Mahdi

,,Należy wspomnieć, że bajeczny obraz ukrytego imama wielokrotnie łączono  z eschatologicznym mitem mahdiego, dosłownie 'prowadzącego' (czyli 'tego, który jest prowadzony przez Boga'). Słowo to nie występuje w Koranie i wielu autorów sunnickich określało nim postaci historyczne. Jednakże na wyobraźnię najsilniej oddziaływał jego czar eschatologiczny. Dla niektórych mahdim był Jezus (Isa), ale większość teologów wywodzi go z rodziny Proroka. Dla sunnitów mahdi [...] nie jest nieomylnym Przewodnikiem, jak głoszą szyici; ci ostatni utożsamiali mahdiego z XII imamem.
   Zniknięcie i ponowne pojawienie się mahdiego u końca czasów odegrało istotną rolę w pobożności ludowej i kryzysach millenarystycznych. Dla pewnej sekty (...) mahdim miał być Muhammad Ibn al - Hanafijja, syn Alego i innej jego małżonki niż Fatima. Choć stale pozostaje on przy życiu, spoczywa w grobowcu na górze Radwa; wierni oczekują, że stamtąd powróci. Tak jak we wszystkich tradycjach zbliżanie się końca świata znamionuje zdecydowane zwyrodnienie ludzi oraz szczególne znaki: Kaba zniknie, księgi Koranu staną się niezapisanymi stronicami, ten, kto wymówi imię Allaha, poniesie śmierć itd. Epifania mahdiego zapoczątkuje dla muzułmanów epokę sprawiedliwości i pomyślności, jakiej jeszcze nie było na ziemi. Panowanie mahdiego potrwa pięć, siedem lub dziewięć lat. Oczywiście oczekiwanie na jego przyjście nasila się w czasach klęsk. Wielu przywódców politycznych usiłowało zdobyć władzę (i niejednokrotnie ją zdobywało) ogłaszając się mahdim'' - Mircea Eliade ,,Historia wierzeń i idei religijnych tom III Od Mahometa do Wieku Reform''