Słonie

Słonie – jest to grupa ssaków lądowych łatwych do rozpoznania po wydłużonych nozdrzach i górnej wardze tworzących trąbę, ogromnych uszach, wystających z pyska siekaczach (ciosy) zwanych błędnie ,,kłami''. Żyją w Afryce i Azji dzieląc się na dwa gatunki:

- słoń afrykański

- słoń indyjski.

Słoń afrykański różni się od słonia indyjskiego (zwanego również słoniem azjatyckim) większymi rozmiarami ciała, uszów, ciosów oraz trąbą zakończoną dwoma palczastymi wyrostkami (trąba słonia indyjskiego ma jeden ,,palec''). Trąba słonia ma wiele rozmaitych zastosowań jako: narząd oddechu, zapachu, wciągania wody i wciągania piasku (do pielęgnacji skóry). Największe zęby słonia, ciosy (zęby pozostałe znajdują się w krótkim pysku), służą do kopania w ziemi w poszukiwaniu jadalnych korzeni oraz bulw i wody. Ciosy, zwane ,,kością słoniową'' od bardzo dawna były poszukiwane przez ludzi (starożytny historyk grecki Herodot podaje, że Etiopowie składali ją w daninie królom perskim). Obecnie słonie są gatunkiem zagrożonym wyginięciem i chronionym. Mimo to nadal są mordowane przez kłusowników. W Kenii pod Nairobi znajduje się schronisko dla osieroconych słoników. Gdy dorastają są transportowane do Tsavo National Park. W starożytności słonie często były używane w wojsku. Najsłynniejszym wodzem posiadającym słonie w armii był Hannibal. W 

czasach II wojny punickiej ruszył na Rzym z armią wyposażoną w słonie, ale podczas przeprawy przez Alpy przeżył tylko jeden słoń imieniem Syrus, który stracił jeden cios. Po klęsce Hannibala słonie bojowe straciły na znaczeniu. W Azji w średniowieczu próbowano je ponownie przyuczyć do udziału w wojnie. Wynalezienie prochu strzeleckiego wyeliminowało słonie z pola bitwy: stanowiły zbyt łatwy cel do trafienia, a ponadto boją się huku strzelania. Mimo tego wzięły udział w II wojnie światowej (Japończycy używali ich jako wierzchowców do patrolowania dżungli). W Indiach już w starożytności słonie były bardzo cenione. Im radża był potężniejszy tym miał więcej słoni. Ich opiekunowie zwani kornakami cieszyli się wielkim szacunkiem. W czasie wielkich uroczystości religijnych ciała słoni są malowane w rozmaite kolorowe wzory i ornamenty. Odbywają się również konkursy pięknego udekorowania słoni. W czasie takiego pochodu słoni podstawia się im pod zad ogromne kosze, które te napełniają za jednym zamachem odchodami, używanymi jako nawóz.