Konspekt planowanego zbioru opowiadań ,,Baśń''

Era I

- opis Jarowita – Peruna; zabił potwora Kryksę (olbrzymiego, czerwonego węża o nogach wija, rogu nosorożca i kogucim grzebieniu, oraz rozwidlonym języku zatrutym rtęcią), zraniony przez Złotą Babę kamieniem i chlebem w czoło – zdjął sobie głowę z karku i włożył do dziupli jodły, a tam zrodziły się z niej pszczoły, Cztan III wprowadził dla niego ofiary z dziewcząt tańczących aż do śmierci, przygoda mnicha z jego Złotą Tarczą,

- opis życia i czynów Świętowita, zabił potwora Chmyrę (wielki jak wieloryb, czarny mózg na pajęczych nogach, rażący prądem); jego posąg kazał zniszczyć król duński Waldemar II rycerzom Esbernusowi i Sunie; za Siemomysła św. Wit z Korbei na rozkaz Boga pojechał na Bliski Zachód do Słowian, cudami wykazywał fałsz ich wiary, lecz oni porzucili chrześcijaństwo i poczęli czcić św. Wita jako Świętowita,

- Virkeny – Dziewice (duchy opiekuńcze państw, narodów i regionów), miały postać przepięknych dziewic; opis jednej z nich – Kosovara po bitwie na Ostropolu pielęgnowała rannych, poiła ich miodem i karmiła białym chlebem,

- Borowa Ciotka – córka Boruty i Dziewanny; starsza siostra Devany; żyła w lasach Słowińców, mogła przybierać postać staruszki, chodziła o kosturze, nosiła diadem z szyszek, broniła lasu i ludzi, min. przed Cejnowiną i innymi czarownicami, wyprowadzała zabłąkanych z lasu, tych co niszczyli przyrodę karała osami, komarami, żmijami i wilkami, albo zamieniała w jałowiec,

- Grzenia zwany Chochołem, demon lenistwa, który miał postać nagiego młodzieńca o zrośniętych powiekach, śpiącego na łożu z czarnych kotów; w czasie snu jego duch zniechęcał ludzi do pracy,

- Mogilnik z orszaku Mar – Zanny płakał na kurhanach

Era III

- leśne duszki – słudzy Boruty i Dziewanny: Puszczewik, Mochowik (opiekun mchu), Ługowoj (bagna), Cvietycz (kwiaty), Grzybicz (grzyby) i Jagodynicz (jagody),

- król wąpierzy Umrzyk Jutromąż za pomocą smoków i dinozaurów budował wieżę do nieba, aby obalić Ageja i Enków, Enkowie zburzyli wieżę (Jarowit cisnął w nią piorunem, Dziwica i Dziewanna rozpędziły smoki strzałami),

Era IV

- Zajęczanin Wag i jego żona (obaj starzy) upiekli kołacz Kołobok, który ożył i im uciekł, Kołobok uciekał różnym zwierzętom, aż pozwolił się z litości zjeść małym liskom (kołacz zaniosła im ich matka),

- Dziczanin Korgs nauczył Dziczan kowalstwa, zwyciężył strzygi ratując życie Dziwicy, otrzymał od niej pierścień dający Dziczanom paszę w zimie,

Era VII

- zaraza trzebi Lynxów, brat i siostra Wanielist i Wanielista udają się po cudowną rosę w Drzewa Życia, by ocalić swe plemię, walka ze strzygami, rodzeństwu pomaga Mokosza – sypie ziarnem i wyrasta las pszenicy, w którym strzygi się gubią, na miejscu okazało się, że Drzewo Życia zrąbał zły olbrzym Judym (spalił je, ale Lynxowie zebrali rosę z pnia i uleczyli swe plemię),

Era VIII

- Kudejar – brat króla Neurów Jiwóna, jego matka uznana za niepłodną i osadzona w wieży, urodziła Kudejara potajemnie, gdy umarła zabrał go Wiłkokuk i wychował na króla wilków, Kudejar przeniósł się w czasie do ery trzynastej i w Bohemii odwiedził gród Kutną Horę założony przez plemię Wichtów,

Era IX

- czasy królowej Anej I – rusałka Zazula zatańczyła na śmierć satyra, jego matka przeklęła rusałkę, tak że ta zmieniła się w kukułkę, błąkała się po świecie, skrycie kochający ją wodnik Baranek towarzyszył jej i chciał ją odczarować, w końcu odczarował, składając siebie w ofierze na ołtarzu w kształcie wielkiej tarki,

- czasy królowej Anej II – rusałka Pjatnica była królową Dejvic (były to syreny piorące na podmokłych łąkach), kochał ją wodnik Biełohlas (latający na Pegazie), chciała ich rozdzielić czarownica Ned'elka – zesłała na księstwo Mokrą Łąkę wielkiego potwora, syna Morzej – Pyszałka – Lewiatana, który połknął Pjatnicę, Biełohlas otrzymał miecz od Mokoszy, zabił potwora zaś Pjatnica wyszła z jego trzewi,

- Mokosza rodzi rasę sierpownic – nimf bezgłowych, uzbrojonych w sierpy i strzegących zboża; pierwsza z nich nazywała się Serpasyja,

- Majuna – rusałka w modrej sukni pasąca chodzące lipy, kochał ją Żubrzanim Pergrubiusz, aby ją poślubić zmierzył się z dwoma kamiennymi psami, które wykuł Zajęczanin – astronom Sveitix (nienawidził Chorsa, którego obwiniał o zsyłanie chorób psychicznych; lepił łódź z ciasta na pierogi, aby polecieć nią na Księżyc i zabić Chorsa włócznią unurzaną w rtęci), Pergrubiusz zabił maczugą Konarem potomka Kryksy,

- siostry Vurlava i Serava – leśne rusałki zrodzone przez dużą szyszkę, Vurlava nocami orała las pługiem ciągniętym przez wilki, zaś Serava na czele stada wilków walczyła ze strzygami,

- miłość rusałki Sędzisławy z Kolarzeva do przeleśnika (miał postać anioła o jasnozielonych skrzydłach, mieszkał w lesie – w olbrzymim gnieździe, nawiedzał rusałkę we śnie); gdy mu się oddała, stracił skrzydła i umarł z żalu (opisać to jako fragment pamiętnika rusałki)

- Mretva – zielonoskóra czarownica latająca na harpii i zsyłająca choroby, zestrzeliła ją z łuku rusałka Anielika, która nigdy wcześniej nie skrzywdziła żadnego stworzenia,

- czarownica Chodota (w czasie snu jej dusza zamieniała się w wielką skolopendrę z głową zebu, która wabiła rusałki świecącymi na zielona oczami i je pożerała),

- Cejnowina – zła królowa czarownic, matka Malkieš Lysarayaty i Sławiny (jedna z nich została królową), wierzchowcem Cejnowiny był zielony żubr o odnóżach gąsienicy o imieniu Vahanus,

- kugi – morowe rusałki, służebnice Zarazy; miały postać młodych niewiast w białych szatach, mieszkały za morzem, kazały się nosić na plecach, zatruwały brudne garnki i łyżki, kugi nauczyły królową Malkieš Lysarayatę czaru z wsadzaniem nietoperza do mrowiska (z jego szkieletu bierze się kości w kształcie wideł i grabi – do odpychania niemiłych sobie i przyciągania sobie miłych), królowa Malkieš Lysarayta spędziła pięć lat w krainie kug ucząc się magii,

- królowa rusałek Walaszka, córka Nastazji; nadludzko silna (łamała podkowy, nikt nie potrafił strzelać z jej łuku prócz niej samej), jej siła zaklęta była w warkoczu, zabiła smoka mieszkającego pod lipą w Żelaźnie, słudzy Niemal Człowieka odcięli jej warkocz i zamurowali ją żywcem w Czarnym Chramie, królowa (ostrzyżona przez zmory) odzyskała siły dzięki modlitwie, wywarła pomstę

Era X

- krasnoludki Ładota i Miruta leciały balonem; zaatakowane przez jenota, odwiedziły Wiłkokuka i Rodegasta, na Wolinie zostały ugoszczone przez Novalsa i Aivalsę, których stworzenia były świadkami

- po upadku pierwszych ludzi, strzyga zatrzymała w lesie szeptunkę Mariochnę i pod groźbą urwania głowy kazała odpowiadać na pytania typu: czego jest 10? - 10 świętych imion Mokoszy,

- Mornica – służyła Zarazie; stara i brzydka baba roznosząca zarazę w zamian za nieśmiertelność

Era XI

- czarownik Anaxagoras wskrzesił czarownicę Moranę, ta kusiła Zdenka – przybranego ojca Teosta, lecz ów odrzucił pokusy, tak, że czarownica z powrotem rozsypała się w pył,

- Teost udał się z Mokoszą na wieś, towarzyszyły im pies Agip i kot Fitek, spotkali ludzi o skórze pokrytej paznokciami jak łuską – ludzie ci opowiadali, że Novals i Aivalsa też byli pokryci zrogowaciałą skórą, w innej wersji – tam gdzie panował nadzwyczajny urodzaj, gospodyni użyła placka jako szmaty do podłogi, Teost w gniewie zesłał gradobicie, by zniszczyło urodzaj, Mokosza uratowała zboże prosząc, aby ocalało dla Agipa i Fitka,

- Teost był w Turkucji (krainie gdzie ludziom służyły olbrzymie turkucie podjadki), kuszony przez demony na górze Gunda Kałmas, udał się tam na latającym dywanie,

- dwie siostry przyszły prosić Teosta o ogień; były to brzydka lecz dobra Alujeva i jej piękna, lecz zła siostra, pierwsza z nich pocałowała Teosta w rękę, za co spalona w piecu zyskała urodę, złote jajo i księgę w oprawie ze skóry złotego smoka, jej zła siostra napluła Teostowi w rękę, bo żył ubogo, za co została w piecu przetopiona na tytoń, Alujeva wyprosiła odczarowanie dla siostry,

- biały i zionący ogniem kot Fitek znalazł źdźbło pszenicy wyższe niż limby z Montanii, źdźbła strzegła czarna kotka Salona (stworzona z rękawiczki przez Łajmę, aby broniła domu wdowy przed myszami), Salona była opętana (demon Malik pod postacią myszy wszedł jej w oczy, kotka bała się, że za 7 lat zamieni się w demona), Fitek przyprowadził Salonę do Teosta, a ten wygnał z niej Malika,

- ageicki pustelnik Radovan (mieszkał na pustyni, przyjaźnił się z hieną znającą ludzką mowę), pomógł nomadom, którym szaman wmówił, że dziewczynka zamieniła się w zwierzę, Radovan przekonał ich, że tak nie jest, szaman uciekł,

- w królestwie Wiła Sławicza nastąpiła katastrofalna susza, królewna Boża zgodziła się być złożoną w ofierze, aby wybłagać deszcz, żerca miał rozbić jej głowę maczugą, lecz w ostatniej chwili dziewczyna została zamieniona z źródło Boży Dar; koniec suszy,

- stary znachor opowiada swemu uczniowi jak w młodości spotkał Dżumę – służkę Zarazy (postać kobiety w białym gieźle, szybko biegała, drażniła psy słowami: ,,gogę – nogę''), weszła na drabinę, młody znachor ściął drabinę siekierą, potłukł Dżumę, ta opuściła wieś grożąc mu pięścią, młody znachor został przez Dżumę zaczarowany, tak, że wszystkim pokazywał nogę i mówił: ,,na gogę, na nogę'', aż odczarowała go uczennica szeptuchy, którą poślubił,

- w Wieczór Trójgłowego Króla można było o północy wyrazić życzenie, a to się mogło spełnić; pewien gospodarz z Valkanicy prosił: ,,Dajcie mi Enkowie ćwierć dobrego'', jego wnuczek przejęzyczył się: ,,Dajcie mi Enkowie jak ćwierć głowę'' (urosła mu tak wielka, że nie można jej było wyjąć z okna i trzeba je było wyrąbać,

- leśna osada żmijów w Aplanie; główny bohater – żmij Hłodolej, jego najlepszy przyjaciel – Radon zszedł na złą drogę, a jego skóra z ciemnozielonej stała się czarna, zagrażał żmijom i ludziom, do walki z nim stanęła pani Przyśniena (matka poczęła ją z rycerzem Harwitem ujrzanym we śnie) stojąca na czele Siewczan (ludzi z głowami sieweczek obrożnych), Radon żałuje wyboru zła umierając, jego skóra znów stała się ciemnozielona,

- Przyśniena odczarowała i poślubiła mężczyznę, który na mocy złego czaru rzuconego przez nocnicę Nocenę zamienił się w puchacza,

- Stuacz – demon z Valkanicy, mieszkał w usypisku kamieni, nosił chodaki z ludzkich żył (zabijał ludzi, aby je mieć), przewodził bandzie rozbójników, za pomocą palenia jako świecy dłoni trupa usypiał ludzi, aby ich okradać i mordować, dokonał tak rzezi u krewniaków księcia i włożył nóż w ręce dobrej niewiasty, żony jednego z pomordowanych, tę miano ściąć, lecz Mokosza udowodniła jej niewinność, kara spotkała Stuacza i zbójców,

- Płanetnicy chcieli wypróbować górali ze wsi Miętusia jako starcy proszący o strawę; nie dostali jałmużny więc zasypali całą wieś lawiną,

- kapłan Welesa, starzec Nikoła wypił za dużo i przewróciwszy puchar zatopił wiele statków płynących obok brzegów Valkanicy, rozbitek Sierszeń chciał się dowiedzieć dlaczego Weles do tego dopuścił, doszedł za życia do Nawi i przeprowadził rozmowę,

- aplański junak Malarz – pogromca strzyg z Ojcowa i Gór Czarownic, wysoki brunet, rozkochiwał w sobie kobiety, umiał zmieniać postać, pomagał biednym, strzygoń przybrał postać żebraka, a wtedy inne strzygi zastrzeliły Malarza z łuków,

- Lasko (leniwy syn chłopski, miał czerwoną czapkę, buty i pas), razem z matką zabłąkał się w lesie, obaj umierali z głodu, widzą stół zastawiony owocami – aby je jeść trzeba się oddać złej sile, matka je, ale syn musi iść na zamek Niewidek przez 3 lata służyć jego panu Herulowi von Schwarz (czarny niedźwiedź polarny), ucieka, poznał magię; Lasko był łabędziem i rybką, jego prześladowca – orłem i szczupakiem; w morzu Lasko ujrzał morską rusałkę i spadł na jej dłoń jako morski pierścionek, za dnia jest pierścieniem, w nocy zaś młodzieńcem, ojciec morskiej rusałki – wodnik Parzybroda wsadza ich do czarnej beczki i wyrzuca w niebo, Lasko zamienił beczkę w złoty pałac na szklanej górze pośród Zaziemskiego Oceanu,

- opowieści o zmorach dręczących ludzi;

a) chłopka Zmoria miała parobka, z którego co noc piła krew, za to pozwalała spać w dzień i tuczyła nowalijkami, kurczakami w rosole i czerniną, urodziła się jako człowiek, lecz jej ojciec przy ,,pokropinach'' (wodą, w której gaszono ogień) zamiast ,,wiara'' powiedział ,,mara'' czym ją zaczarował, umiała jeździć na rzeszocie i piszczała jak kółko od taczki

b) stolarz Żymadło dręczony w nocy przez zmorę pod postacią kota zabił ją i wyrzucił na śmietnik (rano ujrzał na nim zwłoki pięknej dziewczyny), jego brat ugodził kota – zmorę nożem w łapkę, a rano ujrzał ranę na ręce dziewczyny

c) pewien gospodarz miał trzy córki – zmory, które wracały do domu nad ranem osłabione (blade, wychudłe, oczy podkrążone, senne ruchy), zostały złapane jako słomki lub komary i wybatożone

- opis pełnej dziwów burzy nad domostwem Starowiaków z Ojcowie (wioska Patrit); po burzy dzieci szukały strzałem pioruna (aby nie urosły w ziemi tworząc nowe pioruny; rodzina Starowiaków przygarnęła osieroconą, 7 – letnią rusałkę Miłkę, której rodziców zabiły strzygi,

- Lech III w Bharacji spotyka herosa; pasterza Krisina, rozmawia z nim; Krisin zapowiada przyjście Jezusa i wskazuje, że tylko Jezus zasługuje na kult,

- bliźnięta Stoja i Ostoja – wychowane przez Wiły koło Viseradu (Wiła niszczyła fundamenty mostu na rzece Drinie, domagała się bliźniąt jako okupu),

- król Lech Vukaszyn i jego banowie Uglesza i Gojko nad rzeką Buną budowali gród Xodrę, nocami most zniszczyła rusałka, która straciła dzieci – domagała się niemowląt Stoi i Stojana, Desmir – sługa króla ich nie znalazł, zamiast dzieci jako ofiara została zamurowana żywcem żona Gojki (jej piersi wystawały z muru, aby mogła karmić), Margus syn Lecha Vukaszyna uwolnił żonę Gojki i ukarał rusałkę (ściął jej głowę, a ona potem straszyła ukazując się z głową w rękach),

- aplański książę Wyżeł miał żonę, która ukarała poddaną za urodzenie trzech dzieci (oskarżyła ją o cudzołóstwo), jak sama powiła 12 synów kazała ich utopić, lecz Wyżeł ocalił je i dał na wychowanie młynarzowi, gdy podrośli chciał zabić ich matkę, lecz synowie wyprosili dla niej darowanie życia,

- Barannus razem z całą Ossorią odwiedził Szolomacją (podziemną szkołę czarnej magii gdzie demony uczyły swych adeptów wszystkich języków i czarów; po 7 latach uczniowie opuszczali Szolomację, tylko jeden został, był nim mistrz Pajper latający na smoku, sprowadzający grad i mający tytuł Salomonara),

- Barannus razem z całą Ossorią przeniósł się w czasie do Akademii Twarodwskiego na Krzemionkach; w czasie wycieczki Venda została zgwałcona przez Twardowskiego i Johna Dee; w Akademii Twardowskiego w Krzemionkach, Barannus został poczęstowany czarnym serem i czarnym mlekiem,

- starzy kmiecie Macaj i Pacan zabrali ziele nieśmiertelności ogrowi Czmurowi, chcieli je zażyć, lecz oddali Płaczybogu (inne imię Smętka), potem umarli, lecz Płaczybóg przyjął ich do siebie,

- Hrebel – król Valkanicy (jego matka poczęła go po zjedzeniu grzyba) jako niemowlę trzy razy podrzucał królewską koronę i trzy razy opadała mu na głowę; zrugany przez królową Milicę za bezbożność, chciał wybudować chram Roda w Ravanicy (Ravanicę założył Ravana, król Seylanu) i ozdobić go drogimi kamieniami, smoczy jeździec Miloš Obilić odradza, radzi, aby użyć kamienia, by wrogowie po zburzeniu chramu nie sprofanowali klejnotów, król posłuchał; Hrebel był ojcem Draga; ostatniego króla Valkanicy,

- Milan Toplica miał władzę nad wodą, z pomocą kota Kotafieja z Białopolski zabił wąpierza Savę Savanowicza, który mieszkał w starym młynie, potem Kotafiej poślubił lisicę,

- Jug Bogdan zawarł przyjaźń z hajdukiem Arnoldem Paole z Teutmanii, ów ugryziony w zamtuzie zamienił się w wąpierza, błagał Juga, aby ten go zabił, Jug odmówił, odczarował go Miedwiedow każąc przejść przez ogień i wodę,

- Kosanth jechał przez stepy Orlandu, nocą wjechał w mgłę i dostał się do ery szóstej (czasów Żbiczan), napotkał żbiczańskie plemię Khossaków znad rzeki Tanais, Kosanth pomógł im zwyciężyć stalowego olbrzyma,

- Kostobok – najstarszy z synów Juga Bogdana i Milan Toplica zaszli do dworu ,,dusznego znachora'' Kaligora znajdującego się gdzieś w górach, Kaligor podał im likier ożywiający ich strachy; Kostobok i Milan Toplica walczyli z ogromnymi modliszkami czającymi się na suficie,

- Kosaciec – jeden z synów Juga Bogdana, na dworze bana Promotora walczył z wielką, białą, plującą jadem kobrą (przeżył atak, lecz jego dłoń na zawsze pozostała sina),

- uczta na dworze króla Valkanicy, Hrebela, w przeddzień bitwy z Zefirotami (lud o brązowej cerze, trzech głowach, kłach i pazurach, czerwonych oczach, strojem podobni do Turków) – czcicielami Trojana na Ostropolu, król ucztował razem z witeziami Milanem Toplicą, Kosanthem, Jugiem Bogdanem i jego 9 synami, Hrebel myślał, że Miloš Oblić go zdradzi, ten zapewnia, że nie zdradzi, ale zabije Murada – sułtana Zefirotów, bitwa ostropolska – Jug Bogdan i jego synowie zginęli, samotna matka umarła z rozpaczy, najmłodszy z nich – Baško najpierw opiekujący się królową Milicą, w końcu wyruszył na bitwę jako chorąży, Miloš Obilić – smoczy jeździec, w czasie bitwy na Ostropolu udając zdrajcę zabił zatrutym sztyletem Murada; jego smok przeżył i sam spalił Zefirotów, sam zginął od ciosu kopii,

- potop kończący erę jedenastą – Dobromir ujrzał siedzącego na szczycie obelisku dwugłowego karła Drozdenkę, opowiadał on, że był królem podobnych mu karłów i widząc olbrzymy szykujące się do wojny z Enkami, zaproponował zesłać potop, spokojnie patrzył na zagładę świata, został ukarany za okrucieństwo, Dobromir zlitował się nad nim, lecz synowie nie chcieli go zabrać do arki

- Drzewica, żona Dobromira (inna wersja imienia: Ewa, lub Norea) – gdy jej mąż i synowie pracowali nad budową arki z łupiny żołędzia z Wielkiego Dębu siekiery pracowały cicho, Drzewica za radą Čorta spiła męża wódką, a ten się obnażył, przez co błogosławieństwo Mokoszy na narzędzia zostało cofnięte, Drzewica spojrzała na Inkuba (zielony, łysy demon o wężowym ogonie i skrzydłach nietoperza) przez nogi i ten wszedł do arki, Inkub dręczył córki Dobromira, lecz odpędził go Trojan (tylko Dąb i Brzoza modlili się przed snem, co zyskało im opiekę Trojana; przepędzony Inkub wybił dziurę w dachu arki, pyton siatkowy z Bharacji zatkał ją ogonem, zażądał jako nagrody stworzenia, które najlepiej smakuje, smak krwi testował komar, wypadło na krew ludzką, jaskółka zjada komara, aby wąż się nie dowiedział)

Era XII

- ,,Miłość junacka'' – traktat o roli miłości w życiu bohaterów; uzupełnienie ,,Zmiejoborstwa'' (napisał pisarz Felicjan Wat – Matuszczak), motto: mowa Świętowita wskrzeszająca Mokoszę i mowa kuny o miłości

- traktat o pochodzeniu i historii Giptów – ich przodkiem był Tubalkain; kowal i czciciel Swarożyca,

- słowiański bohater Dygota został królem Kolchidy, latał na ptaku Paszkundży (w czasie lotu musiał go karmić mięsem, gdy go zabrakło, Dygota musiał dać Paszkundży mięsa ze swych ud, po ukończeniu lot ptak uzdrowił bohatera),

- Alcabon z Tarszisz – odkrywca Gabonu (opisz jego przygody),

- na zamku na szczycie Czernohory mieszkał olbrzym z synkiem, ten zapytał ojca co to za robak grzebie w ziemi, a ojciec odparł, że to człowiek orzący ziemię pługiem, olbrzym zapowiedział, że olbrzymy wyginą, lecz przetrwają w baśniach,

- przygody chłopca Lutka i dziewczynki Paletki w Puszczy Mużakowskiej na Bliskim Zachodzie, Boża Tość – wyrosła z tojeści biała gołębica ostrzegała dzieci przed niebezpieczeństwem, jędza Zła Żena (podpierała się kijem z wyrytymi runami), jej wzrok zadawał rany, Boża Tość zaprowadziła dzieci do ukrytego w lesie zamku Rycerzy Dziwicy – gdzie dzieci zostały wykąpane w wodzie leczącej rany zadane wzrokiem Złej Żeny,

- Lichodziewa – córka Licha i śmiertelnej kobiety (jej ojciec posiadł jej matkę jako olbrzymi komar), podbiła wiele ludów Antów, pokonał ją Pociek – syn króla Bharacji, który przyciągał do siebie niewiasty, ssaki, ptaki i ryby, towarzyszył mu pijany naczyciel, aby pokonać Lichodziewę stanął do zapasów z jej mężem Smertą, został przezeń zabity, lecz ożył,

- olbrzym Jan z plemienia Milżynów; król Bałtów przed nastaniem Musulusa, gościł u swego przyjaciela, cara Kitavrasa (Centaura), razem rozmawiali o degeneracji rodzaju ludzkiego - ,,Nadejdą czasy, kiedy 12 ludzi będzie zarzynać jednego koguta, a but uznają za wieżę'', Kitavras przepowiada, że ostatnie olbrzymy i ludzi zniszczy dżuma, Kitavras mocą magicznego kamienia mógł zamieniać się w jednorożca,

- heros Prya Panycz, obrońca ludzi przed strzygami, jego matka – królowa Dobrosvieta uciekała ze zniszczonego królestwa do Juraty, kukułka ją wydała i została przeklęta (nie będzie wychowywać piskląt), przeklęła niegościnnych chłopów (zniszczyła zbiory), czarami iluzji stworzyła odgradzające od strzyg góry i rzekę, Jurata nadała jej wyspę Delos – Videń (odmówiła swego zamku królowej Dobrosviecie karząc ją za czarną magię – przekleństwo kukułki i zboża), na wyspie był zamek o złotym dachu i przestronnych komnatach, które ukazywały gwiazdy i wszystkie stworzenia, na podwórzu rosła złota brzoza strzeżona przez 21 olbrzymów, brzoza ta rodziła diamentowe orzechy, rozłupywała je wiewiórka Rat'ka, córka morskiego wodnika zabiegała o Pryę w stroju wieśniaczym, wzbudziwszy jego miłość ukazuje mu się jako królowa, koń Pryi – Złotogrzywek (gdzie stanie jego kopyto tam wytryska źródło), Prya dosiada Złotogrzywka przez lewe ucho, a zsiada przez prawe, we śnie objawia mu się Teost i daje mu zbroję ze złotej karaceny, jego matka – królowa – wdowa Dobrosvieta razem z mężem Lichajem płodzi syna Leszka, zazdrosnego brata Pryi, Leszek ma rydwan ciągnięty przez 12 Złotogrzywków, ma on drużynę 12 braci Wojewodów (magów i wojowników, z którymi grą na lutni i mocą sen – ziela usypia całe miasta i wojska), drogi na wyspę Videń strzegą Symplegady, oraz żelazny most stale obracający się wokół własnej osi, w centrum Videnia oprócz złotej brzozy rosła też jabłoń rodząca same kwiaty bez owoców, powrót do ojczyzny, zniszczenie strzyg, Prya i Leszek wspólnie rządzą, tymczasem królewnę Wiesnolicę porwał Cyklop Wicher i uwięził na szczycie góry Pikuj, gdzie usługiwały jej niewidzialne demony, Wicher miał czapkę niewidkę, kto wchodził na górę, słyszał liczne głosy; jak się odwrócił został zamieniony w kamień, Leszek dostał się do komnaty jako wąż (Wiesnolica spała zaklęta w kryształowej trumnie na łańcuchach), rozbija ją Prya i budzi królewnę dotykiem swych złotych włosów, polewa spetryfikowanych wodą z Sobotniej Góry i przywraca ich do życia, w drodze powrotnej Prya zasnął, Leszek go zabił i poćwiartował, Wiesnolica musi poślubić Leszka, kruki ożywiają Pryę żywą wodą, Prya gra na weselu i zostaje rozpoznany przez Wiesnolicę,

- Dobromysł – syn Pryi i Wiesnolicy pokonał złego Leszka i 12 Wojewodów, od Chorsa – Srebronia otrzymał srebrny rydwan ciągnięty przez 12 żar – ptaków oraz konia Czarnolotka,

- pan Mladen Błyszczyński razem z żercą Posoką, zabijają czarownika Ariusa z Hagg (spalili wszystkich czarowników, zostały się z nich tylko ruszające się dwa dni żołądki i głowy, w głowie Ariusa był śnieg), żerca Posoka (inkwizytor z Rum) spalił magiczną księgę Ariusa (czarna z białymi literami, palił każdą kartkę osobno), Arius z Hagg zatruwał studnie i sprowadzał szaleństwo na dzieci, pomoc w zabiciu Ariusa proponował jego wróg – czarny wołwch Śmierciopłoch, lecz pan Mladen uciął mu głowę,

- Godzisław, syn kupca Sadki opowiadał w karczmie Łapikuflowi o swej pielgrzymce na Arkonę (zabłąkał się na Gorskim Ostrowie, utknął w labiryncie gór, ujrzał lasy drzew złotych, srebrnych, miedzianych i żelaznych, na złotych świerkach rosły diamentowe szyszki), spotkał gigantyczne mrówki - ,,psy Welesa'', których się przestraszył, jego przewodnikiem był soból Duszowodźca, jak była zima to mróz był tak wielki, że zamarzały słowa i padały na ziemię (odtajały na wiosnę), soból wyprowadził Godzisława z labiryntu gór, pielgrzym mu podziękował, a wtedy soból stał się jednorożcem (tu tekst się urywa...),

- król Stoimir za ukrycie skarbów, wygnanie gości z domu i rozkopanie kurhanów przodków, został wraz ze swym ludem zamieniony w wielkie węże i pochłonięty przez fale jeziora, porwał dziewicę Stroicę i pod osłoną nocy obcował z nią cieleśnie, Stroica zapaliła świecę i odkryła tożsamość króla, ten zapłakał, że teraz zginie, aby go uratować Stroica udała się na poszukiwanie jego trzech sióstr – jędzy (mieszkały w pałacach ze srebra, złota i brązu), dały Stroicy kołowrotek i trzy kądziele (złotą, srebrną, brązową) i trzy pierścienie (złoty, srebrny, brązowy), Stroica poszła na W przez 9 dni i nocy, przeprawa przez rzekę Krwawicę (przewoźnikiem był Cyklop żądający grosza, Stroica zakłada pierścienie na nogę, ramię i szyję, dzięki czemu Cyklop nie może jej zabić mieczem), na drugim brzegu rzeki przechodzi przez Latyr – gorę i znajdje się na Uśpionych Polach, gdzie wszystko śpi, po polu przechadza się Zmora, siostra Zennicy, słyszy muzykę z cudownej kądzieli i wpuszcza Stroicę do swego makowego ogrodu, tam Stroica ożywia i odczarowuje pocałunkiem swego męża i jego lud,

- saga rodu Stanimirowiców - ,,Król Zaczarowanego Lasu''; junak Włodzimierz Stanimirski w młodości skrzywdzony przez żupana Gadułę, który odebrał mu siłą narzeczoną i decyzją wiecu, któremu zadał szaleju, wygnał z osady Pająka; ranny Włodzimierz, syn Stanimira schronił się w Zaczarowanym Lesie, gdzie wybudował chatę nad jeziorem, poślubił księżniczkę Aldonę – zbiegłą niewolnicę czarownika Musulusa, miał z nią syna Mężysława, córki Inkę i Birutę, kota Pafosa (mówił ludzkim głosem, utrzymywał, że był kotem Afrodyty – królowej Cypru) i psa Pimpusa, jeździł na karym koniu Wołdze, inni członkowie zadrugi: dziadek Stękon (mistrz przyrządzania uzwarów, które sprowadzały na dzieci sny o historii, geografii etc.), wujek Stanibor (walczył wielkim młotem i miał na ramieniu wytatuowanego smoka, który ział prawdziwym ogniem), ciocia Leśna Łania i kuzynka Eunice; wujek Ur, wujek Broda, wujek Stanisław, ciocia Ustina Malarka (miała dar od Dziewanny, że jej obrazy ożywały), kuzynka Słodana, kuzyni bliźniacy Tworzysław i Tworzymir; cała rodzina była rycerskim Zakonem Koła (wszyscy mieli na ramieniu wykłute złote koło od wozu na cześć Swaroga), bronili Słowian przed najazdem plemienia Dresów (stworzył ich czarownik Siewca Kłów, wyrośli ze smoczych zębów), rodzina kolekcjonowała ich głowy, Eunice grą na magicznym flecie zwabiła Dresów do piwnicy i tam sama wyrżnęła ich, Zakon Koła bronił Słowian przed najazdem Szamachanów; ich caryca Hilajza Agrupava wywołała ducha Kościeja, aby spytać jak zwyciężyć Słowian (Kościej odpowiedział, że uwieść i złożyć w ofierze ich największego bohatera), szamachańska caryca uwiodła czarami Włodzimierza Stanimirowicza i uprowadziła go do Szamachanii; Zakon Koła wyruszył na odsiecz, Tworzysław i Tworzymir walczyli ze stadem jaszczurów Lakerta giganteja, Broda zabił mistrza sztuk walki Latającą Nogę, szamachańska caryca zginęła przebita strzałami z łuku przez wszystkie kobiety Zakonu, wujek Ur mimo oślepienia czarami pozabijał maczugą Czternastu Żywicznych Olbrzymów z Białopolski
- historia kanibalizmu na Lemurii,

- Sobiesław; król Dalemu na Bliskim Zachodzie – syn tygrysa znającego ludzką mowę i kobiety (tygrys opiekował się synem, bronił go); Sobiesław był dziki i gwałtowny, ubierał się w skóry, rozszarpywał niedźwiedzie, zabierał córki swym poddanym; wspierał króla Bliskiego Zachodu Niklota jako wasal; wąpierz Niklot był jego wrogiem; Sobiesław zabił króla wąpierzy Niklota i jego bestie (pomógł mu w tym jego ojciec - tygrys); poślubił Olimpię, córkę ks. Boiorum (matką Olimpii była Afrodyta, królowa Cypru, która przyleciała do Boiorm złotym rydwanem ciągniętym przez peri), swą miłością Olimpia uczyniła Sobiesława łagodnym, miał z nią syna Arlemiusza; Sobiesław został otruty przez synowca Popłaza, zaś pomszczony przez syna; Popłaz niegdyś był zamieniony w żabę, córka Sobiesława – Liposława, założycielka Lipska pocałunkiem zdjęła zaklęcie z Popłaza, gdy Popłaz otruł stryja, raniony przez Arlemiusza znów stał się żabą; Sobiesław był przodkiem Jana III Sobieskiego

- Karthu – wódz jednego z plemion Zielonego Kontynentu (obecnie Australia) bronił swego ludu przed kolonistami z Mu, ci uprowadzili jego córkę, lecz on ją odbił w nocy, w czasie wojny Aborygenów z Mu strącił bumerangiem maszynę latającą z nieba,

- Filira – młoda i piękna królewna amazońska, uprowadzona jako niewolnica na Mu, zbiegła ze szkoły gladiatorek i znalazła schronienie w puszczy, mając moc oswajania zwierząt zaprzyjaźniła się ze stadem mamutów cesarskich, na grzbiecie przewodniczki stada przepłynęła Ocean Wyrajski i zbiegła do krainy ludożerców Padajów (w Kasmirii), została ich królową i walczyła o wyzwolenie spod władzy Mu, oderwała kraj Padajów, próbowała oduczyć ich kanibalizmu,

- rycerz Jędrzej z Rienheim; syn lwa i porwanej przez niego kobiety; w Tracji łowił byka wodnego w jeziora Rabissa,

- junak Sędzidar (pół – człowiek, pół – wodnik) walczył z czarownikiem Kostką, wodzem sekty Szkielców (kolekcjonowali kości, aby spaliwszy się na stosie z nich uzyskać nieśmiertelność), Sędzidar zabił Kostkę gdy ów siedział w wielkim jaju regenerując siły, uwolnił swą narzeczoną Toli – Milenę, Sędzidar do pomocy w walce z Kostką miał Panoszę – wielkiego dalmatyńczyka z pochodnią w pysku, który pomógł mu zabić czarownika (był to wołwch zamieniony po śmierci w psa),

- Ferneus – wódz z Atlantydy, z rozkazu króla Ardanazego II zakładał kolonie w Afryce,

- woj Bykowan (nosił cudowny, rogaty hełm) powstrzymał czarownika Kaśpimira od złożenia w ofierze jego narzeczonej (miało to wskrzesić Kościeja); Bykowan założył Bykownię

- heros Wilkojar; sługa cara Grocha; gdy jego córkę Złotniczkę ukąsiła dziewiątka (duży, większy od szczura, jadowity robak, miał 3 pary nóg, czerwoną plamę podobną do oka na grzbiecie, kleszcze w miejscu żuwaczek, ukąszona osoba umierała w ciągu 9 dni, chyba, że pomogło zamawianie choroby; dziewiątki kryły się w trawie na ziemiach późniejszej Jatvy; z ich powodu chłopi bali się kosić łąkę), słudzy cara Grocha udali się do Küjvu po znającego czary zwierza lisaja (lis z uszami i skokami zająca), aby zamówił chorobę, Wilkojar przez dziurę w łące dostał się pod ziemię, gdzie zabił większą od krowy królową dziewiątek (żyły pod ziemią jak mrówki) i zabrał jej duszę carewny; Wilkojar był przodkiem ks. Adama Wilkojarskiego – egzorcysty z Karczewa, który przed wojną egzorcyzmował Piotra Wierzbę z Pawlaczycy

- Żamoj i Kunost – bracia patuljaki (krasnoludki z Krobacji) spędziły rok na Vinecie, pisały dziennik podróży, były na uczcie 20 herosów i heroin u króla Wenty, spisały ich relacje i przygody, bracia opisują samego króla, oraz stan nauki i sztuki na Vinecie – akademia mistrza Łagody, ich przewodnikiem był tygrys Źwirzobor, syn Źwirzomora, mistrz Łagoda pracował nad ,,recyklingiem'' ludzkich odchodów, oraniem pola świniami i produkcją ubrań z pajęczyny,

- farmakopea z Vinety,

- wojowniczka Lścigniewa z Vinety (matka poczęła ją razem z mężczyzną ujrzanym we śnie) w wieku 12 lat strzegąc młodszych dzieci ubiła z łuku w lesie potwora Borela (gigantyczna, ciemnobrązowa modliszka)

- wojowniczka Miesiąc Kranica z Vinety udała się do Sklawinii szukając przygód; w Cisowym Lesie na krywickiej ziemi została pochwycona i chciano ją złożyć w ofierze Cisom – pożerającym ludzi jadowitym potworom podobnym do drzew cisu; Miesiąc Kranica pozabijała je ogniem,

- legenda z Vinety o żupanie Turogonie – widmowym łowcy ścigającym widmowe tury, napotkała go wojowniczka Suligora i opowiedziała o tym spotkaniu siostrom,

- Cigau; śniadoskóry, półnagi heros z Sumatry (miał srebrne tatuaże) zamieniał się w czarnego tygrysa, przybył na Vinetę razem z wojowniczką Sulimorą, zwyciężył alchemiczną sektę Ludzi Mory (łapali ludzi i zamieniali ich w klony Kościeja), Cigau poślubił Sulimorę,

- wojowniczka Cudosława z Atlantydy (córka wodza najemników Gorana) odbyła liczne podróże, była u Majów, jej mąż Bodran jeździł na schwytanym przez siebie w Bharacji słoniu; Cudosława obroniła miasto Sarnath w Bharacji przed jaszczurami z jeziora i panowała w nim pod imieniem Lakszmi, Cudosława przyjęta do stada hien północnych w Ojcowie, razem z Bodranem założyła królestwo na wyspie Tais – efalat u wybrzeży Egiptu, urodziła synów Culica i Canisiusa, gdy wyspa zatonęła, owi bracia wraz z siostrą Helike udali się na Kretę, gdzie Helike została królową, gdy porwał ją władca Bharacji, czarnoksiężnik Madżja, bracia udali się na ratunek, zabili w loch potwora Tarakę (miedzianoskóry, łysy olbrzym o żelaznej kracie przyrośniętej do czoła) i uwolnili siostrę, Madżja udał się w pościg, lecz uśmierciła go z łuku Cudosława jako jytnas

- Scilures – królewicz sarmacki, w czasie wojny z Lugiami zabił ich wodza i zerwał z jego głowy białą opaskę, za co otrzymał herb Nałęcz,

- legenda o Świętowicie, który w Bratnicach w Grecji zabił smoka Żmija i założył wyrocznię,

- czasy imperium sarmackiego; rycerski Zakon Luboński; członkowie: Lubon i Lubona (wielki mistrz i wielka mistrzyni), Pamfiliusz, bliźnięta Alan Biały i Alan Czarny (wygląd Conana, walczyli w rogatych hełmach), Zakon Luboński w Gorcach wytępił smoki wielkości ludzi (wygląd celofyzów) grasujące koło Rabki (potrafiły czytać w myślach, atakowały ludzi i owce, potrafiły zabić wilka, ziały ogniem, rozdarły gardło żercy); po śmierci Zakon Luboński zaczęto czcić jako sarmacko – słowiańskie bóstwa Lubonie czczone misteriami,

- najazd Scytów na Dębno, kradzież św. znaku kras, próbowano go w ogniu i w wodzie (oprawa srebrna stała się złota), Scytowie porwali księżniczkę i kapłankę Włodzisławę, ta miała sen zapowiadający Krzyż Chrystusa (zanim została porwana), uprowadził ją książę Dembrot, pokochał ją, gdy Scytów za brak szacunku dla Znaku ogarnęło szaleństwo, razem oddali kras Słowianom, rozstanie, słowa Włodzisławy: ,,Gdy upłyną lat tysiące, zrodzi się Władca większy niż Teost i wszyscy Enkowie, a Jego Znak krwią obmyty będzie nad wszystkie Znaki. Znak Kras jest jedynie jego mglistą zapowiedzią...'',

- bracia Hunor i Magor; synowie Xura, króla Hunów, walczyli przeciw I imperium Sarmatów, polowali na białego jelenia o złotym porożu, dotarli do jeziora gdzie kąpały się rusałki, poślubili je i koronowali na królowe, pomogły one braciom złagodzić okrucieństwo obyczajów huńskich,

- Złotomor (właściciel cudownego złotego rogu, skarbu Słowian) kochał królewnę Cudodziewę, która przed czarownikiem Kościelem z Kościeliska schroniła się na dnie Morza Srebrnego (czarownik będąc kołodunem zamroził morze, Złotomor rozmroził je, trzykrotnie dmąc w róg; po raz pierwszy razem z koniem kamienieje po kolana, po raz drugi do bioder, po raz trzeci – czar – pryska); uratowana Cudodziewa zabija Kościeja rzucając weń jajkiem,

- miłość Perepiata, syna Złotomora i Perepiatychy, gdy strzygi oblegały ich zamek, Perepiatycha odparła atak i zabiła ich wodza, utopiła się z rozpaczy, gdy odkryła, że zabiła swojego męża,

- junak Rogacz z Dębu (miał na głowie 1 róg sarny; był synem kobiety i jelonka rogacza) walczył ze złym, 3 – głowym czarownikiem Crnim Arapinem (odziany na czarno, twarze malował sadzą), który prześladował Słowian i porwał królewnę Lelię (zrodzoną z białej lilii), Rogacza z Dębu w drodze na zamek Arapina usiłowały uwieść piękne czarownice Sapucha i Welinda, córki Baby Jagi (brały na siebie postać Lelii i uwodziły herosa; ten po zdemaskowaniu Sapuchy przebił ją mieczem); w czasie swej wyprawy napotkał gigantycznego jelenia Tura (w jego porożu mieściła się mała karczma, a w niej gospodyni Repycia pilnowała napoju dającego nadludzką siłę, Rogacz z Dębu zabił Arapina i uwolnił jego niewolników; bohatera wspomagał jego ojciec – jelonek rogacz

- heros Głubinor; najlepszy pływak i nurek wśród Słowian, syn Rogacza z Dębu i Lelii, poślubił Chołdę – kapłankę Zimy, która razem z całym dworem była zamieniona w żaby (mogły się zmieniać w ludzi pod warunkiem, że ich żabia skóra była przechowywana), Chołda służyła Zimie w chramie zbudowanym z lodu i śniegu, urodziła Głubinorowi córkę Marzenę, lecz ta zostaje niesłusznie wygnana,

- Marzena, córka Głubinora tak jak wcześniej Tabiena – Unisława pokochała księcia zaklętego w czarnego niedźwiedzia, odczarowała go pocałunkiem; została przez Złe Dziwo porwana i uwięziona na szczycie Szklanej Góry, jej mąż, ponownie zamieniając się w niedźwiedzia odbił ją,

- praojciec słowiańskich Hyksosów – sędziwy król Wołod (Włod), pan na Szklanym Zamku, pił i ucztował razem z bohaterami, nieśmiertelny dzięki cudownym piernikom pieczonym mu przez jego żonę, królową Eudoxię (córkę Musulusa lub gospodarza Mikuły z Białopolski); przy stole Wołoda trzeba było wypić z jednego kielicha półtora wiadra młodego wina, tyle samo słodkiego miodu i tyle samo musującego piwa)jego odległy potomek Gazda – król Hucułów najechał Egipt,

- Hrim Korolewycz – bohater Hucułów – Hyksosów miał miecz Grzmot wykonany ze złota, żonę – Caricę Helenę (wykluła się z jaja złożonego przez olbrzymiego, czerwonego koguta – króla plemienia olbrzymów) i syna Pałykopę (otrzymał od króla Płanetników cudowne złote strzały wzniecające pożary); psotnik; uwodził dziewczęta i palił stogi, odbył wyprawę, po której zmądrzał (była to wyprawa po relikwie – czerwone buty, pas i czapkę Ilji Muromca),

- młody Czernomor błąkając się po stepie trafił na ruiny kamiennego chramu Pochwista, ujrzał posąg królowej Świsty, kapłanki Pochwista i Meluzyny, w posągu ziała wielka dziura, Czernomor przeszedł przez nią i trafił do Hyperborei (prastarej i pięknej krainy na północy Europy, gdzie kwitła wysoko rozwinięta cywilizacja żyjąca w zgodzie z przyrodą), Czernomor pokochał dziewicę Kalithis z Hyperborei, zabrał ją do Sklawinii i zamierzał poślubić, Kalithis zerwała z nim, gdy odkryła, że uczestniczy w sabatach (przywiązała mu swoje oko do ubrania, a on leciał na miotle nie wiedząc o tym), od tego czasu Czernomor stał się złym czarownikiem,

- Biała Niewiasta – wysoka kobieta w bieli, duch opiekuńczy rodu Poniatowskich, była żoną Ponety – Ponęty, założyciela rodu, Poneta – Ponęta uratował Białą Niewiastę przed zbójcą Ćwikiem z Ćwikowej Góry, synem dzika i kobiety, który schwytanym przez siebie wbijał ćwieki w ciało, zamieszkali razem w Modrzewiowym Dworze, rosła tam trzcina – Ponęta zakazał żonie ją wyrywać, żona wyrwała i majątek zalała woda, aż utworzyło się Jezioro Krowie (żyły w nim krowy wodne, o północy wychodzące paść się na brzegu),

- w czasach Samona żyła księżniczka Żałka z ludu Mazonów, idąc po wodę spotkała złotego węża w koronie, zwanego Puhu, ten okazał się pięknym księciem i został księciem Żałki, ta spaliła jego skórę, aby pozostał człowiekiem, lecz to nie skutkowało, Puhu powiedział jej, że aby go odczarować musi zniszczyć złoty łańcuch ukryty w wieży strzeżonej przez dwa wilki (białego i czarnego), dał żonie na drogę pióra kukułki, by mogła zamieniać się w kukułkę i pręt do otwierania ziemi, wiele przygód, Żałka zniszczyła złoty łańcuch, wrzucając go do ognistej rozpadliny w ziemi, wróciła do siebie lecz Puhu zginął zabity przez bandę rozbójnika Proćpaka, Żałka umarła, bo jej serce pękło z żalu i spotkała się z mężem

Era XIII (obecna)

- legenda o narodzinach Lecha, Czecha i Rusa z trzech żołędzi ze świętego dębu,

- rusałcza księżniczka Rosa (pierwsza żona Czecha, towarzyszyła mu w wygnaniu razem z braćmi Lechem, Rusem i Słowakiem); niezrównana łuczniczka, jej matka poczęła ją tarzając się na rosie (inna wersja: zrodzona z róży jak Vasylisa Czarodziejka), w drodze przez Madunię zginęła idąc do boju z córką przy piersi przeciwko niedobitkom Kara Szamachanów, sługom smoka Szarkany, żałoba Czecha, w gniewie wyniszczył wszystkich wojowników Kara Szamachanów, gdy chciał spalić ich kobiety i dzieci, jytnas Rosa powstrzymała go

- bohemijska królewna Lubava Viesnoroda - córka króla Rzipa, puszczając latawiec została porwana do Chmurnego Carstwa (żyły w nim krwiożercze Wiły jedzące ludzi); potem zakochała się w zaskrońcu i odczarowała go pocałunkiem, ów wąż nazywał się Przmysław, o rękę królewny zabiegali bracia Wladymir (syn Pochwista) i Miecislaus (syn górskiego potoku)

- slawijska królewna Rasława, córka Słowaka, przez złą macochę rozdzielona ze swym bratem Prešem udała się na wygnanie w góry Montanii, w czasie zadymki kiedy oddała się pod opiekę królowej Tatrze, znalazła schronienie w jaskini pełnej mówiących, dzikich psów, które przyjęły ją za siostrę, żyła z nimi szczęśliwie, zaopiekowała się wygnanym księciem Trzebipłochem (jego macierz – czarownica wykuła mu oczy i wypędziła z zamku); Rasława i Trzebipłoch odbyli pielgrzymkę do sanktuarium królowej Tatry u stóp góry Gerlach – orzeł udzielił im ślubu, zaś niewidzialna królowa Tatra przywróciła wzrok księciu, urodziło im się dziecko – syn Bolesław - ,,urodzony w bólach'', Trzebipłoch zebrał wojsko ludzi, olbrzymów i niedźwiedzi i pomógł odzyskać tron Prešowi zamkniętemu w chramie, Rasława ubiła z łuku czarownicę, co oślepiła jej męża,

- w Canum w czasach króla Poznana, zjawił się biały niedźwiedź Matias Pflügenstern z Nürtu, możni z Canum ugościli go w pałacu grododzierżcy, gdzie na ich prośbę obcował cieleśnie z ich 10 córkami, dzięki temu spłodził herosów, którzy założyli Zakon Białego Niedźwiedzia zasłużony w obronie Analapii przez Szamachanami

- Krabat; syn kobiety i latawca; nadworny czarodziej króla Wizimira Danajogromcy, pochodzący z Łużyc, uczył się magii w czarnym młynie, jego mistrzem był czarownik – młynarz zamieniający uczniów w kruki, Krabat przemienił się w wołu i został sprzedany na targu, czarnoksiężnik kazał matce Krabata rozpoznać syna zamienionego w gołębia wśród innych gołębi, jako pannę i jako konia spośród identycznych panien i koni, syn powiedział matce jak ma go rozpoznać, Krabat ucieka od mistrza – obaj w czasie pościgu zmieniają postać (jaskółka i jastrząb, płotka i szczupak), Krabat zamienił się w pierścionek, który znalazła księżniczka rusałek, czarnoksiężnik chciał go odzyskać, przybrał postać kupca Greka, wystraszył księżniczkę, a ta kazała dwórkom, aby go łaskotały (zamienił się w jeża); Krabat zamienił się w ziarno pszenicy, jego mistrz w czarnego koguta i chciał go połknąć, lecz Krabat zabił go jako jastrząb; w czasie uczty dał królowi dżdżownice i żaby, wyczarował pułk żołnierzy z ziaren owsa, wyjednał u króla zniesienie pańszczyzny, nauczył magii swą kochankę – rusałkę Nimkę, a ta pogrążyła go w wiecznym śnie pod kamieniem; Krabat obudził się w czasie II wojny światowej i wyrzekłszy się magii, zginął walcząc z Niemcami

- Prosper Dobrodziej – żyjący w lesie nad Kaczavą i Nisą Szaloną kapłan Boruty i Leśnej Matki; czarodziej pomagający ludziom i zwierzętom,

- w Slawi żył książę Piecuch, który posłyszawszy o księżniczce, która pozwoliła się poślubić tylko temu kto ze stromej wieży zdejmie jabłko i srebrny talerz, wsiadł na czarnego, zaniedbanego konia Tatoša, który zamienił się w orła, i dał księżniczce jabłko i talerz, poślubił ją, księżniczka na Tatošu przekroczyła szczyty Tatrę, Fatrę i Matrę,

- sierotka Moria (Córa Morza), zwana też Morianą miała złą macochę i złą przyrodnią siostrę, poślubił ją król Pakosław III z Analapii, sierotka zabrała na dwór macochę i jej córkę, macocha zamieniła ją w syrenę, swej córce dała czarami postać pasierbicy, jej synek chciał ssać tylko matkę, więc ta musiała go karmić, król odkrył podstęp, macochę i jej córkę rozszarpał żelaznymi bronami, Morię odczarował starzec z kapłańskiego kolegium Neprostich (kraj Hucułów),

- Halina Krampubora (w młodości zabiła Krampusa z Germanii napastującego słowiańskie dzieci w czas Szczodrych Godów), córka grododzierży Petrysława, znała czary, żyła w Sandomirze, w czasie najazdu Mogol – Szamachanów na Analapię, podstępem zaprowadziła najeźdźców do podziemi, gdzie zaklęciami obudziła czarnego smoka, który pożarł Szamachanów i ją samą,

- w Slawi pewien myśliwy imieniem Harbatko udał się do Jaskini Karłów po naszyjnik dla rusałki, którą chciał poślubić, drogę wskazała mu jędza, której pozwolił się ogrzać przy ognisku, nad którym piekł słoninę (jędza jadła żabę), Harbatko dostał się do Jaskini Karłów na smoku Draku, którego dokarmiał mięsem, król karłów dał mu naszyjnik, lecz w drodze smok odgryzł mu nogę, ślub Harbatki z rusałką,

- kmiecie z Analapii złowili wodnika pod postacią czarnego barana ze słomianym sznurem na szyi, ów piszczał więc chcieli go uwolnić, lecz chciwy Fenicjanin wsadził barana na wóz i chciał go sprzedać, baran znów stał się wodnikiem i urwał mu głowę, tak że do karczmy przyjechał sam tułów,

- apokryf o slawijskiej królowej Koszycy, założycielce Koszyc w Slawi, królową Koszycę nachodziły straszydła Majtra (skrzydlata dłoń) i Kulwiec (upiorny błazen z jedną nogą),

- Morvid – ostatni król Slawi usłyszał o pięknej królewnie z wyspy Wajgacz, zdobył miecz samosieczny i ubił nim pilnującego królewny wielogłowego potwora Strasza; po powrocie do Slawi chciał sprawdzić czy jest ona człowiekiem, dlatego za pomocą lustra w piwnicy zajrzał jej pod suknię, czy ma owłosienie łonowe,

- w Dendropolis szewc Demeńko zabił smoka dając mu wypchaną siarką owcę (ukazał się we śnie Skubie i rzekł mu: ,,Trzeba, abyś poszedł w moje ślady''),

- bohater Roxu – rycerz Anika Vojn (jeździł na niedźwiedziu), walczył z Mar – Zanną, matką Aniki Vojna była księżniczka Gagana z Zakonu Alatyru (przybierała postać ptaka z żelaznym dziobem i szponami z miedzi), Anika Vojn walczył z zsyłającą koszmary czarownicą Driomą Babuleńką, potem udał się w daleką podróż po pandę szarą,

- opowieść o pięknej dziewczynie zwanej Kikimorą – córce czarownika Lichojara (gdy była dzieckiem leżała w kryształowej kołysce, a czarny kot ją lulał i opowiadał bajki o zamorskich krainach, gdy dorosła, przędła nici zła, od zła uwolnił ją i poślubił rycerz Anika Vojn),

- witeź Dziwan, waleczny i sławny, walczył na turniejach w Argos, Koryncie, Babilonie, Niniwie i Tebach, pełen pychy chwalił się, że zostanie wniebowzięty jak obejdzie Łysą Górę na kolanach, gdy zapiał kogut, ów rzekł, że to na jego cześć za co został zamieniony w posąg, gdy posąg wejdzie na szczyt, nastąpi koniec świata,

- w Sorabii Południowej żył bohater Vladyvuk; wykarmiony przez Dziewannę miał władzę nad wilkami, obronił Kosomirsk przed strzygami i psoglavami, gdy król Radogniew I chciał ofiarować mu za żonę swą córkę, Vladyvuk odmówił, bo kochał czarownicę Perlanę, ta otrzymała moc magiczną od księcia Cieńskiego, który teraz upomniał się o nią i chciał ją pożreć, lecz Vladyvuk obronił Perlanę (wygląd Małgorzaty Nikołajewnej) i złamał jej miotłę, aby Cieński stracił do niej wszelkie prawa, po czym się pobrali (wcześniej Perlana nie kochała Vladyvuka)

- dacki pasterz Bukor zabił pierzastego smoka Chworza, który porwał mu owcę i poślubiwszy słowiańską księżniczkę Sviezdę, córę Dennicy założył Vukarestę,

- rozbójnik Rumił – syn Czerwonej Gwiazdy Exterminans i germańskiej księżniczki, łupił w okolicach Miastka w Analapii, był bardzo chudy, bo żywił się wyłącznie duszami swych ofiar, żupan Mazar za łapówkę uczynił Rumiła grododzierżcą,

- Król Sielaw – gigantyczna sielawa w złotej koronie, syn Juraty, władca ryb Burus, jego córką była rusałka Gustebalda, bawiąca się w wodzie ze złotą rybką (gdy była na lądzie, złota rybka wisiała na jej szyi jako nawąz z kaptordze i zsyłała wieszcze myśli), Gustebalda znała mowę zwierząt, roślin i wiatru, ostrzegała plemiona Burus przed groźbą najazdu Krzyżaków, radziła się zjednoczyć ze Słowianami i Bałtami, przepowiadała narodziny Jezusa, za co została wygnana przez kapłanów (za słowa: ,,Nastanie Król Żydowski, Jego Zakon świat jak złoto w piecu oczyści, zniesie wiarę starą, wypełniając zamysły proroków i poetów. Choć jest Dobrem, będą i tacy, co w Jego Imię uczynią wiele zła...'' - dalej o Krzyżakach), trenowana przez Wiłkokuka została wojowniczką i w Miastku zabiła półdemona Rumiła (miała być kolejną z jego żon), tymczasem Król Sielaw w zemście za wygnanie córki odebrał Burusom ryby, za co został złowiony do żelaznej sieci, zabity i zjedzony,

- Ałozar, król Roxu, który otrzymał swe imię po tym jak pokonał stado ał, miał 12 synów i córkę Zoreńkę, Baba Jaga zamieniła królewiczów w orły, Zoreńka płakała pod dębem, ptak dał jej miseczkę na łzy i bułkę – odrostkę (co zjadła, to odrastało), Zoreńka znajduje braci (Zmora wzięła je na swą służbę) i odczarowuje ich łzami, przepaść, przeprawia ich wielki żar – ptak, zjada bułkę – odrostkę a potem piersi Zoreńki, które odrosły, powrót do Dendropolis,

- faraon Sezostris III zawojował Bliski Wchód, Nubię, Libię, Bharację i Sinea, w tym ostatnim kraju napotkał olbrzymiego węża żyjącego w piasku i rażącego prądem, przepowiednia z ,,I – Ching'' mówiła, że potwora, który wykluł się z jaja złożonego przez tartarską czarownicę może zabić tylko człowiek o czystym sercu, faraon pełen pychy z powodu swych magicznych umiejętności, wyruszył zabić węża i zginął rażony prądem, a jego imperium się rozpadło

- Czarny Kris – analapijski rycerz – banita z Lugnicy; był Murzynem kupionym przez króla Traków – Ludogniewa w czasie wojny z Numidią, źle traktowany (oskarżony przez żonę księcia o molestowanie), zbiegł do lasu w Analapii i bronił ludzi przed strzygami,

- pewien luzytański wojownik przyjaźnił się z lwem, gdy zabili go Kartagińczycy, jaszczurki zlizywały krew rycerza, lew zabił łapą jaszczurkę, druga jaszczurka ożywiła ją zielem, a wtedy lew ożywił zielem Luzytańczyka,

- słowiański podróżnik Szczerbak na grzbiecie białego smoka Ragaba, zanurkował na dno Morza Trzcin, gdzie spotkał faraony (Egipcjan z rybimi ogonami), były to istoty stworzone z potopionych wojsk faraona (trybem życia przypominały Egipcjan), Szczerbak bronił ich przed chcącym je zniewolić i pożreć ich serca czarownikiem Czernozubem (miał zęby barwy węgla), faraony niecierpliwie czekały na koniec świata, aby odzyskać ludzką postać, pytały kiedy będzie koniec świata, smuciły się, że jeszcze długo,

- rycerz Klimczok kochał księżniczkę Sułkę (z wzajemnością), lecz ta została wydana za rakuskiego księcia Viermy – Vilan – taurona; zrozpaczony Klimczok zbiegł w góry gdzie tępił potwory i dowodził zbójnikami (przekształcił ich w zakon rycerski Boruty i Najświętszej Dziewanny; utrzymujący się z łowów i zbieractwa), nie mógł zapomnieć o Sułce, wykradł ją z Rakuzji, pokonał księcia i darował mu życie, dla Sułki (ślubu udzieliła królowa Tatra) zbudował kamienny mur, Sułka tęskniła za matką, opuściła Montanię, a wtedy zdradziecki chłop dla nagrody wydał Klimczoka księciu Viermy, Klimczok zginął na haku, w odwecie król Analapii zdobył Viermę i zabił Vilan – taurona,

- Duchovuk – król Sorabii Południowej zabił olbrzymiego, mówiącego wilka Krasnomorda i uwolnił z jego jaskini przeznaczone do pożarcia dziewice; wśród nich była przyszła królowa Borochwała,

- faraon Tutenchamon w czasie najazdu na Egipt wojsk Mu i Ofir z pomocą kapłanów wzywa z przyszłości ruskiego tysiącznika Ugoniaja

- Ciechan razem z żoną - młodą i piękną księżniczką Dobrogniewą założył w analapijskiej prowincji Mazivie gród Ciechanov (postawił szałas, spłodził z żoną 10 synów, Ciechan bronił swej żony przed beznańcami (wielkie wilki o 8 oczach i łysych głowach),

- Staniwój, syn złotego lamparta, heros z Puszczy Kurapiu, bronił Analapów przed demonicznymi ,,obcymi, czarnymi psami'' (czarne owczarki colie z czerwonymi lub zielonymi oczami, które pozbawiały ludzi duszy liżąc ich), w nagrodę za wybicie potworów Jurata dała mu rydwan ciągnięty przez mięsożerne konie morskie; posłużyły Staniwojowi do odbycia podróży wzdłuż wybrzeży Europy, tymczasem król Rox Korład syn Koriaka podbił Scytów, Staniwój wylądował u czarnomorskich wybrzeży Roxu, w lesie spotkał strusie leśne (wyglądały jak afrykańskie, żyły też w Anatolii i w Kolchidzie) – własność króla Roxu, pasła je piękna dziewczyna Krasnokwieta (wykluła się ze strusiego jaja), pokochali się, po powrocie do Analapii – pobrali, spotkany na polowaniu król Korład Koriakowicz wygrał od Stanowoja konie morskie w zawodach kto wypije więcej miodu

- Stach Konwa – niezwyciężony wojownik z Puszczy Kurapiu, syn herosa Staniwoja, syna złotego lamparta i kobiety, Stach Konwa walczył po stronie Lasomira III – prawowitego króla Analapii przeciw uzurpatorowi Gusławowi wzywającemu na pomoc Sasów i Roxów, Stach Konwa broniąc Analapii przed najazdem Roxu zdobył konie morskie ojca jako łup wojenny i z ich pomocą odparł atak; ścigał flotę Roxu aż do Nowego Grodu Północy, który oblegał, wziął zeń daninę i jako brankę – Predysławę – córkę księcia grododzierżcy, upokorzony Korład Koriakowicz rzucił się na miecz, Rox wycofał się z popierania Gusława,

- gospodarzowi Vukowi z Sorabii mimo ciężkiej pracy nic się nie udawało, poszedł szukać swej Doli; trafił do opuszczonego domu w Puszczy Dziewańskiej gdzie ujrzał Dolę jako piękną i młodą, bogatą dziewczynę (inna wersja: Los jako pięknego młodzieńca), potem ujrzał Dolę starszą i biedniejszą, w końcu zaś jako zaropiałą staruchę w łachmanach, ci co rodzili się pod odpowiednimi Dolami byli bogaci lub nie, chłop się rozgniewał i pochwyciwszy Dolę, zmusił ją, aby była dlań szczęśliwa

- Bieluch – duch białego niedźwiedzia pilnujący skarbów w kopalniach kredy w Kiełmos (w Analapii), opowiada jak straszył złodziei i poszukiwaczy skarbów, spełnił życzenie wojowniczki Ciechosławy, gdy ta położyła dłoń na ścianie Komnaty Życzeń, spłodził jej syna Mścimira, ostrzegał przed niebezpieczeństwami opuszczając jaskinię (mieszkał w niej do czasu aż postawiono chram i rozpalono święty znicz), jaskinia białego niedźwiedzia mieściła się pod trzema dębami,

- królom Analapii służył Got Zylberszweldt, który dowodził obroną zamku przed Galami, Zylberszweldt pod zakończeniu wojny udał się na wyprawę do ziemi Vidlan, zaszedł do vidlańskiego grodu, którego królowa mająca stopy łabędzia okazała się być wampirzycą, która trzymała ludzi w niewoli, jej niewolnicy zbudowali maszynę latającą, Zylberszweldt gdy dowiedział się o spisku wąpierzy, zabił Królową o Łabędzich Stopach i spalił jej poddanych,

- Dešpot – witeź z Sorabii Południowej, bronił jej przed najazdem Hetytów, jego wróg uprowadził mu narzeczoną, Dešpot zabił go, a Hetyta zamienił się w kruka – walka z krukiem,

- Maria Sybilla – córka króla Dawida, królowa górzystej krainy, córka Dawida i gęsi, która zjadła trawę z jego nasieniem, miała gęsie nogi, mądra, prorokowała o Jezusie, myślała, że to ona będzie Jego matką, odkrył jej próżność sen 100 sędziów o 9 Słońcach (9 ludzkich rodów),

- św. Sybilla – królowa Korutanów, siostra Salomona, zapobiegła zniszczeniu winnic przez podziemnego smoka (wężowaty, ciemnozielony, miał żółte, wyłupiaste oczy), za co została ogłoszona królową, jej brat – Salomon Mądry wygnał ją z Izraela za to, że ganiła go za uprawianie czarów (car Salomon znalazł kwiat paproci za 9 wrotami złotymi, 9 srebrnymi, 9 żelaznymi, 9 miedzianymi, 9 mosiężnymi, 9 brązowymi i 9 ołowianymi, aż stał się czarownikiem), gdy Salomon znalazł kwiat paproci, rozciął sobie rękę (kwiat wrósł mu w ciało), zasiadał na tronie rzeźbionym w lwy i orły gryzące i dziobiące uzurpatorów,

- rycerz Wałach słynął z odwagi, zła czarownica wyjęła mu serce i włożyła do piersi serce zająca, Wałach stał się tchórzliwy, udał się do siedziby Swarożyca, aby wyprosić zwrot odwagi, po drodze miał liczne przygody – choć się bał, dokonywał cudów męstwa, wreszcie spotkał Swarożyca, a ten mówił mu, że jego serce znów jest sercem rycerza, Wałach w swej wędrówce brał udział w wojnie peloponeskiej,

- faraon Ptolomeusz Neos Dionizos miał kochankę Modianę z plemienia Neurów znad rzeki Ner, która dowodziła sotnią Neuryjek (zamieniały się w wilczyce i walczyły z najazdami Libijczyków), faraon martwił się okrucieństwem kochanki, udał się w odwiedziny do Prometeusza, stwórcy elfów, ten pokazał mu elfy ciemne (cudownie piękne dziewice w czarnych sukniach z białymi falbankami), działo się to we śnie, po przebudzeniu faraon ujrzał wybraną przez siebie we śnie elfią dziewicę Mitilenę, poślubił ją i uczynił królową, Modiana urodziła mu syna Szarogrzbieta, lecz faraon chciał odprawić ją do Analapii, zemsta – faraona i jego żonę w biały dzień, w sali tronowej pożarły wilki,

- Leszek I Wyścigowy zabłąkany podczas polowania w lesie, zaszedł do chatki dziada i baby, okazało się, że byli to Czas i Przemiana, rozmawiał z nimi o przyszłości Analapii i Polski,

- Białoń – rycerz z Oravy, który z pochodzenia był chłopem z Lipnicy Wielkiej, który stracił dom po najeździe Odichmanta i jego hajdków, czerpał moc do magicznego miecza z Babiej Góry, gdzie miał siedzibę, potrafił zamieniać się w białego rysia, walczył z czarownicami (zwabił je grą na flecie i potopił), z żoną Lipnicą (córką lipy i rannego myśliwego) miał syna Rogoboja i córkę Kliczerę, ustanowił chram w Lipnicy Wielkiej, z pomocą syna i córki pozabijał potwory varuki strzegące skarbu (wielkiego kotła złota), który oddał żercom, zabił Odichmanta i pomścił jego rozboje, po czym swoją maczugę poświęcił Perunowi (zawisła nad ołtarzem kąciny), jego czarodziejski miecz czerpiący siłę z Babiej Góry zsyłał mu koszmary, więc bohater za radą świętobliwego męża Emeryka wyrzucił go (złamał i spalił w ogniu), wykuł sobie nowy miecz,

- Bogdan z Ivanic – wychowany przez Neurów syn i kapłan Chorsa (jego matkę zapłodnił promień Księżyca), bohater Roxu, w czasie wojny z Analapią, przy pełni Księżyca uratował życie Władystanowi – królowi Roxu i Lubartowi – królowi Liteny, Bogdan z Ivanic wraz z drużyną Neurów zginął w bitwie z Asiłkami pod Litoszczanami,

- Antiochowi przed bitwą z Galami ukazał się we śnie Aleksander Wielki i na znak zwycięstwa dał mu pietyrog (heksagram z lilią), w wojsku Antiocha służył Słowianin, Taczała Wieszczy (miał dar prekognicji), po śmierci kazał sobie wyjąć serce, przekroić je na dwie połowy i zasadzić w ziemi, wyrosły z nich drzewa, jako owoc rodzące junaków Koniowłada i Salawę, którzy po wielu przygodach zostali konatami w Burus i Jatvie,

- Koniowład i Salawa w Roxie uratowali przed złożeniem w ofierze dwie dziewice, zaklęte w białego jelenia o złotym porożu ze Słońcem na czole i Księżycem na piersi, oraz w białą łabędzicę,

- romans Juliusza Cezara i królewny Alionuszki z Roxu; córki króla Będzimira; Alionuszka urodziła Cezarowi syna – Carewicza, który zamieszkał w Egipcie i ocalił Hypsipyle – niewolnicę Kleopatry przed zgwałceniem przez rzymskiego żołnierza, pokochali się i zamierzali pobrać, Carewicz bronił ukochanej przed wyznawcą Seta, słowiańskim czarnoksiężnikiem Ławiejem (ów współżył cieleśnie z waranem z Komodo i miał z nim synów – wojownicze kościotrupy); Ławiej porwał Hypsipyle i zrobił z niej swą niewolnicę, lecz Carewicz zabił go i uwolnił narzeczoną; Carewicz walczył pod Akcjum (galerę Marka Antoniusza unieruchomiła podnawka),

- Marek Antoniusz (przed poznaniem Kleopatry) pojechał czarną karetą zaprzężoną w czarne konie do Dalmacji, aby objąć spadek, na bezdrożu zaatakowały go ludozjadki (rasa dzieci – ludożerców rozmnażających się neotenicznie); Rzymianin uciekając przed nimi spadł z klifu do morza, gdzie zaopiekowała się nim syrena, został jej kochankiem, lecz zdecydował się powrócić na ląd, gdy dowiedział się, że jego przyjaciele są w niebezpieczeństwie – Cezar śmiertelnie zachorował, a Oktawian August został uwięziony przez zbójców – postanowił powrócić na ląd; syrena na pożegnanie dała mu bat do zwyciężenia zbójców i złote puzderko leczniczego balsamu, Marek Antoniusz już nigdy nie wrócił do syreny,

- Kleopatra poślubiona swemu małoletniemu bratu Ptolemeuszowi, który od jakiegoś czas zaczął pić z niej krew, musiała go zabić i spalić, bo zamienił się w wampira (któregoś dnia Kleopatra płynąc barką po Nilu spotkała na wysepce nagie dziecko o wyglądzie jej brata – męża, które powiedziało jej, że jest prawdziwym Ptolemeuszem, a wampir po kryjomu zawładnął jego ciałem i nocami pije krew z siostry), Kleopatra zabiła fałszywego Ptolemeusza, a także dowiedziała się, że to jej opiekun – eunuch jako czarownik był winien tej przemianie,

- Kleopatra wezwała z przyszłości ruskiego arcykapłana Bogumiła, zwanego Słowikiem, autora ,,Vlesovej knigi'', aby pomógł jej obronić Egipt przed najazdem króla Heroda I Wielkiego, który chciał poślubić królową

- król Herod miał 7 córek – trzęsic (demonów malarii); niewiast o twarzach pomalowanych na niebiesko; jedna z nich pokochała człowieka, którego miała zarazić malarią; oszczędziła go i dla niego stała się człowiekiem,

- czarnoksiężnicy króla Heroda (Herod – chana) sprowadzili ze średniowiecza wojowników Mahometa i skierowali ich do Egiptu Kleopatry; Kleopatra odparła ich atak w bitwie pod Faros, skazała na śmierć swą siostrę Arsinoe za romans z wodzem Arabów i przyjęcie islamu,

- legenda o drogocennym kamieniu Czakramie z Vovel, przywiózł go do Analapii junak Ronimir w czasach Kraka; przywiózł go z Bharacji, gdzie klejnot pilnował potworny demon Namuczi z plemienia Asurów; nie można go było zabić ani w dzień, ani nocą, ani drewnem, ani ogniem, ani żelazem; Ronimir sporządził magiczny miecz z morskiej piany i uciął nim głowę Namucziego o brzasku, głowa skarżyła się, że ją oszukano, po przyjęciu chrztu (966 r.) Czakram pękł na dwie połowy (ilustracja słów Jezusa o mieczu, rozważania o tym, że Jezus ,,dzieli'' i zmusza do polaryzacji postaw), Bolesław Chrobry, lub Kazimierz Odnowiciel spoili go złotem, w 1795 r. kamień zrabowali Austriacy, rozbili go na tysiące kawałeczków, które rozproszyły się po świecie,

- czasy królowej Wandy (opis jej umiejętności wojennych); w Canum nad Morzem Srebrnym zorganizowała turniej rycerski, aby rozsławić imię Analapii na świecie; na jej prośbę arcykapłan Pizamar sprowadził z odległych czasów: rycerzy Okrągłego Stołu, Amadisa z Galii, Odona, Rolanda, Percevala, Lohengrina, Achillesa, Samsona, Hektora, Tezeusza, Agenora, księcia halickiego i wielu innych w tym Rätgarda, Wanda wszystkich pokonała, Wandę pokonał Rätgard mocą klejnotu Serce Światogora, w nagrodę Wanda go pocałowała, Rätgard udał się na łowy razem z innymi bohaterami z odległych czasów na leina atakującego grzybiarzy

- piastunka opowiadała królewnie Libuszy, że w grocie pod Piropolis śpi stado białych lwów, które zbudzi się, by bronić Bohemii,

- rzymski patrycjusz Trajan Vilia, uczestnik wyprawy Palemona, w Litenie zabił potwory Mrokonosa i jego matkę Mrokotę,

- Żyto – czarodziej z Bohemii, pokazywał sztuki podczas wesela królowej Libuszy i Biwoja, Żyto połknął innego czarodzieja z ludu Markomanów i wypluł go do wiadra wody, płynął w łódce bez wody, jeździł wózkiem ciągniętym przez koguty, zamieniał ręce biesiadników w kopyta jeleni i koni, sprawił, że gapiom wyglądającym z okien wyrosły jelenie poroża, zamienił trzydzieści stogów siana w tuczne wieprze, dał je bogatemu i skąpemu piekarzowi Bułkowi, ale zabronił je poić, Bułek napoił wieprze i te znów stały się sianem (przysłowie: ,,Wyszedł jak Bułek na wieprzach''), Żyto wywołał ducha bohemijskiej królowej Jeliski, ta nie chciała odejść i go dręczyła, z czasem porzucił magię i przyjął chrzest, poniósł śmierć męczeńską za królowej Kazi Trucicielki,

- Cukrzyk – okrutny rozbójnik z okolic Żywigrodu w Analapii, jego matka poczęła go jedząc cukier z Arabii, miał kochanki – czarownice: Ciasnochę i Marynę (współżył z nimi pod postacią wielkich, czarnych kocic), Cukrzyk dla pieniędzy torturował chłopa wiążąc go lejcami, wieszając pod powałą i przypalając żelazem, żona chłopa została przybita za włosy do ściany, okradał chramy np. w Zborowie w Slawi,

- Przybysław z Rostkova bronił analapijskiej prowincji Maziva przed najazdem Liteńczyków, schronił się w lesie, gdzie od panny zaklętej w wierzbę uzyskał czarodziejski miecz Ścinacz, z jego pomocą odparł atak Liteńczyków, po powrocie do lasu, Przybysław z Rostkova trafił na ruiny, w których zadusił gołymi rękami wołaka, oraz ogra w skórzanej masce,

- w Bohemii rusałka Różana, córka wodnika zakochała się w królewiczu Bogumile III, poszła do Jenżibaby po napój miłosny, warunek: utrata mowy, była na zamku, lecz budziła podejrzenia, królewicz odrzucił ją dla teutońskiej księżniczki, rusałka została przez Jenżibabę zamieniona w złego ducha, miała zabić królewicza zaczarowanym sztyletem, ale go wyrzuciła, pocałowała królewicza, a gdy ten umarł, oddała jego duszę Agejowi, sama zaś poczęła pokutować zaklęta w drzewo nad jeziorem,

- rozbójnik Zakuta Zarzecki z Gór Czarownic (przybył do Analapii zza Trzydziewiątego Carstwa, wygnany za zabicie brata), łupił Sandomir i Grakchov, chodził nago w samym łuskowym hełmie i czerwonym płaszczu, czarownice dały jemu i jego bandzie wielką moc magiczną, czcili Franta – Przecherę i chcieli mu złożyć w ofierze królewny Wandę i Libuszę porwane w Grakchovie, królewny sprawiły, że opadły z nich łańcuchy i piorun zniszczył posąg demona – rozbójnika, Zakuta Zarzecki błagał je o litość, odtąd jego duch grał na rogu w lesie,

- Ptasiek – żerca Dziewanny mieszkający na Ptasiej Górze w Analapii, miał władzę nad ptakami, początkowo był piwowarem, klął i oszukiwał, nawymyślał wdowie, a ta okazała się być Dziewanną i go nawróciła,

- junak Bułanus z Roxu pod wpływem klątwy musiał żeglować po całym świecie, był w Sitce (na Alasce) gdzie ujrzał pole śpiewających bałwanów, dopłynął do Rzymu gdzie miała miejsce donacja Konstantyna Wielkiego, Bułanus nawrócił się po rozmowie ze św. Sylwestrem I, gdy Papież umarł, oczekiwano końca świata, gdy ów nie nastąpił, poczęto się bawić,

- ,,Pamiętnik'' Svetoslavy z Betlejem – w Jerozolimie zaroiło się od węży kąsających ludzi i zwierzęta (sejm węży); Słowianka opisuje przybycie św. Heleny (nazywa ją Aliną) i odnalezienie Krzyża Pańskiego,

- Horymir – król Behemii przybył na koniu Ziemiku do Carogrodu i uratował córkę Konstantyna Wielkiego przed potworem morskim przywołanym przez czarowników, Horymir przyjął chrzest, po powrocie do Bohemii został zabity przez brata,

- czasy Attyli – w podbitej Panonii, Hun Morosz, syn Moroxita kochał Słowiankę Białanę; ta miała zostać złożona w ofierze Królowi Trzcin – olbrzymiemu, znającemu ludzką mowę wilkowi, który chciał ją zgwałcić, lecz Morosz zabił wilka i spalił zaklęte trzcinowisko,

- Halu, król Roxu zwyciężył Hermaneryka króla Gotów,

- Boz wyruszający na wyprawę przeciwko Winitarowi, królowi Gotów zatrzymał się pod Złotą Jabłoneczką o złotych gałęziach, na jaworze rosła Złota Rzęsa – dziewczę zrobiła dlań kubek dla Boza, towarzyszyły mu zrodzone z jagód jemioły nimfy Jemielice w modrych sukniach,

- rycerz – rozbójnik Tecław, syn złego wodnika Moszkolca, topiącego ludzi, miał władzę nad wodą, okrutny i wyuzdany, król Analapii zdobył jego zamek szturmem, powiesił Tecława na drzewie, stąd Góra Tecława,

- Emese – córka Onedbalia (Eudubolianusa) poślubiła Ugleya – króla Scytów, urodziła Almosa, ojca Arpada, w czasie ciąży ukazał jej się jastrząb Astur,

- św. Venera – królowa Wołochów pochodziła od Afrodyty, królowej Cypru, zaprosiła na swe ziemie pogański zakon rycerski – Zakon Jabłoni, czczący Mokoszę, należeli doń rycerze Mannus, Ingewon, Istewon, Herminion, Mars, Gabriwiusz, Swew, Wandal, Hunn, Herkules i Teuton (nosili swe imiona na cześć dawnych bohaterów); zrazu za sprawą pogańskich kapłanów byli uprzedzeni do chrześcijaństwa, pod wpływem św. Venery przekonali się do niego,

- Merot – król Bohemii zwyciężył Pepina Małego,

- rycerz słowiański Ham u ujścia rzeki Lebany do morza, zabił nosorogiego smoka i poślubił księżniczkę; założył gród zwany Hamburgiem,

- Piast syn Chościska wykluł się z gęsiego jaja, już jako małe dziecko był mędrcem (jego matka zamieniła się w gęś i poleciała do Welesa za morze), Piast został wybrany królem po tym jak pierwszy o świcie przepłynął czółnem Gopło,

- Bolesław Zapomniany (Okrutny) pomagał Węgrom zbrojnie, walczył zaklętym mieczem Błyskawicą, któremu w drodze na Węgry składał ofiary z dziewic, dowodził armią strzyg, prowadził je przeciw złej czarownicy Bortanie, która została jego kochanką,

- opowieść o udziale połabskiego Centaura w I krucjacie, towarzyszył mu człowiek Wojsław Reichenbach ze Śląska, Centaur przyjął chrzest, chrzczony trzymał miecz nad wodą, aby ten nie dostał się Jezusowi (potem zrozumiał swój błąd), Centaur i Reichenbach razem posłowali w imieniu Gotfryda de Boullion do Bolesława Krzywoustego prosząc o pozwolenie przejścia przez Polskę, wojny z Saracenami, bitwa u stóp zburzonej Wieży Babel,

- ruski biskup Fedir (żył w czasach Andrieja Bogolubskiego), w dyspucie zorganizowanej przez kniazia bronił pogaństwa przed biskupem Leontijem, uprawiał magię, jego babka spalona za czary, poprzysiągł zemstę na chrześcijanach, spalony za czary, jego księgi spalone, przed śmiercią się nawrócił

- rozmowa Witellona ze Śląska z myśliwym Henrykiem Kotką (Kotka spotkał wilka jodłowego, jak się doń zbliżył, to wilk malał, aż znikł), Witello szlifując soczewki ujrzał na nocnym niebie Boga i rozmawiał z Nim (próbował wynaleźć teleskop),

- trzech braci – książąt pruskich prześladowanych przez Wielkiego Mistrza emigruje do Polski, przyjmują chrzest, dowiadują się, że Wielki Mistrz Krzyżacki jest Iluminatem i potomkiem Lucyfera, bracia najeżdżają Prusy i zabijają ,,nasienie węża'',

- Czarni Gwelfowie (tajna sekta weneckiej szlachty, ubierali się na czarno, czcili Mamona) doprowadzili do IV krucjaty – ataku na Konstantynopol, miasta bronili: rusałka Włodzigniewa (znakomita łuczniczka), Makrobisz (zhellenizowany Słowianin) i Mendog (pogański wojownik z Litwy), mimo ich męstwa, miasto zostaje zdobyte i złupione, Włodzigniewa zostaje uprowadzona jako niewolnica do Wenecji, tam zabija Czarnych Gwelfów i pali ich siedzibę,

- Jan Boner z Wissemburga nad Landą, walczył w wojnie stuletniej po stronie Francuzów, osobiście zdobył dwie angielskie chorągwie (białą i czarną) i rzucił je pod nogi króla Francji, za co otrzymał herb Bonerowa, wrogiem Jana Bonera była walcząca po stronie Anglików księżniczka węgierska Jolanta, za zakończeniu wojny Jan Boner udał się w ślad za nią na Węgry, gdzie w jej rodzinnym zamku zabił demona Orgę zmuszającego Jolantę do czynienia zła, pokochali się, ślub Jana Bonera i Jolanty,

- Willem Beukels (? - 1397); holenderski rybak, odległy potomek Osida, króla Fryzji; opracował technologię wędzenia i zasady konserwacji śledzia w beczce, raz udał się na połów na Morze Barentsa, był sztorm i okręt się rozbił u wybrzeży polarnej wyspy, na owej wyspie były ruiny zaginionej cywilizacji Polaris, w ruinach Beukels odnalazł wielką muszlę (albo srebrną trumnę), Holendrów uratowali kupcy z Archangielska i opowiedzieli im o Polaris; po powrocie do Holandii, Beukels otworzył muszlę (lub trumnę) i wyszła z niej przepiękna dziewica o złotych włosach, niebieskich oczach, półnaga w czarnym kożuszku, była to królewna Axira, córka króla Berbelucha VI, nauczywszy się mowy holenderskiej i przyjąwszy chrzest, opowiedziała o swej krainie (stolica: Luchenstyt, kwitnąca, pełna Słońca i zieleni, bogata kraina na Biegunie Północnym, powszechnie uprawiano tam magię, było to w pierwszych trzech wiekach ery 12), królewna Axira będąc wieszczką ostrzegała Polaris aby porzucono magię, bo przyniesie nieszczęście, lecz nie chciano jej słuchać, bo źli kapłani zarzucili jej złe prowadzenie się – kapłani Luch – pałoda i Bieroba, obaj starzy i siwi podglądali królewnę w kąpieli, chcieli ją uwieść, ona odmówiła, więc oskarżyli ją o rozpustę; Polaryci czcili Białego Purtka – Szalińca, pod imieniem Solincus, który nauczył ich magii, demon Biały Purtek w zamian za cześć boską zniszczył Polaris zamieniając je w lodową pustynię, zaś Axira jako ,,heretyczka'' została zamknięta w muszli (trumnie), Beukels poślubił Axirę, która po śmierci została ogłoszona świętą,

- książęta Niemir i Pełka – synowie Kazimierza Wielkiego i Esterki Małach (ocalonej przez króla przed turem na łowach) byli pasowani na ojca przez rycerzy, spotkali w Krakowie starego kabalistę, który powiedział im, że w Tatrach przebudzi się gigantyczny potwór Sotona (dwunożny szczur, uszy i skrzydła gacka, poroże jelenia), bracia wyruszyli w Tatry ubić potwora, natknęli się na dwóch starców, którzy chcieli wymienić ich miecze na kije (Niemir i Pełka wyśmiali ich); przebudzenie Sotony w Noc Świętojańską, bracia walczyli z potworem nie mogąc go zabić, wezwali na pomoc Jezusa i Maryję, obiecując, że się ochrzczą, ponownie ukazali im się starcy z kijami i kazali nimi walczyć, a te kije okazały się mieczami św św Michała Archanioła i Jerzego, bracia zabiwszy Sotonę, ochrzcili się i ufundowali kościół,

- Saul Wahl (1541 – 1617) – rabin litewski, syn Samuela Judasza Katzellenbogena; szanowany za mądrość, sławny i bogaty, bronił Polaków przed oskarżeniami o antysemityzm; po śmierci Batorego, w obliczu podwójnej elekcji Maksymiliana Habsburga i Zygmunta III Wazy, za namową ks. Radziwiłła na jedną noc wybrany królem Polski, nadał szereg ustaw sprzyjających Żydom (np. o nietolerowaniu chrześcijan), ogłoszony ,,rex in tempore'' w Lublinie; po złożeniu korony bronił Polski przed najazdem demonów z krainy Zmaragdos (ich królową była Naama, siostra Lilith); hetmanem Zmaragdytów był Człowiek w Zielonym Kapeluszu, z rozkazu którego demony mordowały chrześcijańskie dzieci kując je szpilkami i zamykając w beczce pełnej gwoździ, aby obarczać winą Żydów; Polacy przy pomocy Saula Wahla odparli demony, Wahl zabił Człowieka w Zielonym Kapeluszu

- Michał Sędziwój polował na bazyliszka, aby wykorzystać jego ciało do produkcji kamienia filozoficznego; łowił go w ruinach zamku w Starym Sączu, zatruł się jego jadem, potem wydestylował z ciała bazyliszka paliwo – napęd do statku kosmicznego, którym poleciał na Księżyc; na Księżycu spotkał Twardowskiego (króla Płanetników Ixovodrava II Sprawiedliwego i jego żonę Mulier Astaravissę)

- ochrzczona rusałka Joanna Czerwińska była damą dworu Zygmunta III Wazy, król prześladował starsze rasy jako ,,diabły''; ks. Piotr Skarga chciał go odwieść od tego przytaczając legendę o św. Antonim z Padwy wygłaszającym kazanie do ryb, Joanna Czerwińska otruła króla, udała się w pielgrzymkę pokutną do Rzymu

- czarnoksiężnik hrabia Cagliostro (Giuseppe Balsamo); ubogi chłop z Palermo, uczył się chemii i farmacji w klasztornej szkole, moc magiczną otrzymał od diabłów, które mieszkały w czaszce cyklopa, podróż do Egiptu, Grecji i na Bliski Wschód, w Grecji spotkał katułany (plemię brzydkich, szarych, grubych wodników – ludożerców o świńskich uszach; jadły promienie Księżyca, składały podobne do winogron jaja jak ośmiornice, Cagliostro rozmawiał z ich wodzem Katułusem, aby uchronić dwoje dzieci od pożarcia), ożenił się z czarownicą Serafiną Felicciani (hrabina Lorencza), przyjechali do Polski, aby zwodzić ludzi (gościli go Adam Poniński i Kazimierz Poniatowski); wróg Cagliostra – alchemika co żył już 300 lat – stolnik koronny August Fryderyk Moszyński (chemik – amator); wyśmiewał się z Cagliostra i demaskował jego oszustwa z pomocą jego byłego medium – 16 – letniej dziewczyny, Moszyński odkrył, że Cagliostro chciał jej cnoty, Cagliostro opuścił Polskę w niesławie, udał się do Rzymu gdzie spłonął na stosie i poszedł do piekła

- Barani Kożuszek – młody czuhajster z Ukrainy, nieznany z imienia żebrał w XVIII – wiecznej Warszawie, co użebrał rozdawał biednym, ścinał na gilotynce głowy lalek wyobrażających zdrajców Polski, po 1795 r. skierowany przez zaborców do domu pracy przymusowej,

- św. Elizeusz Głębocki, potomek proroka Elizeusza, kapucyn z klasztoru w Uściługu k. Hrubieszowa (? - 1798), 40 lat ewangelizował Syberię (przemierzał ją pieszo, wlokąc za sobą sanki ze składanym ołtarzem), ochrzcił Cara Wodnika – Świętomora, następcę Ayałakaya, ochrzcił po katolicku Teklę Mikuliszną, córkę popa, która pomagała polskim zesłańcom, jej ojciec w gniewie zamurował ją w klasztorze, Car Wodnik usłyszawszy o tym, zamienił swoje foki w żołnierzy i uwolnił córkę popa, adoptował ją w miejsce Szyłki i Nerki i razem zamieszkali w jeziorze Bajkał, św. Elizeusz Głębocki nakrzyczał na Teklę Mikuliszną, za to, że się utopiła, aby zostać rusałką (utrata duszy jej nie groziła, ale było to wbrew woli Bożej – jako, że ,,człowiek jest urzędnikiem wysokiego stanu, cały świat mu służy, a on tylko Panu''), Tekla Mikuliszna wbrew ostrzeżeniom Świętomora i ojca Głębockiego zakochała się w wampirze Ańczutce (zrusyfikowany Polak – Jan Czutko) o twarzy pomalowanej na czerwono, wampir chciał przekonać o. Głębockiego, że jest dobrym katolikiem, lecz kapucyn nie dał się przekonać; Jan Czutko (były targowiczanin) dużo mówił o Bogu, lecz nie potrafił zmówić ,,Ave Maria''; został zdemaskowany i zabity

- w XIX wieku żył polski mason – wampir Czyński, który mieszkając w Sankt – Petersburgu mordował ludzi, jego kochanką była wampirzyca Topola, Czyński miał wyrzuty sumienia, prosił o pomoc popów i księży, w końcu odczarował go Jezus spotkany w konfesjonale (dał mu do picia swą krew)

- Henryk Batuta (właściwie: Izaak Apfelbaum, 1898 – 1947); urodzony w Odessie, panicznie bał się śmierci, we śnie Kościej zamienił go w wampira, brał udział w rewolucji październikowej, wstąpił do KPP, razem z innym wampirem – Wacławem Komarem zabijał konfidentów, został mocą synkelitu osadzony w Berezie Kartuskiej, potem czarami mordował katolików podczas wojny domowej w Hiszpanii, gdzie spotkał Hemingwaya, Wacław Komar był jego kochankiem, II wojnę światową przespał w trumnie na zamku Drakuli w Rumunii, po powrocie do Polski został majorem UB, w 1947 r. w bitwie pod Ustrzykami Dolnymi jako ogromny nietoperz zmasakrował cały oddział UPA, w Lublinie żyła dziewczyna Izabela Kocińska, którą kochał pracownik sklepu Mikołaj Nowicki, choć Henryk Batuta był stary i brzydki, Iza zalecała się do niego, aby być bogatą, raz jechali czarną wołgą i Henryk Batuta specjalnie rozjechał dziecko, aby powiedzieć, że jest bogiem, przyjaciel Mikołaja Nowickiego, ks. Leon Niemczycki został zabrany przez ubeków do Moskwy na daczę Batuty, chciał go przekonać, że Kościół może zeń zdjąć klątwę, ten roześmiał się i zamęczył księdza, gdy wyszedł na dwór, zabił go piorun w 1958 r.,

- Antoni ,,Ślepy Antek'' Gąsiorowski (1901 – 1943); przedwojenny woźnica, żołnierz AK, bez prawego oka, walczył w Poznaniu, bohater Chwaliszewa; raz ranny przeniósł się do Anto – Tracji gdzie poślubił królową Martę; czcicielkę królewny Maik – Melitele, córki Mokoszy, po śmierci czczona jako Baba Marta, miała syna Piżo i córkę Pendę, których nie urodziła, lecz ożywiła włóczkowe laleczki w barwach białej i czerwonej, w chwili gdy Tracji zagrozili wrogowie, na polu bitwy skryła go chmura i obudził się w szpitalu polowym,

- Władymir Iljuszyn – sowiecki kosmonauta w kwietniu 1961 r. poleciał w kosmos przed Gagarinem, odkrył planetę czarownic zwaną Hekate (mieszkające na niej czarownice przyleciały na miotłach z Ziemi), czarownice przyjęły Iljuszyna bardzo gościnnie, obiecały przedstawić swojemu królowi, który miał przybyć za parę dni w czasie sabatu, kosmonautę pokochała Kolia, córka Baby Jagi, ostrzegła go, że królem czarownic jest sam diabeł, który jako czarny kozioł pożerał ludzi, Kolia i Iljuszyn uciekli na miotle na Ziemię, inne czarownice ścigały ich na miotłach i strzelały z łuku, Kolia prosiła o pomoc Maryję, obiecując, że się wyspowiada i porzuci magię, Maryja wysłuchała prośby, oboje spadli nad Chinami, Iljuszyn ciężko ranny wylądował w Chinach i trafił do szpitala,

- rok 1992 – po Polsce jeździło czarne BMW (trzy szóstki w numerze rejestracyjnym, rogi zamiast lusterek), jeździł nim demon Ludwik Archanioł – pytał ludzi o godzinę, a ci umierali o tej godzinie, którą podali, rodzimowierca Skarbimir Kołomirski widząc nieudolność policji, walczył z czarnym BMW na własną rękę, chcąc być jak dawni bohaterowie Słowian, w decydującym starciu pomaga mu św. Michał Archanioł, który niszczy czarne BMW i mówi rodzimowiercy: ,,Zasługujesz na Prawdziwego Boga, który za ciebie umarł'',

- Józef Tkaczuk – zwany Turkiem, woźny w jednym z warszawskich liceów, opozycjonista i kandydat na prezydenta III RP, po wypiciu kawy, do której uczniowie dosypali sproszkowane ziele taduki, przeniósł się do starożytnej Dacji, której królową była Dokia, córka Decebala (w młodości pomagała ojcu walczyć z rzymskim najazdem cesarza Trajana), Dokia miała syna Dragomira, prześladowała synową – z pochodzenia Rzymiankę; kazała jej zbierać jagody w lutym (Saule zapłakała nad jej niedolą i jej łzy zamieniły się w borówki), kazała jej wyprać czarną koszulę w lodowatej rzece, aby się wybieliła, Rzymianka użyła do tego krwi Teosta, Dokia i Dragomir zamienili się w lodowe posągi, zaś Rzymiankę poślubił Józef Tkaczuk,

- rok 1997 – lato, polski okultysta Fabian Stojanowski szukając wiedzy tajemnej znalazł czarodziejskie jajo, stłukł je, aby poznać Tajemnicę i spowodował tym powódź, w której zginął.