czwartek, 4 lutego 2016

Bran Błogosławiony i jego głowa




,, [...] Brytyjczycy pod wodzą Brana ruszyli do Irlandii, by pomścić jego siostrę Branwen i odzyskać magiczny kocioł, który przywraca życie zmarłym. Ekspedycja zakończyła się klęską, Bran został raniony w bitwie, ugodzono go w nogę zatrutą włócznią. Rozkazał siedmiu Bretonom, którzy zdołali przeżyć, by odrąbali jego głowę i zabrali ją ze sobą, co też uczynili. Razem z Branwen dotarli do Harddleck, gdzie postanowili się zatrzymać. 'Żywności mieli pod dostatkiem, a trzy ptaki śpiewały im tak pięknie, że te, które dotychczas słyszeli, nudne im się zdały. Po siedmiu latach ruszyli do Gwales w hrabstwie Penvro'.
Tam się osiedlili a głowę Brana trzymali na honorowym miejscu. 'Nie pamiętali cierpień, przez które przeszli, ani żadnego bólu; żyli tam przez dwadzieścia cztery lata, a był to dla nich czas pokoju i radości. Nie czuli nigdy zmęczenia, żaden z nich nie okazywał oznak starości'.
Po tych dwudziestu czterech latach otworzyli pewnego dnia drzwi, nagle wróciły do nich wszystkie wspomnienia, odczuli zmęczenie i przypomnieli sobie swe cierpienia. Spełnili wtedy ostatnie życzenie Brana, który chciał, by jego głowę pochowano w White Hill w Londynie'' -
Brian Bates ,,Zapomniana mądrość wyrdu''


Kto da głowę?





,, [...] Trzech znanych irlandzkich wojowników - Cu Chulain, Loegaire oraz Conall - sprzeczało się o to, który z nich zasłużył na tytuł 'bohatera'. Mianem takim miał zostać obdarzony najdzielniejszy z nich. Nie mogąc dojść do porozumienia, wojowie postanowili poradzić się Uatha Mac Immonaina ('Okrutnego Syna Wielkiego Strachu'), dzikiego i straszliwego olbrzyma, który rzekł: 'Mam tu siekierę. Niech jeden z was weźmie ją do ręki i jeszcze dziś odrąbie moją głowę. Ja odrąbię jego głowę jutro'. Przerażeni Loegaire i Conall odmówili uczestniczenia w takim zakładzie. Zgodził się jedynie Cu Chulain.
'Uath wymówił zaklęcie nad ostrzem siekiery i położył głowę na pniu, przed Cu Chulainem, który złapał broń i odrąbał głowę olbrzyma. Wtedy Uath powstał, wziął do jednej ręki swą siekierę, do drugiej odrąbaną głowę i ruszył w kierunku jeziora'. Następnego dnia, gdy zgodnie z umową Cu Chulain oparł na pniu swoją głowę, Uath, który wyglądał tak jak gdyby nic się wczoraj nie stało, odciął głowę bohatera i ogłosił, że wart jest on swego tytułu.'' -
Brian Bates ,,Zapomniana mądrość wyrdu''


Klacz Bagri






,, [...] Teorię tę potwierdza tekst hinduskiej pieśni żałobnej, w której pojawia się ośmionoga Klacz Bagri. Z tekstu wynika, że przenosi ona zmarłych do krainy duchów. Jedna ze zwrotek pieśni brzmi tak: 

Cóż to za rumak?
To Klacz Bagri.
Co powiemy o jej nogach?
Klacz ma ich osiem.
Co powiemy o jej głowach?
Klacz ma ich cztery [...]
Złap cugle i dosiądź rumaka''

- Brian Bates ,,Zapomniana mądrość wyrdu''