Powidz był apokryficznym słowiańskim bogiem zmarłych czczonym nad Jeziorem Powidzkim w Wielkopolsce gdzie znajdowały się jego posąg i świątynia. Jego imię zostało utworzone ze zniekształconego słowa Pochiwst (imienia apokryficznego polskiego boga wiatru). Bożka tego wprowadził do literatury Józef Aleksander Miniszewski (1821 – 1863) w romantycznym poemacie ,,Powidzanka’’ (1843).
Powidzanki to lokalne nimfy wodne, na których czele stała Diwa – nieśmiertelna córka i kapłanka Powidza. Mieszko I zniszczył sanktuarium jej ojca i wrzucił jego posąg do jeziora. Diwa wskoczyła za nim w fale (odtąd jezioro przypomina ptaka z rozpostartymi skrzydłami). Czasem widuje się ją na brzegu jak oddaje cześć swemu ojcu.
Tę i wiele innych ciekawych legend znajdzie Czytelnik w pracy Bartłomieja Grzegorza Sali ,,Wśród polskich syren, rusałek, meluzyn, świtezianek i innych wodnych panien’’ ;).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz