Szamila – wojowniczka, córka Muktasara III - sułtana Czeczenii. Urodziła się w pałacu w Terekabadzie nad rzeką Terekiem. Miała braci i siostry. Była bardzo piękna, miała długie, czarne włosy i niebieskie oczy. Tak jak inni Czeczeńcy wyznawała Boginię – Wilczycę. Kiedy w dwunastej wiośnie życia odwiedziła zaprzyjaźnione mocarstwo – Turcję, przebywając na dworze sułtana Erdogana i jego syna Oguz – Tamila w Stambule, jej ojczyznę najechali i spustoszyli Scyto – Moskale dowodzeni przez cara Putyvela. Najeźdźcy spalili stołeczny Terekabad, mordując całą rodzinę Szamili i uprowadzając do Moskwy licznych jeńców i skarby. Ponadto scyto – moskiewscy szpiedzy w Stambule zasztyletowali następcę tronu, mającego w odwecie uderzyć na Azow i Powołże. Szamila dowiedziawszy się o utracie rodziny i narzeczonego poprzysięgła zemstę okrutnemu carowi.
Udała razem ze swą ulubioną niewolnicą, Czeszką Cecylią się w dzikie góry Kurdystanu gdzie odnalazła pilnowany przez lwy i orły Zamek Bohaterów. Obie niewiasty zostały wpuszczone do środka i zasiadły do uczty razem z wielkimi herosami z przeszłości – Heraklesem, Beowulfem, Gilgameszem i wieloma innymi. Ci zgodzili się uczyć Szamilę i Cecylię na wojowniczki. Nabyły one nie tylko umiejętności walki każdym rodzajem oręża, ale też czerpania siły z ziemi i rozumienia mowy zwierząt. Po ukończeniu nauki i chrzcie bojowym jakim było zabicie smoka - ludożercy, w którym zaklęte było serce Odżalana; bojącego się zamachu na swoje życie, sułtana Kurdystanu, obie wojowniczki ruszyły w głąb Azji (Odżalan w zamian za zwrócenie serca wypłacił obu wojowniczkom pokaźną sumę pereł i kamieni). W międzyczasie Szamila obdarzyła Cecylię wolnością, lecz ta, postanowiła towarzyszyć swej byłej pani. W Persji zabiły Zielonego Dewa; straszliwego demona na usługach króla Aminadżaba, w Indiach walczyły zaś z sektą Thugów – czcicieli bogini Kali, którzy na jej cześć dusili ludzi. W czasie przeprawy przez Pustynię Gobi, Cecylia zginęła pożarta przez piaskowego potwora Kułtułaja, który przypominał gigantyczną, brązową ośmiornicę pokrytą zatrutymi kolcami. Istota ta była ponoć synem samego Ctulchu... (W innej wersji ów potwór zginął z ręki Kagana). W Japonii, Szamila zabiła wielkiego, zielonego węża morskiego Trwożnicę, który chciał zatopić wyspy. Poznała tam polskiego bohatera Kagana, syna boga Peruna. Obaj zakochali się w sobie i ruszyli wspólnie ku dalszym przygodom. W Chanacie Kazachstanu bronili ludzi przed rasą ludożerczych olbrzymów służących chanowi Nursułtanowi. Bronili Egiptu przed najazdem ludzi – lampartów i kynokefali. W wielkiej bitwie pod Tyflisem – stolicą Kolchidy, Szamila ścięła w boju głowę cara Putyvela, lecz nie przyniosło jej to ani radości, ani nie wymazało przykrych wspomnień. Na Madagaskarze Kagan i Szamila obalili lemuryjskiego renegata Bilxu – paloki, który palił tysiącami ludzi w piecach demona Yamathy. Wreszcie Kagan zabrał Szamilę do Polski, gdzie została jego żoną i matką jego dzieci.
