,,Odium Dei, której w wiekach XVI - XVII przyznano ważne miejsce wśród pokus czyhających na człowieka, w rozprawie Bellarmina ma dwa aspekty, dwie strony tego samego występku. Pierwsza to czarnoksięstwo: Bellarmin nie mówi o pakcie z diabłem, lecz analizuje sposób rozumowania ludzi, którzy są przekonani (mylnie albo słusznie), że na tamtym świecie i na pewno na tym korzystać będą z ogromnej potęgi diabła. Dlatego są tak odporni na tortury i męczarnie; zjawisko to zresztą jest dobrze znane inkwizytorom: diabeł daje tym grzesznikom fizyczną niewrażliwość i dlatego nie okazują skruchy. Druga strona odium Dei to właśnie avaritia'' - Philippe Ariès ,,Człowiek i śmierć''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz