Feniks w kulturze egipskiej

,,Święty ptak z Heliopolis był przypuszczalnie najpierw pliszką, a dopiero potem stał się czaplą. Ten ptak o długim prostym dziobie, głowie ozdobionej dwoma sterczącymi do tyłu piórami, wynurzał się z wody na podobieństwo słońca. Jego imię benu (grec. phoiniks) pochodzi od słowa uben, tj. 'jaśnieć, wschodzić'. Oddawano mu cześć w Heliopolis obok słonecznego boga Re, gdzie przebywał na kamieniu benben (obelisku) albo na świętym drzewie wierzbowym. Feniks był uważany za ba boga Re, ale i za postać Ozyrysa. Zmarły pragnął 'jak feniks przemknąć przez obszary zaświatów'' (Księga Umarłych, rozdz. 13).
W Epoce Późnej hieroglif przedstawiający feniksa oznaczał ba. Feniks był 'panem jubileuszów', co zapewne doprowadziło do wiary w długowieczność cudownego ptaka. Według tradycji greckiej feniks był symbolem życia odnawiającego się poprzez śmierć w płomieniach - symbolem słońca wstającego z purpurowej zorzy porannej'' - Manfred Lurker ,,Bogowie i symbole starożytnych Egipcjan''