,,REALIZM MAGICZNY pojęcie wprowadzone w 1925 na określenie ekscytującego klimatu dzieł plastyków grupy Neue Sachlichkeit (...) przez niemieckiego krytyka Franza Roha. W latach 70. termin ten zaczął określać kierunek powieściopisarstwa Ameryki Łacińskiej, wywodzący się z teorii tzw. amerykańskiej rzeczywistości cudownej, gdzie mity i wierzenia ludów tego kontynentu współwystępują ze światem realnym i historią, często nawiązując do alegorii politycznej. Głównymi przedstawicielami tego gatunku byli: pisarz kolumbijski Gabriel García Marquez (ur. 1928), pisarz guatamalski Miguel Angel Asturias (1899 - 1974), Meksykanin Juan Rulfo (1918 - 86), Brazylijczyk João Gunimarães Rosa (1908 - 67). Niektórzy krytycy sądzą, że realizm magiczny jest elementem literackiego postmodernizmu; terminu tego używa się także w stosunku do powieści Salmana Rushdiego, Milana Kundery i innych'' - Władysław Kopaliński ,,Słownik wydarzeń, pojęć i legend XX wieku''
Osobiście lubię takich autorów jak: Bruno Schulz (,,Sklepy cynamonowe'', ,,Sanatorium pod Klepsydrą''), Tadeusz Miciński (,,Nietota. Księga tajemna Tatr''), Witold Gombrowicz (,,Opętani''), Michaił Bułhakow (,,Mistrz i Małgorzata'', ,,Diaboliada''), Witalij Ruczinski (,,Powrót Wolanda, czyli nowa diaboliada''), Gilbert Keith Chesterton (,,Kula i krzyż''), John Crowley (,,Małe, duże'') i Jonathan Carroll (,,Kraina Chichów'').
Filmowe przykłady realizmu magicznego to recenzowane na tym blogu: ,,Angelus'', ,,Czas Cyganów'', ,,Jańcio Wodnik'', ,,Łzy na sprzedaż'', ,,Niebiańskie żony Łąkowych Maryjczyków'' i ,,Sanatorium pod Klepsydrą''.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz