Ordan i Wenedowie

- mijając przygraniczny gród Smolenice widzi ptaka Gamajuna (czarny puchacz w białym pióropuszu), który ostrzega go, wieszcząc śmierć, lecz O. go nie posłuchał, mówiąc: ,,Lepsza śmierć w chwale, niż życie w niesławie''

- w Mosochu pomógł carowi Helagu uwolnić siostrę z niewoli Łotra Jesiotra, odczarował bojara Dobrynię, którego królowa czarownic Maryna Kołdobujowa zamieniła w tura, wspólne oblężenie jej grodu, wspólne zabicie piastunki Maryny - olbrzymki Baczory, Maryna ze strachu się zabiła, a junacy chcieli jej złamać miotłę i darować życie, przyjaźń O. i D.

- O. zabija księcia mosochskich wampirów, Jenerała, o twarzy pomalowanej na czerwono, oraz jego poddanych, pomagają mu psy Stawr i Gawr z zamierzchłej przeszłości

- O. razem z południcą – wojowniczką Nivą zabija wampira Ereticę, który powstał ze zmarłego heretyka Pawłodara

- O. zabił wampirzycę Vurdalakinię, o postaci pięknej, lecz złośliwej kobiety

- z pomocą Stawra i Gawra zabił wilkołaki Sybira Srebrzystego i Mandżura Złocistego

- O. nad rzeką Embar zwycięża rozbójników Bradiagę, Triszkę i Mikułę Dziuplanego, odrzuca nagrodę od cara, został ugoszczony przez mieszkających w chacie na odludziu braci wojowników Medwieda i Miszkę (czciciele Miedwiedowa, przybierali postać niedźwiedzi), pił ich samogon

- zabił byka ludożercę z rzeki Mosoch, Hella próbowała zabrać mu moc, przez oddanie się (O. zachował wierność)

- pomógł kotu Kotafiejowi odzyskać żonę lisicę z łap Boga – Traszki majacego swój chram nad jeziorem

- zimą O. pod postacią wilka zagryzł polującego na dzieci owłosionego, jednookiego dziada o wilczej głowie i ogonie, oraz o sześciu rękach - Łeszyja, który stał się potworem po zabiciu ojca, uratowane dzieci: Wołodar i Nastavissa pokazały mu zrobione przez siebie plastelinowe figurki Dziadka Mrozu, mającego przynieść im prezenty

- Sulej; ataman Szarej Sotni zaprosił O. do Kataburka na postrzyżyny swego syna, a w rzeczywistości chciał jego śmiercią pomścić klęskę sprzed lat, O. zwyciężył skrytobójców, a wśród nich wskrzeszonych przez nekromantów Żółtego Karła, uzbrojonego w kuszę i Żelaznego Faraona, a ostrzeżony przez jednorożca, który ukazał się w lustrze przed trucizną, począł walczyć z Szarą Sotnią i w bitewnym szale pozabijał ich wszystkich i zniszczył ich zamek Sicz

- w Kataburku, O. wszedł do porzuconego, walącego się domu i zagrał w karty z jego dawnym właścicielem Sekułą Sztossem, wygrał w karty, lecz Sztoss okazał się wampirem, o czerwonej twarzy i O. przebił mu serce mieczem, po czym spalił jego dom

- w jeziorze Modroje w czerwonym moskwiczu z naszego świata mieszkał wodnik hrabia Lancyt, który ugościł O. i razem polowali na stado leinów niszczących uprawy i pożerających ludzi

- O. dotarł do świętego grodu Światoborje, w którym mieszkały gwiazdy spadłe z nieba (miały postać mężów i niewiast w powłóczystych szatach, którzy świecili w ciemnościach i mieli wielkie moce magiczne), przewodnikiem O. po tym grodzie była spadła gwiazda Ivona

- O. pozabijał kanibali z Mosochu: Ilszata z Kataburka (peklował ludzie mięso w torebce z cebulą), mieszkającego w lesie dziada Władymira Nikołajewa (pożarł chłopca i dziewczynkę), Spiesivceva (pożarł 19 ludzi), Dołbysza (zjadł przyjaciela matki), Dołbilinę i Bezrada (zjedli współuczestników libacji) i Maslicza z Varnaul (zjadł dwóch ludzi)

- O. pomógł Tolimirze Gusławiewnej (uczyła filozofii w cieniu grabu) odzyskać synka, którego porwał bialy, trójgłowy pies Zorjevan, sługa czarownika Kaspirata, który chciał mieć następcę

- O. zabił rozbójnika Barmaleja mającego czerwony laser w oczach

- O. we wsi Krokodiłskoje spotkał chłopca Kostię, który przyjaźnił się z mówiącym szczurem Żydiatą i lubił wchodzić do cudzych chat, aby głaskać koty, we wsi czczono jako bogów Krokodyla Gienię (przybierał postać rycerza w zielonej zbroi, składano mu w ofierze dziewice i bimber, aby nie zatrzymał desczu), boginię sztuki medycznej Bolnicę (nosiła strój pielęgniarki) i sinego hipopotama Begiemota, O. razem z bogami bronił wsi przed najazdem Sinej Sotni (synów Dziadka Mroza i śmiertelnych kobiet, wygląd Kozaków pokrytych grubą warstwą szronu, mieli moc sprowadzać zimę)

- w gubernii Permicium został uwięziony przez brzozową rusałkę Sziszigę (jej plecy pokrywała kora brzozy) w bryle kryształu na dnie jeziora Kondałskoje

- w carstwie Indieji (stolica: Indis) założonym przez ocalałych ze sztormu kupców z Hindu, O. zwyciężył potwora Narkota (ogromny kot, najeżony stalowymi igłami, wstrzykującymi truciznę)

- O. zabił wielkiego węża nękającego gród Primorje

- obronił kupiecką republikę Navigrad przez niszczącym najazdem wojsk Lubart - cara (pół - człowieka, pół - lamparta), przed jego wojewodą Malutą Rudym i zakonem mnichów - siepaczy z chramu w Operczu, którzy na szyjach nosili psie czaszki oprawione w srebro

- O. zabił mieszkającego w rzece Volchov złego wodnika – czarodzieja Volcha syna Sławiena, który kazał czcić się jako bóg, zas opornych pożerał jako krokodyl

- O. szuka skarbów w ruinach miasta Czud, za grzechy pogrążonego w ziemi przez złe siły, wędrując po nim spotkał uśpionego pancernego jaszczura Twardego (ankylozaur) i stoczył walkę z Wierzbowym Kotem Mlekodajem (dającym mleko w zamian za dusze)

- O. trafił do carstwa Pomory, leżącego nad Morzem Białym, zwiedził gród stołeczny Miasto – święty gród Pomorców, którzy największą czcią otaczali boga Nikołę, O. pomógł morskiej rusałce Korżanie i jej przyjacielowi – morskiemu wodnikowi Koczowi, zamienionemu w węża połoza, w obronie przed szydłowcami – larwami połozów służących chcącej podbić Pomorę Wiedźmie – Krasawicy, Kocz zginął podziurawiony, Korżana i O. wypłynęli łodzią na Wyspę Sołowieja – świętą wyspę Pomorców, w czasie rejsu pouczeni przez Klabaternika palą siebie razem z łodzią w ofierze dla bogów morza, po przybyciu na pełną labiryntów i klasztorów wyspę ich dusze biorą z klasztoru boga Nikoły miecz samosieczny i zaklętą w czerwonym jaju duszę Kocza, już w Pomorze zabijają Wiedźmę – Krasawicę mieczem samosiecznym i wypuszczają z jaja odczarowanego wodnika

- w Kałmakistanie, chan Kidan - girej żąda od O. aby wykradł klejnot, od którego zależy jego życie, O. wykradł nocą klejnot i dla żartu założył na głowę chana pęcherz, chan chciał go ukarać śmiercią, a wtedy O. rzucił klejnot na ziemię i chan umarł na krwotok z nosa

- w carstwie Kiemierii zabił kanibala, mieszkającego w kopalni i polującego na górników

- w Górach Ikaryjskich (ich mieszkańcy pochodzili od Ikara) spotkał ich królową, wojowniczkę i łowczynię Szamilę (piękna, długie czarne włosy, odziana w bikini ze skóry czarnej pantery), kazała mu walczyć ze sobą na sztylety, walkę przerwał piorun rzucony przez Peruna, potem nastąpiła uczta

- w Carstwie Sołosznickim pomaga stale zmniejszającemu się urzędnikowi Sołogubie o niskim wzroście odnaleźć armańskiego czarodzieja Haj – Armana, który sprzedał mu lek na zmieniejszanie się, aby zmniejszył swą grubą i wysoką żonę Agłaję, potem pomógł Stieńce Kazmirzewskiemu, odnaleść ciało, z którego ów sobie wyszedł, po odnalezieniu go, O. przybił duszę do ciała srebrnym gwoździkiem

- w carstwie Sorko zabił niepokojącego nocami dziewczęta Ognistego Węża Naletnika, najmłodsza i najpiękniejsza z nich Ludmiła Masławiewna, którą wąż rozdziewiczył żałowała jego śmierci

- w carstwie Berendei (stolica: Każor - baran), rządzonej przez olbrzyma Berendeja, razem z córką Nastazją - wojowniczkę i łowczynię, jej młodsza siostra Elena pasła stada czarnych pawi z Mu), gdzie rosły rzadkie, magiczne rośliny, O. walczył z najazdem smoka Sowynycza ze stepów Selevintu (praojczyzny Płowców) i koczownikami z Varchamiei, O. ranił smoka, ów zaś mając jeszcze miękki pancerz uciekł, w zycięstwie dopomógł generał Siergiej Welesowicz Moroz (siwy, rogaty starzec o olbrzymich, lazurowych oczach, noszący carskie ordery i carski mundur pokryty soplami lodu, uzbrojony w lodową laskę) - car wyspy Vajga - than, który zesłał śnieżycę

- O. razem z młodym rycerzem i kapłanem Chomą Brutem, który zwyciężył i upokorzył Wiedźmę – Krasawicę (jechał na jej grzbiecie i okładał ją buławą) zabija smoki w Górach Soroczyńskich

- w księstwie Uzysz, knezinka Usia dla zabawy więziła mnóstwo ludzi, których wabiła obietnicą ożenku, O. uwolnił więźniów, zaś Usię uwięził aby nabrała rozumu

- w carstwie Muromy odwiedził sanktuarium Ilji Muromca i wysłuchał pieśń o tym jak bohater obronił kupców z Roxolanii przed armadą asarmackiego korsarza Narvala, który jako szpady używał rogu jednorożca

- w carstwie Jaszanii, rządzonym przez cara Smolena, O. zabija podobnego do Frankensteina potwora Borysa Karłowa, polującego na ludzi i zamieniającego się w niedźwiedzia, car daje O. koronę, lecz ów nie przyjmuje

- O. był w carstwie Dziewojek (żyły w nim same piękne i rude kobiety – dziewice, które czciły Dziewannę, a rodziły pijąc wodę ze źródła Kryształowego), w carstwie tym spotkał bohatera Jerusłana Młodszego, który przybył prosić o radę władczynię Dziewojek, co robić, by jego ród nie pozamieniał się w złośliwe karzełki

- w carstwie Ożdajbarczan, O. walczy z tyranem Czerwonym Popem, który strącił O. do piekieł - tam heros zabijał demony, gasił ogień wodą z ich kotłów, w końcu zabił trójgłowego psa Cerbera i powrócił na ziemię, gdzie zabił Czerwonego Popa

- w carstwie Kara – kaj spotkał cara Kiza – szana (chudy, czarna, spiczasta broda, kolczyk w uchu), tyrana który swym poddanym lubił wydłubywać oczy, ucinać głowę i wyrywać wnętrzności, zabił tak głupkowatego dworzanina Matiuszę Jałpasza i poetę Plenkę Krasnolubowa, który opisywał jego łowy na żubry razem z carem Władysławem Smolenem w Puszczy Balskaja, raz kazał posiekać słonia z Hindu, który nie oddał mu pokłonu (usłyszał, że słonie zawsze składają hołd wielkim ludziom), car podstępem uwięził O. i kazał mu walczyć na arenie z tygrysem o swą córkę nagą księżniczkę Persanę, O. porozumiał się telepatycznie z tygrysem i rozwalił cyrk, tygrysowi rzucił na pożarcie pierwszego ministra Tigelina – współuczestnika zbrodni cara, zaś car schronił się przed nim w podziemnej twierdzy, gdzie zagryzły go myszy (zmarł na krwotok i biegunkę)

- O. w Orzechowej Ziemi, gdzie rosły ogromne orzechy, rodzące orzechy wielkości ludzkich głów, wypełnione mąką

- w Ruskolanii, O. odnalazł niewidzialne, święte miasto Kitież (co skryło się zaklęciem, przed najazdem Tartarów), żeby je odnaleźć, trzeba było pościć i modlić się, iść naprzód nie oglądając się za siebie i unikać rozproszenia, O. po stoczeniu walki z potworem Zbreźnią Dzikofiejewem wpuszczony do św. miasta, otrzymał w darze złotą gałąź palmy

- za Ruskolanią, O. spotyka Porożan - ludzi z porożami jeleni na głowach, całą krainę pokrywały granitowe posągi podobne do Mnicha ze Ślęży, najwyższy z nich, sięgający nieba, wzniesiono na cześć Czarnego Mnicha, który zabił wilkołaka kozikiem, O. uczestniczy w ich walce z kniaziem Czukasijem, którego wojska jeździły na wielkich bażantach ze Skufii Kijańskiej

- w carstwie Rad' nad rzeką Danu pozabijał czornyje worony - sługi cara Jana Ośmiomysła, który głodził poddanych, O. pouczony we śnie wykopał róg obfitości i dał Radzianom, obalił cara, który czarami zamienił się w mąpierza (człowieka o głowie mopka) lecz został pokonany

- w pobliżu grodu Hrastav zabił żyjącego w jaskini potwora ludożercę Czukatiłę (szczególnie lubił genitalia i sutki, przed pożarciem kaleczył nożem niewiasty)

- w carstwie Orelii spotkał ludzi, siwe pantery orelskie z wystającymi kłami, pomógł wszystkim tym istotom zjednoczyć się do walki z najazdem carstwa Mażarów

- w górach Ura zdobył zamek cara Dwojedusznika (dwie dusze, ludzkie ciało pokryte twarzami), który uwięził i zabił Krożenia; przyjaciela O. z Domu Mężów, po czym zabił cara w pojedynku

- w carstwie Issendonii, leżącym w górach Ura, walczył z plemieniem kanibali Issedonów, którzy pożerali włąsnych zmarłych (przed wiekami zdziesiątkowani przez cara Żelimira, za to, że ich wódz Głogota z dworem pożarł carską córkę Miesiąc – Nathicanę, którą otrzymał za żonę)

- uratował Macieja Aranitę z Samojed'u, wyspy ludożerców

- przygody O. na wyspach Archipelagu Simbarii: Samojed'u, Afankistanie, Mangazji, Jezdygeřu, Bujanie, Sagistanie, Bracji, Sabaju, Valgarze i Usurusie,

- O. razem z burymi niedźwiedziami noszącymi kolczugi bronił Archipelagu Niedźwiedzi - wysp Irak – czeja, Irkacza, Irkucza, Irczak - czuczaj i Irak – czucza ze stolicą w Irkasku przed najazdem Turianek (niewiast, które przybrały postać olbrzymich żmij)

- O. na Wyspie Szczarskiej zabił demona Szczura (szczur wielkości smoka), któremu oddawano cześć boską i zabijano dlań zwierzęta groźne dla szczurów

- O. był na wyspie Afankistan (stolica Afankazja), zamieszkanej przez pastersko - łowieckie plemię Afanków, zabił potwora Afankusa (podobny do gigantycznego słonia morskiego o białych odnóżach wija i ogonie wieloryba)

