Larwy

Cytowana już Zuzanna Stromenger omawiane zjawisko zilustrowała przykładem terminu ,,larwa''. Obecnie wszyscy wiedzą, że to słowo oznacza młodocianą formę owada, płaza, lub innego zwierzęcia. Larwą jest onkosfera (tasiemce), gąsienica (motyle), lub kijanka (płazy). Mało osób wie, że w mitologii greckiej larwy były upiorami tak jak rzymskie lemury, czy prasłowiańskie strzygi. Po łacinie maska to właśnie ,,larva'' i słusznie bowiem larwy są jakby ,,zamaskowanymi' osobnikami dorosłymi. Nasuwa się jednak pytanie: dlaczego ma to miejsce? Proszę sobie wyobrazić grupę ludzi o ograniczonych zapasach pożywienia, wystarczającego tylko na krótki czas. Część z nich rezygnuje z pobierania wspólnego pokarmu, przestawiając się na żywność alternatywną (np. na morzu będą to ryby zamiast chleba) i dzięki temu zapasów wystarczy na dłużej. Podobnie jest w świecie zwierząt; larwy często pobierają inny rodzaj pokarmu niż osobniki dorosłe np. kijanki jedzą glony (w przypadku żaby łopatonogiej istnieje kanibalizm w przypadku deficytu glonów), podczas gdy dorosłe płazy żywią się pokarmem mięsnym; owadami, ślimakami, a w przypadku dużych gatunków (np. żaba goliat) także małymi kręgowcami. Oczywiście istnieją wyjątki; biedronki zarówno w stadium larwy jak imago (forma dorosła owadów) konsumują mszyce (larwy dodatkowo uprawiają kanibalizm), zaś młode i dorosłe świetliki polują na ślimaki.

Badania nad larwami są interesujące również z punktu widzenia ewolucjonizmu, bowiem często wygląd larwy wskazuje na przodka danej grupy zwierząt, np. stawonogi za najstarszych reprezentantów mają wije i krocionogi, o czym uczy nas wygląd gąsienicy, zaś o pochodzeniu płazów od ryb świadczy wygląd kijanek.