Z kuźni...

Poniżej prezentuję fragment notatek mających posłużyć mi w przyszłości w pisaniu nowego zbioru opowiadań inspirowanych mitologią słowiańską.

Era VIII

- Nyti (neur. Nikt) dokonuje niemożliwych czynów (stawia Piesogórę na czubku, z pomocą Volka - Welesa jako wilkołaka zwycięża Čorta Jazyda mieszkającego w lustrze, wyszedł żywy z ziemi Olfów (ludzi z głowami słoni), zwycięża potwory Nergala i Aszina (ludzie z głowami sumów z Czarnego Błota, którym służył Krasnybrzęk - komar o czerwonych skrzydłach), wpada w pychę, Agej by go zawstydzić, pozwala by został pokonany przez Dabog - cara - króla Szarych Ludzi (Szarej Ordy), pomagało im plemię Szaliswiaków - mężów straszących, z lasu, w garniturach, cylindrach, z długimi brodami i kłami, ich król - Wił II, D. c. - były szpieg i morderca Tygrów, N. ucieka z niewoli, znajduje łoże z czarnowłosą dziewczyną, kładzie się, łoże zamienia się w grób

Era IX

- motto: ,,Przejrzyste rusałki przerwały swój taniec ponad rzeką i machały do Małgorzaty wodorostami, nad zielonkawym brzegiem popłynęły ich donośne, jękliwe pozdrowienia'', różne istoty: rusałki (opis, gdzie tańczą tam lepiej rosną rośliny, św. drzewo: jawor, plemię rusałek o szarych włosach - Popiełki), wodniki (opis, jedzą promienie Księżyca), Wiły (opis, w Kupałę mogą uzdrowić każą chorobę, a nawet wskrzeszać, zamiany w sokoły, konie, wilki, łabędzie, przygody Lesija - człek przygarnięty przez leśnych ludzi, zabił lesieja, stąd imię, wcześniej zwał się Bojak, W. strzegły go, przepowiedziały i dały żonę, zastrzeliły z łuku, gdy przeszkadzał w tańcu, żonę łaskotały aż oszalała, po jego śmierci W. płakały na dnim i opiekowały się żoną), rarecznik (niemowlę porośnięte wężami z Ra - reki , czyli Volgi), kupałki (zielone nimfy o czarnych włosach ukazując się na Kupałę, pierwsza królowa: Ziela czyli Zielona Boga, Kupalinka - córka k. i człowieka, Iwan Kupała pomógł jej matce poślubić jej ojca), śmietniki (krasnoludki żyjące na śmietniskach, w erze 13 spotkał je Jan Schtroiseman gdy się zmniejszył), koszki (nimfy zamieniające się w koty, podmieniały dzieci, Kleopatra miała Fucę i Pucę, dla niej szpiegowały), Jędza Wodna (dobra, zamieniała się w wielkiego nietoperza), pogany (leśne olbrzymy co zbudowały łaźnie tureckie w Szczecinie), potoplenyki (nagie, białe wodniki, tańczą na Słońcu, porywają dzieci i więżą we wspaniałych zamkach, pierwsza para: Topieluch i Topielucha), namjestniki (skrzaty pilnujące domu, np. jako wilki, lub tygrysy), gaweny (za łamanie postu napychały brzuch grochowinami), źródlanki (kameny, w niebieskiej sukni i w perłach, Stożena razem z człekiem zabiła Zmieja Krala z Góry Chełm [nazwa od Kelmosa, inne nazwy: Gelenos, Chełmowierch], strzegącego źródełek, budowa chramu, który zniknął), kubałcik (domowy skrzat, krasnoludek przybierający postać smoka, kura, kurczęcia, łasicy, węża, czarnego motyla lub chrząszcza, mieszkał za piecem, rozgniewany mógł spalić dom), grżety z Kapiszcza (hurysy wodne, ,,Liber terriblis'' - kusiły w WDS do zamieszkania pod wodą), motto: ,,W chacie duszno, w chacie nudno, Twarda ława popod ścianą... - Spojrzyj, spojrzyj, chłopcze młody, W szybkę srebrem malowaną! W szybce stoi snop promieni, Od miesiączka, od księżyca, A na białej smudze tańczy; Bosą stopą latawica Jasny warkocz rozpleciony Na nim wianek z rokiciny, A we włosach ponad czołem, Migający ognik siny'' - M. Konopnicka ,,Latawica'', latawice morskie (piękne nimfy tańczące na morzu i latające na skrzydlatych rybach, inna postać: ognie św. Elma), wietrzyca (żeńska strela z Montanii o srebrnych piętach), dziwy i dziwożony (mężczyźni z 2 koźlimi głowami, dz. - porywane przez nich piękne kobiety, ich stolica: j. Łopuszna, lub rzeczka Łopuszańska pod Małą Górą), leszyki (słudzy Boruty, ludzie o niebieskich twarzach, zwani Sine Twarze, bez cienia, polimorfy), grotnice (jaski, orestiady, opiekunki plemion jaskiniowych), znicze i zniczki (mężczyźni i kobiety z płomykami nad głową), mszarki (mszarnice, zielone majki żyjące wśród mchu), plewniki (skrzaty nieurodzaju o koźlich nogach i ptasich skrzydłach, trzymały kosy, ich król: Plev, ich wojna z krasnoludkami polnymi), wiłki (złe nimfy zamieniające się w wilczyce), biednice (duchy kapłanek, pierwsze z nich: Latka i Paletka, panny w welonach i szatach z pajęczyny, pomagały biednym i cierpiącym, jedna z nich kijem potłukła butelki z wódką), łaukosargi (jeźdźcy na białych jeleniach o złotych porożach, strzegą pól), zarazki i zaraźnice (nadzy ludzie w trupich całunach zarażający wzrokiem), podpałek (skrzat podpalający wzrokiem, przodek Gomułki), jumisy (duchy ziarna, skrzaty o koźlich głowach i ogonach, na brzuchu - trójkąt, ich herb: 2 złączone kłosy zboża), motto: ,,W nowych domach, albo w domach, w których mają od nowa zamieszkać, zakopują w różnych katach mieszkania, a czasem za piecem, do ziemi garnki wypełnione różnymi rzeczami na cześć bogów domowych, których powszechnie nazywają opiekunami domów. Dlatego nie pozwalają za piec niczego wylewać. Czasami rzucają tam coś ze swoich pokarmów, aby byli dobrze usposobieni dla mieszkańców domów'' - ,,Katalog magii Rudolfa'', kudłatki (pokryte futrem skrzaty domowe, strzegły domów, zaniedbane łaskotały dzieci w nocy), rokitnik (nagi skrzat o skrzydłach nietoperza, grą na trzcinowej fujarce robił wicher), pukis (skrzat, który skrzeczał nocą i rzucał cebulą, Prusowie zadali p. wojskom Roxu), baniki (skrzaty z łaźni, kogo łaskotały - szczęście, kogo drapały - pech), bodzięta (domowe skrzaty o 1 rogu i zadartym nosie), syrenice (do pasa piękne kobiety, od pasa - 2 rybie ogony), czarna ręka (natarła dziecku plecy tarką), kładowie (pilnują skarbów, kłady - psy o 8 łapach i 8 oczach, kładnice - nimfy w bieli z łańcuchami, wyjące i pijące krew), Akefale i Cyjanopody (kult Ozyrysa - Usire)

- wojna olbrzymów z plemienia Gigantów (wężowe nogi) i Cyklopów o zamek na szczycie Łysej Góry, olbrzymy wyniszczyły się w boju, a bregalnica Bogna Swatawa przegnała ich niedobitki mrozem, wcześniej dwa wodniki; bracia Alkowie walczyli z Cyklopami i Gigantami aż zginęli

- motto: ,,Między różnym robactwem, jak to wężami, gadami, padalcami, natrafiliśmy połoza tak grubego jako ręka człowieka między łokciem, a dłonią a tak długiego, jak kopija niemal. O tym powiadają, że gdy usłyszy jednego człowieka na koniu jadącego by najręczejszym dogoni go, okręci się koło konia i człowieka i zaraz mu gardło jak szydłem przepchnie, bo jest z obu stron szydłowaty, oczu nie ma a gęba barzo mała. Tego najszedłwszy chorągiew wołoska p. Aleksandra Zamoyskiego strażnicka rozjechała na sztuki, a gdyśmy nadeszli potem, tedy każda sztuka osobno tak drgała jakby sam w sobie żywy robak'' - Bogusław Kazimierz Maskiewicz, pojawia się połoz zabijający wzrokiem, Dyka Żena usiłowała struć go zielem słodyczką, bestie - ludzie z głowami Cerberów, pilnujący lustra na p., po które szła rusałka Nejka (ukryła lustro w łonie, jej siostra majka rodzi herosa - wodnika Spasejewicza z Czarnej Wody), uczył go wodnik Iwon o długiej, zielonej brodzie - wielki matematyk, - S. pytał go o sens nauki, jeśli zapomina się o sercu i Ageju, przyjaciele: pies o zębach dzika i modry dzięcioł, Leśna Jędza o złotych zębach i 1 oku - baba zła, stara i swarliwa, stale się śliniąca, ostrzegały przed nią jagodniki - pilnujące jagód bose skrzaty w granatowych kubraczkach, towarzyszył jej Rasamach - rosomak wampir, tuczyła i zjadała dzieci, S. rozszarpała w walce i zjadła, pękła, a dzieci odzyskały wolność, S. wyszedł z jej ciała, szukał zaginionego dziecka i w ogrodzie za żelaznym murem, gdzie wpuścił go Złoty Kogut - Strażnik Światów, pokonał kluczem 3 smoki (Ałamczija - fioletowy wąż, błoniaste skrzydła, głowa krokodyla, jędzę Babaję, króla ał - Ałamuja) i strzeżone przez nich światy zamknął w jajkach, odnalazł dziecko i uwolnił światy (klucz dał Dziadkowi Mrozu, by zamykał paszcze wilkom i wilkołakom)

- rusałka Zojka z Kresanicy walczyła z niepozornym potworem Znikomkiem (umiał być niewidzialny i zamieniał ofiary w nicość)

- Sten - człowiek w dębie (opis), samotny, zaprzyjaźnił się z rusałczym dzieckiem Żanną i Fomą Striżem - Kuglarzem bez Kości, udaje się na poszukiwanie żony, myśli, że znalazł, a to zwodnica, w końcu poślubił Żannę

- Kocmołuch (stwór pilnujący cmentarza, obrośnięty rdzą i liszajem), budził nieufność, samotny, przyjaźń z grzybowymi ludkami (skrzaty)

- Godzila (piękna pani w bieli, mieszkanka lasu, pasterka węży i jaszczurek, godziła zwaśnionych, mogła być Dziewanną)

- rusałka Baška; dwórka Bharatieny idąc przez las walczyła z mąpierzem (małpa wampir o głowie mopka), odwiedziła kraj Irbów, dała się zjeść trapiącej ich wielkiej kobrze Nai, jako błędny płomyk, kobra zginęła

- Kalimantian, syn Bharatieny na wyspie swego imienia odkrył Nosalisów - Kulfonów (ludzi o malowanych na niebiesko nosach Pinokia i twarzach na biało z czarnymi wzorkami), obronił ich przed morskim wężem Ka (kolumber)

- istoty mieszkające w lustrach; lustrzanki (nimfy lustrzane), lustrzęta (skrzaty lustrzane) i lustrzyny (potworne olbrzymy z luster)