- O. na wyspie Mangazji (stolica: Mangazgard), gdzie stały góry wysokie do nieba ludność utrzymywała się z handlu futrami i wydobycia magnezu (Mangazyjczycy sprzedawali towary przez okienko w skale), obronił przed najazdem admirała Kurody z Apońskiego Carstwa, w obronie pomagali służący posadnikowi Brontowie - jeźdźcy na brontotheriach, używający ich rogów, jako procy)

- na wyspie Jezdygeř zaprowadza pokój między ludźmi, a żyjącymi na bagnach plemionami Bąków i Kulików (ludzie z głowami bąków i kulików), wszystkie trzy rasy jednoczą się w obronie wyspy przed lévicami

- na wyspie Bujan, skąd pochodzą dusze, zabił czczoną przez Wołdę - nowego cara Mosochu, ogromną żmiję Garafenę, co skuła B. lodem i zjadała tubylców - swych niewolników, po śmierci G. nastała wiosna, zaś car chciał ukarać O. i wysłał go w celu pojmania rudowłosej pani zwierząt - Ardiry - królowej plemienia Wodyżów, pasącej jelenie i renifery, przyjaciółki przewodniczki stada reniferów - Kareny i wyznawczyni Małgorzaty - królowej wszystkich czarownic, bogini magii i miłości, aby ją poślubić (T. L. przekonała ją we śnie)

- na wyspie Sagistan broni ludzi przed najsroższym wilkołakiem, przybierającym postać białego psa, który schronił się w chacie dziewczyny i odgryzł jej dłoń, O. pomaga go pokonać pani zwierząt i kapłanka Małgorzaty - Kalira, której sanie ciągnęły łosie

- na wyspie Bracji z jeziora Nordlin co roku wychodziły potwory - karaluch i elasmozaur i swym bojem pustoszyły krainę - O. je zabija i daje do zjedzenia tubylcom,

- w Puszczy Sabajskiej na wyspie Sabaj pomaga plemieniu Czytów w łowach na wieżozwierza  (indrikoterium w barwach okapi)

- na wyspie Valgar przeszkodził abaasom, którymi władał podziemny chan Irkołaj Baraz w wyniszczeniu ludzi, zabił w bitwie pod Czełubejskiem chana abaasów i wielu jego najlepszych wojowników, po czym zamyka wejście do ich podziemnej krainy wielkim kamieniem

- na wyspie Viroviżan, zamieszkanej przez Solimów, w czas srogiej zimy, zabił morskiego potwora Skrzypłocza (skrzypłocz wielkości słonia), który wychodził z Oceanu Simbarskiego i hipnotyzował swe ofiary wzrokiem

- na wyspie Usurus O. spotyka plemię żółtoskórych wampirów w przepaskach biodrowych, napadających na sąsiednie wyspy, chciała go uwieść tamtejsza księżniczka Modora

- na wyspie Sitce - leżącej najdalej na wschód simbarskiej kolonii Mosochu spotkał nimfy sitki zmieniające postać i odziewajace się w igliwie, oraz Ałasana - sitkańskiego olbrzymiego niedźwiedzia polarnego - króla wyspy, któremu O. złorzył hołd i dań z upolowanych zwierząt, a na którego latami polował posadnik Janota z Junagradu, aż zginął od ciosu jego łapy

- w Bojemie świadkiem walki grodu wojowniczek Devin i grodu wojowników Chwarsten, pustoszącego królestwo; O. opowiada o swej miłości do T. L. i godzi zwaśnionych; uczta pojednania, król Przemysł Otokar daje mu Order Lwa

- w Bojemie zabija wodnika Pożarka o łuskowatej twarzy pożarajacego dziewice i dzieci

- w Bojemie , O. trafił do chramu, gdzie zamieszkiwał Bóg – Gawial (niepożądany), O. i żerca Kaik wynieśli go z chramu i wrzucili do Srebrnej Kałuży, gdzie gad rozpadł się na kawałki, bura ze strony arcykapłana Życimira

- w zamieszkanym przez Wiły tajemnym księstwie Biliny razem z wojowniczką Radygoją walczy z najazdem morowitów (pół - ludzi, pół - kruków), razem z Radygoją zabił ich boga Kruka Wielogłowa (wielkości stodoły), nastał pokój, Wiły oszczędziły życie morowitom a ich królowa zamieniła je w kruki

- w osadzie Zaklina, gdzie na targ oprócz ludzi przybyli żmijowie i wodniki, O. bronił czarodzieja profesora Moroveca z Akademii Karolińskiej, który zaatakwany przez bandytów pomylił ze strachu zaklęcia i zamienił się w nagą, związaną kobietę

- w Wielkim Księstwie Morau sprzymierzonym z Bojemą, O. zabił grupę wampirów atakujących nago, gród stołeczny Vrno nękał olbrzymi dima (zielony dimetrodont, zionący ogniem i mający na grzbiecie, tylko jedno błoniaste skrzydło), O. zabił go dając mu cielę napełnione niegaszonym wapnem, dima pękła pijąc dużo wody

- w Wielkiej Nitrze, kapłan Tysz wezwał czarami wielkiego jak smok wilka Wilkołka, zionącego zarazą z pyska - O. go zabija, T. zostaje odwieziony rydwanem ciągniętym przez skrzydlate jelenie na sąd arcykapłana

- w Wielkiej Nitrze, O. zabija wampira Nelapsi, co noc wychodzącego z grobu w przydrożnym rowie, by masakrować całe wioski, powstał on ze zmarłego wójta Lutimira Viłova

- w Wielkiej Nitrze zabija upiora Fene (striutiomim o głowie fenka i przednich odnóżach modliszki), który wchodził w ludzi, albo ich pożerał (mówiono: ,,Niech cię Fene pożre’’)

- w Wielkiej Nitrze zabił wampirzycę Marę o postaci małej dziewczynki łamiącej kości

- w Złotej Bani (stolica: Kardas) zabił złotego smoka Szarkanę, pomógł mu w tym koń smoka, który przekonany przez T. L. zrzucił go z grzbietu i podeptał podkutymi kopytami, następnie z pomocą wyzwolonych karłów i ludzi, na prośbę uciskanego plemienia Kuruców szturmuje kościany zamek matki smoka - jędzy Borlangö o żelaznym nosie, żywiącej się surowym mięsem i ją zabija, król Atałok daje mu Order Turula, zaś wyzwolonemu przez O. plemieniu karłów Cierpków (Törpek) ziemię Szarkanyorszag (nowa nazwa: Törpekorszag), O. zabija mieszakającego w jaskini nieopodal Budna olbrzyma – ludożercę Kissa, który marynował zabitych ludzi w alkoholu, następnie na prośbę króla Atałoka udaje się pod ziemię, aby wyzwolić jego syna Ambrosiusa z niewoli złej czarownicy, królewicz Ambrosius wydarł jej sekret jej życia; z pomocą O. zabił dzika, wydobył z niego zająca, z niego gołębia, a z gołębia pudełko z dwoma chrząszczami – czarnym (z zaklętą w nim siłą) i lśniący (z zaklętym życiem), najpierw zabił czarnego, a gdy osłabła czarownica powiedziała mu jak się wydostać, zabił lśniącego, a z nim czarownicę, O. posłuje do Griforszag - krainy zamieszkanej przez gryfy, prosząc w imieniu króla złotobańskiego o pomoc, a nastepnie razem z nimi broni prowincji Burza przed najazdem Kumanów - Małpoludów

- O. przekroczył rzeki Cisę, Savę i Dravę i rozpoczął ciąg przygód na Półwyspie Białańskim (mieszkali na nim Wenedowie Południowi - Białanie, potomkowie starożytnych Balków), razem z Eskandrem - królem Makedonu w szklanej bani zwiedzał dno morza; spotykają luzony, morskich ludzi, Ulika, Jurasmat, Gâca, morskie skorpiony, morską agamę kołnierzastą, boginię Morza Sinego i Ciemnego - Baltę, 17 - metrową jaszczurkę zieloną, wielką, czerwoną ośmiornicę, sinego plezjozaura, syreny, zatopione miasta Retrę i Vinetę, wynurzają się w górskim jeziorze w Wyżu, spotykają idące brzegiem jeziora boginie Tatrę i Juratę

- broni leśnego królestwa Nowego Sadu (rządzonego przez młodą i piękną królową, która otoczyła swój kraik obręczą czarów) przed wielkim wężem; w kuźni łapie jego język rozpalonymi szczypcami i zmusza go do wyrycia bruzdy granicznej, a potem zabija i wyprawia zeń ucztę

- plemię Głąbian żyjące za Górami Kołbiańskimi zapragnęło śniegu zimą, więc zebrał się wiec i uchwalił wezwanie bogini mrozu, ci co -protestowali przeciw zgubnej uchwale wiecu zostali pobici kijami, a ich domy spalono, na wezwanie przybyła z Mroźnych Piekieł bogini Kruta Boga (wysoka, smukła, blada, długie, szare włosy, ostre, żelazne zęby, duże, niebieskie oczy), która zesłała na ziemicę Głąbian wieczną zimę, postawiła sobie zamek z lodu, głąbiański junak Vasylko uzbrojony w żelazną pałkę Kratę, chciał zatłuc boginię, lecz został przez nią rozszarpany, gdy O. przybył w te ziemie, pokonał służące bogini olbrzymie białe wilki, niedźwiedzie, tygrysy szablozębne i nietoperze, a gdy wpuściła go do zamku, chcąc przyjąć jego nasienie, po czym go rozszarpać, O. w drodze do łoża podstawił jej nogę, po czym zatopił miecz w sercu i uciął głowę, gdy to zrobił nastała wiosna, Głąbianie chcieli go wybrać na króla, lecz odmówił

- w ziemicy Gistrów, O. został przyjęty na dworze króla Epulona, w czasie uczty jego półnaga i ciemnoskóra córka Kapiszta rozdawała biesiadnikom zielony, gazowany napój ,,Akuta’’, który był bardzo silnym narkotykiem, wywołującym i ożywiającym najstraszniejsze koszmary, Kapiszta na oczach ucztujących zdarła z siebie skórę i okazała się pod nią znanym z gistryjskich legend, wiecznie pijanym, leśnym dziadem Sadokiem o długiej, białej brodzie, ów śmiał się szyderczo i wymachiwał penisem przerażającej długości, aż zabił go O., który potem obronił króla Epulona przed Ognistym Smokiem

- w królestwie Vlasev (każdy król nosił imię Vlas), O. walczył z najazdem Mutimira - króla Idrii i ordy z Monte Tartari, goniąc niedobitki Idrijczyków zapuścił się samotnie do Idrii, gdzie przyrodę zniszczyły liczne kopalnie rtęci, a ludzie byli słabi i chorowici, O. wyzwał na pojedynek Mutimira, noszącego Koronę Mocy - szklany pojemnik na rtęć, pokonał go, ciosem miecza niszcząc koronę i zalewając twarz króla rtęcią, jego następca Mezamir II wraz ze swym ludem opuścił skażoną Idrię i udał się na poszukiwanie nowej ojczyzny

- w królestwie Karpizji, leżącej w Górach Karpizijskich wojewoda Bosek w zamian za obietnice pomyslności składał ludzi i zwierzęta w ofierze drzewnemu potworowi Dębniakowi, lecz nimfy bożeczki próbowały ratować ofiary potwora, gdy Bosek wydał mu na pożarcie Alinę - królową bożeczek, O. zabił potwora wraz z jego wyznawcą

- w królestwie Bozanii (założonej przez króla Boza, stolica: Bałszyj - grad) był świadkiem walki Starzów (ludzi z głowami i skrzydłami białych orłów), potomków Starzboga, syna Pochwista z ażdachami, O. pomaga Starzom, nagradza go Starzbóg (daje mu Order Białego Orła Zenitu i przyjmuje ponownie do zakonu stuha)

- w królestwie Bozanii, nad rzeką Bosną razem z giptyjską wojowniczką Sarą Czarną Boginią zabija wampira Ogoljena

- pomaga Bolesławowi, królowi Kraju Traw (stolica: Travunia) pokonać Kris - cara; człowieka o psiej głowie i orlich skrzydłach, zasadził on trawicę - trawę zjadającą żywe istoty, lecz O. i B. wycięli ją mieczem i kosą, potem Kris - car wypuścił na nich małpierze (skrzydlate małpy - wampiry), walka w lochu z K. - carem co więził młodą córkę jednego z banów, po uwolnieniu król Bolesław ją poślubił

