Ordan z Brustaborga - suma przygód

Ordan z Brustaborga

- chłop Stracimir ze stepowego plemienia Ordanów z podgrodzia Brustaborga (królestwo Asarmath) na polu spotyka Mokoszę i zostaje ojcem Ordana; jego narodziny zapowiada widziane na niebie ramię z mieczem

- jako niemowlę porwany w nocy przez zielone trusie z piwnicy i pokazany ich królowi Malakijowi, który robi mu językiem znak na czole; rodzice powiadomieni przez psa i kota uwalniają dziecko; matka zmywa wodą z Sobotniej Góry złoty znak z czoła

- w dziecko wchodzi gadzëna i prowadzi nad wodę, nad Mokszym Błotem O. uratowany przez matkę,

- matka pokazuje mu olbrzymi posąg Mążyny wypełniony zbożem, Wzgórze Miloša - tam były groby junaków z Brustaborga, którzy stawali w obronie grodu; O. chce być jednym z nich

- sen o złocie Didków - Łełeków, odmowa oddania im pokłonu

- o świcie spotkał na polu Dennicę jako bosą dziewczynkę, siejącą rosę srebrnym sitem, D. dała mu perłę

- mały O. poszedł do lasu, gdzie rosły dęby, rodzące perły zamiast żołędzi, na jednym z drzew (uschłym o złotej gałęzi) siedział paw, którego O. poprosił o proste plecy dla młodszego przyjaciela, Nelisława z garbem, paw odmówił, za to przemienił serca tych co mu dokuczali

- w owym lesie mały O. spotkał młode i piękne wojowniczki z Hufca Diany (nosiły na czołach srebrne półksiężyce) i razem z Dianą, każdej nocy, na polanie, wśród ruin chramu i dziwnych posągów walczyły ze strzygami i innymi złymi istotami; od wyniku ich walki zależało przetrwanie wsi Kijany - Perłowice, przyjaźń O. z młodą wojowniczką Gronostaj, późniejszą królową Amazonek, Gronostaj dała chłopcu swój naszyjnik z kłów i pazurów zabitych potworów i udzieliła mu swego oddechu, czym uczyniła go silnym i odważnym, O. przyjaźnił się także z jej przyjaciółką - wojowniczką Libuszą z Bojemy (o brązowych włosach), która zastrzeliła z łuku wilka, potrafiącego zamieniać się w jeża, a od której O. uczył się walczyć włócznią i strzelać z łuku

- mały O. spotyka inną wojowniczkę - Atalantę z ludu Amazonek, była odeń starsza o kilka lat, urządzili wyścigi, razem z nimi ścigały się łanie, zające i jaskółki, choć A. była najlepszą biegaczką Cudomirii, O. uczciwie wygrał zawody

- mały O. szedł na spacer do lasu razem z Gronostaj, Libuszą i rusałką Bogną; spotkali szarych panów niosących w workach ukradziony ludziom czas i wywiązała się walka; Bogna zapalała ich garnitury oczami, O. już wtedy walczył z wielkim męstwem i odniósł rany

- wojowniczka Libusza z Bojemy opowiada przy ognisku jak pilnując leżącego w kołysce dziecka swej siostry zabiła bubo - pijącego krew puchacza demonicznego, a innym razem zabiła z łuku potwora Simargła, który porwał w szpony jej braciszka

- 11 grudnia, 3 dni przed świętem Narodzin Słońca, mały O. jako że obiecał dziewczynkom, że przyniesie im smoka z jeziora Łuknaj, udał się po kryjomu na zamarznięte jezioro i wpadł do wody, tonąc widział zaciekawione małe rusałki o ciemnozielonych włosach, zaś w jeziorze kotłował się wielki gad, O. obudził się w łóżku, otoczony troskliwą opieką, zaś odwiedził go mieszkający w jeziorze elasmozaur Smuż, który go uratował, przyjaźń chłopca i gada

- 13 grudnia jego matka zaprosiła żyjącego w lesie czuchajstera (człowiek olbrzymiego wzrostu, spiczaste zęby) za inność wygnanego ze wsi, aby mógł ze wszystkimi świętować, czuhajster grał na fujarce, a dzieci w górach i lasach tańczyły, zaczął grać w chacie

- w Leśną Noc o północy, O. stanął nago przed lustrem i ujrzał diabła; próbował go zabić sztyletem danym przez ojca, lecz omal nie zginął, aż ocaliła go jego matka - Mokosza za pomocą złotego łańcucha

- latem, O. razem z ojcem i matką udał się na pielgrzymkę na górę Ślęż - święty szczyt Ślążan, na jego szczycie miał ogród Liczyrzepa, na górze stał kamienny posąg niedźwiedzia, który miał zaryczeć na widok króla, rzeźba zaryczała na widok małego O.

- razem z kolegą przez borsuczą norę udał się do piekieł - królestwa Remfan - cara, aby wzorem Nura z Kijowca zabrać złotą koronę Czarnoboga, wysadzaną szmaragdami, zwodzony przez Czarnego Psa - borsuk zranił go włócznią Drukolem (uratowany przez matkę i Złotą Nastazję, lecz borsuki zginęły)

- dziecięcy strach przed potworem z cyrkla i ekierek, nauczyciel: berserk Levan Filozof z Lvigradu (dzięki królewskiemu znamieniu mógł się zamieniać w lwa), za zgodą rodziców zabiera chłopca do szkoły junaków - Domu Mężów na odludziu - ćwiczenia w walce wręcz i każdym rodzajem broni, znoszeniu tortur, mrozu i upału, pływaniu, bieganiu, wspinaczce, czerpaniu siły z ziemi, zamienianiu się w zwierzęta, rozumieniu ich mowy, śpiewaniu pieśni bohaterskich (np. o Tygrusie - człowieku o głowie tygrysa; synu tygrysa i królowej Samawi, o Tomisławie Wilhelmie zabijającym Żelaznego Faraona, czy o Jankolu Żeglarzu co odkrył Atlantydę), tańczeniu kolo,

- O. natarł się czyniącą niezwyciężonym oliwą od bogini Aifozy i dusi króla węży Malakija, który podsunął mu często odwiedzającą Dom Mężów przyjaciółkę Sonię - ta umarła wraz z wężem i zamieniła się w oślizgłą masę (na modłach słyszy, że zyska coś o wiele cenniejszego)

- O. ze studni wydobywa miecz Czeczugę (mogący przeciąć najtwardszą stal i włos pływający na wodzie), łapie dziką, białą klacz Ikonę (szybszą od wiatru i znającą ludzką mowę), okrywa się skórą zabitego pięścią na łowach dzika, sporządza sobie maczugę, ciężką jak tur, żubr i niedźwiedź (tylko on sam mógł ją podnieść), dostaje znamię Domu Mężów (dwa miecze), składa przysięgę junacką i wyrusza szukać przygód

- na rozdrożu spotyka Rozkosz i Cnotę - wybiera Cnotę

- kuszony w puszczy przez ptaka Sirina o głowie i piersi kobiety, zwyciężył

- post i walka z demonami Pokołem, Kumirem i Kanią na Pustyni Błędów

- na balu na zamku Chojnosty, króla Asarmathu Dobromira spotyka córki namiestnika wyspy Jumme, żmija Grabal - cara: Tygrysią Lilię (polanicę ze Szkoły Dziewic, dostała się tam wciągnięta przez tęczę, miała wytatuowane dwa skrzyżowane miecze, a na szyi zatopioną w bursztynie złotą rybkę zmieniającą barwy; szczęście - złota, ktoś zginie - czerwona, zagłada kraju - czarna, przebywała na dworze Wiosny i Lata razem z rusałkami, zabiła w pojedynku rycerza - rozbójnika herbu Rogate Serce, który nie pozwalał mieszkańcom Gardzicy opuszczać grodu) i Sonayę (zabłąkana w lesie otrzymała od Dziewanny dar malowania żywych istot); wymienienie się św. znakiem kras z licznymi junakami, ale niechęć ojca T. L. do O., T. L. i O. zakochali się

- O. zwycięża na turnieju (zgniatając żołędź wyciska z niego dąb, tak jak zbójnik Juraj Wyżew, strzałami z łuku rozbija głazy i strąca dachy) i składa hołd królowi Dobromirowi - na jego rozkaz wyrusza do prowincji Niż, by bronić jej przed Purpurową Ordą i Tęczową Ordą - tam wstępuje do zakonu rycerskiego Zagończyków (ich znak: wypalony żelazem rycerz Teodor z Morei na koniu przebijający włócznią smoka, podlegli hetmanowi i królowi, pierwsza walka na stepie z mumią co wyszła z pnia cisu), w czasie nocnych modłów na stepie atakowały go brukołaki, sysuny, karakondżule, wąpierze, wilkołaki i olbrzymi, jadowity wąż, o ogromnych zębach, lecz O. wszystko zniósł, w kurhanie znajduje karacenowy szyszak (Łuskowy Hełm), jeden z jego towarzyszy skuszony przez demona szuka skarbów w kurhanie Zenobiusza - wodza powstania Niżowców, pochowanego razem z żubrami, które ciągnęły jego rydwan i omal nie zginął zaatakowany przez ducha Z. i jego syna Nalivy, O. odpiera najazd ludu Płowców, Zagończycy wybierają spośród siebie ochotnika do przyniesienia głowy ich chana Banaja - kuczuka, odrzucenie kandydatury starego Samsona z Samas (portu na Wyspie Eleuteryjskiej), po głowę chana udaje się nocą O., zabija straże i w pojedynku zabija chana, ucina mu głowę, przerażonym Płowcom darował życie w zamian za odstąpienie od walki, list o zwycięstwie pod Onyszem nad Orest - carem, walczącym pod flagą czerwono - czarną (Ordana wspierał żbik wielkości tygrysa, uratowany z dołu pułapki), Zagończycy idą na odsiecz Kijowca - stolicy Niżu oblężonego przez wojska Kasarów - (ludu wyznającego wiarę solimską, każdy Kasar i każda Kasarka miał na czole srebrną gwiazdę i półksiężyc), na czele Kasarów stali dwaj bracia chaganowie: Abab - kur i Gabakuk, obu zabił w bitwie O., Kasarowie w popłochu odstąpili od oblężenia, zwycięstwa pod Ob - Oretą nad wodzami Balamberem (Hunland), Mamajem (Purpurowa Orda), Danem (hospodarem Morloxu) i Bisurmanem (Hatystan) - na białych koniach, mającymi słonie w armii, O. zbuntował słonie, znając ich mowę, oraz walki ze Skifistańczykami - ich królem Urad - chanem, czciciel boga Gryfa, listy do Tygrysiej Lilii

- po zawarciu pokoju z Tartarami, na polecenie Grabal - cara poluje na tura o złotych rogach i żar - ptaka; namiestnik wypuszcza oba zwierzęta (miecz wprawiony w ruch wirowy wskazywał mu drogę),

- na polu broni dzieci przed siedmioma czarnymi psami południcy, chcącymi je rozszarpać, za przebywanie na polu bez wiedzy dorosłych i brudne głowy

- w osadzie Nebuš, O. zabija rzeźnika z protezą nogi i wykłutym czarnym znamieniem księcia Drakona, zabijającego ludzi i przerabiającego ich na mięso

- O. zabija 4 – metrowego warana Pożeracza z lasu rosnącego wokół grodu Mida Krynica na wyspie Jumme, któremu oddawano cześć boską i składano mu w ofierze młode i piękne kobiety, oraz dzieci

- w okolicach grodu Lemberk został ugoszczony przez Wirgiliusza – króla plemienia Kaszabów i ojca stu książąt i księżniczek, mieszkającego w zamku z nefrytu i bursztynu, walka z wilkołakiem Starym Frëcem

- zabija gigantycznego szczupaka z jeziora Gopło, któremu plemię Glopeanów składało ofiary z ludzi (potwora zesłała rusałcza królowa Goplana V, którą zdradził ludzki kochanek i która zabiła się, rzucając klątwę na swe jezioro)

- w osadzie Wiązki zabił Stracha o Żelaznych Pazurach (wyglądał jak Fredy Kruger i polował na dzieci)

- O. zaszedł do położonego w sercu Puszczy Cudnickiej Domu Cudów (wielki, opuszczony dom czarnoksiężnika, pełen dziwnych rzeźb, obrazów, stworzeń i zjawisk), O. walczył z czarnym psem odgryzającym ludziom genitalia i gigantycznym, wielobarwnym, znającym ludzką mowę pająkiem papuzim o ludzkiej twarzy, a gdy go zabił i zapadł w sen, jakaś młoda kobieta biła go drewnianym młotkiem, by móc się tym pochwalić

- O. z pomocą kotołaka Hattusa zabił Licho Jednookie (potworny, nagi człowiek o miedzianej skórze i czerwonych rogach), które żądało gościny w razie odmowy grożąc atakiem wielkich, rogatych szczurów z Hindu i niszczącej wszelką roślinność, ociekającej jadem Ciotki Ropuchy, tym co je gościli Licho Jednookie porywało dzieci, by je dręczyć

- na Niżu, o zmierzchu, zimą, na cmentarzu, O. ujrzał na niebie łeb Gulaja - boga Kipczaków, w postaci gigantycznego rosomaka, który ryczał zwołując swych wyznawców, O. strzelił doń z łuku i łeb zniknął

- O. broni Niżu przed najazdem Mustafy - beja; chana Turian (wojowników żółtoskórych i skośnokich, okrytych kolczugami i karacenami, walczących pod stanicą z wężem Gorynyczem - Ażi Gharkhakiem), Turianie zamienili się w jadowite węże - trusie, lecz Asarmaci zwyciężyli, O. posiekał na kawałki samego chana

- broni Śląża przed Ordą z Kipczakistanu, która dostała się do Asarmathu sekretnym przejściem podziemnym, Kipczacy zdobyli gród Opolis dzięki zdradzie baby Kaszycy, którą potem powiesili na Babim Dębie, O. zwyciężył najezdników i zasypał łamiąc kolumny ich przejście podziemne

- wysłany przez króla jako poseł do Skifistanu w stołecznym porcie Tauridionie zabił olbrzymiego, czarnego węża morskiego

- we wsi Hanys zabija wąpierza Sawickiego, który ssał krew sawką miast języka

- O. zabił wielkiego jak słoń czarnego pająka, mieszkającego na szczycie góry Ślęż

- O. wyswobodził Tygrysią Lilię z niewoli czarnoksiężnika Kostki, przywódcy sekty Szkielców (zbierali kości, aby z nich budować sobie stosy pogrzebowe), Kostka zbudował olbrzymie jajo i w nim leżał całymi latami pogrążony w letargu zapewniającym mu nieśmiertelność, gdy się zbudził porwał dziewicę, aby razem z nim spała w jaju po wszystkie wieki, lecz nie chciała, O. zdobył zamek czarownika, zniszczył jego jajo z nim samym, po drodze musiał toczyć szereg walk ze Szkielcami

- O. w zapusty przez lustro Tygrysiej Lilii dostał się do Zalustrza; krainy księcia Zapusta, odzianego w łachmany i czapkę z papieru pana na zamku Mantua, spotkanie w stołecznym Obrogradzie blaszanego kurka na dachu piejącego ,,Wajhę przełóż'', suczki Very Ravialis, każącej smutasom płacić podatek fikaniem koziołków, kobiety z głowami pełnymi cukierków, ciągnące wozy, widział ludzi jedzących zupę garścią, był w szkole, gdzie profesor Ośla Głowa uczył picia wódki i skoków i gdzie na apelu palono ognisko na szkolnym korytarzu,

- zabija Języcznicę Bestialkę i pijącego krew i gwałcącego dzieci kościanego dziadka, mieszkającego w dziupli, drzewa, rosnącego w ogrodzie kąciny

- u wybrzeży Morza Sinego (jego część przylegająca do Asarmathu to Morze Amfitrionalne między półwyspami Jutenheim, a Kuronią) zabija potwora orkżmija (pół - orki, pół - żmii), który przypłynął z Orkanii, nasłanego przez Tuista - króla Teutonatu, niepokojącego A. najazdami; włożył on w potwora całą swą moc, ginie wraz z nim

- O. z pomocą wodza kun Mauciusa broni grodu Poltoska przed najazdem Bledy (Bladina)- króla Hunlandu, noszącego płaszcz z myszy, zdobywa na nim miecz pierwszego króla Atli, znaleziony na polu wbity w ziemię, po bitwie pomaga odbudować spalony w połowie gród

- broni prowincji Śląża przed zbuntowanym namiestnikiem - ks. Rogatką (łysy i rogaty), co sprzedał S. królowi Hunlandu; O. zabija go w boju, tak jak sługę R. trójgłowego diabła Podlacha o niebieskich rogach, służyły mu niedźwiedzie i kobiety zamieniające się w hieny, O. oszczędza R. na prośbę jego nałożnicy Ałły z Toropiecka, ale za karę ks. musi pracować jako górnik

- Grabal - car pozwala Tygrysiej Lilii i Sonayi spędzić Noc Kupały razem z O.

- O. wchodzi do komina i zabija białego wyraka, polującego na kominiarzy

- w Brustaborgu Wiszek; syn bogatego kupca miał na szyi złoty łańcuch i spotkał wielkiego, czarnego psa, który przedstawił się jako Utros i zagroził, że zabierze kupca i ukochaną przezeń dziewczynkę z ludu Stazję ,,głęboko pod korzenie Wielkiego Dębu'', O. obronił kupca i dostał odeń w podzięce złoty łańcuch, który złożył w darze T. L.

- u wybrzeży danajskiego półwyspu Jutenheim zabija potwora Kura Morskiego ( pokryty śluzem i łuską, długa szyja, koguci łeb, pękaty tułów, cztery szponiaste łapy i wężowy ogon)

- w prowincji Vkra, O. walczył z hunlandzkim awanturnikiem, grafem Višmanem, który ogłosił się królem plemienia Veltabów, O. zabił go w bitwie pod Mokranami – sanktuarium Mokoszy

- kiedy T. L. i Sonaya zaraziły się w czasie zarazy dżumy, opiekując się chorymi, O. szukając dla nich lekarstwa zabrał koszulkę kąpiącej się pod postacią łabędzicy księżnej Silimirze, a ta w zamian za odzyskanie koszulki powiedziała, że leku dla chorych może udzielić król Kolec, mieszkający na mroźnym końcu świata, O. udał się doń, przez złote i eburnowe wrota w krainie Samaristan (stolica: Sebaste), zaś król Kolec wyznaczył mu 8 prób (np. uzbierania na paznokciu wiadra wody, policzenia liści w lesie - pomogły mu ptaki, walki ze stadem Szkieletohien, itd.) po czym zgodził się udzielić cudownego leku, brama do Asarmathu mieściła się w królestwie Ti - muthi, na którego tronie zasiadała Julia (złotowłosa królowa mająca w głowie dziurę, z której wynurzał się wąż), Julia napadała karawany, a schwytanymi podróżnymi karmiła węża ze swojej głowy, zabraniała obcym zbliżać się do swego kraju, lecz dla O. zrobiła wyjątek, gdy wąż chciał na uczcie ukąsić O., ów przeciął go mieczem i tak zabił królową

- T. L. zdążyła umrzeć na zarazę, więc O. pocieszając zrozpaczonego Grabal - cara udał się przez wrota w dębie Baublisie do Nawi, gdzie za pośrednictwem swej matki Mokoszy, wyprosił u Welesa ożywienie kochanki, lecz sam musiał złożyć na ołtarzu Welesa dań ze swojego ciała i krwi; oddał się cały na ofiarę, lecz nie wystarczyło, więc zamiast niego został złożony na ołtarzu biały jeleń, a był to Isas Masam; kochankowie wrócili do świata żywych

- w zamieszkanej głównie przez Kalidończyków wiosce Kiszycy pod Posaną, gdzie pola niszczyły słonie leśne, O. spotyka czarownicę Męczycę, wraz z córką Traczyną (towarzyszą im trzy władające magią kruki – Mitra, Indra i Varuna)

- Grabal – car nakazuje O. schwytać od tysiącleci wędrującego bez przerwy po świecie Czarnego Mnicha Jeremitiasza, by uzyskać odeń przepis na nieśmiertelność, tymczasem następuje najazd Zielonej Ordy z Ajgaru (chanatu płacącego dań cesarstwu Sinea) na Asarmath, najeźdźcy mieli skośne oczy, czarne włosy i żółtą skórą tatuowaną w zielone, sineańskie smoki, na ich czele stał Bagruj – chan, odległy potomek słynnego Gerod – chana, bitwa pod Sesorą, O. zabija braci chana Agiraja i Borata, udział w walce Chaskatiasza – asarmackiego Solima, potomka dzielnego Josela Vereka, który walczył w powstaniu Ossego, junak Borejko z plemienia Polasian rozstrzygnął bitwę zabijając Burdaja - najsilniejszego wojownika z Zielonej Ordy, na pobojowisku, O. spotyka Jeremitiasza (długa, siwa broda, czarne brwi, czarny habit, bose stopy) i uzyskuje odeń ,,driakiew nieśmiertelności’’, zanosi ją Grabal – carowi, a ów po spożyciu ślepnie

- O. w pogoni za Jeremitiaszem przez drzwi w Rokitnickim Siole wchodzi na wyspę Hy Brasil, gdzie dopada go modlącego się w puszczy, usiłuje go zmusić do mówienia, lecż Czarny Mnich w jego rękach stale zmienia postać, wreszcie zmęczony wyrywaniem się, mówi jak uzdrowić żmija

- O. zabił szablozębną bestię z podgrodzia Opolis, polującą na bydło, świnie i ludzi

- O. pokonał pilnującego dostępu do tajemnego królestwa olbrzymiego, dwugłowego orła Żelju o żelaznych szponach, oszczędził mu życie, odebrał pęk złotych kluczy do tajemnych królestw, po czym stanął w Królestwie Piany, gdzie żyły piękne i wiecznie młode kobiety odbierające cześć boską od swych mężów mających postać dzikich zwierząt

- O. był w Lesie Snów koło grodu Śnin, władca owego lasu, rogaty, pokryty zielonym mchem bożek Aburgabus cały czas spał i śnił najdziwniejsze sny, które w jego lesie stawały się rzeczywistością

- O. spotyka Domiwoja; przyjacielem z podwórka, który został czarownikiem, Domiwoj obiecuje O., że wyzwoli go ze służby Grabal – cara i zapewni mu rękę Tygrysiej Lilii, w tym celu przenosi go w wizji do szkoły magii w Hagg, gdzie wykładał profesor Donbas, i gdzie czczono demona Hadala, O. nie chce korzystać z czarów sprowadzających śmierć na suzerena, woli dojść do nagrody drogą dłuższą, lecz godziwszą

- we wsi Pogorka walczy z grupą spaleńców (płonących ludzi, powstałych z ciał tych co zginęli w pożarze)

- O. zabija potwora Pomórnika, zabijającego króliki, w chwili gdy zaatakował bawiące się dzieci

- w górach Wyżu słyszy pogłoski o potworze Nosalu (olbrzym z głową nosorożca); wyrusza go zabić, lecz zasypała go śnieżyca, a N. uratował i poczęstował mięsem lamoterium; przyjaźń, podzielenie się oddechem (O. potroił moc N.), wspólne odnalezienie zaginionych dzieci i pojednanie z mieszkańcami wioski, O. i N. na pożegnanie wymieniają się znakiem kras

- w Puszczy Bielskiej w prowincji Jatva spotkał królową lasu Lidię z Jandaju (długie, złote włosy, bikini ze skóry złotego lamparta), Lidia pokazuje kolekcję wiszących na palach ludzkich czaszek i opowiada skąd się wzięły (zdobyła je na bolszewikach, którzy w 1940 r. przybyli z świata pod wodza komisarza politycznego Woźniakowa), światu zagraża zniszczenie przez Czarnoboga, uratować mogą je święte wyścigi korabi na rzece Nevedamayi, O. i Lidia płyną korabiem ,,Gorestvicą’’, razem z pięcioma siostrami Wiłami, Czarnobóg wystawił do wyścigów olbrzymi, czarny okęt ,,Weles – car’’, szybki jak wiatr, aby wygrać i ocalić świat, Lidia złożyła siebie w ofierze Swarogowi, ginąc w płomieniach, wyścig wygrany, Czarnobóg nie chciał uznać wygranej, więc O. zatopił jego czarny okręt

