środa, 28 października 2020

Dawne teorie o wzroku





 

 ,,Wedle dzisiejszych poglądów, datujących się od odkryć Keplera w XVII wieku, na działanie wzroku wpływa odbite  od obiektu światło słoneczne, które wywołuje podrażnienie nerwów w siatkówce, następnie przekazywane do mózgu. Inne były teorie starożytne, a potem średniowieczne. Niektóre obstawały przy 'intromisji', jednak bez udziału odbitego światła słonecznego: poprzez 'medium', dzielące je od oka, sam obiekt wysyła species, które są cząsteczkami (według Demokryta i atomistów), albo czystymi pozorami (według arabskiego uczonego Al Hazena i w ślad za nim - Rogera Bacona w XIII w.). Ażeby nazwać obraz lub formę obiektu, która odciska się w oku, Roger Bacon używa terminów: species, lumen, idolum, phantasma, simulacrum, forma, similitudo, umbra itp. Teoria intromisji zaczęła przeważać od XIII w., ale uczeni starożytni i średniowieczni - od Platona i jego komentatora Chlacydiusza, po Wilhelma z Conches w wieku XII - a nawet i później, znacznie chętniej przyjmowali teorię ekstramisji: 'siła naturalna' potem 'duchowa' , wytworzona w ciele człowieka i przez nerw optyczny doprowadzona z mózgu do oka, jest swego rodzaju promieniem, który oko wysyła do przedmiotu poprzez światło zewnętrzne, a który przybrawszy jego postać i barwy zabiera je z powrotem do oka i stąd do duszy. Gdy teoria siły ludzkiego wzroku zostanie porzucona na rzecz praw optyki i widzenia siatkówkowego, pozostaną z niej ludowe koncepcje 'zauroczenia' i 'złego oka'. [...]'' - Jean - Claude Schmitt ,,Duchy. Żywi i zmarli w społeczeństwie średniowiecznym''




 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz