Łechtaczka

 

,,łechtaczka – żeński narząd płciowy, odpowiednik prącia u osobników męskich. [...]’’ - ,,Encyklopedia biologiczna tom VI Ks – Mn’’

Ten narząd odpowiedzialny za przeżywanie orgazmu, długo stanowił najbardziej wstydliwą część kobiecego ciała. Krępowana się o niej pisać nawet w … podręcznikach anatomii. Dokładnie badana jest dopiero od lat 90 – tych XX wieku.

Hipokrates (ok. 460 p. n. e. - 377/ 375 p. n. e.) określał łechtaczkę jako ,,pręt’’.

Arabski lekarz Abulcasis (936 – 1013) nazwał ją ,,napięciem’’.

Francuz Charles Estienne (1504 – 1564) nazwał ją w 1545 r. ,,wstydliwym narządem’’ i błędnie uznał za część układu moczowego.

Za odkrywcę łechtaczki niesłusznie uchodzi Włoch, Realdo Colombo (1516 – 1559), który w pracy ,,De re anatomica’’ (1559) nazwał ją ,,amor Veneris’’.

Odkrycie łechtaczki przypisywał sobie również jego rodak, Gabrielle Fallopio (1523 – 1562).

Flamandzki lekarz Andreas Vesalius (1514 – 1564) błędnie uważał, że łechtaczka występuje tylko u hermafrodytów.

Francuski chirurg Amroise Paré (ok. 1510 – 1590) pisał w 1573 r., że łechtaczka może się zamienić w penisa i przejąć jego funkcję (co oczywiście nie jest prawdą).

Angielski ginekolog Isaac Baker Brown (1811 – 1873) masowo okaleczał kobiety wycinając im łechtaczki nożem lub nożyczkami, aby uniemożliwić im masturbację rzekomo grożącą histerią.

W naszych czasach proceder ten zwany obrzezaniem kobiet jest praktykowany w Afryce i na Bliskim Wschodzie, głównie wśród muzułmanów (także wśród tych, którzy osiedlają się w Europie). W Etiopii obrzezanie kobiet praktykują również felasze (miejscowi Żydzi), a nawet chrześcijanie. Walkę z tą okrutną tradycją toczyły min. Oriana Fallaci (1929 – 2016) z Włoch i żyjąca do dziś Waris Dirie z Somalii, która sama doświadczyła tej tortury.