Przyjaciele Ordana: od Adamasa do św. Zbigniewa

Adamas – elsynorski heros, który niegdyś walczył z gryfami po stronie Arymaspów. W czasie zarazy, wspólnie z Ordanem szukał panaceum – ziela w kształcie człowieka rosnącego na Wyspie Miedzianej, gdzie strzegł go smok Miedziany Potwór. Imię bohatera znaczy ,,Niezwyciężony''.

Alina – królowa nimf bożeczek z wenedyjskiego królestwa Karpizji, leżącego w Górach Karpizyjskich. Wojewoda Bosek w zamian za obietnicę pomyślności chciał złożyć Alinę z ofierze drzewnemu potworowi Dębniakowi, lecz uratował ją Ordan.

Asłan – król lwów z królestwa Serenati. Zrazu walczył z Ordanem, potem przyjął go za syna. Ordan żył i polował razem z lwami. Lwice chciały jego nasienia, lecz on odmawiał. W czasie najazdu murzyńskiego plemienia Masima, Ordan doprowadził do zgody ludzi i zwierząt.

Atałok – król Złotej Bani, który odznaczył Ordana Orderem Turula za zabicie smoka Szarkany i wiedźmy Borlangö.

Bolesław – król Kraju Traw ze stolicą w Travunii, któremu Ordan pomógł odeprzeć atak Kris – cara; człowieka o psiej głowie i orlich skrzydłach. Ordan i Bolesław mieczem i kosą wycięli zasadzoną przez Kris – cara trawicę – trawę zjadającą żywe istoty, oraz walczyli z małpierzami; skrzydlatymi małpami – wampirami. Po pokonaniu Kris – cara, Bolesław poślubił uwolnioną z lochu córkę jednego z banów.

Celinus z Vranklandu – czarodziej zwany Lipcowym Czarnoksiężnikiem Miodu, który na hucznym weselu Ordana i Tygrysiej Lilii dbał, aby świętującym nie zabrakło miodu. Jego pierwowzorem był czarodziej Celio z baśni ,,Miłość do trzech pomarańczy'' Carla Gozziego.

Conn z Carvanu – celetiński wojownik z murzyńskiego państwa Sambal – jarat. Ilekroć obcował cieleśnie z kobietą, aby to uczcić malował i tatuował swoje ciało. Gdy zakochał się w królowej Sanie, wyrzekł się dla niej rozpusty i pozbył się upamiętniających ją malowideł na skórze.

Cud Dziewczyna i Vanoj – władcy wyspy Ilmatar swą linią brzegową przypominającą kobietę. Vanoj z pomocą Konika Garbuska wydarł Cud Dziewczynę z rąk złego cara Hastura z Leng. Władcy Ilmataru ugościli Ordana i Tygrysią Lilię w drodze powrotnej z miesiąca miodowego spędzonego w Krainie Wiecznego Lata do Asarmathu.

Dekla – samawijska księżniczka, córka króla Branicza, którą Ordan uratował przez zjedzeniem przez Żmija Trojegława.

Dimitr z Niżu – korsarz i rozbójnik, ataman asarmackich Kozaków. Hatystańczycy powiesili go na haku i chcieli zabić za bluźnierstwa, lecz Ordan go ocalił jako swego rodaka i wyjednał mu darowanie kary. Jego pierwowzorem był Dymitr Bajda.

Dionizjusz – młody rybak w lamparciej skórze i jego ukochana, rusałka Najas mieszkali w Krainie Wiecznego Lata. Czarownicy Kud i Kabat oskarżyli fałszywie Najas o nasłanie potwora podobnego do koparki, lecz Ordan i jego żona Tygrysia Lilia dowiedli jej niewinności.

Ea – bóg morza, który zaprosił Ordana na dno Morza Nabatejskiego, gdzie gościł go w kryształowym pałacu, strzeżonym przez rybio – ludzkie stwory Abkallu. Do stołu usługiwały morskie nimfy i syreny. Później Ordan i Ea zwiedzili pełną tropikalnych roślin i zwierząt wyspę Dilmun.

Ewander – car Hadriatydy, której Ordan bronił przed potworami i przed najzdem Koman – cara, władcy Talji. Jego imię znaczyło ,,dobry człowiek''. 

Garamantes z Pisy i jego żona Tupac – inti – król Pisy i jego oblubienica zza morza, którzy zaprosili na swój ślub Ordana i Tygrysią Lilię.

Iwan Kupała – król Gór Świętojańskich, gdzie cały rok trwała Noc Kupały. Ugościł Ordana i Tygrysią Lilię w drodze powrotnej z Krainy Wiecznego Lata do Asarmathu.

Jan Prester – czarnoskóry cesarz i arcykapłan Abistanu, który widział wszystko w magicznym krysztale. Jego kościół kurczył się i powiększał. Pokazał Ordanowi swój zwierzyniec, a w nim największy skarb swego cesarstwa – ptaka ylleriona. Ordan udał się razem z cesarzem w Góry Smocze , gdzie ród władcy odmładzał się w ogniu smoków, po drodze przeżywając mnóstwo przygód.

Kara z Karantii – piękna królowa mająca dwa duchy opiekuńcze w postaci tygrysów. Służyła jej drużyna wojowniczek.

Kasib – poszukiwacz przygód spotkany przez Ordana w gospodzie ,,Utrapienie'' w mieście Seraj. Opowiadał jak w pustynnym mieście Ar – Szedu pracował jako ogrodnik u sułtana Phistakijisa. Ów razem ze swymi poddanymi jadł ludzkie mięso i kopulował ze zwierzętami, zaś przerażony Kasib uciekł z miasta unosząc ze sobą skarb sułtana.

