Arkady Fiedler (1894 – 1985) był polskim pisarzem i podróżnikiem. W gimnazjum (w mniejszym stopniu również w liceum) zaczytywałem się w jego książkach takich jak: ,,Zwierzęta z lasu dziewiczego’’ (po raz pierwszy Mama czytała mi ją w dzieciństwie ;), ,,Dywizjon 303’’ (reportaż o udziale bohaterskich, polskich lotników w bitwie o Wielką Brytanię podczas II wojny światowej), ,,Ryby śpiewają w Ukajali’’, ,,Madagaskar, okrutny czarodziej’’, ,,Kanada pachnąca żywicą’’, ,,Rio de Oro’’, ,,Spotkałem szczęśliwych Indian’’, ,,Mały Bizon’’ (niecenzurowane opracowanie autobiografii młodego Indianina, którego plemię wiele wycierpiało ze strony Bladych Twarzy), ,,Mój ojciec i dęby’’, ,,Nowa przygoda Gwinea’’, ,,Motyle mego życia’’ (Fiedler uwielbiał motyle, uważał, że każdy kto je kocha, jest w głębi duszy dzieckiem), oraz ,,Ród Indian Algonkinów’’ napisany wspólnie z Markiem, synem pisarza. Książki Fiedlera uznaję za bardzo ciekawe, zaś dla Polaków z okresu PRL – u były one oknem na świat. Moim zdaniem najpiękniej i najciekawiej pisał o zwierzętach. Zastrzeżenia budzą natomiast we mnie jego niektóre komentarze polityczne (np. w ,,Spotkałem szczęśliwych Indian’’ zażartował z lęku przed sowieckimi łagrami). W moim poemacie dygresyjnym ,,Milenium, czyli Nowe Triumfy’’ Jena ov Blackeyova spotkała Arkadego Fiedlera w Armagedonie (odsyłam do posta: ,,Triumf Literatury’’).
