego wnuki, zwane Leśnymi Dziećmi, nosiły przepaski biodrowe, pióropusze, ozdoby z rogu i kości, oraz malowały się różnymi farbami. Dziadek i jego wnuki oszukali chcącego ich zjeść olbrzyma Palcoja, dając mu zamiast piwa własną urynę. Olbrzym zmarł z zatrucia.

Levan Filozof z Lvigradu – berserk, będący nauczycielem młodego Ordana. Dzięki królewskiemu znamieniu na swym ciele miał moc zamieniać się w lwa. Za zgodą Mokoszy i Stracimira, zabrał chłopca do położonej na odludziu szkoły dla junaków zwanej Domem Mężów. Jego pierwowzorem był mój katecheta, pan Andreus ov Leovishiner.

Lirica – małoletnia córka Gnejusza Rufusa, króla Albalonii. Służyły jej dwa wilki – biały i czarny. Uwolniła Ordana, którego ojciec niesłusznie uwięził pod zarzutem włóczęgostwa.

Lot z Orkanii – celetiński król wyspy położonej na północ od Kalidonu. Ordan wraz z rycerzami króla Artusa pomógł mu zwyciężyć morskie olbrzymy, które wygnały Lota z jego królestwa.

Loxeus – celetiński wojownik z wyspy Vurt. Kochał kapłankę i wojowniczkę Birhante. Ta jednak porzuciła go, ponieważ ją czymś uraził. Loxeus przyjął do swej drużyny Ordana i Amberusa. Cała drużyna broniła Vurtu przed atakiem smoków z wyspy Scath, płacąc za to śmiercią. Jednak Ordan i Loxeus przeżyli. Idąc przez mgły zaszli do Leśnego Domu, gdzie spotkali samotną druidkę, która uleczyła ich rany. Okazało się, że była nią Birhante, która przebaczyła Loxeusowi i znów byli razem.

Ludmiła – córka księcia Bożywoja z Błaszczewu, którą Ordan ocalił przed trójgłowym wężem.

Majda z Niżu – zapijaczony chłopski czarownik, z którego pomocą Ordan pokonał ukazujące się nad jeziorem duchy zbójów, które przybierały różne postaci i szkodziły ludziom. Jego pierwowzorem był Jakub Wędrowycz).

Małgorzata – królowa czarownic; córka Nikoły z Miropolis (Mochova). Jej rydwan ciągnęły czarne koty. Dowiedziała się o sławnych czynach Ordana, bawiąc na dworze cara Salomona Mądrego. Ruszyła w ślad za bohaterem, mając nadzieję, że ten zgodzi się ją poślubić. Wspólnie bronili królestwa Iranwedżu przed gauszydami. Te istoty, dotąd przyjazne ludziom, zostały zmuszone do walki przeciwko nim przez potwora Musz Pairikę, którego Magowie niechcący wywołali z Piekieł. W nagrodę za zabicie potwora, Ordan i Małorzata otrzymali od iranwedżyjskiego króla Kurasza winorośle ze złota i drogich kamieni, zaś gauszydy pomogły odbudować to co zniszczyły. W czasie balu wydanego przez Kurasza, Ordan odrzucił zaloty Małgorzaty, ponieważ kochał tylko Tygrysią Lilię. Królowa czarownic znienawidziła go z tego powodu i poprzysięgła zemstę. W Medistanie, Ordan zabił sinego, rogatego wilka; sługę Małgorzaty. Później obronił ją samą przed atakiem Merkuli – człowieka z głową hieny, uzbrojonego w cep i siekierę. Nastąpiło pojednanie; Małgorzata pogodziła się z tym, że serce Ordana należy do innej kobiety. Jej pierwowzorem była Małgorzata Nikołajewna.

Marakusz – chan Kizyłkamii, uwielbiający całymi dniami śnić, marzyć i słuchać cudownych opowieści. Wykorzystał to jego sługa, podstępny mag Keza ze Złotej Bani, który uwięził chana w Jaskini Snów, gdzie władca cały czas przeżywał na jawie swoje sny. W tym czasie czarownik objął władzę w Kizyłkamii. Na szczęście Ordan na prośbę jego córeczki, księżniczki Burulti, przywrócił mu władzę w państwie.

