Narutowicz polskiej fantastyki?

 Na Facebooku znajduje się grafika chwaląca rysowniczkę Katarzynę Babis z lewackiej Partii Razem, która zajmuje się ostatnio hejtowaniem prawicowych pisarzy fantastów. Przedstawia ona uzbrojoną w kosę śmierć z twarzą Babis, która zabiła już Ziemiańskiego i Piekarę (świadczy o tym krew wylewająca się zza drzwi oznaczonych nazwiskami tych pisarzy), a teraz puka do drzwi Pilipiuka. 

Ktoś może powiedzieć, że to tylko czarny humor, jednak mnie nie śmieszy. W ogóle nie śmieszą mnie żarty o mordowaniu ludzi (w tym o Holokauście). Moim zdaniem jakiś głupi, lewacki fanatyk (a takich mamy w naszym kraju w ostatnich latach na pęczki) może wziąć tę ilustrację dosłownie i spróbować zamordować któregoś z Autorów. Już teraz niepokoją pełne nienawiści komentarze lewaków pod filmikami Babis. 

Historia zna już takie przypadki z odczłowieczającą nagonką na Żydów w III Rzeszy włącznie, a ci co najgłośniej krzyczą o tolerancji zwykle są najbardziej nietolerancyjni (podobnie jak jakobini, którzy w myśl zasady: ,,Nie ma wolności dla wrogów wolności'', masowo ścinali swych przeciwników na gilotynie). 

Z naszego podwórka jako przestroga powinna służyć historia Gabriela Narutowicza - pierwszego prezydenta II RP, którego zastrzelił endecki fanatyk, malarz Eligiusz Niewiadomski po uprzedniej nagonce medialnej na tego polityka. Jan Bodakowski może sobie wychwalać Niewiadomskiego pod niebiosa do woli (podobnie jak mordercę Janusza Walusia i nazistę Leona Degrella), niemniej dla mnie zbrodnia jaką popełnił, przekreśla jego poprzednie zasługi na polu działalności patriotycznej i artystycznej. Dodam jeszcze, że  ani śmierć Marka Rosiaka, ani Pawła Adamowicza niczego nie nauczyła POlaków; wciąż buzuje tępą nienawiścią. Nie mam już ochoty dalej tego komentować.