niedziela, 31 marca 2013

Wojowie Wielkiego Ageja


,,Wojowie Wielkiego Ageja’’ – fantazja z 2009 roku, w dużej mierze zainspirowana trylogią  ,,Gwiezdnych wojen’’. Akcja tej opowieści rozgrywała się w fantastycznym świecie, zwanym Cudomirią, w królestwie zwanym Asarmath, za panowania króla Lachusa II, syna Lachusa I, brata Bojemusa i Roxolanusa.



            Na zachodzie kontynentu Ziemi Ulro, przypominającego wczesnośredniowieczną Europę, pojawił się nowy władca – cesarz Hunlandu, Hister von Phalz (jego pierwowzorem był Dart Vader). Hister zdobył władzę dzięki paktowi z Czarnobogiem, zwyciężając w wyścigu rydwanów. Jego największym rywalem był książę Sebularius (jego pierwowzorem był Sebulda), który okazał się królem strzyg i choć dotarł pierwszy do mety, został zabity z rozkazu kapłanów. Cesarz Hister nosił czarną zbroję i płaszcz, w czasie bitwy chronił głowę czarnym kubłowym hełmem. Używał tarczy z czarną żmiją w polu złotym. Podbił wszystkie plemiona nemijskie – Teutonatyjczyków, Xaxów, Vranklandczyków, Olendrów, Angelotów, Vrizów, Duringów, Vavarów i inne, a także szykował się do podboju królestw Wenedów – Asarmathu, Bojemy, Wielkiej Nitry, Mosochu, Samawii, Złotych Piasków, Semelii, Makedonu, Korutanii i innych. Na dwór cesarski w Aquisium przybył Zlatyvoj (jego pierwowzorem był C3PO) – rycerz z Samawii, noszący złotą zbroję. Razem z nim przybył jego niewolnik – siwobrody, zakuty w żelazną zbroję karzeł Radko (jego pierwowzorem był R2D2). Zlatyvoj brał udział w ucztach i turniejach, po czym ostrzeżony we śnie przed złością cesarza udał się do Asarmathu. Tymczasem do Aquisium przybył złorzyć hołd lenny cesarzowi, noszący srebrną zbroję, młody graf Huno von Silber (jego pierwowzorem był Boba Fett) – weteran walk z Wenedami. Hister zabrał swego wasala do Rumu i tam z jego pomocą, czarami uczynił swym sługą upiora Doktora Trupicę, przywołanego nocą w grobowcu starożytnego filozofa Pachomiusza z Paflagetonu. Doktor Trupica był karłowatym kościotrupem, noszącym seledynowe szaty carskie. Po powrocie do Aquisium, cesarz odbył naradę wojenną z pierwszymi grafami cesarstwa na temat uderzenia na Wenedów.
            Tymczasem w Asarmacie, we wsi Tunica żył junak Svietłan (jego pierwowzorem był Luke Skywalker), który nie wiedział, że jego ojcem był sam cesarz Hunlandu. Młodzieniec został zabrany z wioski przez starego dziada – lirnika Lutywoja (jego pierwowzorem był Obi van Kenobi). Dziad przybrał postać wilka i na swym grzbiecie zaniósł Svietłana do Domu Mężów, aby tam młodzieniec uczył się na wojownika. Mistrzem Domu Mężów był opiewany w pieśniach bohater, Oleś z Nidu, który niegdyś będąc piratem i awanturnikiem zabił w Kemecie faraona Mustrakastesa XIII, który uprowadził do haremu jego ukochaną najadę Kalirode z rzeki Apisany. Oleś pod wpływem kochanki porzucił rozbój i piractwo, a zaczął służyć ludziom zwalczając potwory, rozbójników i czarnoksiężników. Po pożegnaniu ze Svietłanem, dziad Lutywoj zginął w walce z diabłem Astarotem (jego pierwowzorem był Darth Maul) – sługą cesarza Histera, który chciał zabić swego syna. Svietłan tymczasem kąpiąc się w rzece spotkał nagą boginię Hellę, która kusiła go wiecznym życiem pod postacią wampira. Junak odrzucił tę pokusę i ciosem szyszaka rozbił Helli głowę. Z powodu knowań niejakiego Stanimira, który nienawidził go i chciał zabić na polowaniu, Svietłan opuścił Dom Mężów i udał się do Carstwa Mosochu, do grodu Novigradu nad rzeką Volchov i Jeziorem Ilmeny. Tam uczył się na wojownika pod okiem krasnoludka Tomisława Szadka (jego pierwowzorem był Yoda). W Novigradzie spotkał Tarsa Irkucjana – księcia tygrysów z Wysp Simbarskich, na którego polowali mieszkańcy grodu, mimo, że tygrys nie zabijał ludzi, a tylko ich zwierzęta. Svietłan pokonał księcia Tarsa w zapasach, darował mu życie, zawarł z nim braterstwo krwi i zaprowadził pokój między nim a mieszkańcami Novigradu. Po zakończeniu szkolenia, młodzieniec został pasowany na rycerza przez królową rusałek Sarfanę (jej pierwowzorem była królowa Amidala). W trakcie uczty poznał jej historię. Sarfana była niegdyś królową ludzi, lecz straciła tron w wyniku spisku Gildii Kupieckiej z Venteopolis. Wygnana błąkała się po różnych krainach razem z kochankiem, późniejszym cesarzem Histerem, aż przygarnął ją Żabi Król i zamienił w rusałkę.
            Tymczasem następcą tronu Kasarów był młody Salan – chan (jego pierwowzorem był Han Solo). Rozumiał mowę zwierząt. Przyjaźnił się z białym sokołem Biełozorem (jego pierwowzorem był ... statek kosmiczny ,,Millenium Falcon’’) i dobrym wilkołakiem Varkunem (jego pierwowzorem był Chewbaca). W czasie podróży za Góry Jasowskie, dostawszy się na kontynent zwany Sarakeną, poznał władającego płomieniami demona Starego Węża (jego pierwowzorem był Jabba) i przejęty strachem począł go czcić jako boga. Po powrocie z Sarakeny, Salan – chan poznał królową rusałek Leilę (jej pierwowzorem była Lea Organa Solo). W czasie gdy razem ze swymi dwórkami kąpała się w jeziorze pod postacią łabędzia, Salan – chan ukradł jej sukienkę i oddał dopiero wtedy, gdy Leila obiecała mu, że zostanie jego żoną. Zrazu rusałka ani myślała dotrzymać wymuszonej obietnicy i przy pierwszej okazji próbowała załaskotać księcia na śmierć, lecz obronili go wilkołak i sokół. Później jednak Leila pokochała Salan – chana. Ów pod wspływem Leili, czczącej boga Wielkiego Ageja – stwórcy i pana wszystkich bogów Cudomirii, tak naprawdę nie będących bogami, lecz aniołami, bądź demonami, przestał czcić Starego Węża. Ten zaś, mszcząc się, nakazał dzikiemu plemieniu Dresów porwać rusałkę i przynieść mu ją na pożarcie. Dresowie mieli wygolone głowy, ubierali się w niewyprawione skóry ludzi i zwierząt, nosili złote łańcuchy, żyli z łupiestwa i uprawiali kanibalizm. Salan – chan wespół z Biełozorem i Varkunem, a także ze Svietłanem, wyruszył by ją ocalić. Bohaterowie przybyli do sanktuarium Taj – Turakama w Sarakenie, gdzie mieściła się siedziba Starego Węża. Ów potwór został zabity przez Svietłana.
            Tymczasem siły cesarza Histera wciąż rosły, aż po serii krwawych najazdów na królestwa Wenedów, doszło do  wielkiej bitwy o pokrytą lodem wyspę Kidan w Archipelagu Simbarskim, której władcą był kot Bajun. Po stronie Wenedów walczyli Svietłan, Salan – chan, Leila, Tars Irkucjan, Biełozor i Varkun, oraz urveski wojownik Toralius, syn boga mórz Aegira (jego pierwowzorem był Thorgal), pod którego rozkazami służyli jeźdźcy na mamutach. Atakiem dowodzili grafowie Gerontius i Godon. Wśród sojuszników cesarza Histera znalazły się yeti, którymi dowodził król Mangus. Wyspa została obroniona. Toralius poległ w boju, wcześniej ściąłwszy głowy Gerontiusa i Godona, zaś król yeti zginął rozszarpany przez kota Bajuna. W kolejnej bitwie, na Kruczym Polu, gdzie rósł prastary dąb Rozłożen, Svietłan zabił sługę cesarza Histera, czarnego smoka Sruka, którego przywołał Doktor Trupica. Wówczas wojska Hunlandu wycofały się z Asarmathu i innych krain wenedyjskich i nastąpił z dawna wyczekiwany ślub Salan – chana i Leili.
            W epilogu tej nienapisanej powieści, Svietłan zniszczył Doktora Trupicę zamienionego czarami w gigantyczny komputer. Po tym ostatnim czynie, bohater wsiadł do miedzianej łódeczki i odpłynął przez Morze Amfitrionalne. Jak głosi legenda, powróci, gdy wszystkie nadzieje Asarmathu zawiodą.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz