,, [...] Julian Apostata nakazał ponowne otwarcie świątyń, składanie ofiar i zwrot majątku świątynnego przejętego przez chrześcijan. Zarządził również cofnięcie przywilejów nadanych Kościołowi przez cesarzy Konstantyna i Konstancjusza. Do łask powrócili wieszczbiarze. Wiadomo, że Julian był wtajemniczony w misteria chaldejskie, eleuzyjskie, bogini Maa oraz w kult Kybele - Macierzy Bogów. Informacje o wtajemniczeniu w kult Mitry i Izydy są mniej pewne. Cesarz nie tylko patronował restytucji wierzeń pogańskich, ale sam też objawił się jako gorliwy kapłan i osobiście składał ofiary. Stał się przy tym - co ciekawe - przedmiotem kpin swoich poddanych, gdyż wykonywał również czynności zwyczajowo przeznaczone dla pomocników kapłana, jak na przykład rozpalanie ognia. Cesarz Julian zadbał także o odnowienie stanu kapłańskiego. Niektórzy zarzucali mu, że pragnął przekształcić religię pogańską w organizację przypominającą Kościół chrześcijański.
Starania restytucyjne cesarza Juliana spotykały się z obojętnością poddanych. Krótkie, zakończone śmiercią podczas wyprawy perskiej w 363 roku, panowanie w żaden sposób nie przyczyniło się do rozkwitu dawnej wiary. Społeczeństwo cesarstwa było już zdecydowanie schrystianizowane (choć oczywiście nie w tym samym stopniu na terenie całego państwa). Badacze powątpiewają nawet czy dłuższe panowanie mogłoby odwrócić zmiany, jakie zaszły w mentalności jego poddanych pod wpływem chrześcijaństwa'' - Maciej Strutyński ,,Neopogaństwo''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz