Bobry

Bobry są rodziną gryzoni. Powstały 2 mln lat temu w Ameryce Północnej. Ich przodkiem był bóbr olbrzymi. Wyglądał tak jak współczesne, ale był wielkości niedźwiedzia. Wyginął prawdopodobnie z winy ludzi, którzy polowali na niego dla mięsa i skór.

Wyróżniamy dwa gatunki bobrów współczesnych:

- bóbr europejski dawniej zamieszkujący Eurazję od Portugalii po Rosję,

- bóbr kanadyjski żyjący w Ameryce Północnej.

Bóbr kanadyjski różni się od swego krewniaka bardziej spiczastym ogonem. Poza tym szczegółem obydwa bobry wyglądają tak samo. Ich ciało jest pokryte grubym, brązowym futrem. Tłuszcz, który je pokrywa chroni przed wodą. Głowa masywna, nieco wydłużona, osadzona na muskularnym karku. Nos i uszy małe. Najpotężniejszymi zębami są siekacze, twarde i ostro zakończone. Usytuowane są w szczęce górnej i wystają z niej. Łapy zakończone pięciopalczastymi dłońmi wyposażonymi w ostre pazury i płetwy. Korpus masywny, przypominający kulę. Ogon spłaszczony, pokryty łuskami na podstawie czego bobry były uważane za ryby. Mimo ostrych zębów bobry są roślinożerne. Żywią się korą, drewnem, oraz gałązkami.

Bobry żyją w dość luźnych gromadach rodzinnych. Ich ogony służą do dawania sygnałów ostrzegawczych. Drzewa służą im nie tylko jako źródło pokarmu, ale także dostarczają im budulca. Po wybraniu odpowiedniego drzewa, bóbr obejmuje je przednimi łapami i stojąc na tylnych przy pomocy ogona służącego jako oparcie, obgryza je ze wszystkich stron. Kiedy drzewo chyli się ku upadkowi, ucieka do wody. Gdy jest już ścięte, z pomocą innych bobrów transportuje je do wody i tam kawałkuje. Zdobyte w ten sposób drewno jest zaprawiane błotem i układane w kopulaste budowle zwane żeremiami, które służą bobrom za mieszkanie. Wejście do żeremia znajduje się pod wodą. Innymi budowlami dzieła bobrów są tamy i zapory, które spiętrzają poziom wody dając schronienie rybom i bakteriom biorącym udział w biologicznym oczyszczaniu wody. Bobry nie stosują hibernacji. Zimą wyrąbują przeręble w lodzie swoimi ostrymi zębami.

A jaką rolę odgrywają w kulturze człowieka? Znane są przysłowia ,,płakać jak bóbr'' i ,,wykupił się jak bóbr strojem''. Strój bobrowy to wydzielina zapachowa dawniej wielce ceniona (przedwojenne apteki obowiązkowo miały to w swoim asortymencie). Wierzono, że jakoby zagrożony bóbr odgryzał sobie gruczoł ze strojem.

Od wieków polowano na te zwierzęta. Cenione było ich futro (wierzono, że czapka bobrowa zapewnia swemu właścicielowi dobrą pamięć), mięso i tłuszcz uważany za panaceum na wszystkie choroby. Myśliwych polujących na bobry zwano bobrownikami. Kolejnymi zagrożeniami są zanieczyszczenia i regulacje rzek. Obecnie bóbr europejski jest pod ochroną. W Polsce został ocalony przed wyginięciem, a w 1996 r. do MOŚN i L napłynęły skargi rolników, leśników i właścicieli łąk na te zwierzęta. Znajdują się w Polskiej Czerwonej Księdze.