,, [...] Homer nazywa Iris, uosobienie tęczy, posłanką bogów Olimpu (zwłaszcza Zeusa i Hery), wysyłaną do bogów i do ludzi, na morze i do świata podziemnego, wiatrolotną, szybkonogą, złotoskrzydłą. Iris nie występuje już w Odysei Homera, gdzie ją, na ogół prostą tylko wykonawczynię poleceń, zastępuje wielki, mądry, rozwiązujący pomyślnie trudne sprawy bóg - poseł Hermes. Gdy królowa Dydo przebiła się mieczem na płonącym stosie, Junona wysyła z Olimpu Iris, by tę duszę bolejącą uwolniła z więzów ciała; Iryda sfrunęła z nieba na tęczowych skrzydłach, spowita w słońcu tysiącem barw (...).
Tęcza to siedmiobarwne schody, którymi Budda, zwany niekiedy Wielkim Mostem, zszedł na ziemię. W hinduizmie tęcza jest łukiem boga Indry, z którego wypuszcza strzały deszczu lub ognia. [...]
Tęcza to także most Sirat, cienki jak włos, ostry jak brzytwa, który przekroczyć musi dusza muzułmanina, aby dostać się do nieba, a nie spaść w przepaść ogni piekielnych, a więc wyobraża ostatnią, najsroższą próbę w drodze do wiecznego szczęścia (uczty, hurysy itp.), jaką przejść może zwycięsko tylko mężczyzna bez skazy. Bogowie skandynawscy zbudowali most z tęczy, Bifrost, łączący Asgard, ich siedzibę, z ziemią. [...]
Przysłowie ang.: Idź na koniec tęczy, a znajdziesz garniec pieniędzy.
Tęcza jako potwór a. wąż wypijający wodę z morza i spuszczający ją na ziemię w postaci burzy, gradobicia, ulewy - idea rozpowszechniona na różnych kontynentach: w folklorze francuskim, w Indiach, u Indian z Newady, u Bororów płd. - amerykańskich, w Afryce Płd. Przysłowie: Tęczo, tęczo, nie pij wody, bo narobisz ludziom szkody'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik symboli''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz