wtorek, 20 sierpnia 2013

Ordan w Sarakenie




- w Hatystanie spotkał herosa Seta z Solimii, syna Adama, pokonał go w zapasach i zawarł z nim braterstwo krwi, razem powstrzymali czarnoksiężnika i niepokonanego wojownika Kain – cara, (ów przez ciemną jaskinię w Melanopodii wdarł się do czarnego zamku boga Anubisa i doszczętnie go obrabował) który dla opanowania zaświatów przyzwał z piekieł sułtankę Lisę – Horganę, uprowadzoną z Niżu, kochankę sułtana Suleymana Dałady, która budowała chramy bogom Hatystanu i skłoniła sułtana do zabicia matki, dwóch synów i wnuków, aby tron mógł odziedziczyć jej syn Selim Pijanica, O. i Set zabijają upiora sułtanki, oraz Kain – cara, lecz w walce z nim ginie Set



- na prośbę Solimana Prawodawcy, sułtana Hatystanu zabił rozbójnika Musę Kesedżiję o 3 sercach, znalazł powieszonego na haku korsarza i rozbójnika Dimitra z Niżu, którego chciano zabić za obrazę bogów H., O. obronił go, za pieniądze sułtana , za które chciał kupić prezenty T. L. i S. wykupił rzesze niewolników



- O. z pomocą bogini Szawuszki zabił podziemnego olbrzyma Uhellyri, niszczącego miasta, pola i jedzącego ludzi
- w emiracie Frigaju (stolica: Iconium), O. na prośbę bogini Kafry zabija człowieka – potwora Agdestisa; jego genitalia zamieniają się w owoc granatu, który Kafra kładzie sobie na łonie i poczyna syna, którego nazwała Ordan



- w dotkniętym dżumą mieście – państwie Afes obronił żebraka przed wędrownym magiem i filozofem Apoloniuszem z Tiany, podburzającym lud, aby go ukamienował
- w Ofiorymos; krainie Wężowników - czcicieli bogini Żmii (Tamit), co nosili na ramionach węże wieszczące ludzkim głosem i puszczali je na O., lecz on nie ginął od jadu, stolicy pilnowały dwa smoki, zabijające ogniem - zginęły mocą T. L., królowa Artemilia IX, której towarzyszył lampart i koziołek, uśpiła go na uczcie i rzuciła do lochu pełnego węży, lecz przeżył, poskromił króla - smoka i nakazał mu zbudować chram św. Gospy, po czym ściął mu głowę, zawalił się pałac królowej, O. przygarnał lamparta i koziołka i mocą św. Gospy odzyskali ludzką postać
- O. w kraju Elefauzynie zapobiegł wojnie dwóch szczepów ludzi o głowach jeleni – Wapiti i Virgenów
- O. bronił Hurdii przed najazdem Elsynorczyków i Makedończyków, którymi dowodzili królowie Stenis i Eskander; uratował wziętego do niewoli hurdyjskiego króla Segmusa Ukusa, któremu najeźdźcy przypalali podeszwy stóp i genitalia pochodnią, a potem pobili go, uratowany król rzekł do O. : ,,Spóźniłeś się’



- bronił Armanu przed całą armią dzików i zniszczył w boju żelazną maczugę Turan - chana planującego zagładę A.
- bronił Armanu przed Devami; wielogłowymi olbrzymami z jaskiń
- w Kolchistanie zabił tyrana Verusa; wojownika o plecach z żelaza



- w Kolchistanie, O. był w gościenie u władcy gór, starca Givargi władającego wilkami
- bronił Kolchistanu przed najazdem plemienia Puotów, na czele berserk Medva, zamieniający się w niedźwiedzia, pochodzących z Mosochu



- bronił Orezmistanu przed potworem Leinem z carstwa Rad' podobnym do jelenia, obronił przed jego sługą; lwem z płomieni królewnę Nimfę - jeżdżącą na szarym jednorożcu
- O. zaszedł do krainy Tarfurów, uprawiających kanibalizm, ich wódz – pustelnik Pitrasco, noszący długie, czarne szaty i zakrywający twarz żółtą chustą kazał zabić O. i podać go sobie do zjedzenia



- na prośbę partuańskiego księcia Pałura – knarfa udał się z nim w przyszłość, aby sprowadzić do swoich czasów jego ukochaną księżniczkę Kasmateo, która błąkała się po pustyni usłanej szkieletami ichtiozaurów i olifantów



- O. szukał skarbów i przygód w leżących na pustyni Gazara ruinach miasta Irem - Grodu Kolumn, gdzie niegdyś błąkał się szukając wiedzy tajemnej ,,szalony Nabatejczyk'' Abdul al - Hazred z Sanay - saby, nim napisał księgę ,,Al - Azif'' (,,Necromonicon''), O. stoczył bój o skrzynię klejnotów z morderczą, drewnianą lalką Čakitą o czarnych włosach dziewicy, sześciu rękach i oczach ze szmaragdów, sporządzoną przez Hazreda, oraz z Wielką Czarną Kozą Mendesą i jej tysiącem młodych, walczył z nimi całą noc, a gdy rano wyniósł skarby na powierzchnię zamieniły się w kurz



- Małgorzata; wędrująca na rydwanie ciągniętym przez czarne koty córa Nikoły z Miropolis (Mochova) była u Salomona Mądrego i dowiedział się o O.; ruszyła jego śladem, O. i M. bronili Iranwedżu (za króla Kurasza) przed przyjaznymi dotąd ludziom gauszydami, które zmusił do walki niechcący wyprowadzony przez Magów z Piekieł potwór Musz Pairika, łykający Słońce i Księżyc, M. rani M. P. sztyletem, zabija go O.: w nagrodę oboje dostają dostaje winorośle ze złota i drogich kamieni, g. pomagają odbudować to co zniszczyły, O. na balu odrzuca zaloty M.
- w Bela Alanii (Alanistan) zwyciężył Koło Barsaga
- w Aseth oblegał twierdzę Gunirów (7 – głowych olbrzymów)
- w ziemi Tadżygei bronił ludzi przed devami; olbrzymami – ludożercami (kowalami i strażnikami skarbów)



- w chanacie Sabardy spotkał Polonusa – ducha opiekuńczego plemienia Polan (miał postać kowboja, ubranego na biało, przy szabli, nosił rewolwer niecący pożary, na piersi zamiast gwiazdy szeryfa miał polskie godło, potrafił zamieniać się w wielkiego, białego orła) i Dziadka Mroza (przybrał postać wychudzonego karzełka, odzianego na biało, z czerwoną, spiczastą czapeczką), razem z nimi, O. powstrzymał boginię pedofilii Lolitę – córkę Lilit, która uwzięła się na Gaudoxję – 8 – letnią córkę chana i rzuciła urok na wojowników ze straży pałacowej i niewolników pałacowych, aby rzucili się ją gwałcić, O. posiekał Lolitę mieczem, Polonus podpalił ją, a Dziadek Mróz zaklęciem: ,,Niech zła zmora umknie do wora’’ zamknął ją w worku i utopił w Morzu Hyrkańskim
- razem z kapłanem Ven – amonem z Thrur popłynął na wyspę olbrzymek Attarbandellit
- w Kafirstanie bronił ludzi i bogów przed olbrzymami Juszami (zabił ich wodza Guro i najlepszego wojownika Payopisa Kakyo)
- w Dordaju walczył w obronie upraw z Jaczhami – 1 – okimi olbrzymami



- O. był w Zucernie (stolica: Kolfburg) jej mieszkańcy to Zucerze (plemię nemijskie) strój kolorowe majtki i koszulki, O. pomógł ich królowi Kolfowi VII odeprzeć najazd ordy Sowiczów (ludzi o czerwonej skórze i włosach), w bitwie zdobył ich Święte Narzędzia - Sierp i Młot, wziął do niewoli doradcę króla sowickiego, Adama Surtoszka - Ozenberga z KPP z naszego świata, który przybył do Cudomirii, by się zemścić za zniszczenie czarnej wołgi, O. miał przywilej roztrzaskać mu głowę maczugą, lecz ukarał chłostą i pozwolił mu zamieszkać na pustyni Serir



- O. w mieście Vucara posłyszał o gigantycznym szmaragdzie ukrytym w ruinach Jinn – miasta Draconian, przybyłych z kosmosu ludzi mogących zamieniać się w smoki, którzy w czasach swego ostatniego króla Asamy zostali wyniszczeni przez chana Vucary, w ruinach Jinn stoczył walkę z pilnującą skarbów gigantyczną, 3 – głową hieną cętkowaną



- O. w królestwie Parsua, w którego górach na polecenie króla - szacha Araszty VII po zabiciu potwora Abraxasa, wywołanego przez Magów z Piekieł, walczył z rozbójnikami z plemienia Markurów (ludzie o głowach markurów) szedł przez pustynię Taqla Mara - dan i przez ścianę ognia zaszedł do krainy Idan - Rajec, gdzie panowali dziewicza kapłanka Nahid (Nagida) i jej syn, heros Rubin, przyjęcie O., uczta, Rubin przepowiada koniec tułaczki i ślub z Tygrysią Lilią
- O. broni Oftalmitów; plemienia ludzi o 3 oczach przed najazdem Sargona; cesarza ziemi Partua
- w Medistanie zabija sinego, rogatego wilka - sługę Małgorzaty zawiedzionej odrzuceniem jej zalotów, potem obronił Małgorzatę przed Merkulą - człowiekiem z głową hieny zbrojnym w cep i siekierę; pojednanie
- w Isafii uratował dziecko porwane w czasie pikniku przez ogromnego orła Kamaka i zaniesione do jego gniazda
- w Mazaderanie zabił Czarnego Dewa
- w Mervistanie zabił demona Akwana (pytał on O. czy go rzucić w góry, czy w morze, O. przewidując podstęp wybrał góry, Akwan rzucił go w morze, O. pokonał rekiny, wyszedł na ląd i zabił demona)
- broni Korosanu przed najazdem Nadira – króla Afszarii i Tagmaspii



- nad rzeką Ufarat, O. odkrył legendarne miasto Niekrasov, gdzie królował Płutnik Niekrasov z plemienia Susiczów; co wcześniej dowodził powstaniem przeciw carowi Mosochu, brak biedy, głodu, wdów i sierot, kara śmierci za uderzenie kobiety, N. z kolorowych nasion danych przez Mokoszę zasadził wszystkie rośliny w mieście
- broni kupieckiej karawany idącej wzdłuż rzeki Tihar w Tiharstanie (Usurja), zostaje ona rozbita, zaś O. staje się jeńcem szalonego, okrutnego i rozpustnego króla Ašer - Pana, który każe mu walczyć z lwem i bykiem, w końcu, O. przebija osczepem króla i uwalnia jego niewolników, wyznacza nowego króla Abner - Pana (brata poprzedniego, więzionego w lochu) i odchodzi
- w Punicji, O. walczył z Żelaznym Minotaurem, zionącym ogniem, który żądał ofiar z dzieci i z Nożownicą - żeńskim, pięknym i bosym upiorem o długich czarnych włosach, wyłupiastych, zakrytych bielmem oczach, granatowej, połatanej tunice, nocami zabijającym ludzi i zwierzęta sztyletem
- w Pelestei, O. przybył do stołecznej Hasy, gdzie spotkał królową Anat - Marię - Martę, arcykapłankę boga Dagona przewodniczącą świętu Nowego Roku w jego świątyni, zaprosiła O. na ucztę i wówczas powiedziała mu o alukach - pladze Pelestei, walczył z żeńskimi potworami aluka - podobnymi do czarnych, czerwonookich, psów lub wilków wpijających się pazurami w ciała ofiar, by ssać ich krew (aluki lądowe), lub do olbrzymich pijawek (aluki wodne), O. zabił Starą Pijawkę i jej córki Daj i Daj



- w Surji na prośbę króla Naamana zabił wampirzycę Ekimmu mieszkającą w koronie starego drzewa
- w Mar - agaba, O. walczył z korsarzami Oruçem i jego bratem Sarrakanielem Rudobrodym, zabił obu kapitanów, lecz dostał się do niewoli do miasta Al - Salaam, skąd pewnego dnia uciekł
- w służbie sułtana Mar - agaby dotarł do Al - Hatt - felimat (wyspy mówiących kotów), gościnnie przyjęty, ich królową była nabatejska bogini Al - Bast (kobieta z głową kota)
- w służbie sułtana Mar – agaby dotarł do chanatu Kabilistanu, gdzie zabija potwora Gorgorota (podobny do człowieka, niedźwiedzia i gigantycznego, czarnego barana o czerwonych oczach) niszcząc jego duszę ukrytą w jaju, gołębiu i wielbłądzie ukrytym w morzu
- w oazie Dorkastan (stolica: Al - Thabit), O. spotkał plemię Dorkas (pół - ludzie, pół - gazele), ujrzał tam czczoną przez Dorkas, sprowadzającą urodzaj gazelę o złotych rogach, której nikt nie mógł złapać, O. zmęczył ją pościgiem, schwytał,założył na szyję medalion z datą i imieniem T. L., i wypuścił



- w pustynnej krainie Tuarezji zabił demona czarnej febry Suramę (bardzo chudy, łysy, śniady, czarne szaty) co niegdyś był kapłanem wygnanym z Atlantydy
- w Khorazmistanie spotyka plemię Ichtiofagów - nagich, dzikich ludzi łowiących ryby, przyjaźń, nauczył ich korzystać z ognia i soli, obronił ich przed królem - czarnoksiężnikiem Kynopsem z Kemet
- w Uraku ze stolicą w Ur - vavilon, O. zabił Sinego Byka z białą gwiazdą między rogami i gigantycznego orła Anzu (Piła - ptica), mającego wroni dziób, wypełniony ostrymi zębami



- O. bronił Sumirii (jej mieszkańcy mieli ciemną skórę) przed najazdem ludzi - skorpionów, jeżdżących na gigantycznych psach, po walce był kuszony przez boginię Sarpanitu, pod postacią czarnego lwa, która chciała go pożreć, pomocy udzieliła mu Artemida – Diana



- w sumirskim grodzie Larsa, z pomocą szyjącej z łuku ikaryjskiej królowej Szamili, zabił boga świata zmarłych Nergala (smoliście czarny człowiek z głową czarnego lwa i czerwonymi oczami), który przybył do biblioteki królewskiej, aby zniszczyć świętą księgę ,,Liber’’ zawierającą Zakon Wielkiego Ageja i jego syna Isasa Masama, po odejściu O. królowa Szamila została porwana do świata podziemnego przez żonę Nergala, boginię Ereszkigal, która powiesiła wojowniczkę na haku i torturowała wlewając do głowy kwas solny, Szamila zdołała się uwolnić i zabiła boginię wraz z jej dworem



- O. przebył góry Kaf pełne potworów i demonów, trafił do Huristanu, gdzie mieszkał św. Hur razem ze swoimi córkami - plemieniem pięknych i wiecznie młodych Hurys, na dworze ich królowej Chur - omelii powitały go kobra i paw, O. zabrał w darze od św. Hura wiele klejnotów



- w Sindzie walczył po stronie Asasynek z Minotaurami, w bitwie niszczy Żelaznego Słonia i niesiony posąg bożka Jamy i zabija noszącego zbroję wargacza Wargowicza - L. rani sztyletem O., po czym rzuca się na jego stos



- nad rzeką Darią spotkał carstwo wolnych chłopów - Daristan, nie było w nim głodu, ryby można było łapać rękami, na tronie panował car Kazimir, który płacił żołd plemieniu Arsów z Melanopodii; ich rydwany ciągnęły arsinoteria (arszyńce), O. walczy w rzece ze złociszem: duchem rzeki (pół - ryba, pół- jaszczurka o złotych łuskach i ogonie gupika), który pokonany w podwodnych zapasach daje mu w prezencie ryby diamentowe (O. część z nich daje w dani carowi, a część diamentowych łusek przerabia na naszyjniki dla T. L. i Sonayi)
- w Siristanie, gdzie królem był czarny pies, O. zwyciężył mocznice z rzeki Siris (ogromne, pół - minogi, pół - węże, o owrzodzonych ustach, wypijały krew, mocz i spermę), O. wylał do rzeki dar od cara Kazimira - złotą, nigdy się nie kończąca wódkę, mocznice się spiły, a ludzie ułożyli je w stosy i spalili
- w Yrrgedesii zabił kanibala o metalowych kłach Nikolę Dżurmongaliewa, który pożarł 100 kobiet
- na Stepach Azajowa widzi głodujących koczowników z plemienia Taj - Każk, chce im dać chleb otoczony ogniem, lecz nie może, bo ów poświęcony jest bogom, zamiast tego w samoobronie zabija olbrzyma porośniętego niebieskim futrem i daje go do zjedzenia ludziom, ci smarują się jego tłuszczem, potem broni pasterzy przed atakiem plemienia Vułtów (ludzi o głowach sępów), car pająków Karakurt kusi go skarbami i chwyta w pajęczynę, w której O. widzi kości i zbroję młodego herosa Ałpamysza, którego duch prosi go o godny pochówek, pająk zatruwa O. i owija w pajęczynę, lecz ów mocą Tygrysiej Lilii, śpiewającej mu we śnie czarodziejską pieśń rozrywa kokon i zabija Karakurta
- na ziemiach plemienia Taj – Każk w grodzie chana Semipałatyna zabił kanibala, który zakradał się do lochów i pożerał więźniów



- w Tartarii walczył ze sługą , karzącego za przyjęcie kapłanów Isasa Masama demona Erlika - potworem Szagrinem, wyrywa mu krzemień z głowy i ten zostaje wbudowany jako kamień węgielny do chramu I. M., chan Cubalinus widząc to zabrania prześladowań, ale sam nie przyjmuje wiary, bo jego czarownicy zwodzili go sztukami - naczynia przylatujące do stołu
- w Tartarii spotkał walczących już trzy lata herosów Ak Mołota i Bułata, O. zabija Bułata zestrzeliwując z nieba zawieszoną na białej nitce złotą szkatułkę, a następnie zabija wylatujące z niej dziesięc białych ptaków (jeden z nich to dusza Bułata)
- w pustynnej krainie Ałdżarii zabił olbrzymią włochatą żmiję, kryjącą się pod ziemią i polującą na ludzi i wielbłądy

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz