Lancetnik i żachwy

Lancetnik odkryty przez Pallasa należy do tych zwierząt, którym zapewniono trwałe ,,obywatelstwo'' na kartach podręczników biologii. Należy bowiem do grupy przejściowej między, zdawałoby się, niegdyś ściśle od siebie oddzielonymi bezkręgowcami, a kręgowcami. Sam lancetnik jest dopiero strunowcem. Aby wyobrazić sobie jego wygląd zewnętrzny, można by pomyśleć o kształcie chirurgicznego lancetu, lub przypomnieć sobie jak wyglądają liście kształtu lancetowatego. Osiąga wymiary 5 cm długości. Skóra bezbarwna, prześwituje przez nią struna grzbietowa – organ, z którego wyewoluował kręgosłup. Lancetniki odżywiają się planktonem filtrowanym z wody. Pływają w Morzu Północnym. Brak ich w Bałtyku. Spożywane są w kuchni chińskiej i włoskiej. Pewien niemiecki uczony chcąc uczcić swój jubileusz, zaserwował na kanapkach lancetniki co miało znaczenie symboliczne. Uczeni jedzą czasem dziwne rzeczy np. w czasie sympozjum w Sankt Petersburgu konsumowanego wydobytego z wiecznej zmarzliny mamuta.

Ważne dla ewolucjonizmu są również należące do osłonic żachwy. Żyją w koloniach. Prowadzą osiadły tryb życia. Przypominają przezroczyste beczułki, lecz ich larwy posiadają strunę grzbietową. Odżywiają się planktonem filtrowanym z morskiej wody.