Legenda o wilku

,, [...] Na początku świata tylko Mężczyzna i Kobieta chodzili po Ziemi. Nie było na ziemi żadnej żywej istoty, żadnej ryby w wodzie, żadnego ptaka w powietrzu. Pewnego dnia Kobieta zdecydowała się wygrzebać wielką dziurę w ziemi i wyciągnęła z niej wszystkie zwierzęta. Ostatnim był karibu. Wówczas Kaila, Bóg Nieba, wyjaśnił jej, że karibu był zwierzęciem bardzo ważnym dla ludzkiej rasy i najlepszym prezentem, który mogła otrzymać, ponieważ umożliwia przeżycie człowiekowi. Kobieta wypuściła karibu i kazała mu rozmnażać się na ziemi. Niedługo karibu stały się tak liczne, że utworzyły stada, a Synowie Kobiety mogli żyć, polując na nie. Zabijali oni tylko zwierzęta duże i grube, zostawiając małe, chude i chore, mniej smaczne. Pewnego dnia zostały już tylko te, których Synowie nie chcieli, ponieważ obawiali się, że gdy je zjedzą staną się tak samo słabi i chorzy jak one.
Synowie poszli poskarżyć się Kobiecie, która z kolei poskarżyła się Kaili. Bóg Nieba wysłuchał próśb Kobiety, a następnie złożył wizytę Amarokowi, Duchowi Wilka, Poprosił go, aby jego dzieci - wilki zjadły karibu małe, chude i chore, by stada znów stały się liczne, zwierzęta duże i grube, i aby Synowie Kobiety znów mogli na nie polować.
AMarok, Duch Wilka, zgodził się i od tej pory wilki zjadają najsłabsze karibu, aby stada pozostały zdrowe. Dla Synów wilk i karibu stały się jednym, bo jeśli karibu żywi wilka, wilk zachowuje karibu w dobrym zdrowiu'' - ,,Świat dzikich zwierząt nr 5 Wilk''.