,, [...] W antycznej Grecji i Rzymie [...] myślano, że pszczoły rodzą się z ciał gnijących lwów (związek ze słońcem) lub bydła (związek z bykiem księżycowym). [...]
Uważano (również Mahomet tak sądził), że roje pszczół mogą wzlatywać do Raju, skąd pochodzą, a także odwiedzać krainę zmarłych. [...]
Według folkloru nowożytnej Grecji, dusza po śmierci ulatuje w postaci pszczoły, odwiedzając niekiedy kwiaty na swym własnym grobie. [...]
Według legendy pszczoły karmiły miodem Zeusa, gdy był niemowlęciem, dlatego nazywano go królem pszczół. Wiele bohaterek mitów nazywano pszczołami, Melissę (siostrę Amaltei, opiekunkę Zeusa na górze Ida i kapłankę Demeter), która nie chciała zdradzić tajemnic misteriów bogini, rozszarpały towarzyszki. Demeter ukarała kraj zarazą i sprawiła, że z ciała Melissy zrodziły się pszczoły. [...]
Teokryt daje bajkę moralizującą: Gdy Kupidyn kradł plaster miodu, pokąsały go pszczoły; bożek pobiegł ze skargą do matki, Wenery, ona zaś powiedziała mu ostro, że rany zadawane przez niego, rany miłości, są znacznie boleśniejsze. [...]
Według legendy [pszczoła] nie sypia wcale, co ma świadczyć o jej chrześcijańskiej czujności i o zapale do poświęcania się cnocie; jest też atrybutem dziewictwa, a rój - obrazem Kościoła.
Pszczoła związana jest z czarownicami, czarodziejkami, wróżkami. [...]
Pszczołę uważano za króla owadów, tak jak lwa za króla zwierząt, wieloryba za króla ryb, orła - ptaków, a dąb i cedr - drzew. [...]
Według tradycji delfickiej pszczoły zbudowały w Delfach dwie świątynie. [...]
Niektórzy autorzy starożytni, jak Lucius Columella (I w.) czy Aelianus Tacitus (II w.), utrzymywali, że pszczoły mają dar rozpoznawania ludzi nieczystych moralnie i nieuczciwych; uważają ich za wrogów i tną bez litości. W Indiach uważano pszczołę za stwór eterycznie czysty, traktowany niekiedy jak bóstwo. [...]
Grecy sądzili, że pszczoły odróżniają osoby niewinne seksualnie; uważano za dowód niewinności dziewczyny, jeśli przeszła koło rojących się pszczół nie poniósłszy szwanku. Takaż próba uniewinniała mężczyznę posądzanego o spędzenie poprzedniej nocy z kobietą. Sądzono niekiedy, że pszczoły nie składają jaj, ale znajdują małe pszczółki w kielichach kwiatów. [...]
O wielu krasomówcach i kaznodziejach opowiadano, że w kolebce rój pszczół usiadł im na ustach (Platona nazywano dlatego 'pszczołą ateńską'). Mówiono tak o Ksenofoncie, Sofoklesie, Pindarze, św. Janie Chryzostomie, a także o św. Ambrożym (...) i o mnichu cysterskim, św. Bernardzie z Clairvaux. [...]
W Europie uważano, że pszczoły się obrażają, gdy rój czyni się przedmiotem handlu lub transakcji wymiennej, i że sprawiają za to szkody w polu i zagrodzie. Zapraszano pszczoły z własnych uli na pogrzeb członka rodziny i zdobiono ule czarną krepą. [...]''
- Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz