Piekło grubasów

 

Dziś na ulicy jakiś obcy mężczyzna powiedział na mój widok, że mój tłuszczyk wytopi się w ogniu piekielnym. Strach się bać. 

Stefan Żeromski

 

Park Żeromskiego zalicza się do moich ulubionych zakątków Szczecina. Stefan Żeromski (1864 – 1925) był polskim pisarzem, dramaturgiem i publicystą. Pamiętam jak niegdyś na lekcji religii, katecheta, pan Andreus ov Leovishiner podając przykłady grzechów sławnych ludzi, powiedział, że Żeromski wysłał swojej żonie list rozwodowy gdy z jego winy przebywała w szpitalu psychiatrycznym. W liceum dowiedziałem się z artykułu w ,,Naszym Dzienniku’’, że Żeromski mimo radykalnie lewicowych poglądów potępił polskich komunistów kolaborujących w 1920 r. z bolszewikami, pisząc, że dla takich jak oni ,,nie powinno być w Polsce miejsca nawet na grób’’.

W trakcie szkolnej edukacji czytałem wiele utworów Żeromskiego (głównie jako lektury): ,,Syzyfowe prace’’, ,,Przedwiośnie’’, ,,Siłaczkę’’, ,,Ludzi bezdomnych’’, ,,Rozdzióbią nas kruki, wrony’’, ,,Sen o szpadzie’’, ,,Nagi bruk’’ i ,,Doktora Piotra’’. Twórczość Żeromskiego nie jest w moim guście. Trudno mi lubić nawet takich jego bohaterów jak Stanisława Bozowska czy doktor Judym. Wyjątkiem jest dla mnie najbardziej kontrowersyjny utwór Żeromskiego; powieść ,,Przedwiośnie’’ opowiadająca o rewolucji październikowej i odrodzeniu Polski. Sam Żeromski w liście otwartym do Arcybaszewa tłumaczył, że nie miał zamiaru nawoływać do krwawej rewolucji, ale przed nią ostrzegać. W moim poemacie dygresyjnym ,,Milenium, czyli Nowe Triumfy’’ Jena ov Blackeyova spotkała w Armagedonie sprzeczających się Cezarego Barykę i księdza Nastka, bohaterów ,,Przedwiośnia’’ (odsyłam do posta: ,,Triumf Literatury’’). Dodać można, że w 2010 r. ukazał się mash – up Kamila M. Śmiałkowskiego ,,Przedwiośnie żywych trupów’’.