- w Złotych Piaskach (stolica: Przylast') z pomocą św. Otokara Dzikiego zabił Presjana - wampira o czerwonych nozdrzach i wielkiego wija co połknął Księżyc

- w Złotych Piaskach, O. zabił Uboura, wampira władającego ogniem

- w Złotych Piaskach zabił wampirzycę Armenkę

- w Złotych Piaskach, O. zabił wampira Krvopijaca

- bronił Złotych Piasków przed najazdem zbudzonych z tysiącletniego snu przez czarnoksiężnika Archimagusa olbrzymów Ispolinów

- w Vindice z pomocą żywiącego się rosą dobrego wampira Denneca (skrzydła, długie, czarne włosy, piękny) zwyciężą potwora Orko i jego bandę ogrów, wódz zostaje przebity na wylot, jego hufce muszą naprawić szkody, a następnie Dennica złotym kluczem Teosta otwiera ziemię i tam zapadają się o.

- w Vindice zabił wampiry Pijavicę, Juro Grando, oraz Volkodlaka (pijącego krew wielkiego, czarnego psa, chodzącego na tylnych łapach i noszącego czarną szatę z kapturem)

- w vindickich Górach Białych w zamku Hochberg czczono Czarnoboga, jako swastykę i składano mu ofiary ze starców, kalek, chorych dzieci, ślepców i nieuleczalnie rannych, O. zdobywa zamek przy pomocy Łaukosargów; jeźdźców na białych jeleniach o złotych porożach, zabija obrońcę zamku - wielkiego, zielonego węża o rogu jednorożca, pożerającego kobiety (okulał od ciosu w udo)

- w Karantii, O. poznał piękną królowę Karę, mającą dwa duchy opiekuńcze w postaci tygrysów, służyła jej drużyna wojowniczek, Pavlislav Pavlov - agent cara Mosochu, któremu towarzyszy pyton Axar chce posiąść królową i jej ziemię, O. i książę Kraina pokrzyżowali jego plany z pomocą najemników z nemijskiego plemienia Lucerzy (pochodzących z Lucerii), Kraina poślubił Karę

- O. nad rzeką Pavlicą spotkał plemię Pavličów, chcące ocalić przed wyginięciem otoczone czcią boską srebrne łosie, których ostatnie stado trzymał w zwierzyńcu Basza Alpucharov, Pavliče chcą je wykraść i wypuścić do Srebrzyckiej Puszczy, lecz O. wchodzi w pakt z Baszą; pokonuje jego żołnierzy, oszczędza im życie, Basza nie chce dotrzymać przysięgi złorzonej nad grobem, więc O. ucina mu głowę, po czym zabiera łosie i wypuszcza je na wolność, łosiom wyrastają złote skrzydła i odlatują

- w Samawii szukał skarbu na Górze Soraby - czarne zjawy stawiały dlań szubienicę, lecz się nie zląkł i odnalazł skarb

- w Samawii zabił wampira Mulo (wygląd Mulata), który polował na ludzi i uwiódł zakochaną w nim księżniczkę Vesnę, córkę boga Vida i bogini Vidy, mających swój zamek na górze Goreb, aby ją zamienić w wampirzycę i oddać jej duszę Czarnobogu, po śmierci wampira, Vesna z rozpaczy rzuciła się w przepaść i zginęła

- w Samawii zabił wampira Petra Blagojevicia

- w Samawii zabił Żmija i Żmija Trojegława - obronił przed nim księżniczkę Deklę, córkę króla Branicza

- w Samawii na prośbę króla leśnych kotołaków Porvaty uwolnił jego córkę z niewoli potwora Psoglava (olbrzym z głową psa, żelaznymi zębami i jednym okiem)

- w księstwie zwanym Guslana zabił tyrana Dukljan – cara, który uwięził w złotej klatce św. Niedzielę, przez co niedziela wypadłą z kalendarza