- w Angeln (kontynentalne królestwo nemijskie) zabija kota z Exmoor, polującego na ludzi, zawiera braterstwo z herosem Galfimerem, który zabił wurma (potwornego węża) zakładając kolczastę zbroję, wokół której potwór się okręcił, pojawił się olbrzymi wurm wielkości węża morskiego, O. i Galfimer wspólnie go zabili, w osadzie Dunwich, O. spotyka szkaradnego czarownika Vibreusa, przemierzającego świat w poszukiwaniu ,,Necromoniconu'', zaprasza O. do swojej chaty i przybiera swą właściwą postać - samozwańczego boga Yog - sothot (gigantyczna żmija), chce pożreć O., by przyswoić sobie jego siłę, lecz O. go zasiekł, w miejscowości Boxgrove, O. spotyka dzikich, półnagich ludzi, odzianych w skóry zwierząt, widzi ich łowy na nosorożce północne

- we Vranklandzie zaproszony na ucztę przez króla Kludvika (kot ks. Drakona zadrapał go zatrutym pazurem); król był wilkołakiem, lecz O. pokonał go i oszczędził życie, król uciekł z kraju niosąc żołądek na plecach, lecz został zabity przez spiskowców

- O. odmawia zostania królem Vranklandu, następcą Kludvika zostaje Oroncjusz, O. zabija białą harcicę, co wskakiwała na ludzi, by dusiś ich i wypijać ich krew, oraz bestię z Gevauden (olbrzymi wilkołak)

- O. we vranklandzkiej prowincji Galanie zostaje zaproszony do Klasztoru Telesmeńskiego; założył go druid Jan Łomignat z Kręgu Czakramu (rodzaju broni), który opuścił Krąg, by poślubić celetińską boginię Telesmę (długie, złote włosy, biała szata), razem założyli klasztor, w którym żyli szlachetnie urodzeni i urodziwi mężowie i niewiasty, spędzający czas na nauce i sztuce, znużeni życiem zabijali się skacząc z murów

- po powrocie do Ojczyzny, O. spotyka rogatego skrzata Rogasza, dającego skłóconym małżonkom złote pierścienie, mające moc godzenia ich, O. na prośbę skrzata odciął mu rogi - efekt złego czaru

- w asarmackich Górach Besków, O. zaszedł do osady Żmijkowice, gdzie razem z ludźmi żyły ich żmijki (podobne do kun biało - czerwono - czarne zwierzęta, stanowiące emanację duszy)

- w Kazalarze (stolica: Bołgar) car Petrysław prosił Wielkiego Ageja o wieczne lato; w konsekwencji rozpleniły się gady i płazy, Żabi Car chce poślubić córkę cara Petrysę, i oblega Bołgar z wielką armią, lecz zabija go O., nagły mróz i śnieg przetrzebiły gady i płazy

- w Karakamii, O. razem ze skrzatem Rogaszem walczył z uchodzącym za niezwyciężonego, czarnym potworem Simargłem (ptak o głowie psa) pilnującym złotych jabłek, w czasie walki potwór połknął skrzata, lecz O. odrąbał mu łeb

- w Kizyłkamii, O. z pomocą małoletniej następczyni tronu Burulti, wyzwolił jej ojca chana Marakusza z Jaskini Snów, gdzie chan cały czas przeżywał na jawie swoje sny, po czym pomógł chanowi obalić jego sługę, złego czarownika Kezę ze Złotej Bani, który wykorzystując marzycielstwo swego pana zamknął go w świecie iluzji, Keza broniąc zagarniętego podstępem tronu wezwał z piekieł demona Zburatorula, lecz O. go zwyciężył, zaś czarnoksiężnik zbiegł przez drzwi w drewnianej chacie na stepie w do Złotej Bani

- w Dekanistanie znajduje w ruinach miasta Petronelion wielkie zwierciadło, w którym widział lustrzanki i lustrzęta; nimfy i skrzaty pokazujace się w lustrach, wreszcie staje do walki z demonem Jazydem, mieszkającym w owym zwierciadle i niszczy go razem z lustrem

- zwycięża Czerwone Psy z Cyjonii; klątwa ich wodza, gdy nastała Najsroższa Zima, pouczony przez matkę pomógł ludziom i zwierzętom znaleźć schronienie

- broni leśną rusałkę w zielonej sukni Sylwię przed potworem Żmą - walka w ruinach, Ż. ginie w zawalonym budynku

- walczy z potworem zbudowanym z cyrkla i ekierek, straszącym go już w dzieciństwie

- zwycięża Babę Jagę; udusiła się piersiami i spłonęła we własnym piecu

- zdobywa kwiat paproci, broniony przez strzygi i inne straszydła - odpędza je krusząc w ręku kamień, kwiat daje wiedzę i bogactwa, ale wymaga zaparcia się ludzkich uczuć - O. odrzuca go

- zdobywa skarby złotej kaczki, strzeżone przez lwa - syna jego nauczyciela, oraz ogromnego kreta (rozczarowanie nimi, zakopuje je)

- chcąc zawstydzić księżniczkę Kunegundę ze Śląża, mieszkającą w zamku Chojnik na szczycie stromej góry, która obiecywała swą rękę temu kto wejdzie na górę i nie spadnie, O. wspiął się na górę, lecz odrzucił rękę księżniczki

- O. walczył z czarnym potworem liberą, o czerwonych zębach, uzbrojonym w dwie siekiery, rozbroił go i wziął do niewoli

- król Septimanii Berengar ogłosił w całej Ziemi Ulro odsiecz arcykapłanowi z grodu Rum, leżącego ,,między Jawą a Snem'', oblężonego przez hufce taljańskiej księżnej i czarownicy Konstancji z Ertus, oraz jej synów Albericusa Primusa i Albericusa Secundusa, na wyprawę zgłasza się również król Asarmathu, a z jego witezi - O., w Rumie walki z harpiami, Minotaurami i wilkołakami, śmierć synów Konstancji, ona sama zginęła od ciosu kamieniem z okna

- na Niżu, O. zabił zjadającego ludzi żmija Meteora, ukrytego w ruinach zniszczonego wojną grodu Hrodnika, żmij pożarwszy trupy mieszkańców grodu, zapadł w sen, zaś przyjście O. obudziło go

- na Niżu zabił olbrzymiego węża połoza zabijającego wzrokiem i jego larwy - szydłowce przebijające wszystko na wylot

- na Niżu walczył z plemieniem Burów, którzy łupili i zabijali pod przewodem jędzy Burej Baby, która kołysaniem nogi kołysała diabła (O. uciął jej głowę)

- w Rokitnicy (Rokitnickim Siole) spotyka Borutę i Dziewannę, widzi drzwi prowadzące do egzotycznych krain, udaje się przez nie do Ziemi Van Diemena; jej władcą był potwór Tassai (wielki jak słoń diabeł tasmański), pożerający czarnoskórych tubylców i niewolący odkrywcę Dasa z Vatavii, O. zabija potwora i wraca do Asarmathu

- po raz drugi, przez drzwi w chacie Boruty, O. dostaje się na bezludną wyspę - Wyspę Niemnira u wybrzeży Antilii, gdzie stały ruiny miast ludu Kalibanów, O. nazwał tak wyspę na cześć króla Niemnira z zamierzchłych dziejów Asarmathu, wyspa pełna była egzotycznych zwierząt i roślin, rósł na niej krzew wąpierzy pijący krew, który O. zniszczył, O. był na wyspie 3 lata, po czym z pomocą Dziewanny Šumina Mati wrócił do Asarmathu

- po raz trzeci udaje się na ląd Terra Java, gdzie walczy ze spadającymi niedźwiedziami (koale - ludożercy), zawędrował do królestwa Tolinów, spotkał Jeźdźców na Emu i ludzi o głowach koali, rydwany tolińskich wojowników ciągnęły ogromne psy tonegry ze Smatry (olbrzymie dingo), O. gościem na dworze królowej Samatri, która do polowań używała złocistych tygrysów z Ques (łożyskowce) i tygrysów z wyspy Mauar - roa (łożyskowce), łowczy Upitim z wypiarskiego plemienia Mauar opowiada o wykorzystaniu przez jego rodaków owych tygrysów do polowań na moa, sfora tygrysów zabiła przy wielkich stratach 8 - metrowego, zielonego warana mahalat (megalonia), (O. wbrew woli królowej dobił go ciosem maczugi), O. sprzeciwia się, gdy owe tygrysy mają polować na plemię Yovie (rude małpoludy o wystających zębach), O. na prośbę królowej Samatri wyzwala królestwo od potwora Atraxa (wielki jak słoń pająk Atrax)

- po raz czwarty udaje się na wyspę Kazuarię (Isla de La Mala Gente), gdzie zwiedzał cesarstwo Jeźdźców na Kazuarach, w wiosce ich wasali Tanarów zapobiegł ofierze z życia młodzieńca Vivora i wielokrotnie gwałconej dziewczyny Rani, obronił wyspę przed Kalduru - ogromnym (15 m) krokodylem z morza, przez kapłanów żądającym ofiar z dziewic, w zamian za napędzanie ryb do sieci, kapłani ze stołecznego miasta Papuia w królestwie Jeźdźców na Kazuarach wydali nań wyrok śmierci za zabicie bożka, w pościg ruszyły patrole na kazuarach, którym towarzyszyły ogromne szczury, O. zabiera ze sobą młodzieńca i dziewczynę do Asarmathu, lecz ci umierają i Dziewanna zamienia ich w czerwone kwiaty

- po raz piąty dostając się na pełnym morzu na pokład korabia ,,Quezacoatla'' razem z królem Atlantydy, Atahulapusem odkrywa Wyspy Ognia, na których król odkrył pozostałości miast ludzi podobnych do legwanów morskich (Morskich Legwańców), parę z nich O. spotkał w opuncjowym lesie, powrót na Atlantydę, na morzu następuje spotkanie tratew Otarian (ludzi z głowami uchatek) i wymiana handlowa, w lesie O. zabija grzechotnika wielkości pytona, broni wioski Olitanii przed Latającą Głową, Atlanci czcili ogromnego, węża - demona Tlaloca, żądającego ofiar z dzieci w zamian za deszcz, O. zgłasza się na ochotnika na ofiarę i zabija potwora, królewicz Montesuma wydaje na O. wyrok śmierci, ucieka on do Copanu, gdzie zabija demona Ah Pucha - gnijącego trupa, zakradającego się z nożem do ludzkich domów, by zabijać ich mieszkańców i czczonego potwora Kukulkana, ucieka do Aztlanu (Ziemi Białego Sępa) - jego mieszkańcy przypominali Azteków i składali krwawe ofiary z ludzi, w A. zabija tyranozaura, któremu składano ofiary z ludzi, przez A. dostaje się do Mictlanu - zagubionej w dżungli krainy białych ludzi, wśród których znaleźli się neofaszyści z naszego świata, którzy z pomocą broni palnej i innych współczesnych wynalazków objęli władzę nad M. i chcieli opanować cały świat, O. im przeszkodził, O. w Cauecji zabija Togila – boga Caueców, których zakon Ofiarników – Pokutników składał w ofierze ludzi z okolicznych plemion, w Sipal – catapal zabija polującego na ludzi kajmana Zipacnę, który pożarł Czterystu Młodzieńców – bogów napojów alkoholowych, w Chilam Balam zabija Rozłupywacza Twarzy, Miażdżącego Jaguara i Szarpiącego Jaguara; potwory, które na rozkaz bogów wyniszczyły Drewnianych Ludzi, w Jukatecji pomaga królowi Totil – olmecowi w odzyskaniu żony Krwawy Księżyc z niewoli król kondorów Rabinala; Totil – olmec udawał dentystę, chcącego wyleczyć dziób króla kondorów, zaś O. strzałą z łuku uwolnił Krwawy Księżyc z klatki, w królestwie Akanth obronił stołeczny gród Zbutwiałą Trzcinę przed ognistym konkwiskadorem Tonatiuchem z Karolingii (ział ogniem, biły odeń płomienie, miał rudą brodę i włosy), w Tecji walczył z potworem Mondo o szczękach mogących objąć górę, władcy mrocznego królestwa Xibalba postanowili zabić O. zapraszając go za pośrednictwem sów do siebie na mecz peloty, O. wygrał, lecz, cesarze – bracia Siedem Śmierć i Jeden Śmierć, którym służyli królowie Skrzydło, Krwawe Kły, Krwawe Szpony, Rzemienny Pas, Kościane Berło, Czaszkowe Berło, Demon Żółtaczki i Zrywacz Strupów kazał O. przejść próby w Domu Mrozu, Jaguarów, Noży (pełnym latających w przód i tył sztyletów) i Nietoperzy (pełnym olbrzymich nietoperzy ludożerców), O. przeszedł wszystkie próby, zabił usiłujących go zatrzymać królów po czym wrócił do Asarmathu

- po raz szósty, O. przybył na wyspę Hula - Gula, zamieszkaną przez plemię Karibów, zwyciężył rogatego człowieka - potwora Bossu i nekromantę Aristidesa Duvilari, rozkazującego całej armii zombie

- po raz siódmy, O. udał się na wyspę Hy Brasil, gdzie mieszkali święci i królowie plemion Hibernii, walczył tam z potworem Aunyainą, z którego ran wychodziły węże i jaszczurki

- po raz ósmy, O. odwiedził Eldorado gdzie uratował kąpiącą się królewnę przed długim jak anakonda węgorzem elektrycznym, jej ojciec obdarzył go złotem i ugościł

- po raz dziewiąty udaje się na wyspę Napon, gdzie broni ludzi przed wielkimi pająkami Tsuchi gumo i pomaga cesarzowi Aponitu zdobyć zamek zbuntowanego zakonu rycerskiego Nin - ju (skrytobójcy, państwo w państwie, wyszukana broń, zatruta ludzkim kałem)

- po raz dziesiąty udaje się na wyspę Nui w archipelagu Wielowyspie, broniąc ludzi przed najazdem żyjących w morzu ludzi - rekinów (ludzie o rekinich głowach), jeden z nich przedostał się do Asarmathu, gdzie polował na ludzi, aż wytropił i zabił go O.

- po raz jedenasty udaje się na kontynent Pacyfidę na Morza Pacyfickim, klimat i roślinność jak na Polinezji, wielka mięsożerna roślina, której składano ofiary z dzieci i dziewic - zniszczona przez O., zwierzęta: lądowe rekiny, gigantyczne płazy i gady (traszki, salamandry, marszczelce, jaszczurki, węże, hatterie, żółwie i krokodyle), wielkie nielotne ptaki (albatrosy olbrzymie, dodo, korońce pióropuszniki, kurostrusie, papugi, tukany, dzioborożce, pawie, bażanty, koguty, maleńkie mysikoniki), lądowe delfiny i wieloryby, świnie, dziki, dzikie psy, bydło, kozy i konie, królestwo smagłych i czarnowłosych, półnagich, wytatuowanych ludzi założone przez św. Pacyfika Żeglarza, łagodnego, unikającego wojny, królowa Elpis Melena IV, którą O. obronił przed Polongiem (wielkim lotokotem - wampirem), pokazała herosowi swe królestwo

- u wybrzeży Pacyfidy, O. zanurkował pod dno oceanu do opiewanego w pieśniach tajnego bractwa Buru - Buru grodu R'lyeh, zbudowanego przez Morskie Cyklopy z zielonego kamienia, tam O. zabija uśpionego potwora Ctulchu i jego armię olbrzymich ośmiornic

- u wybrzeży Pacyfidy, na wyspie Ficium ocalił córkę miejscowego wodza, piękną Kara – mati o skórze barwy czekolady przed ludozerczym drzewem, wędrujac przez dżunglę zabili w ruinach dwugłowego cyklopa Buru – hata (dwie głowy ślepe, jedno, świecące, podobne do drogiego kamienia oko między nimi), po czym zabrali strzeżone przezeń skarby

- O. i Kara – mati udali się na wyspę Kinsey, gdzie O. zabił zbudzonego ze stuletniego snu potwora ludożercę Kinseya (pokryty różowo – fioletową łuską, dwunożny, rogaty, z ogonem krokodyla, ośmioma oczami, jadowitą anakondą zamiast penisa), wraz ze śmiercią potwora zbudzili się z czarodziejskiego snu mieszkańcy wyspy, O. ustanowił Kara – mati królową nad nimi

- u wybrzeży Pacyfidy, na wyspie Marquisium wyzwolił tubylców od straszliwego króla - pustelnika Człowieka – Boga, domagającego się ofiar z ludzi

- po raz dwunasty, O. przybył na kontynent Capronę, zamieszkany przez dinozaury, u jej wybrzeży zwiedził podwodne miasto Amonites, którym rządził mozazaur Morseusz, w herbie Amonites miało syrenę Amyntię Amonę - pierwszą królową Amonites i caprońską boginię morza (zielone włosy, srebrne, baranie różki, srebrne łuski z wizerunkami ludzkich twarzy na ogonie), która stworzyła z perły podwodne miasto, morskie gady i samego Morseusza, Morseusz miał za żonę morską dziewicę Ampiti, dla niej oddalił liczne żony - syreny i nereidy, O. pomagał władcy morskiego miasta w walce z olbrzymim rekinem Malchusem (Carcharodon megalodon) i wspierającą go wielką ośmiornicą Ninurtą (O. pociął mieczem ośmiornicę, zaś kapitan zagryzł rekina), po wyjściu na ląd O. ujrzał pojedynek króla - tyranozaura Rexa XXXIV z księciem triceratopsów Trycepodonem XVIII, O. chciał wspomóc triceratopsa, lecz towarzyszący mu cimolestes Cimalos radził mu by pozostał neutralny, lecz O. zabił tyranozaura, triceratops mu podziękował i uspokoił cimolestesa, że zabicie króla w obronie swojej lub przyjaciół nie pociągnie za sobą kary, triceratop zaprosił O. do swego dworu, gdzie O. wysłuchał opowieści jaszczura Parena A'hatina o przybyciu na Capronę Tomisława Wilhelma z herosami Smużem i żeglarzem Novicą var Vandalus i ujrzał ich kamienne posągi wykute przez australopiteki, na zaproszenie króla pterozaurów Kajaktala był w Chmurnym Państwie, gdzie na obłokach gnieździły się rozumne pterozaury

- po raz trzynasty przybył na wyspę Avalon, gdzie rosła jabłoń wysoka do nieba i gdzie stały ruiny szklanej wieży, O. udał się na wyprawę razem z żeglarzem Palmantidesem Cuculusem na statku ,,Calari'' na kontynent zwany Terra Australis Incognita, wybrzeże lądu było skute lodem, lecz było to tylko złudzenie, dalej ląd był żyzny, zielony i gorący, żyły na nim smoki i jednorożce, a w rzekach pełno było klejnotów, we śnie odkrywcom ukazała się bogini Maud, pani wyspy Maudii i całego kontynentu, (nosiła białą, koronkową suknię) prosi ich o pomoc, rano spotykają krajowców (podobni do Pacyfidów, noszą kolorowe, powłóczyste szaty z jedwabiu), ci mówią o złu, które opanowało wyspę Maudię, w jej podziemiach nemijska wyprawa wysłana przez hunlandzkiego księcia Drakona założyła królestwo Nowę Svavię, jej władca czarnoksiężnik Thor - Wotan var Gardan skuł wyspę lodem i mocą mrocznej energii Vril uwięził w zbudowanej przez siebie górze Arianberg boginię Maud, Svavijczycy planowali podbój lądu, i już wychodzili na powierzchnię, gdy stanął przeciwko nim O., a za nim Avalonczycy i plemiona z T. A. I., wszyscy razem zniszczyli Nową Svavię, zaś O. strzałą z łuku rozbił górę Arianberg i uwolnił królową Maud, ta chciała go poślubić i uczynić bogiem, lecz O. nie chciał, po powrocie na Avalon wszedł w ruiny szklanej wieży, w której niegdyś król Atlantydy więził swą córkę Olvenę i dostał się z powrotem do Asarmathu

- w czasie wesela mały chłopiec Iova zajrzał do komórki i ujrzał tam ubranych na czarno katów, co wieszali - ci zamienili go w wilka; O. dzięki samowilskiemu zielu z Nieba odczarował go

- O. razem z wojewodą kijowieckim Pretficem odpierał ataki Czarnej Ordy (Tartarów noszących czarne stroje i malujących żółte twarze sadzą), Pretfic wbrew protestom O. pozabijał Czarnej Ordzie kobiety i dzieci, a ci w popłochu się wynieśli

- w czasie bitwy ze strzygami, O. zostaje mocą czarowników, braci Jelesława i Jelemira von Ath przeniesiony do Urvegii, gdzie daje mu schronienie król Valemon (O. służy władcy tepiąc smoki, trolle, olbrzymy i rozbójników, zabił podczas sabatu czarownika Frestona uwodzącego córkę króla Sigrimeldę i zaprowadził ją do ojca), Valemon dał mu statek, by powrócił do Asarmatu, O. walczył ze sztormem zesłanym przez braci von Ath i zastrzelił ich z łuku, jako olbrzymie, czarne ptaki, statek się rozbił, zaś fale wyrzuciły O. na ojczysty brzeg

- kiedy król Dobromir i 12 wojów z jego drużyny oślepło, O. wyprawił się na wschód, by zdobyć krew i wątrobę cara Ognistej Tarczy, dostać się tam pomogła mu szamanka Sonia – ptica, pod postacią dziewczyny ptaka, w drodze spotyka mówiącą głowę olbrzyma Mimira, który mówi mu o konieczności zdobycia magicznego miecza do zabicia złego cara, O. zostaje jego wojem, ujeżdża dlań 8 – nogiego konia Ślepnira, wydobywa miecz ze skały i jednym uderzeniem zabija cara (drugie mogłoby go ożywić), powraca do Asarmathu z lekiem i uzdrawia króla i jego wojów

- przez jezioro (T. L. broni go przed strzegącymi przejścia wirusami wrzucając żelazo) dostaje się do naszego świata (Szczecin, Park Kasprowicza, lub studnia na Cmentarzu Centralnym), gdzie niszczy czarną wołgę pełna sławnych komunistów, ci uciekają na miotłach, a O. szyje do nich z łuku - w drodze powrotnej atakują go krzesła (takie z jakimi walczył Otokar), karoserię samochodu T. L. zawiesiła nad łóżkiem,

- w naszym świecie zwyciężył polujący na ludzi Pociąg - Widmo na stacji koło Zieleniewa

- w Brustaborgu osiedliły się białe niedźwiedzie: kupcy z polarnej wyspy Grumant, grododzierżca Dzierżek nakazuje O. je pozabijać rozpowszechniając za łapówkę kłamstwa na ich temat, lecz O. zaprzyjaźnił się z nimi, razem z nimi zabija Czarnego Teosta – demona z Czarnej Gwiazdy, który chodzi po Brustaborgu i zwodzi czarami, chciał posiąść córkę grododzierży, a gdy ta odmówiła, chciał ją utopić w Viadrinie, lecz O. i białe niedźwiedzie ją ocaliły

- ocalił Tygrysią Lilię z niewoli wyznawców bożka Santa Muerte, przybyłych z Makizateku, chcących ją złożyć w ofierze, O. niszczy ich chram, zabija kapłanów i rabuje skarby

- w Puszczy Borowoja zabił polującą na ludzi i zwierzęta Muchomornicę (ogromny muchomor z twarzą kobiety i kolczastymi mackami ośmiornicy), która miała w mackach włócznie i oszczepy

- w lesie tępił zaborowe, aż spotkał ich króla Mikołaja (Nikołaja), który zadawał mu zagadki i kazał podpisać pergamin, O. ściął mu głowę, a Mikołaj z wrzaskiem uciekł, trzymając głowę pod pachą

- na stepach Niżu, O. zabił chimerę, zadającego zagadki sfinksa i mantykorę

- O. zabił demona Znikomka, umiejącego stawać się niewidzialnym i zamieniającym swe ofiary w nicość

