,, [...] W Lubelskiem ćma utożsamiana bywała z pokutującą ludzką duszą: włościanie i włościanki rożne robią wnioski, że to jest pokutująca dusza, a nawet przypominają nieboszczyków, mianują ich imiona, modlą się za nich lub też żegnają jak przed złymi duchami, a dzieci je czasem łapią i męczą bez litości. Starsi przestrzegają ich, aby tego nie czynili, bo to są duchy nieboszczyków. [O. Kolberg, Lubelskie II]. Reminiscencje pojmowania ćmy jako istoty demonicznej przetrwały do powiedzeniach typu: Łazi jak ćma po nocy! [...]'' - Barbara i Adam Podgórscy ,,Encyklopedia demonów''
Wierzenia te znalazły odzwierciedlenie w jugosłowiańskim horrorze ,,Leptirica'', który recenzowałem na tym blogu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz