Trzewikodziób

Trzewikodziób, zwany butodziobem jest przedstawicielem najmniej licznej rodziny ptaków brodzących. Balaeniceps rex jest jej jedynym reprezentantem. Jego nazwę utworzono od charakterystycznego kształtu dzioba przypominającego szerokie obuwie. Lata z lekko zagiętą szyją jak czaple. Upierzenie popielato – szare z ciemnymi lotkami sterówkami. Wydłużone nogi i szyja. Żyje we wschodniej Afryce, łącznie z trzema populacjami wyspowymi gnieżdżącymi się na północ i południe od tego obszaru. W odróżnieniu od czapli nie zakłada kolonii lęgowych.

Jak wszystkie brodzące, trzewikodziób jest mięsożerny. Czatuje nocą nad brzegiem akwenu. Jego łupem padają ryby (zwłaszcza dwudyszne), żaby, skorupiaki, mięczaki, a nawet … krokodyle. Przed posiłkiem trzewikodziób oczyszcza skórę krokodyla z osadzających się na niej glonów. Oczywiście może konsumować tylko bardzo młode, a więc mniejsze od siebie osobniki. Dorosłe krokodyle raczej same mogłyby zagrozić trzewikodziobowi.

Podczas gdy bociany, ibisy, czaple, warzęchy, czy warugi zakładają gniazda na drzewach, lub innych naturalnych, bądź sztucznych wzniesieniach, trzewikodzioby gnieżdżą się w wysokich trawach, na bagnach, lub (podobnie jak nasze perkozy) na platformach z wodnej roślinności. W lęgu są od jednego do dwóch piskląt będących gniazdownikami.

O przyjaźni człowieka z trzewikodziobem pisał Alfred Szklarski w książce ,,Tomek w grobowcach faraonów’’.