Izabella Egipska

 

,, [...] Wielkie uczucie rodzi się między młodzieńczym księciem Karolem (późniejszym cesarzem Karolem V) a piękną Izabellą z książęcego rodu Cyganów, przybyłą na dwór ze świtą czarodziejskich postaci: mandragorą 'Corneliusem Neposem', wykopaną z ziemi u stóp szubienicy, przemienioną przez czary Izabelli w agresywnego i niesfornego karła zaopatrującego ją w skarby niezbędne do zapoznania się z księciem, Barka, jej starą niańką, oraz z Niedźwiedzią Skóra. Miłość zmysłową, ale bezduszną reprezentuje golem, drętwy, niemy sobowtór Izabelli, stworzony przez polskich Żydów na zlecenie księcia, aby podsunąć ją zazdrosnemu Corneliusowi. Ale to sam Karol ulega seksownym pokusom Izabelli - golema. Dopiero gdy zobaczył obie jednocześnie, przejrzał na oczy i zdjął napis - zaklęcie z czoła golema, zmieniając go w zwykłą glinę. Gdy Karol wstępuje na tron, czyli z Izabelli morganatyczną małżonkę. Ona jednak, już w ciąży, idąc za swym wyczytanym w gwiazdach przeznaczeniem, ucieka do swoich braci Cyganów, aby syna królewskiego uczynić ich władcą, który zaprowadzi swój lud do ziemi przodków nad brzegi Nilu. Po jej odejściu świta jej zamienia się w pył i znika. Ale magia i czary nie opuszczają już cesarza aż do śmierci, budząc w nim wieczne dążenie do pomnażania swych bogactw, do rozszerzania władzy, do coraz nowych przygód erotycznych, którymi daremnie próbuje zatrzeć wspomnienie swojej pierwszej i ostatniej prawdziwej miłości'' - Władysław Kopaliński ,,Leksykon wątków miłosnych''