- O. uwolnił stary dwór od ducha skąpego dziedzica - Skamżocha (obwieszony złotymi monetami, wokół niego latały diabliki, mówił: ,,Jam pan, piekielny pan''), uderzony maczugą, prosił, aby go uderzyć jeszcze raz, a wtedy się rozdwoił, ostatecznie S. zabił piorun

- w lesie, O. zabił potwora Purchetkę (skrzyżowanie purchawki z niedźwiedziem polarnym)

- w walce z 3 – głowym wężem ocalił księżniczkę Ludmiłę, córkę księcia Bożywoja z Błaszczewu

- O. zdobył skarby z ruin zamku Tęczyn (jego pan czcił smoka Tęczyna), nie okazał lęku, czym obłaskawił 9 wielkich, czarnych psów w trzech komnatach pełnych skarbów, na koniec zabił pilnującego skarbów olbrzymiego, zielonego węża

- udał się z poselstwem do Batury – księcia plemienia Połtavów (stolica: Połtava), trzykrotnie go pokonał w zapasach, wyścigach i strzelaniu z łuku, zawarł z nim braterstwo i otrzymał w darze dla królewicza Dobromysła najmłodszą córkę księcia - Jekaterinę

- O. korzystając z rad poległego pod Gurczewem herosa Mikuły Sielanowicza zabija wskrzeszonego czarami potwora sprzed wieków – łasicę Pastinacę (olbrzymia, od jej oddechu giną drzewa)

- O. miał złapać dla Grabal – cara śpiewającą słodkim głosem łabędzicę z rzeczki Sakim, idąc po nią O. spotkał hordę Teremisów, pustoszącą kraj, sam jeden pozabijał całe wojsko razem z ich władcą Agurad – chanem, jednak po bitwie łabędzica już nigdy nie powróciła w to miejsce

- O. z pomocą poterczuka walczy ze śniegowym potworem Balvanko, wypijającym ciepło z ludzi i zwierząt i zamieniającym ich w lodowe posągi

- w naszym świecie w Szczecinie na podwórku na ul. Jedności Narodowej niszczy ciężarówkę – widmo zabijającą dzieci bawiące się na podwórkach

- w naszym świecie O. w Szczecinie zabił upiora Stalina, który w ZSOMS, zarżnął kobietę w futrze z lisa, a lis ożył z jej krwi, (Stalin ranił O. zaczarowanym nożem wykutym w piekle) oraz upiora Litwinowa, który razem z piekielnym psem włamywał się do domów i je okradał (pies zjadał okradzionych ludzi), wreszcie zabił upiora Gomułkę, który zapuścił sobie warkocz i w kościele tłumaczył kłamliwie, dlaczego tak postępował w przeszłości, zarażał i sprowadzał pożar oczami oraz pił krew, wszyscy trzej komuniści byli niedobitkami z czarnej wołgi,

- O. zabił w szkolnej bibliotece zamienionego w olbrzymiego potwora upiora Himmlera, który wyszedł z książki od historii wywołany zaklęciem ,,88’’

- O. zabił upiora Canarisa, który jako kontroler biletów rozszarpywał na strzępy, tych co nie mieli zapłacone

- na koniec zabił upiora Hitlera, który został honorowym obywatelem piekła, do którego wejście mieści się koło Bytowa, piekielnym strażnikiem i przewodnikiem dusz, po powrocie na ziemię Hitler w ZSOMS uczył przedsiębiorczości, w Parku Kasprowicza O. pokonał służące Hitlerowi wilkołaki i jego samego

- zwyciężył w pojedynku Janosika, który otrzymał moc zaklętą w ciuadze, koszuli i pasie od trzech sióstr - czarownic; darował mu życie, lecz kazał oddać hołd G. - carowi i jego córkom

- w Swarzenicy pod Vratislavą uwolnił Juliusza Słowackiego z niewoli samozwańczego króla Badziewana IV Piwożłopa, który obrzucał poetę kalafiorami

- na Czarnorusi zwyciężył Szarą Sotnię z Kataburka

- na Niżu zwyciężył bandę rozbójnika Dobosza

- zwyciężył Czarną Sotnię; legion kozaków z Mosochu

- udał się z misją szpiegowską do Hatystanu, którego sułtan Sołtareż, planował najazd na Asarmath, O. pod postacią gronostaja zniszczył broń janczarom, spahisom i dżamakowi, a jego Ikona uprowadziła wszystkie konie do Asarmathu

- w Puszczy Kampis zwyciężył Sajetana (gigantyczny, trujący borowik, który wabił, zatruwał i pożerał ludzi i zwierzęta)

- na Ślążu zabił rozbójników Czarnego Petrysława i Czarnego Pawlimira

- odwiedził w Bojemię wojowniczkę Libuszę, razem udali się do Jażevicy, tajnego miasta - państwa Jażeviczan (borsukołaków), ci przyjęli ich bardzo gościnnie, lecz nie chcieli ich wypuścić, ale O. i Libusza uciekli z podziemnego labiryntu

- po opuszczeniu Jażevicy, O. i Libusza trafili do opuszczonej chaty olbrzymów, wielkiej jak piramida, O. ujrzał w lustrze przybysza z innego świata - gigantycznego, fioletowego Teletubisia z damską torebką i go zabił niszcząc lustro mieczem, Libusza znalazła kaletę i otworzyła ją, a z niej poczęły się wydobywać gigantyczne gady i płazy, walka z nimi, by nie opanowały świata, O. strzałą z łuku spalił kaletę, a wraz z nią spłonęli jej mieszkańcy

- w królestwie Recji, O. i Libusza polowali na olbrzymiego Lisa o Stalowej Szczęce, który pożerał ludzi i ich zwierzęta

- O. zabił diabła zwanego Mleczko, który wyszedł ze szklanki mleka i kusił do sodomii

- O. powtórzył wyczyn Nura z Kijowca i w grodzie Kamień Nadmorski nad Morzem Amfitrionalnym wszedł na Wieżę Smoka, będącą portalem prowadzącym na planetę pełną dinozaurów

- O. na rozkaz Grabal – cara, razem z drużyną wodników wyruszył do szkoły czarnej magii w Hagg, aby uwolinić syna jego przyjaciela małego wodniak Wodjanoja, drużynie pomaga się tam dostać nawrócony czarodziej Dalbor, który uczył magii słynnego Ariusa, Wodjanoja i jego przyjaciółkę rusałkę Przemiłą porwał półdiabeł i czarnoksiężnik Alister Crowley, który, aby zapewnić sobie nieśmiertelność, chciał zameinić owe dzieci w eliksir życia i wstrzyknąc go sobie w żyły, O. zabił Crowleya i uwolnił wszystkie więzione przezeń rusałcze dzieci

- z naszego świata, do Cudomirii przybyła uzbrojona w karabiny maszynowe komuna ekoterrorystów, zamieszkała w ziemiankach w Lesie Sierpickim, żywiąc się grzybami, jagodami i korzonkami i broniła ludziom wstępu do lasu, jeden z ekoterrorystów namalował sprayem na jatce rzeźnika napis: ,,Mięso to morderstwo’’, po czym zaczął jeść bułkę z szynką, gdy rzeźnik zobaczył napis, pomyślał, że to klątwa i zabił ekologa nożem, szaman ekoterrorystów wywołał z piekieł dwa potwory – Likaiosa i Likaię (czarne oksztonie - grabarze wielkości nosorożców), by polowały na ludzi, O. zabił potwory i schwytał ekoterrorystów, którym król nakazał obciąć lewe dłonie, oba uszy i nosy i kazał wrócić do naszego świata

- O. obronił trzech synów osiadłego w Asarmacie elsynorskiego kupca Chalbidiosa – Hisopa, Disa i Sisosa przed atakującymi dom gigantycznymi, czarnymi pająkami

- z naszego świata przybyli radykalni, anarchizujący antyfaszyści i zaczęli terroryzować Asarmath, pokonani przez O. z rozkazu króla zostali nabici na pale

- O. obudził się w zamku Onana Bujakiniewicza – boga masturbacji, (łysy olbrzym, z anakondą zamiast członka, ze skorpionem mieszkającym w pępku), który więził setki mężów i ich penisy zamieniał w węże, O. przez ,,niewysłowienie obrzydliwe’’ potwory Bujaki (ludzie mający liliowce zamiast głów) zaprowadzony przed oblicze cara Onana, walczył z nim, aż go zadusił i uciął głowę, po czym jego zamek runął, a O. się obudził

- O. zabija demona Solotarenkę (mąż o złotej skórze i czerwonych majtkach), który zjadał kobiety, które zapładniał

- w Lesie Żeromira zabija olbrzymiego jenota - ludożercę

- zwyciężą Czarnego Bohatera – rycerza w czarnej zbroi, księcia Sarvoru

- z pomocą kuli ognia uwalnia prof. dr hab. Jana Schtroisemana z naszego świata, przywiązanego do pala przez chcących go zjeść rudowłosą Lisę z wyspy Kola i Wargowicza (zamieniali się w lisicę i wargacza), O. prowadzi J. S. do stołecznej biblioteki, oraz do Akademii Legetyjskiej; w akademickim muzeum uczony widzi siedmiomilowe buty, miotłę czarownicy, pazur gryfa, łapę smoka zakonserwowaną w spirytusie, róg jednorożca, pantofelki z płatków białej róży królowej czarownic Małgorzaty, przekrój smoczego jaja, pióropusze z piór feniksów i żar - pataków, maski bojowe krasnoludów, miecze, zbroje i maczugi herosów, czarodziejską szpicrutę z siedmiu jedwabi, miecz samosieczny, kij samobij, stół samonakrywający się, czarodziejskie różdżki, klonowa socha Mikuły z Mosochu, której nie mogło unieść 30 junaków Volgi Buslajevicza, złoty kubek przeznaczony do uczt weselnych (sporządzony ze złotej rzęsy przez niebiańskiego Złotnika - Złotniczeńka), kożuch Margusa - króla Samawii, uszyty z 30 skór wilków i niedźwiedzi, czarodziejski rubin króla Maty (przy jego blasku można było podkuwać nocą konie), warkocze Roszpunki, latający dywan, lampę oliwną, w której mieszkał dżin, olbrzymi żołędź z Wielkiego Dębu, wielki na całą salę kocioł Dagdy, włosy Walaszki, wiecznie świeży różany wieniec i lamparcią skórę Dionizosa - Bachusa, młot Thora, gęśle kupca Sadkova z Novogradu, gęśle - samograje, skorupy jaja, z którego wykluła się Helena, wykonane z muszli grzebienie syren, lusterko Afrodyty - Wenus, tarcza i włócznia Aresa - Marsa, alatyr, czapkę niewidkę, próbki eliksiru młodości, złote jabłka, śpiewające jabłka i tańczącą wodę, strój i koszyk Czerwonego Kapturka, pióra aniołów, widły i łańcuchy diabłów, piekielne narzędzia tortur, posągi bożków z całego świata, amulety, talizmany, złote pierścienie dawane przez skrzata Rogasza, przez jelenie, rysie, sokoły i łabędzie, złote jajko, saboty skąpca Kazema z Uraku i wiele innych eksponatów

- dr. Schtroiseman przez przypadek, badając czarodziejski szafir, zmniejszył O. do wymiarów krasnoludka, przerażony sam się zminiaturyzował, ich wspólne przygody, walka z krukiem nasłanym przez Grabal - cara, odczarowanie przez Dziewannę

- w Oltenie obronił chłopów przed księciem wąpierzem Stanem - leśne zwierzęta, takie jak lampart i koziorożec użyczyły mu siły, spotyka łagodnego olbrzyma w łachmanach, który ucieka przed nim, ratuje niewolnicę wampira - ks. Seforę, córkę króla Besaraba

- towarzyszy doktorowi Schtroisemanowi w badaniu plemion Błudników (ludzi z głowami kukułek) i Świecników (dzikich ludzi w czarnych kapotach, mających świecące palce)

- dr. Schtroiseman sprowadza z naszego świata studentkę Gosię, która prowadzi badania nad plemieniem Podkowców, O. jej strzeże i prowadzi na miejsce badań

- Gosia prosi O. by przybył do naszego świata w celu obrony jej braciszka, chodzącego do SP przed pokemonami, które zalęgły się w szkolnych toaletach, O. pozabijał pokemony

- dr. Schtroiseman bada wypożyczony z muzeum Akademii Legetyjskiej rysiański srebrny naszyjnik w kształcie kłów rysia, O. go zakłada i razem z uczonym cofa się do czasów Otokara Dzikiego; spotyka plemię Paprudów (półnagich, dzikich ludzi z wytatuowaną paprocią), przyjęty do ich plemienia odbywa pełną przygód wędrówkę razem z synem wodza Orszanem, by uwolnić jego narzeczoną Tolissę z plemienia Dubian porwaną przez Żelaznego Orła z niewoli Andżarów - podobnych do żmijów brązowych przybyszów z planety Gadziny, budujących z pomocą ziemskich niewolników miasto na ziemiach późniejszego Kolchistanu, po drodze spotkali Navicę - bosą blondynkę, która z zielonym dzbanie nosiła wodę dla zmarłych, spotkali plemię Wężan, czczące żmije, jego królowa i kapłanka Snija, chciała, by junacy podnieśli kamień w kształcie głowy kajmana, pod którym skrywały się żmije, Orszan rozbił głaz strzałą z łuku i węże zabiły S., spotkali Cortera Tabakira, który częstował ich tabaką, lecz odmówili, dr. Schtroiseman spróbował i się otruł, wyleczyli go zielem Tymian rosnącym na Miedzianej Górze, O. i Orszan, aby je zdobyć walczyli na szczycie góry z Lichem, nad rzeką Donaster junacy spotykają prostą dziewczynę Zojkę, która chce obudzić pogrążonego w jaskini, w czarnoksięskim śnie księcia Kakacjusza - władcy plemienia Nestrzan, by mógł go obronić przed demonicznym Czarnym Wojskiem (rycerze w czarnych zbrojach, na czarnych koniach i z czarnymi pióropuszami), lecz za każdym razem przeszkadza jej Zielony Pajac; O. i Orszan ostatecznie zbudzili ksiecia i pomogli mu wygrać bitwę, w dżungli junacy walczą z Tlucuru - mechanicznymi pająkami z Gordu, chwytającymi niewolników dla Andżarów (wszystkie niszczą i uwalniają ich ofiary), spotkanie w Ra - rece krokodyla, który brał za żony dziewice z miejscowych plemion, wielkie powstanie zniewolonych istot różnych ras (ludzi, leśnych ludzi, dziwów, Čartów, sylenów, satyrów, leśnych dziadów, Płanetników, Jeżan, Orłowców, Koziczan, Puszczyków, Sarenów, Zajęczan, Rysian, Oxiów, Wydrzan, olbrzymów, wodników, karłów, żmijów, mamutów, nosorożców włochatych, tarpanów, turów, żubrów, piżmowołów, turoni, turońków, bawołów Arava, wilkołaków, viragfeju emberek, Hontawańczyków, Centaurów, Minotaurów, Arymaspów, gryfów, Żbiczan, Bastów, Czarnych Uszu, Dziczan, kotołaków, smoków - z założonymi blokadami mózgu i niedźwiedzi) przeciw Andżarom, uwolnienie Tolissy i jej ślub z Orszanem,

- O. i dr. Schtroiseman na krótko znaleźli się w czasach Geser – saura; króla plemienia Asavar – math, który czcił svamijskiego boga burzy iminiem Ukko i wprowadził jego kult z podbitej Tuenoli

- O. i dr. Schtroiseman w czasach Bolesława Brodatego bronili Vratislavy przed najazdem Fu - Thara; wodza Sineańczyków, w czasie bitwy O. złamał kamieniem skrzydło zdrajcy - czarownikowi Kanimirowi z Kuszabii zamienionemu w kanię

- O. i dr Schtroiseman przenieśli się w inne czasy, do miasta Sarras w Nabatei, gdzie w Zamku Węża spotkali uwięzioną boginię Fatimę (nadludzko piękna, ze złotymi skrzydłami, miedzianymi włosami, niebieskimi oczami, w ciemnobłękitnej sukni), której towarzyszyły żeńskie anioły Elenei, Silena, Al - Manat i Lidis, aby ją uwolnić, podróżnicy w czasie toczą walkę ze strzegącymi bogini demonami: Bafometem (czarny, rogaty olbrzym, sypiący iskry), Rycerzami Świątyni (czerwone krzyże na białych płaszczach), wielorybem Bahmutem, upiorzycą Lilit i jej córkami Lilin (złymi nocnicami, walczącymi wyszukaną bronią), Silą (wielbłądzica o smoczej głowie i skórze), 2 - nożnym smokiem Bilatem, Kynokefalem - olbrzymem Vahabitosem, ludźmi - skorpionami, Huwawą, Ghulą (wielka, bezwłosa hiena), Ufrytem - olbrzymem o głowie orła, Samaelem (potwornym, czarnym psem o czerwonych oczach, wysyłających promienie niszczące niczym laser), Asalem (potwornym, rudym psem, zionącym ogniem i zsyłającym burzę piaskową), Asmadajem (olbrzymem o trzech głowach rogatych likaonów, mającym sześć rąk, trzymających zatrute szable), Bel - Zibaajem, któremu towarzyszyły chmary much, o żądłach zatrutych trupim jadem, wreszcie z samym Baal - Iblisem, po skończeniu walki O. przeciął mieczem kajdany bogini, a ta opuściła zamek, by wspomóc swój lud i Amazonki dowodzone przez królową Orianę w bitwie z Kapitułą Asalitów, bohaterowie zaś wrócili do swoich czasów

- O. zabił w Górach Ryfejskich na południu Asarmathu potwora Ryfeusza (głowa sępa, poroże jelenia, szpony, kopyta, lwi ogon, sypał ludziom pieprz w oczy) i uwolnił więzioną przezeń księżniczkę Ofkę ze Svidnicy

- O. spotkał w Lesie Ciżyńskim poświęconym bogini Cyzie dziadka Bogumira Leśniuczenkę i jego 300 wnuków; Leśnych Dzieci w samych przepaskach biodrowych, noszących pióropusze, ozdoby z rogu i kości, oraz malujących się różnymi kolorami, dziadek i jego wnuki oszukali chcącego ich zjeść olbrzyma Palcoja, dając mu miast piwa własną urynę, olbrzym zmarł z zatrucia

- udaje się do Zburzonej Wieży i zabija mieszkającą w niej Szywilę z Solimii (Czarną Sybillę), odmładzającą się w świetle Księżyca matkę Jancykrysta, szyła koszulę dla syna, jak ja skończy będzie koniec świata

- O. w asarmackim porcie Danicjum zaciągnął się na okręt handlowy ,,Mannigfual'' - tak wielki jak 15 wielorybów, u wybrzeży Hindu bronił go przed potworami kosarzami (gigantyczne kosarze, mające odnóża zakończone wszystko tnącymi kosami), u wybrzeży Abistanu przed latającym rekinem, oraz przed ,,powietrzną flotą'' Dagomeju (czarnego, rozbójniczego królestwa, symbolem władzy jego króla Oby, były dwa lamparty), złożonej z wasłoków (gigantyczne muchy i odwłokach skorpionów i wielkich, pomarańczowych, zatrutych żuwaczkach), O. wybił wasłoki, po czym wbrew woli kapitana Manaula Haschpenbena razem z Korłonem z Vlandrii zszedł na ląd i obronił przed najazdem Dagomeju sąsiednie królestwo Voltę, po powrocie do portu Danicjum jeden z marynarzy Korłan z Vlandrii poślubił jeziorną nimfę redunicę Ardrarę (czerwone paznokcie, rude włosy, błona pławna, płetwy na udach), O. zaproszony na ich ślub i wesele

- O. zabija ducha księcia Gerevita, (postać jeźdźca bez głowy na karym koniu), który tysiąc lat temu, w bitwie pod Nemure zdradził Asarmath dla margrabiego Gorgola i w bitwie zabijającego ojca

- w Krukowie, w kamiennym, opuszczonym od lat domu kupca Kristoforosa zabił bazyliszka strzegącego skarbów

- zabija królową Talji Bazylisę Teofanu (ukryła swe serce w ciele varkolaca), kąpała się we krwi niewolnic, jako potwór zabijała niechętnych jej poddanych z rodzinami, wcześniej zabija jej wasala - króla Wiła II, władcę Szaliswiaków (mężczyźni w garniturach i cylindrach, z wielkimi brodami i zębami)

- we Vriulu władanym przez króla Agoberta, O. pomógł chłopom odzyskać zbiory, zabrane przez powietrznych majtków z Magonii (latali na statkach i spuszczali grad)

- w Albalonii (jej nazwa od ,,albus’’ – biały, bo jej założyciel Enaj – sasinaj złożył w ofierze białą maciorę i jej 30 prosiąt), uwięziony pod zarzutem włóczęgostwa przez króla Gnejusza Rufusa, uwolniony przez jego małoletnią córkę Liricę, której służyły dwa wilki – biały i czarny

- w Toxonii zabija boga Veiovisa o smoliście czarnej skórze, ojca herosa Herkle, noszacego lwią skórę

- O. odwalił głaz by wydobyć zeń skarby, pod głazem znalazł strzegącą ich gigantyczną żabę, która zabił, by zdobyć skarb

- O. zabił Czerwonego Psa z Ostranicy polującego na ludzi i ich zwierzęta

- O. walczy z przybyłymi z Oltenii niewidzialnym wampirem – widmem i wampirem energetycznym, wypijającym vis vitalis

- O. przekonał do porzucenia zemsty rudą topielicę, którą była porzucona dziewczyna, która zamieniała się w rudego konia i tak wabiła mężczyzn aby ich topić

- O. zdobył skarby z Lodowej Strzebielnicy (grota wypełniona lodem), pozabijał pilnujące ich diabły i smoki

- O. spotyka w asarmackiej prowincji Karpatolii, nieopodal stołecznego Wężogrodu, Niewiastę – Rysia (piękną wojowniczkę odzianą w skóry zwierząt, która mogła przybierać postać rysicy)

-Mitilena; córka kupca Bibosa z Gozdavy chciała zostać czarownicą, a zamieniła się w strzygę, była więziona przez ojca w piwnicy i pętana łańcuchami, które zrywała, O. i kapłan Monkis prowadzeni przez myszkę Chrobotkę udali się do piekła, by wydrzeć i zniszczyć jej cyrograf

- w siole Raduszki, Izalina - wdowa po horodniczym, miała synka Florka, który pożarł całą żywność w wiosce i zapanował głód, gdy dziecko umarło, stara Lutona z Teutonatu rozbiła młotkiem urnę z prochami chłopca, O. pocieszał matkę, którą chłopi chcieli zlinczować i zabrał ją z Raduszek do klasztoru czernic w Barze, gdzie zaopiekowano się nią

- w Radyniu walczył z żercami - kościotrupami, którzy porywali ludzi i składali z nich ofiary z chramie z trupich kości

- w grodzie Horodziviu, O. bronił Niżu przed Różaną Ordą pod komendą atamana Wasiutki, przebywający tam mistrz wszechnauk Joxeus Slavkenburgius z Akademii Karolińskiej w Vatrogradzie (założył ją król Karol Lew) pomagał bronić miasta czarami i machinami bojowymi

- we wsi Wilsko zabił podobnego do piły potwora Wiła

- w mieście Romahora, stał orzech, z którego co noc wychodził upiór hospodara Narevana, by pić krew i pożerać ludzi i psy, (został tu pochowany przez swą siostrę, południcę Narevę), O. zabił upiora niszcząc orzech

- w hospodarstwie Czarnej Bogdanii pomagał ludziom odpierać ataki węży, pomogło dopiero ustawienie za radą anachorety Pantalejmona słupa z miedzianym wężem, który leczył ukąszenia

- Ikona skoczyła na Księżyc, gdzie mieszkali Płanetnicy i czarownik Twardosław (aby dowiedzieć się co się dzieje na Ziemi spuszcza na nitce pajączka do grodu Kruków), O. uwolnił z niewoli Eszczurejczyków księżniczkę Selene - córę Wielkiego Chorsa i dostał od niej magiczną tarczę z półksiężycem; przygody na Pterotyjandii (spotkał króla Taszchetozaura - miał na głowie bliznę w kształcie kijanki; ślad po walce z potworem Jamochłonem z Czarnej Dziury wciągającym gwiazdy i planety, na grzbiecie pteranodona zwiedził całą planetę, był na szczycie Wielkiego Wulkanu i Góry Radzisza - przyjaciela z Domu Mężów (o błękitnej skale), w Platynowych Górach widział stada stegozaurów i megalozaurów, odkrył Bursztynowe Góry (całe z bursztynu, były w nich zatopione różne zwierzęta), Górę Jawienia, Jezioro Emnildy Palatiny (na cześć bohaterskiej królowej Asarmathu, walczącej z carem Mosochu), ziemię Nową Hermię, Bagna Karboruńskie (zamieszkane przez ludzkie plemię Karborunów), w czasie turnieju zatrzymał rozpędzonego triceratopsa, zawarł braterstwo krwi z człowiekiem pierwotnym Uranem, który ocalił planetę przed Kamiennym Smokiem - zestrzelił go z łuku, a on rozwiał się w pył, słuchał wierszy czarnego tygrysa szablozębnego Dźwirona (zakochał się w ludzkiej księżniczce z jednego z plemion, a ona udając miłość pokazywała go swemu plemieniu, wreszcie przejrzał na oczy), odwiedził szkołę prowadzoną przez makrauchenię Wstręciucha, stoczył bój z łowcami niewolników z E., zwiedził ogromną kolonialną bazę handlowo - wojskową, wykutą w skale, założoną przez mieszkańców Nopezu, co sprowadzili tam ludzi - objaśniał uczony pterodaktyl, pożegnalna uczta u glyptodona Gaza i niedźwiedzia jaskiniowego) i innych planetach (był na wyspie Zodiak – Sodiacja, gdzie żyły Znaki Zodiaku, wraz ze swą królową Virgo Astreią – znakiem Panny, na Kocicy doktor Serwalo chciał go ciąć), O. odkrywa Nową Pterotyjandię, na której mieszkali ludzie z głowami zwierząt prehistorycznych, którzy zjadali się nawzajem, O. odkrywa okrągłą planetę Nową Ziemię, zamieszkaną przez zwierzęta fantastyczne (np. piżmak olbrzymi i olitiau), jej kontynenty były połączone, żyli na niej ludzie pierwotni, O. podróżował po połączonych lądach i morzach Nowej Ziemi - walczył z trójgłowym tyranozaurem, zionącym ogniem, któremu składano ofiary z dziewic, na swym grzbiecie niósł go garnopteryx - pterozaur o dwóch rogach garny, spotykał chwarenozaury - niebieskie plezjozaury w złotych aureolach, pterozaury Alviego, dyskopłetwce, syrdony, tapa - tapa, żaurozaury opancerzone, sulawije skakuny i bladawce latające na pustyni Hobi, tyranozaury o jednej nodze, dinozaury z głowami jednorożców, taraski, pterozaury zionące ogniem i węże morskie oraz ich wyznawców, mieszkających na pływającym po morzu tratwach z liści ogromnych drzew, widział na jednej z wysp jak wielki jak wieloryb triceratops o ogonie krowy wynurza się z wulkanu, z Nowej Ziemi zabrał go prom kosmiczny ,,Draco'' ze Smoczycy, spotkał na owej planecie smoki żyjące jak ludzi, brał udział w wyścigu samochodowym na Torze Wawelskim, widział wizytę króla Gryfii na Smoczycy i miał być prezentem, O. uciekł na gwiazdę Andares, na której w pałacu strzeżonym przez wilki i bucentaury mieszkał Gwiazdor - rozdawca prezentów i ojciec zviezdnic, obronił królestwo Gwiazdora przed wojskami diabła Farela mieszkającego na planecie Merkuriusz, O. odkrył plenetę Szklany Glob - całą ze szkła, nie było na niej życia, na planecie Yoguth porośniętej przez wielkie, halucynogenne i usypiające grzyby znalazł śniącą koszmary zieloną kobietę z czułkami, przybył po nią jej syn Laidaik, któremu Kasiripiel - tyran jego planety Kolsztan kazał zabić matkę za pomoc rasie skazanej na wyniszczenie, O. zabił Laidaika i zabrał śpiącą kosmitkę ze sobą i opuścił Yoguth, nim go uśpiły grzyby, gdy kosmitka imieniem Yalana obudziła się, zostawił ją na planecie Fosforus, zamieszkanej przez bóstwa greckie i rzymskie, O. spotkał tam Afrodytę - Wenus, która kusiła go do nieczystości, razem ze swoją kapłanką Safoną, lecz O. pozostał wierny T. L., bogini za karę poraziła go trądem i odebrała mu nadludzką siłę, lecz został całkowicie uzdrowiony przez Asklopiosa, Machaona i Higieję, O. odkrył planetę Sylwię (z krążącymi wokół księżycami Dianą, Sylwanem i Faunem) na której rosły puszcze podobne do Białowieskiej, góry podobne do Tatr i morza podobne do Północnego i Czarnego, żyli tam dzicy, ubrani z przepaski ze skór ludzie, umiejący najwyżej budować kamienne chaty, królową planety była piękna bogini Lesavica, na planecie Iovis Pater spotkał pokutujących po wieczne czasy władców i wodzów, O. znajduje opuszczone domy z cegieł na Gwieździe Dusznicy (w jednym z nich czarownica Smoczycha chce go złożyć w ofierze i pożreć, lecz O. obudzony przez Ikonę rozrywa łańcuchy i wyrywa kamienny ołtarz z ziemi; S. rani go zatrutym sztyletem, lecz sama błaga o litość - O. zamyka ją w butelce i przywala ołtarzem), trafia na planetę Złydnię gdzie mieszkają potwory z najgorszych koszmarów - wojowniczka Drymota; córa Rachman - cara podejmuje go ucztą, do której usługują kościotrupy kobiet podające zgniłe potrawy i napoje, a następnie prowadzi go do łoża, które zamienia się w grób; ratuje go św. Gospa spuszczając mu do złapania złoty łańcuch

- O. przez Alfreda Kubina, rozmawiającego z zupą, zaproszony do Państwa Snu, gdzie zgasło Słońce, broni go przed groźnymi zwierzętami, straszydłami, demonami ciemności, pleśni i mrozu, O. i Kubin przybyli do stołecznego Szczecina Nagolańskiego, leżącego 50 mil na zachód od Warszawy Nadmorskiej, była Wielkanoc i ludzie obrzucali się jajami (rzucali jaja z okien autobusów), O. razem z Kubinem, spotkanymi w karczmie, gdzie Żyd Mordechaj Kubliczka sprzedawał jakąś różową, jadalną masę, buddyjski mnich Gudżapa - buty ze skórek pomidorów, a Cygan Baro - śledzie, Mickiewiczem, zamieniającym się w zaskrońca, Słowackim zamieniającym się w charta, Janem III Sobieskim, którego służyło wojsko złożone z bosych, brudnych i obdartch dzieci, uzbrojonych w kije, zjadało ludzkie nosy, pełzające po trawie jak ślimaki, Piłsudskim (od pasa w dół - wężem), który walczył w szeregach Kozaków Dońskich przeciw Armii Czerwonej a wiadomość o przybyciu O. znalazł w butelce znalezionej na klatce schodowej, Dmowskim (od pasa w dół - wężem), w którego sercu mieszkał hipopotam, Teofilem Lenartowiczem, który walczył rożnem z królem Edwardem III, co każdej nocy pożerał całego barana i po przebiciu rożnem został zamieniony w wielki, różowy balon i odleciał, Wincentym Polem, który powstał z prochów wrzuconych do fontanny na Wałach Chrobrego w Szczecinie Nagolańskim, Stasiem Tarkowskim, który połknął tabletkę Murti - Bing i stał się na pewien czas Murzynem, Tomkiem Wilmowskim, pływającym w morzu makoronu i Kazimierzem Szwejkiem, któremu towarzyszyła spotkana w piwnicy 8 - noga wiewiórka Rabica, szuka Płonącego Kamienia, by Tais - uwięziona w Górze Troizak wiecznie młoda królowa Państwa Snu o złotych oczach, mogła znów rozpalić Słońce na niebie, gdy wyszli z karczmy Wielkanoc się skończyła, za to na ulicy kręcono ,,Potop'' i strzelano z armaty do domów mieszkalnych, w drodze na Górę Troizak zaszli do Warszawy Nadmorskiej (leżącej nad morzem, któremu co roku zmieniano nazwę), gdzie Piłsudski pił różowy koniak razem z profesorem w czerwonych dżinsach, zaś wielka księżna Dyracha przez służącego jej renifera dała kartkę z życzeniami powodzenia i błogosławieństwem od siebie i swoich mężów Mossdorfa i Kostii Gałczyńskiego, w piaskownicy ujrzeli Franciszka Józefa, który ostrzegał ich przed Hitlerem i życzył zwycięstwa Polakom, potem zaszli na plażę, po której szli Jena ov Blackeyova, Janosik i krasnoludy i gdzie w ogromnym zamku z piasku mieszkał Niemiec Hans Löffel, na owej plaży spotykają lądującego astronautę ze statku kosmicznego ,,España 11'', którym był generał Franco, który opowiadał jak zmuszał swych więźniów do pracy w pasiece i dał mapę, plaża przechodziła w pustynię, idąc nią spotykają św. Irenę Sendlerową, która ich ostrzega przed wejściem do sklepu, wędrowcy lekceważą ostrzeżenie i w polskim domu towarowym, prowadzonym przez Ormian spotykają Kadafiego, który każe im śpiewać rycząc na całe gardło, O. i Piłsudski łapią go za kark, a on zamienia się w żmiję sykliwą, pustynia przechodzi w stepy, na stepie widzą sięgającą nieba cerkiew o złotej kopule, a w niej spotykają św. Władysława IV w aureoli i z anielskimi skrzydłami, idąc przez wieś o drewnianych chatach spotykają Huckelburego Finna, który w fabryce jedwabiu rozwijał kokony jedwabników i pożerał ich zawartość, wędrując przez góry spotykają zionące ogniem niedźwiedzie, które O. pozabijał, potem zaatakowały ich uzbrojone w miecze szkielety, lecz Dmowski wypuścił hipopotama z serca i ten obronił drużynę, zaszli do Norwegii, gdzie spotkali Tomka Sayera, ukrywającego się w kuble na śmieci przed hrabią Wampirem, który go więził, widzą jak po nocnym niebie Roald Amundsen leci na saniach ciągniętych przez niedźwiedzie polarne, opowiedział wędrowcom o swej wyprawie do Bazy Niedźwiedzia położonej w samym środku Antarktydy (w bazie tej spotkał pijące krew widma, które przybrały postać dawno zmarłych polarników, odkrywca bronił się przed nimi złotym nożem), ów klejnot przynosi Isas Masam, królowa okazuje się być samą Mokoszą i rozpala Słońce

- na prośbę króla Teutonatu zabija zionącego ogniem Żelaznego Byka z Nebel

- O. w Vavarii wybił mieszkające w starym zamku wampiry, które spały z otwartymi, lewymi oczami i złączonymi kciukami

