,,Pewien myśliwy, któremu nie szczęściło się w łowach, miał dwóch szwagrów przynoszących co dnia obfitość upolowanej zwierzyny. Mając dość żywienia jego i jego żony, postanowili wysłać go tropem prowadzącym do jaskini Czarnego Jaguara. Na widok bestii Indianin rzucił się do ucieczki, ale jaguar ruszył za nim i gonił go wokół ogromnego drzewa. Człowiek, który biegł szybciej, zbliżył się do bestii od tyłu i podciął mu ścięgna. Czarny Jaguar nie mógł już chodzić i usiadł. Indianin najpierw przebił mu szyję strzałą, a potem dobił go nożem.
Jego dwaj szwagrowie, którzy mało go cenili, byli pewni, że spotkała go śmierć, i radowali się. Bardzo zdumiał ich jego powrót; przepraszali, że go opuścili, i tłumaczyli się nieporozumieniem. Zrazu nie chcieli wierzyć, że zabił Czarnego Jaguara, ale mężczyzna usilnie nalegał, więc zgodzili się pójść z nim do miejsca walki w towarzystwie ich starego ojca. Na widok bestii trzej mężczyźni przerazili się tak bardzo, że jej pogromca musiał wspiąć się na zwłoki, by teść zgodził się zbliżyć do nich. W nagrodę za ten czyn starzec dał zięciowi za żonę inną swą córkę, a szwagrowie zbudowali mu większą chatę i zrobili go przywódcą wioski. [...]'' - Claude Lévi - Strauss ,,Od miodu do popiołów''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz