,, [Oprócz boga zwanego Jumala] istniało wiele pośledniejszych bóstw zarządzających wszelakimi sprawami, jakie były powodem obaw i troski owych dzikich ludzi. Jeden opiekował się żytem, drugi jęczmieniem, trzeci owsem. Dla grochu i rzepy, dla zwierząt domowych byli oddzielni bogowie; jedni przewodzili wilkom i niedźwiedziom, drudzy wiewiórkom, zającom, rybom itd. Czary i zaklęcia miały nad nimi moc absolutną: pewien pisarz szwedzki (Wexionius) w swoim opisaniu Szwecji opowiada nader sugestywnie o czarownikach, którzy potrafili zmuszać kamienie do żeglowania, wywoływać wiatry i burze, zaklinać zmarłych i czynić wiele tym podobnych dziwów, jakich obecnie nie byliby w stanie dokonać'' - ,,Journal Encyclopédique'' z 1756 r. [w]: Martti Haavio ,,Mitologia fińska''
