,,Walhall (błędnie przez romantyków zwana Walhallą), mityczne, pierwotnie ziemskie, a przez fantazję okresu wikingów na raj przekształcone miejsce pobytu padłych w boju bohaterów, w którym gości ich Odyn’’ - ,,Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga tom 18 Victor do Żyżmory’’
W lutym 2022 r. obejrzałem duńsko – islandzko – norwesko – szwedzki film fantasy ,,Valhalla’’ z 2019 r. w reżyserii Fenara Ahmada (ur. 1981). Jako źródło inspiracji posłużyły skandynawskie filmy zapisane w ,,Eddzie’’.
Akcja rozgrywa się we wczesnym średniowieczu w Midgardzie – środkowym świecie zamieszkanym przez ludzi (gdzieś w Skandynawii…), Valhalii – świecie bogów (w rzeczywistości światem nordyckich bóstw był Asgard) i w Utgardzie – krainie gigantów walczących z bogami.
Valhalla była gigantycznym zamkiem, w którym bogowie (Odyn, bogini Frigg, głowa Mimira, podstarzały Thor, ciemnoskóry i czarnowłosy Loki, bogini Freja, Tyr i Baldur) obradowali wokół kamiennego, okrągłego stołu. Valhallę z Midgardem łączył most z tęczy (Bifrost), po którym mogli chodzić tylko bogowie. Ludzie musieli milczeć w ich obecności. Asowie nie byli wolni od przywar. Pogardzali ludźmi, którzy ich czcili, oraz spędzali dnie na kłótniach i pijatykach, podczas gdy nadciągała kosmiczna katastrofa – Ragnarök.
Giganci zamieszkujący Utgard byli ubrani w skóry zwierząt, mieli osmalone twarze i nosili rogate hełmy. Ich władca poddał Thora trzem próbom polegającym na wypiciu morza z olbrzymiego rogu, zapasów w królową – siłaczką i tańca ze starą matką króla. Ta ostatnia okazała się być samą Śmiercią i zabiła boga burzy.
Podczas gdy w mitologicznym pierwowzorze wilk Fenrir był synem Lokiego i olbrzymki Angrbody, bratem morskiego węża Jormundgandra i bogini zmarłych Hel, na filmie został jako szczenię znaleziony przez Lokiego w lesie i zabrany do Valhalli. Gdy urósł i stał się niebezpieczny, bogowie spętali go łańcuchem wykutym przez karły. Fenrir odgryzł dłoń boga Tyra, daną mu jako zakład. Później zerwał łańcuch i uciekł grożąc zniszczeniem światu.
Głównymi bohaterami jest para chłopskich dzieci, rodzeństwo Tjalfe i Roskva. Farmę ich rodziców odwiedził Thor jadący wozem zaprzężonym w dwa czarne kozły i Loki. Thor poczęstował wieśniaków mięsem swoich kozłów, miał bowiem moc ożywić je za pomocą młota Mjöllnira. Zabronił jednak łamać zwierzęcych kości w poszukiwaniu szpiku. Niestety Loki skusił Tjalfego do złamania zakazu, w wyniku czego ożywiony kozioł kulał na jedną nogę. Rozgniewany Thor zabrał chłopca ze sobą, zaś Roskva potajemnie wyruszyła w ślad za nim. Na dzieci czekała w Valhalli niewolnicza praca; czyszczenie ryb i zmywanie podłogi. Zaprzyjaźniły się z nadludzko silnym trollem – niemową Quarkiem. Kiedy Tjalfe został zabrany przez giganty do Utgardu, Thor ruszył za nim i zginął. Tymczasem Roskva okazała się przepowiedzianym Dzieckiem Światłości (motyw mesjański). Oswoiła Fenrira i wskrzesiła Thora. Kiedy bogowie pokonali gigantów, zaproponowali Roskvie możliwość zostania boginią. Dziewczynka wolała jednak wrócić do rodziców.
Film uznaję za bardzo udany. Warto dostrzec w nim analogie do chrześcijaństwa (nieposłuszeństwo Tjalfego jako figurę grzechu pierworodnego i śmierć Thora z jego powodu).