Kingu – olbrzymi goryl w złotej koronie czczony jako bóg zarówno przez karłów Bambutów, jak i olbrzymów Vatuna. Sprowadzony przez Ordana nakazał on pokój obu czczącym go plemionom. Jego pierwowzorem był King – Kong.

Kirke – elsynorska czarownica, która ze związku z bogiem Dionizosem powiła czarownika Comusa, pana na wyspie Cyrze. Ów poczęstował Ordana nektarem zamieniając go w niedźwiedzia, lecz Kirke odczarowała bohatera.

Kraina – wenedyjski książę, który z pomocą Ordana i plemienia Lucerzy obronił Karą, królową Karantii przed intrygami Pavlislava Pavlova, agenta cara Mosochu. Kraina poślubił Karę.

Majonka – była niewolnica Ranavalony, okrutnej królowej Mogdaszo. Objęła tron po jej obaleniu przez Ordana. Jej pierwowzorem była XIX – wieczna królowa Madagaskaru, Ranavalona II Majonka.

Mali – murzyński heros spotkany przez Ordana w tajemnym, glinianym mieście Dione nad rzeką Nihar. Po pojedynku obaj bohaterowie zawarli braterstwo krwi. Wspólnie zabili hipopotama – ludożercę, ogromnego nietoperza olitiau, polującego na ludzi, oraz wielkiego pawiana – ludożercę Balabuna. Mali zmarł od jego zatrutych kłów.

Milindi – murzyńska dziewczynka, którą Ordan obronił przed łowcami niewolników. Zaprowadziła go do swojej wioski Nubal – siafu, gdzie ludzie, wyznawcy boga Mrowca żyli w symbiozie z koczowniczymi mrówkami.

Płatek Śniegu – król białych goryli z górskiego królestwa Kenaya, który ugościł Ordana. Jego pierwowzorem był goryl – albinos z barcelońskiego zoo zdechły w 2007 r.

Saule – córka Słońca, boska księżniczka odbierająca szczególną cześć od Istów. Z jej łez powstały borówki. Mieszkała w Krainie Wiecznego Lata – królestwie Słońca, gdzie Ordan i Tygrysia Lilia spędzali miesiąc miodowy (towarzyszyła im Sonaya Malarka). Saule dała Ordanowi złotą strzałę, którą bohater zniszczył żelaznego potowra podobnego do koparki o trzech ramionach, nasłanego przez czarowników Kuda i Kabata.

Sendelira z Asarmathu – piękna, biała kobieta, którą Ordan spotkał w Czarnym Królestwie Głodowych Ziem. Razem ze swą wierną, młodą niewolnicą z Armanu, pomagała trędowatym, kalekom, głodującym, wdowom i sierotom. Ordan pomagał jej w pracy, później zaś odbił z niewoli wodza lipajskich koczowników, króla – czarnoksiężnika Catafalcusa. Jej pierwowzorem była Irena Sendlerowa.

Set z Solimii – syn Adama i Ewy, urodzony po śmierci Abla. Ordan spotkał go w Hatystanie i pokonawszy w zapasach, zawarł z nim braterstwo krwi. Wspólnie walczyli z Kain – carem i wywołaną przezeń z piekieł sułtanką Lisą – horganą.

Soliman Prawodawca – sułtan Hatystanu, na którego prośbę Ordan zabił rozbójnika Musę Kesedżiję o trzech sercach. Pierwowzorem tego władcy był turecki sułtan Sulejman Wspaniały.

Tar – Azan i jego żona Joanna Sevena – biali władcy negrejskiej puszczy. Dla Joanny z rodu Sevenów, Tar – Azan odrzucił zaloty królowej ludzi – lampartów, więc ta zemściła się, wywołując wojne. Ordan pomagał Tar – Azanowi w walce z ludźmi – lamartami. Jego pierwowzorem jak łatwo się domyśleć był Tarzan.

Tija – murzyńska dziewczynka z Samibi, Czarnego Królestwa zamieszkanego przez same dzieci, żyjące bez opieki dorosłych. Służyła Ordanowi za przewodniczkę po tym miejscu.

Vlad Czarny – murzyński wampir z osady Al – Dżarak w królestwie Bandulu. Poświęcił życie zabijaniu swych pobratymców; zamiast krwi ludzkiej pił tylko zwierzęcą. Ordan i Vlad Czarny wspólnie walczyli z murzyńskim królem – czarownikiem Disartem, który miał moc zapalania oczami. Disart podpalił nimi wieżę swego wasala Dingona, pełną kobiet i dzieci, a wtedy Vlad Czarny chodząc po gładkiej ścianie wyniósł przez okno dziecko, które bało się skakać. W nagrodę za swe czyny został zamieniony w człowieka. Jego pierwowzorem był Blade.

Vobo – dziki kot – ludożerca, którego Ordan wyciagnął z dołu pułapki i darował mu życie w zamian za zaprzestanie pożerania ludzi. Wspólnie bronili ludu Vagimów przed najazdem Al – Zamburów mających słonie

św. Zbigniew – wybrany przez Złotą Babę znachor, mający w Biesogórach Lodową Jaskinię pełną lodu stanowiącego panaceum. Pomógł odnaleźć ją Ordanowi. Zaczerpnąłem go z książki Marii Kownackiej ,,Rogaś z Doliny Roztoki''.