,,Lata 50. XX w.: Władimir Diemichow, pionier w dziedzinie transplantacji ludzkiego serca i płuc, zasłynął z 'doszywania' przednich części ciała młodych psów do tułowi innych. Tworzył w ten sposób dwugłowe psy, przy czym obie istoty o zrośniętym ciele były w stanie się poruszać, widzieć, a nawet pić wodę. Jako że Diemichow nie miał do dyspozycji leków immunosupresyjnych, większość stworzonych przez niego hybryd żyła zaledwie kilka dni (jedna ponoć wytrzymała aż 29 dni). Środowisko medyczne zaopatrywało się niechętnie na eksperymenty uczonego. Nawet w pochwalnej w wymowie notce na jego temat spisanej po śmierci znalazła się wzmianka, że wielu chirurgów nie rozumiała, jaką właściwie wartość dla medycyny miałyby stanowić eksperymenty ze zrośniętymi psami'' - Erika Engelhaupt ,,Co za ohyda! Po mrocznej stronie nauki''
Do eksperymentu tego mógł nawiązać Jarosław Grzędowicz w opowiadaniu ,,Wypychacz zwierząt'', w którym występował min. dwugłowy pies Cerber.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz