,,[Pod
wpływem LSD] widziałem wszelkiego rodzaju radosne kolory, zwłaszcza
róże i czerwienie, bardzo rozświetlone i podniecające, i miałem
kilka wielkich olśnień na temat siebie (np. że przeszedłem dwa
ataki schizofrenii, jeden w wieku sześciu lat i drugi, kiedy miałem
lat osiemnaście i że nawrót tego jest głównym powodem moich
lęków’’ - Philip K. Dick (1928 – 1982)

MK
Ultra jest przykładem teorii spiskowej, która okazała się prawdą
.
Kryptonimem tym oznaczano tajny i nielegalny, amerykański projekt
rządowy, realizowany przez CIA w latach 50 – 60 – tych XX wieku.
Litery MK symbolizują tajny program w Służbie Technicznej, podczas
gdy Ultra jest oznaczeniem poufnych informacji, stosowanym zwłaszcza
w czasie II wojny światowej. Celem programu było badanie wpływu
substancji psychoaktywnych na zachowanie człowieka, aby móc bronić
się przed technikami psychomanipulacji, stosowanymi przez komunistów
(np. praniem mózgów podczas wojny w Korei). Na czele programu
stali: szef CIA, Allen Dulles (1893 – 1969), oficerowie; Frank
Wisner (1909 – 1965) i Walter Bedell Smith (1895 – 1961) oraz
chemik Sidney Gottlieb (1918 - 1999), potomek węgierskich Żydów.
Projekt otrzymał rekordowy budżet 25 mln $.

Podstawowy
modus operandi polegał na aplikowaniu LSD bez wiedzy i zgody
nieświadomych uczestników eksperymentu. LSD jest syntetycznym
narkotykiem
wytwarzanym ze sporyszu (pasożytniczego grzyba). Wynalazł go
biochemik Arthur Stoll (1887 – 1971) w Szwajcarii podczas II wojny
światowej. Masową produkcją LSD zajmował się szwajcarski koncern
Sandoz. W tym celu nakłaniano rolników do celowego zarażania
pszenicy sporyszem. Firma Sandoz istnieje do dzisiaj i wstydliwie
ukrywa swój dawny związek z wynalezieniem i wytwarzaniem LSD. Po
1945 r. w okupowanych Niemczech miał miejsce czarny handel
narkotykami (w tym LSD). To właśnie ze swojej strefy okupacyjnej
Amerykanie przywieźli substancję do USA, gdzie wzbudziła
zainteresowanie uczonych i służb specjalnych. W ramach MK Ultra
podawano LSD w barach, na ulicach, w Narcotic Farm (ośrodku leczenia
narkomanii), więzieniach, szpitalach i na uczelniach. W badaniach
stosowano przesłanki rasistowskie, bowiem jako ,,króliki
doświadczalne’’ preferowano Murzynów .
LSD używano również podczas zagranicznych operacji CIA (np. w
Ameryce Południowej) oraz w tajnych ośrodkach zatrzymań (tzw.
czarnych miejscach) w Japonii, RFN i na Filipinach.

Oprócz
LSD zastosowanie miały takie substancje jak: psylocybina ,
meskalina ,
kokaina, AMT i DMT, barbiturany, amfetamina, heroina, morfina,
terozepam, skopolamina, alkohol ,
pentotal sodu, a także: hipnoza, deprywacja sensoryczna, izolacja,
wywoływanie hiperglikemii, elektrowstrząsy, przemoc werbalna i
seksualna.
W
projekcie brali udział byli naukowcy nazistowscy (przywiezieni do
USA w ramach operacji Paperclip), firmy farmaceutyczne oraz
prestiżowe uczelnie: Georgetown University, George Washington
University, uniwersytety w Maryland, Pensylwanii, Minnesocie, Denver,
Illinois, Oklahomie, Rochester w Teksasie, Harvard, Berkeley,
Stanford, Columbia, New York University, MIT, Cornell, Florida State,
John Hopkins i inne. Ceniony psychiatra, Donald Ewen Cameron (1901 –
1967) prowadził eksperymenty MK Ultra na terenie Kanady. Ich
skutkiem było wielotygodniowa śpiączka osób faszerowanych
ogromnymi ilościami środków nasennych.
Pomocy
udzielały również prostytutki, ukradkiem podające swoim klientom
LSD za dodatkową opłatą. Agenci CIA instalowali w domach
publicznych podsłuchy i lustra weneckie.
Poddani
eksperymentom cierpieli później na: ostre napady padaczkowe,
psychozy, halucynacje, napady lęku, nietrzymanie moczu i amnezję.
Oficjalna liczba ofiar śmiertelnych MK Ultra (prawdopodobnie
znacznie zaniżona) wynosiła pięć osób. Ich bliscy nigdy nie
doczekali się przeprosin ani odszkodowań. Ofiarą eksperymentu min.
pisarz Ken Kesey (1935 – 2001), który opisał swoje doświadczenia
w powieści ,,Lot
nad kukułczym gniazdem’’.
Eksperyment
wymknął się spod kontroli w latach 60 – tych, kiedy to LSD stało
się popularne w kontrkulturze, wśród takich grup jak beatnicy i
hipisi. Zakończyła go antynarkotykowa polityka prezydentów
Richarda Nixona (1913 - 1994) i Lyndona B. Johnsona (1908 - 1973),
uwieńczona zakazem używania LSD wydanym przez ONZ. (Obecnie mają
miejsce próby zastosowania tej substancji w medycynie).
Agenci CIA
przystąpili wówczas do zacierania śladów poprzez zniszczenie
większej części dokumentacji. Część dokumentów ocalała
przypadkiem, z powodu ich niewłaściwego przechowywania. W
1974 r. istnienie MK Ultra jako pierwszy ujawnił ,,The
New York Times’’.
Sprawę zbadały dwie komisje, kongresowa i prezydencka,
potwierdzając doniesienia gazety.
W
2022 r. na ekrany kin wszedł film historyczny ,,MK
Ultra’’.
Wcześniej projekt znalazł odbicie w filmie ,,Pokój
śmierci’’
z 2009 r. Na anglojęzycznej stronie ,,Substack’’
we wpisie z 18 grudnia 2024 r. można przeczytać teorię o wpływie
MK Ultra min. na ,,Sagę
o wiedźminie’’
Andrzeja Sapkowskiego (bardzo niebezpieczna inicjacja zwana Próbą
Traw, eliksiry wiedźmińskie) .
Legendy miejskie mówią o dalszym, jeszcze mocniej zakonspirowanym
trwaniu eksperymentu…