Jak Ordan z Brustaborga z Ctulhu wojował...

Opowiadania Lovecrafta wywarły wpływ również na moją twórczość. Przykładowo w fantazjach o  Ordanie z Brustaborga, główny bohater u wybrzeży Pacyfidy zanurkował na dno oceanu do opiewanego w pieśniach tajnego bractwa Buru – Buru, grodu R’lyeh, zbudowanego przez Morskie Cyklopy z zielonego kamienia. Tam zabił uśpionego potwora Ctulhu i jego armię olbrzymich ośmiornic. Na wyspie zwanej Mana – thunu spotkał żyjącego w jeziorze dobrego potwora nessie i miedzianoskórych, półnagich ludzi. Pomógł im w wojnie z królem Czarnej Rafy, gdzie w podmorskim mieście mieszkały potwory; pół – ludzie, pół – ryby porywające ludzi (zainspirowane opowiadaniem ,,Widmo nad Innsmouth’’).

            W Angeln, w osadzie Dunwich, Ordan spotkał szkaradnego czarownika Vibreusa, przemierzającego świat w poszukiwaniu ,,Necronomiconu’’. Zaprosił Ordana do swojej chaty i przybrał swą właściwą postać – gigantycznej żmii, będącej samozwańczym bogiem Yog – sothotem, chcącym pożreć bohatera, by przyzswoić sobie jego siłę. Ordan jednak zasiekł Yog – sothota.

Innym razem suzerezen Ordana, żmij Grabal – car, wysłał go na Nową Atlantydę, by mu przyniósł pilnie strzeżoną, tajemną, bluźnierczą księgę ,,Necronomicon’’, innaczej nigdy by nie dostał ręki swej ukochanej, córki żmija, pięknej Tygrysiej Lilii. Ordan wypłynął z portu Kadiz w kraju Ibarus. Gdy chciał włamać się do Akademii Arcańskiej, gdzie przechowywano księgę, został uśpiony, skrępowany i postawiony przed sądem rektora Galbathusa. Ów wysłuchawszy racji bohatera, dał mu zaczarowaną kopię księgi, która była zatrzaśnięta na synkelitowe klamry. Kopia spłonęła po dostarczeniu jej na dwór Grabal – cara.

W czasie jednej ze swych licznych podróży, Ordan zawitał na pokrytą lodowcem wyspę Lomar, której bronił przed Gumpoldem; włochatym olbrzymem – ludożercą.

Ordan szukał skarbów i przygód w leżących na pustyni Gazara, ruinach miasta Irem – Grodu Kolumn. Niegdyś błąkał się tam, szukając wiedzy tajemnej ,,szalony Nabatejczyk’’ Abdul al – Hazred z Sanay – saby, nim napisał księgę ,,Al – Azif’’ (,,Necronomicon’’). Ordan stoczył bój o skrzynię klejnotów z morderczą, drewnianą lalką Čakitą o czarnych włosach dziewicy, sześciu rękach i oczach ze szmaragdów, sporządzoną przez Hazreda (jej pierwowzorem była laleczka Chucky). Bohater walczył również całą noc z Wielką Czarną Kozą Mendesą i jej tysiącem młodych. Gdy rano wyniósł skarby na powierzchnię, zamieniły się w kurz.

W pustynnej krainie Tuarezji zabił demona czarnej febry Suramę, który był bardzo chudy, miał łysą głowę, śniadą skórę i nosił czarne szaty. Tenże Surama niegdyś był kapłanem wygnanym z Atlantydy.

W Kemecie na prośbę nomarchy Tutmozisa, Ordan wszedł do piramidy złego faraona Sefrena i jego okrutnej żony Nitocris – królowej ghuli, która została pochowana żywcem za zatopienie swych wrogów w sali biesiadnej. Ordan wybił ghule, nie zapominając też uśmiercić wielkiego jak hipopotam potwora w postaci żółtej dłoni. W ciele owego monstrum, zwanego Żółtą Łapą, zaklęte było serce faraona i jego żony. Ci umarli naprawdę wraz z Żółtą Łapą i rozsypali się w proch.