Maria d’Vranse – veretańska poetka grająca na harfie podczas uczt Conana IV. Wśród jej pieśni znalazła się opowieść o dobrym wilkołaku Bisclaverecie. Pierwowzorem poetki była Maria de France.

Maucius – wódz kun leśnych, który wspierał Ordana w czasie obrony grodu Poltoski oblężonej przed Bladina, króla Hunlandu. Po bitwie o Poltoskę, w czasie której część grodu spłonęła, kuny pomogły ludziom naprawić zniszczenia.

Maza – królowa plemienia wenedyjskich wojowniczek Kolic, żyjąca wiele wieków przed narodzinami Ordana. Powróciwszy z krainy boga Isasa Masama, ukazała się Ordanowi, aby pomóc mu w uwolnieniu sióstr Inki i Biruty z Mazowa – grodu ostatnich Kolic. Siostry żyły tam w luksusach, ale w odosobnieniu od wszystkich mężczyzn, których kochały.

Mestrom XII – faraon Kemetu, ojciec królewicza Razydesa i królewny Aidy. W czasie rejsu królewską barką po rzece Apisanie pokazał Ordanowi posągi swoich poprzedników, oraz piramidy – spichlerze. Te ostatnie kazał wybudować były niewolnik sprzedany przez braci; wezyr Jocius z Solimii.

Mikuła Sielaninowicz – wenedyjski heros, z pochodzenia prosty chłop, poległy w bitwie pod Gurczewem wiele wieków przed narodzinami Ordana. Ukazał mu się we śnie i powiedział jak zabić potworną łasicę Pastinacę.

Misena – księżna z Mosochu, której towarzyszył wielki, czarny pies Stróżan. Razem z Ordanem obroniła Cudomirię przed zniszczeneniem przez chana Wyrwibaja i przybyłego z naszego świata, fanatycznego pastora Maynarda Rostafinskiego.

Mitilena – córka kupca Bibosa z Gozdavy, która chciała zostać czarownicą, a zamieniła się w strzygę. Ojciec więził ją w piwnicy i pętał łańcuchami, które zrywała. Ocalili ją Ordan i kapłan Monkis, którzy udali się do piekła, by zniszczyć jej cyrograf.

Mokosza – wenedyjska bogini miłości, ziemi, deszczu, wegetacji i przędzenia wełny, żona Świętowita. Na jakiś czas wygnana przez męża z siedziby bogów, udała się na ziemię, gdzie w myśl zasady ,,quot licet Iovi non licet bovi’’ rozkochała w sobie prostego chłopa Stracimira z Asarmathu. W letni dzień ukazała mu się idąc przez pole, on zaś oddał jej pokłon i wziął za żonę. Była matką Ordana, który jako niemowlę pijąc jej mleko, otrzymał swą nadludzką siłę i wytrzymałość.

Monkis – kapłan, któremu Ordan pomagał wyrwać z piekła duszę Mitileny zamienionej w strzygę. Obaj udali się do piekła prowadzeni przez myszkę Chrobotkę, aby wydrzeć i zniszczyć cyrograf.

Mowiłł – przygarnięty przez żupana Meżeva chłopiec, wychowywany w asarmackiej puszczy przez dzikie zwierzęta. Chłopiec odziewał się w skórę swego wroga – rysia Svena Kireyena. Walczył maczugą i sztyletem z Hindu. Pomagały mu niedźwiedzie i wilki. Zawarł braterstwo krwi z Ordanem. Wspólnie walczyli z najazdem Swenów w bitwie pod Gołębiem. Po zakończeniu wojny ze Swenami, Mowiłł poślubił Misię – najmłodszą córkę żupana Meżeva. Jego pierwowzorem był Mowgli.

Nahid (Nagida) – kapłanka i królowa krainy kwitnącej Idan – Rajec; dziewicza matka herosa Rubina. Ordan dostał się do ich królestwa przez ścianą ognia na pustyni Taqla Mara – dan.

Nanuk – król białych niedźwiedzi, który gościł Ordana w lodowym zamku w polarnej krainie Nuntavat.

Naum – żeglarz z Mosochu. Ordan wyprawił się razem z nim statkiem po Byle Co, aby użyć go do ukręcenia bicza z piasku. Grabal – car wymyślił to zadanie dla Ordana pod wpływem wodnika Kołony.

Nelisław – garbaty chłopiec, przyjaciel Ordana z czasów dzieciństwa. Mały Ordan udał się sam do lasu, gdzie rosły dęby rodzące perły zamiast żołędzi. Gdy na uschłym drzewie o złotej gałęzi zobaczył pawia, poprosił go o proste plecy dla młodszego od siebie Nelisława. Jednak paw odmówił, w zamian przemieniając serca tych dokuczali chłopcu.

Nimfa – królewna z Orezmistanu, jeżdżąca na szarym jednorożcu. Ordan obronił ją przed potworem Leinem.

Nosal – dobry potwór z asarmackich gór Wyżu, olbrzym z głową nosorożca. Choć nie krzywdził ludzi, opowiadano o nim przerażające plotki z powodu jego groźnego wyglądu. Ordan wyruszył go zabić, lecz zasypała go śnieżyca. Nosal uratował Ordana i poczęstował go mięsem lamoterium. Obaj bohaterowie zaprzyjaźnili się. Nosal podzielił się z Ordanem swoim oddechem, ten zaś potroił jego moc. Wspólnie odnaleźli zaginione dzieci. Ordan zdementował plotki i nastąpiło pojednanie między olbrzymem a mieszkańcami wioski. Na pożegnanie obaj herosi wymienili się znakiem kras. Owa historia została zainspirowana jednym z odcinków kreskówki o → He – Manie.

Obłus ze Skifistanu – niegdyś wrogowie walczący przeciwko sobie na Kresach Asarmathu, pojednali się na dalekiej wyspie Hairam, gdzie wspólnie walczyli przeciwko przybyłemu z naszego świata dr. Mengele.

Olena – kronlandzka królewna wychowująca się w hibernijskim klasztorze św. Galmy na wyspie Tulii. Ordan uratował ją przed ognistym olbrzymem Surtem.

Ostara – królowa Wyspy Ostary na Morzu Sinym, która ugościła Ordana. W jej królestwie cały rok trwała Wielkanoc.

Ostrowił – syn króla Ordana i królowej Tygrysiej Lilii, następca tronu Asarmathu. Został królem, gdy jego rodzice udali się w wielką podróż do królestwa boga Isasa Masama.

Pantalejmon – świętobliwy anachoreta z hospodarstwa Czarnej Bogdanii, nękanej atakami jadowitych węży. Pustelnik poradził ustawić słup z miedzianym wężem, który leczył ukąszenia.

Perun – wenedyjski bóg burzy, władca bogów i ludzi, pogromca smoków i demonów. Przez Istów nazywany Perkunem. Jego bronią był piorun, ptakiem – orzeł, a drzewem – dąb. Miał żonę Perperunę Dodolę, synów – Jeźdźców Ognistego Pioruna i córkę – boginię Kurko. Sprawował pieczę nad wszystkimi wojownikami Wenedów, w tym nad Ordanem, któremu pomógł wyrwać się ze zgubnego snu zesłanego przez La Belle Dame Sans Merci.

Petrysław – car wenedyjskiej krainy Kazalaru ze stolicą w Bołgarze. Prosił Wielkiego Ageja o lato trwające cały rok. W konsekwencji rozpleniły się gady i płazy. Sam Żabi Car chciał poślubić carską córkę, Petrysę i oblegał Bołgar z wielką armią. Jednak Żabiego Cara zabił Ordan, zaś wielką armię gadów i płazów przetrzebiły nagły mróz i śnieg.

Posten – kapłan – egzorcysta, który zwyciężył czarownika Haryja, wbijając mu w serce róg jednorożca.

Pretfic – wojewoda kijowiecki, z którym Ordan odpierał ataki Czarnej Ordy na Niż. Byli to Tartarowie (cudomirski odpowiednik Tatarów) ubierający się na czarno i malujący swe żółte twarze sadzą. Pretfic wbrew protestom Ordana pozabijał kobiety i dzieci należące do Czarnej Ordy, czym skłonił ją do opuszczenia Niżu. Ów czyn poróżnił Ordana z Pretficem, bowiem Ordan nigdy nie krzywdził niewinnych, ani bezbronnych, podczas gdy Pretfic tłumaczył swój postępek wyższą koniecznością. Pierwowzorem tej postaci był rzeczywiście żyjący człowiek, o którym traktuje poniższy cytat:

,,W roku 1540, nic się u nas znacznego natenczas nie działo, tak, że i drugiego roku, tylko co Tatarowie wtargnęli do Rusi miesiąca marca, wielkie szkody około Winnice poczynili. Bernat Pretwic starosta barski, pamięci od nas wszech Polaków godny, puścił się po nich trochą Kozaków a Czeremiszów, przyszedł aż pod Oczaków, obaczył, ono ludzie one w okręty przedawać w niewolę posłano do Kafy, płakał patrząc na nie, mówiąc: Bych mógł chętniebych was ratował, wszakoż się tego znacznie pomścił, gdy tatarskie żony i dzieci posiekł, potopił, tak iż jako szczenięta na wodę uciekając tonęły, drugie Czeremiszowie strzelali na wodzie jako kaczki, plon ludzi i dobytki swoje nazad pobrał, i wiele dzieci i żon tatarskich; takoż i na drugi rok uczynił. Tak to Kozacy o nim powiadają, że jako jeno zajechał na Podole, miał z pogany przez siedemdziesiąt bitew zawsze wygranych, umarł starostą trębowelskim, zostawił z Zawadzką syna jednego, i córkę Chodorowską. [...]’’ – Bartosz Paprocki ,,Herby’’.

Psentufis – nomarcha jednego z okręgów w Kemecie. Na jego prośbę Ordan zabił potwory Sachmet i Saranguma.

Rogasz – rogaty skrzat dający skłóconym małżonkom złote pierścienie, mające moc godzenia ich. Ordan na prośbę skrzata pozbawił go rogów – efektu złych czarów, odcinając je mieczem. Postać owego skrzata wziąłem z rysunku Michaiła Bułhakowa, na którym Rogasz niósł w ustach pierścionek dla Lubow Jewgieniewnej.

Rogomir – syn wodza leśnych ludzi, któremu Ordan pomagał w walce z solimską czarownicą Efraimią. Rogomir strzelał do niej z łuku, lecz nie mógł zabić. Został wysłany czarami do naszego świata. Efraimia powiedziała szydząc, że jej życie jest w ogniu, w jajku, w kaczce, pływającej po górskim jeziorku. Ordan odnalazł ogień i zgasił go, a wraz ze śmiercią czarownicy zniweczone zostały jej czary. Rogomir wrócił do Cudomirii.

Rubin – władca rajskiej krainy Idan – Rajec oddzielonej ścianą ognia od pustyni Taqla Mara – dan. W czasie uczty przepowiedział Ordanowi kres tułaczki i ślub z Tygrysią Lilią.

Rysza – następca tronu Rysian, czyli plemienia ludzi z głowami rysiów. Ich stolicą był Ynańsk, gdzie Ordan wyłowił strzeżone przez krokodyla srebrne krzesło z jeziora Ynańska Lykanus. Pierwowzorem Ynańska było Ińsko w Polsce.

Salomon Mądry – car Solimii, mędrzec i czarodziej, ceniony na całym świecie znawca licznych tajemnic przyrody martwej i ożywionej, medycyny, literatury, filozofii, historii, alchemii, architektury, astronomii i techniki. Rozumiał mowę zwierząt. Układał przysłowia i napisał podręcznik magii ,,Klucz Salomona’’. Posiadał latający dywan, na którym podróżował z całym dworem, oraz potężną armię. Znał czterdzieści języków w mowie i piśmie. Słynął z bogactwa, posiadania siedmiuset żon, budowania z wielkim rozmachem pałaców, świątyń, dróg, mostów, twierdz obronnych... Urodził się z prawdziwą gwiazdą na czole, mającą siedem promieni. Jego pierwowzorem był biblijny król Salomon.

Samatri – królowa lądu Terra Java. Wyglądała jak młoda i piękna Aborygenka, nosząca wiele złotych ozdób. Gościła Ordana na swym dworze. Do polowań używała złocistych tygrysów z Ques i tygrysów z wyspy Mauar – roa. Łowczy Upitim z wyspiarskiego plemienia Mauar, opowiedział jak jego rodacy wykorzystywali owe tygrysy do polowań na moa. Sfora tygrysów, ponosząc wielkie straty zabiła ośmiometrowego, zielonego warana mahalat (megalanię). Ordan wbrew woli królowej dobił warana ciosem maczugi. Po raz sprzeciwił się jej, gdy tygrysy miały polować na Yovie – plemię rudych małpoludów o wystających zębach. Na prośbę królowej, Ordan wyzwolił jej królestwo od wielkiego jak słoń pająka Atraxa.

Samson z Samas – stary wojownik z zakonu Zagończyków, pochodzący z wielkiego, asarmackiego portu na Wyspie Eleuteryjskiej na Morzu Ciemnym (Asarmath miał dostęp do dwóch mórz: Amfitrionalnego na północy i Ciemnego na południu). Zgłosił się na ochotnika do przyniesienia głowy chana Banaj – kuczuka, władcy Płowców, najeżdżających Niż, jednak z racji sędziwego wieku, jego kandydatura została odrzucona i wypełnić misję wyruszył Ordan. Jego pierwowzorem był Samson Samosnowicz z ruskich bylin.

Sapava z Łukomorja – wenedyjska księżna. Na jej prośbę Ordan złowił i pozbawił rogu czarnego jednorożca, który napadał ludzi, niszczył uprawy i pożerał białe jednorożce.

Sefora – piękna, czarnowłosa i czarnooka królewna, córka Besaraba, króla Oltenu. Ordan ocalił ją z niewoli Stana, księcia wąpierzy.

Selene – bogini Księżyca, córka lunarnego boga Wielkiego Chorsa. W kosmosie Ordan uwolnił ją z niewoli Eszczurejczyków – przypominających szczury kosmitów z planetoidy Eszczurei, za co otrzymał w nagrodę magiczną tarczę ozdobioną półksiężycem.

Sigrimelda – córka Valemona, króla Urvegii. Uwodził ją zły czarownik Freston, zabity przez Ordana.

Skarbnik – wenedyjski bóg kopalni. Ordan i Urartu w kopalni węgla w Silingii grali ze Skarbnikiem i jego dworem w oczko w czasie zwiedzania podziemi.

Slavkenburgius Joxeus – mistrz wszechnauk z Akademii Karolińskiej w Vatrogradzie, założonej przez Karola Lwa, króla Bojemy. Przebywał w grodzie Horodziwiu na Niżu w czasie oblężenia przez Różaną Ordą i pomagał bronić miasta za pomocą czarów i machin bojowych. Nazwisko ,,Slavkenburgius’’ wymyślił w XX wieku, brytyjski filozof Bertrand Russell.

Sonaya Malarka – córka żmija Grabal – cara, siostra Tygrysiej Lilii. Była piękną dziewicą o długich, jasnobrązowych, lekko kręconych włosach. Zabłądziwszy w lesie otrzymała od bogini Dziewanny dar malowania żywych istot (jej obrazy ożywały). Żarliwie kochała swoją siostrę, Ordan budził w jej sercu niekłamny podziw.

Sonia – ptica – wenedyjska szamanka, która pod postacią dziewczyny – ptaka pomogła Ordanowi dostać się na wschód, po krew i wątrobę cara Ognistej Tarczy.

Stracimir – asarmacki chłop ze stepowego plemienia Ordanów, mieszkający na podgrodziu Brustaborga. Poślubiwszy boginię Mokoszę stał się ojcem Ordana. Gdy umarł, Doktor Gotard uwięził jego duszę w  Sanatorium Pod Klepsydrą, lecz Ordan uwolnił ją.

Su – ko – tien i jego syn Su – ko – taj – para Sinantropów (Dzikich Ludzi z Sinea); byli to ludożercy żyjący w konflikcie z Sineańczykami. Ordan uratował małego Su – ko – taja przed wpadnięciem w przepaść. Jego ojciec jeździł rydwanem zaprzężonym w białe niedźwiedzie z Sinea (nie mylić z niedźwiedziami polarnymi).

Sylwia – leśna rusałka w zielonej sukni, którą Ordan obronił przed potworem Żmą.

Tahan – wódz Białych Plam, jednego z plemion Skraelingów. Skraelingowie mieli miedzianą skórę i długie, czarne włosy. Odziewali się w przepaski biodrowe, zaś na uroczyste okazje zakładali pióropusze i malowali skórę. Żyli z łowów, rybołóstwa i zbieractwa, oraz z upraw kukurydzy. Białe Plamy jako barw wojennych używało białych kropek. Ordan pomógł Tahanowi uwolnić żonę i dzieci z niewoli Vinlandczyków. Do wymyślenia plemienia Białych Plam zainspirowała mnie pani Okiena ov Hrosanta, która gdy powiedziałem jej o ,,Encyklopedii ‘Białych Plam’’’, myślała, że chodzi o ... plemię indiańskie.

Tatra – wenedyjska bogini gór, której ośrodkiem kultu był Toreń w asarmackich górach Wyżu. Z jej pomocą Ordan zwyciężył smoka Gadzika.

Tohevanka – wojownik i myśliwy z plemienia Arvad – Asaki, zamieszkującego wyspę Neber – Asaki. Ową wyspę zamieszkiwały plemiona dzikich, półnagich ludzi, odzianych w przepaski ze skór zwierząt, którzy polowali na mamuty i bizony. Ordan został przyjęty do plemienia Arvad – Asaki. Przebył krwawy rytuał Tańca Słońca i otrzymał imię Ognisty Piorun. Za pomoc w obronie przed najazdem ludożerczych Tainów, plemiona Neber – Asaki chciały obwołać Ordana swym królem, lecz ten przekazał Królewską Włócznię Tohevance i udał się w dalszą drogę. Imię Tohevanka zaczerpnąłem z trylogii ,,Złoto Gór Czarnych’’ Alfreda i Krystyny Szklarskich.

Tomoza – kappa z Naponu służąca wojowniczce Borborze Luszyńskiej z Asarmathu. Ordan pomógł kappie uwolnić jej panią z niewoli Adolfa VII Giselsohna, króla Teutonatu.

Totil – olmec – król Jukatecji, którego żonę, Krwawy Księżyc, uwięził Rabinal, król kondorów. Totil – olmec udawał dentystę, chcącego wyleczyć dziób Rabinala, podczas gdy Ordan strzałą z łuku uwolnił królową z klatki.

Twardosław – asarmacki czarownik, którego Ordan spotkał na Księżycu (dostał się tam na grzbiecie Ikony). Mieszkał tam razem z Płanetnikami, których był królem, zaś gdy chciał się dowiedzieć co się dzieje na Tellusie, spuszczał na nitce pajączka do asarmackiego grodu Caroduny skąd pochodził. Jego pierwowzorem był Pan Twardowski.

Tygrysia Lilia - piękna córka żmija Grabal – cara, namiestnika wyspy Jumme i wybranka serca Ordana. Była polanicą ze Szkoły Dziewic. Dostała się tam wciągnięta przez tęczę. Miała wytatuowane dwa skrzyżowane miecze, zaś na szyi nosiła zatopioną w bursztynie złotą rybkę zmieniającą barwy. Kolor złoty symbolizował szczęście, czerwony – czyjąś śmierć, zaś czerń – zagładę kraju. Przebywała na dworach Wiosny i Lata razem z zaprzyjaźnionymi rusałkami. W pojedynku zabiła rycerza – rozbójnika pieczętującego się herbem Rogate Serce, który nie pozwalał mieszkańcom Gardzicy opuszczać grodu. Ordan poznał ją na balu na zamku Chojnosty, wydanym przez Dobromira VII Rudego, króla Asarmathu. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia, lecz ojciec polanicy, Grabal – car był temu więcej niż niechętny i nieraz wystawiał ich miłość na bardzo ciężką próbę.

Kiedy Tygrysia Lilia i jej siostra Sonaya Malarka zaraziły się w czasie zarazy dżumy, opiekując się chorymi, Ordan szukając dla nich lekarstwa zabrał koszulkę księżnej Silimirze, kąpiącej się pod postacią łabędzicy. Ta w zamian za odzyskanie koszulki, powiedziała, że leku dla chorych może udzielić król Kolec, mieszkający na mroźnym końcu świata. Ordan udał się doń, przechodząc przez złote i eburnowe wrota w krainie Samaristan ze stolicą w Sebaste. Król Kolec wyznaczył Ordanowi osiem prób, takich jak uzbieranie na paznokciu wiadra wody, policzenie liści w lesie, w czym pomogły bohaterowi ptaki, walka ze stadem Szkieletohien itd. Po ich spełnieniu, król zgodził się udzielić bohaterowi cudownego leku. Ordan wrócił do Asarmathu przez bramę w królestwie Ti – muthi. Tymczasem Tygrysia Lilia zdążyła umrzeć na zarazę, pogrążając Grabal – cara w smutku. Ordan udał się wówczas przez wrota w dębie Baublis do Nawi, gdzie za pośrednictwem swej matki Mokoszy, wyprosił u Welesa, ożywienie kochanki. W zamian za nią musiał jednak złożyć na ołtarzu Welesa dań ze swojego ciała i krwi. Choć oddał się cały na ofiarę, okazała się niewystarczająca. Zamiast Ordana na ołtarzu został zabity biały jeleń, pod którego postacią ukrywał się bóg Isas Masam, dzięki któremu kochankowie mogli wrócić do świata żywych.

Kiedy umarła Ordan kazał się pochować razem z nią wewnątrz kurhanu. Uzbrojony w kleszcze zwyciężył olbrzymiego węża o wielkich kłach i zmusił go do dostarczenia żywej wody. Wąż kazał Ordanowi uderzyć w porcelanowy dzwon, aby ożywić żonę. Gdy bohater to uczynił, nastąpiło trzęsienie ziemi. Tygrysia Lilia obudziła się do życia, lecz kurhan zapadł się pod ziemią. Ordan zdążył ukarać węża ścięciem głowy za podstęp.

Urartu – syn Edmunda i Afrodyty Sevenów, brat Biruty i Inki, dziedzic majątku Boża Łość. Przyjaźnił się z psem Asem. Uwięziony przez wielkie rogate szczury, pracował dla nich jako flisak, spławiający żywność podziemną rzeką, aż wykupił go Ordan. Bohaterowie spotkali wije – wyznawców bogini Ereszkigal, składających jej w ofierze ludzi, spotkali w kopalni soli w Vilicy boginię Bieliczkę i grali w oczko z bogiem Skarbnikiem w kopalni węgla w Silingii. Urartu ocalił życie Ordana przed potworem Szarlejem. Obaj junacy wyszli na powierzchnię przez taljański wulkan Vasivius, wcześniej zabijając jego władcę Gorzad – cara, który chciał ich zatrzymać w swoim carstwie. Po latach dorosły już Urartu odczarował piękną dziewczynę, zaklętą w żmiję. Przybierała różne postaci, aż Urartu wyrwał jej z pyska pęk kluczy, w ten sposób zdejmując czar. Kiedy zbierała pióra złotych żurawi i pawi z Caroduny, w jej suknię zaplątał się złoty pierścionek. Po tym zdarzeniu poślubiła swego wybawcę. Imię bohatera wywodzi się od starożytnego królestwa na terenach dziesiejszej Armenii.

