,,Któż to tak śnieżkiem prószy z niebiosów?
Dyć oczywiście pan wojewoda;
módl się, dziecino, z całą krainą -
niech Bóg mu siły doda;
śnieżku naprószył,
śnieżek poruszył
dobry pan wojewoda.
A któż na szybach maluje kwiaty
czy mróz, czy mróz, dziecino?
Nie, to rączuchną, dla ciebie, żabuchno,
starosta ze starościną;
srebrzyste prążki, listki, gałązki
dla ciebie, dziwna dziecino.
A któż te śliczne zawiesił sople
za oknem u okapu?
Czy może także mróz niedobry
swą fantastyczną łapą?
Nie, moje złoto, to referenci,
podkierownicy, nadasystenci
nocą nie spali, hurra! wołali,
sople poprzyklejali.
Hej, tam w Warszawie jest pan minister
siwy i taki miły,
przez okno rzuca spojrzenia bystre,
bo chce, by dla ciebie były
zimą sopelki, śniegi i lody:
wszystkie zimowe wygody.
Jeżeli tedy sanki usłyszysz
i dzwonki ich tajemnicze,
wiedz: to minister w skupionej ciszy
nacisnął taki guziczek,
że gwiazdki dzwonią i gwiazdki lśnią
nad miastem i nad wsią’’
- Konstanty Ildefons Gałczyński ,,Zima z wypisów szkolnych’’ (1936)
Oprócz wymowy politycznej (satyra na sanację) powyższy wiersza nawiązuje (w sposób zamierzony bądź nie) do wierzeń słowiańskich i chińskich. Słowianie znali nadprzyrodzone istoty rodzaju męskiego, odpowiedzialne za niskie temperatury jak rosyjski Dziadek Mróz i białoruski Ziuzia. Z kolei w mitologii chińskiej bóstwa były urzędnikami na dworze Nefrytowego Cesarza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz