Królik i żarłoczna macica (mit Indian Iowa)

,,W czasie swych wędrówek pewnego dnia królik napotkał Uje (macicę świata). Powrócił do domu i pyta swej babci, co to było. Ta mu odpowiedziała: 'To jest jedna z twoich babek. Nie zbliżaj się do niej'. Ale królik jej nie posłuchał, powrócił na to miejsce i został połknięty. Pod koniec dziesięciodniowej jego nieobecności babka zaniepokoiła się i poszła odnaleźć Uje, aby się czegoś dowiedzieć. Uje odpowiedziała: 'Nie wiem, czy połknęłam twego wnuczka. Jem tak wiele rzeczy'. Jednakże wypluła część swych ostatnich posiłków, a w środku znajdował się na wpół martwy królik. Jego babcia przyprowadziła go z powrotem, przygotowała mu kąpiel parową i postawiła na nogi. A potem zaleciła mu jeszcze raz, by trzymał się z dala od Uje'' - Paolo Santarcangeli ,,Księga Labiryntu''

Królewna z Visby

,,Miejscowa legenda z Visby głosi, że 'córkę pewnego króla', więziono w 'jaskini złodziei' pod Górą Szubienicy: młoda dziewczyna każdego dnia osadzała w ziemi jeden kamień aż do nadejścia dnia jej uwolnienia, które nastąpiło akurat w momencie ukończenia przez nią jej 'zamku trojańskiego''' - Paolo Santarcangeli ,,Księga Labiryntu''

Karelski Babilon

,, [...] Baer znalazł później wzmianki o takich 'Babiloniach' u historyka Karamzina; pisze on, że rosyjscy delegaci, którzy udali się na półwysep Kola, [...] dowiedzieli się od mieszkańców tych okolic, że jakiś mityczny władca Karelii, Walit czy Warent miał zbudować na brzegach Varangerfjordu 'Babilonię' mającą dwanaście kręgów z kamieni w formie spirali, która otaczała kamień centralny'' - Paolo Santarcangeli ,,Księga Labiryntu''

Minos - dobry czy zły?

,,Sokrates: [...] Ale skąd się wzięły najlepsze z tych praw? Czy to wiesz?

Przyjaciel: Tak, z Krety, jak mówią.

Sokrates: Zatem spośród Greków to ludzie z tego kraju mają najstarsze prawodawstwo?

Przyjaciel: Tak.

Sokrates: A czy wiesz, jakich dobrych królów mieli tam ci ludzie? Są to Minos i Radamantes, dzieci Zeusa i Europy, od których pochodzą te prawa.

Przyjaciel: To prawda, Sokratesie, według tego, co mówią, Radamantes był człowiekiem sprawiedliwym, ale Minos, przeciwnie, kimś dzikim, okrutnym i niesprawiedliwym.

Sokrates: To co mówisz, to stara bajka, mój najmilszy przyjacielu! Tragiczna bajka. [...]

Sokrates: Homer mówi, że co dziesięć lat Minos spotykał się w celu rozmowy z Zeusem i że obcował z nim, aby się od niego nauczyć, od takiego Mędrca, jakim jest Zeus [...] Ponadto w ewokacji Zmarłych, jaką zawiera Odyseja, odmalował 'wymierzającego sprawiedliwość ze złotym berłem w ręku' wcale nie Radamantesa, lecz Minosa; i nie więcej niż to było konieczne odmalował Radamantesa w trakcie wymierzania sprawiedliwości, nigdzie jednak nie przedstawił go w związku z Zeusem. Oto dlaczego twierdzę, że to Minosa opiewał Homer, udzielając mu najwyższych pochwał: czyż jest w istocie większa pochwała od tego, że był on jedynym spośród dzieci Zeusa pouczanym przez Zeusa [...]

Przyjaciel: Ale jeśli tak jest, Sokratesie, to jaka przyczyna mogła spowodować rozpowszechnienie się opinii o Minosie jako grubianinie i okrutniku?

Sokrates: Minos popełnił błąd, że prowadził wojnę z państwem, w którym zamieszkujemy i w którym, nie mówiąc już o wszystkich innych talentach w nim obfitujących, znajduje się niezmierna rozmaitość poetów, i to we wszystkich rodzajach poezji, głównie poetów tragicznych! [...] W tej zatem formie poezji ukazujemy Minosa na scenie, aby zemścić się za haracz, który zmusił nas sobie płacić! [...]

   [...] Minos i Radamantes [...] byli najwybitniejszymi z antycznych prawodawców, równocześnie dusz pasterzami i pasterzami ludzi [...]'' - Platon ,,Minos'' cyt. za: Paolo Santarcangeli ,,Księga Labiryntu''

W przytoczonej powyżej opowieści można dopatrzeć się podobieństwa Minosa do Mojżesza, a Radamentesa do jego brata Aarona ;).