Valemon – król Urvegii. Ordan został przeniesiony do tego królestwa mocą czarów braci von Ath, lecz król Valemon udzielił mu schronienia. Ordan służył Valemonowi tępiąc smoki, trolle, olbrzymy i rozbójników. Ocalił jego córkę Sigrimeldę od złych czarów czarownika Frestona i przyprowadził ją z powrotem do ojca. Valemon dał Ordanowi statek, aby ten mógł powrócić do Asarmathu.

Vivor i Rani – młodzieniec i dziewczyna z wyspy Kazuarii (Isla de La Mala Gente). Należeli do plemienia Tanarów, płacącego dań cesarstwu Jeźdźców na Kazuarach. Mieli być złożeni w ofierze i zjedzeni; Rani w tym celu została wielokrotnie zgwałcona, lecz na szczęście Ordan obronił ich przed śmiercią i zabrał ze sobą do Asarmathu. Niestety Vivor i Rani zmarli w ojczyźnie Ordana, zaś bogini Dziewanna zamieniła ich w czerwone kwiaty. Gwoli ciekawostki: imię Vivor było imieniem rzeczywiście istniejącego Papuasa, którego spotkał Jared Diammond w czasie pobytu na Nowej Gwinei.

Wasiutko – ataman asarmackich Kozaków z Niżu, dowodzący obroną grodu Horodziwia przed atakiem Różanej Ordy. Jego pierwowzorem był Wojciech Wasiutyński.

Wietr – jeden z wenedyjskich bogów wiatru, sługa Pochwista – Strzyboga. Ruszając wąsami sprawiał, że wiał wiatr. Poprosił Ordana, by odciął mu jedną połówkę wąsa, dzięki czemu wiejący wiatr stał się znośny dla ludzi. Wietr opowiedział Ordanowi o Starym Dmuchaczu z Rosi, który dmuchał przez zęby. Gdyby dmuchał całymi ustami, góry zrównałyby się z dolinami i nastąpiłby koniec świata.

Wirgiliusz – król asarmackiego plemienia Kaszabów i ojciec stu książąt i księżniczek. Razem ze swymi dziećmi mieszkał w zamku z nefrytu i bursztynu w okolicach grodu Lemberk. Jego pierwowzorami był zarówno król kaszubski – postać z kaszubskiego folkloru, jak też ojciec Wirgiliusz z polskiej piosenki dla dzieci.

Wiszek – syn bogatego kupca z Brustaborga. Miał na szyi złoty łańcuch i spotkał wielkiego, czarnego psa, który przedstawił się jako Utros i zagroził, że zabierze kupca i ukochaną przezeń Stazję, dziewczynę z ludu ,,głęboko pod korzenie Wielkiego Dębu’’. Ordan obronił kupca i dostał odeń w podzięce złoty łańcuch, który złożył w darze Tygrysiej Lilii. Pierwowzorem Wiszka był szczeciński kupiec Wyszak z XI wieku, współczesny św. Ottonowi z Bambergu.

Yalana – zielona kobieta z czułkami, którą Ordan znalazł śniącą koszmary na planecie Yoguth, gdzie rosły wielkie, halucynogenne i usypiające grzyby. Pochodziła z planety Kolszan, gdzie tyran Kasiripiel skazał ją na śmierć za pomoc rasie skazanej na wyniszczenie. Po Yalanę przybył jej syn Laidaik, aby wykonać na swej matce wyrok śmierci. Ordan zabił wyrodnego syna i na grzbiecie Ikony zabrał śpiącą kosmitkę na planetę Fosforus, gdzie zaopiekowały się nią bóstwa elsynorskie i taljańskie. Pierwowzorem planety Yoguth było Yuggoth.

Żółwiosmok – błotny gad z Vietmanii, przypominający sineańskiego smoka mającego skorupę żółwia. Przyjazny wobec ludzi. Proponował Ordanowi swoje córki – rusałki za żony, lecz heros odmówił.