Geograf - fantasta

,,Zdecydowaną większość utworu zajmuje część geograficzna ujęta w formę sprawozdania z rzekomej podróży Aethicusa i jego uczniów. W porządku geograficznym panuje spory chaos. Rozpoczynają opis północne wyspy Rifargica i Zhrisolida (skądinąd nieznane), po czym dość niespodziewanie autor przerzuca się na wschód (wyspa Taprobana), opisuje kraje i wyspy Oceanu Indyjskiego, a następnie posuwa się na zachód aż do Hiszpanii. Stąd narracja obejmuje wyspy Północy - Irlandię, Brytanię, Thule, Orkady i 'Beteritidy', wreszcie najbardziej na północ położoną , nieosiągniętą już przez podróżnika, wyspę Munitia, zamieszkaną przez Psiogłowców (...), o której wiele niesłychanych (...) rzeczy opowiedzieli Aethicusowi kupcy germańscy. Po Germanii opisuje autor kraj Gryfonów, zręcznych wytapiaczy złota i budowniczych statków. [...] specjalne ekskursy dotyczą tradycji o Aleksandrze Macedońskim, zwłaszcza jego podróży podwodnej i zagrodzenia Bramy Kaspijskiej. Mowa jest o odległych wyspach, których mieszkańcy wyróżniali się doświadczeniem w obleganiu miast. Obszerny ekskurs przedstawia różne typy statków; wbrew pozorom katalog ten, choć oparty w znacznej mierze na dziele Pliniusza, ma charakter w dużym stopniu fantastyczny. Później miał podróżnik dotrzeć w pustynne, na skraju świata położone okolice Acheronu i do różnych, przeważnie nieznanych skądinąd, ludów w pobliżu Morza Kaspijskiego. W bardziej znane okolice dochodzi autor wraz z opisem Scytów (...). Obszernie rozprawia o Amazonkach, szuka Arki Noego na górze Ararat, [...].
Zakończeniem traktatu jest krótki rozdział dotyczący powstawania wichrów i wody, oraz tajemniczy alfabet wymyślony przez autora Kosmografii'' - Jerzy Strzelczyk ,,Średniowieczny obraz świata''