- O. walcząc w Vavarii z pożerającym ludzi niedźwiedziem jaskiniowym Misem, zawędrował przez ową jaskinię do świata równoległego, do Polski leżącej między Lechem a Smoleńskim, nad Bałtykiem i Morzem Czarnym, świat ten przypominał ni to starożytność, ni to wczesne średniowiecze, półnadzy Polacy ubierali się w skóry zwierząt, O. wędrując po tym dzikim świecie i walcząc z ogromnymi wężami trusiami Ażem i Użem, królem polskich strzyg Pajacem, smokiem, olbrzymem, rozbójnikami z bandy Jawora, lwem z Ojcowa, tygrysem szablozębnym, bandą rozbójników zaczarowanych w wilki, oraz niedźwiedziem aż zaszedł do grodu Warszawy, gdzie ugościła go waleczna królowa Dobrawa II, wraz z królem Lechem III, O. zwyciężał w zapasach i wyścigach, jego rywal książę Lisłocz wysypał tor wyścigów żelaznymi kulami z kolcami, lecz O. i tak zwyciężył, a oszustwo zostało wykryte, a oszust ukarany wbiciem na pal, służył władcom Polski odpierając ataki Kozaków, Hetytów, Scytów Taurydzkich i Moskiewskich, oraz Wikingów, w dzielnicy Prusów zabił wielkiego dzika Kałdusa, w dzielnicy Jaćwingów zabił wąpierza Latalina, przybierającego postać ogromnego nietoperza, na prośbę króla Persji Barsa XV zabił niszczącego kraj smoka Sruwarę, w poselstwie do Tulkis - królowej Amazonek zabił gigantyczną żmiję Snawidkę, kiedy popłynął odebrać dań od króla Szwecji, ugościł go w Uppsalii miejscowy król Birs VII Haakonson, opowiedział jak lapoński czarnoksiężnik Houlin (czerwony kołpak i płaszcz, lamowane białym futrem) sprowadził spod Kijowa potwornego trolla Gardarika o Żelaznych Pięściach, którego używa do siania strachu w całej Szwecji i zbierania danin, O. zwyciężył potwora i docierając w głąb Laponii sam jeden oblegał lodowy zamek Houlina i mimo czarodziejskiej śnieżycy zburzył go i uwolnił jeńców, tymczasem królewicz Mieczysław V zabił na polowaniu w puszczach Litwy króla wilków Razdora, który zadał mu śmiertelną ranę, którą wyleczył Centaur, pełniący godność Krive Krivejtego, syn króla wilków wilkołak Borak poprowadził swych poddanych do zniszczenia ludzi, O. wrócił z daniną ze Szwecji i wziął udział w walce z wilkami, królowa walczyła kosą postawioną na sztorc i zjadała ich surowe serca, O. zabił Boraka, królewicz przyznał się do winy i chcąc zapobiec wojnie wydał się wilkom na pożarcie, lecz jego rodzice, a z nimi O. i całe królestwo wydali się na śmierć w paszczach wilków, aż te za radą arcykapłana litewskich Centaurów zrezygnowały z podboju

- po powrocie do Asarmathu, O. zawędrował w okolice ogromnej, wypalonej przez kamień z nieba jamy w ziemi - Čorciego Dołu, gdzie mieszkał demon Satanas (olbrzymi, zielony, rogaty), wystawiajacy z jamy kły i łapiący nimi ludzi i zwierzęta, O. z pomocą mieszkającego w wierzbie skrzata Kosmatka, łamie maczugą kły demona, a jego samego zabija: rozbija mu głowę, a z jego złotej korony wydobywa szmaragdy, którymi dzieli się ze skrzatem

- w Brustaborgu do dziewicy Aldony przyleciał nocą ognisty smok i posiadł ją, potem urodziły się dzieci – potworki o jaszczurczych ogonach i spiczastych uszach, z Kemetu przybył ich dziadek – czarownik – jaszczur Ka – thar z prześladowanej przez ludzi rasy Reptilian, który aby uczcić narodziny wnuków ciskał nocą po ulicy kule kolorowego ognia (fajerwerki), O. miał rozkaz ich pozabijać, lecz zrezygnował gdy ich bliżej poznał, a nawet obronił przed chcącym ich spalić tłumem

- w asarmackiej, pełnej podmokłych lasów prowincji Zielone Stawy między Krukowem, a Ojcowem, O. na prośbę Giptów zabija potwornego pterozaura Lasoliko, który przyleciał ze Złotej Bani

- O. walczy z Rokoskiem (awanturnikiem z Mosochu, na którym ciążyła klątwa wołwcha za rabowanie chramu), za wojskiem ciągnęły stada Cerberów, tymczasowy sojusz O. i Rokoska, aby je wybić, potem Rokosek zdradza i ginie z ręki O.

- O. zabija Marusię – boginię Kozaków, dowodzącą zastępami straszydeł (strzyg, wampirów, wilkołaków i kozackich kościotrupów)

- w Złotej Bani zabił smoka Kalamonę, wskrzeszonego przez czarownika Haryja (uciął wszystkie jego głowy i ogony, a diademy zaniósł suzerenowi), tymczasem Haryja zwyciężył kapłan – egzorcysta Posten (przebił mu serce rogiem jednorożca)

- O. broni Oxlandu przed najazdem Vei; pieknej, złotowłosej królowej wyspy Virki, której służyła cała armia trolli

- O. wyrusza do Rakuzji, bo dowiaduje się, że jego zmarły i spalony ojciec Stracimir przebywa w Sanatorium Pod Klepsydrą; prowadzonym przez Doktora Gotarda, ucznia mistrza Slavkenburgiusa, O. przybył tam przechodząc przez strumień Zabyt', pensjonariusze (wsród nich ojciec O.) leżeli na łożach z kości słoniowej, nakrycie skórami panter, na miękkich poduszkach, byli półnadzy, nosili płaszcze z piór i barwne pióropusze, niektóre kobiety nosiły pantofelki ze skórek owoców, cały czas śnili, lub jedli słodki kurz, Stracimir zabawiał się rozmową z Plevem - królem plewników (krasnoludków nieurodzaju o koźlich nogach i ptasich skrzydłach), z ust Doktora Gotarda wylatywały szpaki, które karmił starymi butami, zabawiała go małpa - tancerka Votka, na polanie koło Sanatorium pasły się stada słoni, ziemia rodziła pisanki z jaj strusich, bosi Gaudamici w powłoczystych, pomarańczowych szatach, mające ogolone głowy i przerzucone przez ramię skóry irbisów, podlewali rośliny w ogrodzie zupą, w ogrodzie rosły pawie pióra i kość słoniowa zasadzona przez czarownicę Błochę Szarachową w barwnej sukni w różnych odcieniach błękitu i w pióropuszu ze strusich piór (mogła przybierać postać pchły i każdego lata przylatywała na miotle do Doktora Gotarda, na odbywający się w jego domu bal ludzi z gliny i drewna, na owym balu tańczył drewniany pajac Pinchas, drewniany pajac Buratino, żelazny chłopiec Kordek, drewniany chłopiec Ratiwiłła, Lilka - dziewczynka z wosku, bezpieczeństwa pilnowali uzbrojeni w srebrne szable, rośli Murzyni, w białych i czerwonych turnbanach, oraz w czerwonych i niebieskich szarawarach, O. oglądał ów bal z ukrycia), pawie pióra grabili i układali w stogi srebrnymi grabiami półnadzy, miedzianoskórzy Atlanci i Minoici (mieszkańcy archipelagu Minosów), raz na bal przybyła zaprzęgiem jeleni, Karolina córka Dychtera, by uczyć się magii od Doktora Gotarda, lecz ten dmuchnął na nią mroźnym powiewem i zamienił w renifera, płakała i zwierzyła się ludzkim głosem O., widać było odlane z brązu rzeźby lwów, wilków, sfinksów, niedźwiedzi i dzików, O. grając w szachy z Doktorem Gotardem wygrał wolność dla ojca i wszystkich innych pensjonariuszy, prowadził ich na wolność przez las; przewodnikiem przez las jest biały jeleń (pod tą postacią ukrywa się Isas Masam), wędrowcy ujrzeli przeprawiajace się przez rzeke stado koziorożców leśnych z gór Wyzu i poszli za nimi, lecz weszli w pułapkę i wyszli z trudem, ponownie wyprowadzeni przez białego jelenia, wędrowcy spotykają małą chatkę, w której mieszkali król Szumilas, królowa Joanna Dziewicza i żmij Beran (na stoliku w akwarium mieszkały złote rybki, które opowiadały o dworze Nogaj - chana), jeden z uciekinierów chciał zabić kreta, aby go zjeść, lecz kret wystrzelił mu w oczy kręgami szyjnymi, majacymi postać żelaznych śrubek, Doktor Gotard aby ich zatrzymać zesłał zamieć śnieżną, przeczekali ją w chacie Tomisława Wilhelma (spoczywającego na wielkim białym pytonie jak na łożu) i jego żony Salany, spotykają herosa Nura z Kijowca walczącego z mandorą, spotykają poetę Tołkomira, który siedział na pniu i podziwiał taniec swej żony rusałki Utysławy o czarnych włosach, widzą łoże na którym leżał Bosson III Chilperyk - królewicz rakuski, zaś jego ojciec Bosson II Liutprand szablą zrzuca z łoża leżące na nim militaria, przechodząc przez strumyk, O. walczy z królową Sonią Waleczną; założycielką Ausonii, podbitej przez Taljan, spotykają statek latający księcia Sosabusa, polującego z dwoma orłami, który walczył złotymi strzałami ze smokami księcia Drakona, Sosabus zgadza się zabrać na swym statku wędrowców do Asarmathu, lecz po pewnym czasie on sam i jego okręt okazują się złudzeniem, spotykają Jędrzeja Biesa (człowiek o głowie diabła), który na cześć swej starej matki codziennie składał ofiary z jagniąt, jego siostrzeniec Doktor Gotard nakazał mu zatrzymać wędrowców, wujek ginie w starciu z O., ściga ich wysłany przez Sanatorium potwór Wilk z Romacji (wilk wielkości nosorożca), zabity przez O., na spotkanie wychodzi im biały król Czarnego Królestwa Nirów Sud - Afaranu, Tarcus z Asarmathu (jego matka poczęła go zagrzebana w gnoju pod wpływem ciepła), razem z białą królową Nelisławą, a z nimi hufce murzyńskie, jeżdżące na słoniach i magiczne zwierzę Iredo - przybierające postać mastyfa, lwa, gryfa i hipogryfa, wszyscy oni razem z O. i jego podopiecznymi zjedli upieczonego na ognisku Wilka, a jego mięso się mnożyło, w czasie burzy, król Tarcus dał wszystkim schronienie wewnątrz Drzewa Silindi, wysokiego do nieba, najwyższego na Dalekim Południu, opowiedział jak został królem Murzynów po zwycięstwie nad sułtanem Dżeber - aśri, którego był niewolnikiem i który kazał mu walczyć na arenie, zaś Nelisława była tancerką sułtana, O. i jego podopieczni omal nie zginęli w zasadzce czarnoksiężnika Jana Łysego, w końcu wyprowadza ich z lasu, a ci odzyskują pamięć; dusza Stracimira udaje się do Nawi Jasnej, zaś jego ciało rozsypuje się w proch

- filozof przyrody Jaculus z Akademii Legetyjskiej, aby móc folgować swym żądzom, za pomocą eliksiru zamienia się w człekokształtnego potwora Ohyda (kły, szpony, czerwone, świecące oczy, małpi nos, sylwetka małpy) i pożera ludzi, gdy wraca do właściwej postaci żałuje tego, przyjaźni się z O., ów w czasie zasadzki zabija Ohyda, a ów przybiera postać doktora Jaculusa

- do Asarmathu przybył czarnoksiężnik Arius z Hagg, z pomocą O. polujący na złego czarownika Lulumbę, który pod postacią tygrysa pożerał ludzi w Puszczy Kabata, Arius zabił wroga zamieniony w olbrzymią kobrę

- O. zabił potwora Tasiemca (polujący na ludzi tasiemiec długi na 100 metrów) ze Zgniłego Stawu

- O. zwycięża dwóch braci - czarnoksiężników z Pohjoli, którzy mieli na brodach trzy warkocze i gdy je rozwiązywali sprowadzali sztorm, by składać ofiarę morskim demonom

- przez piwnicę w Sandarmierzu odbył podziemną wyprawę; był w państwie wielkich rogatych szczurów, czczących byłego człowieka Wielkiego Szczurę o zgrubieniu na ogonie, skąd zabrał pracującego dla szczurów jako flisak, spławiający jadło Urartu - syna Edmunda i Afrodyty Seveny (siostry Lidii), po drodze widzieli płaskorzeźby o walce wodza Jamasa z Diatrymajami, razem spotkali wije czczącego boginię Ereszkigal i składające jej w ofierze złapanych ludzi; plan wyprawy na powierzchnię i obrona, spotkanie Bieliczki w kopalni soli w Vilicy i gra w oczko ze Skarbnikiem i jego dworem w kopalniach węgla w Silingii, U. broni O. przed Szarlejem spętanym przez Zbroisława, który rozerwał okowy, uwolniony przez wielkie jak żubry raki ziemne, obaj wychodzą przez wulkan Vasivius w Talji (wcześniej zabijając jego władcę Gorzad - cara, który nie chciał ich wypuścić)

- Urartu opowiada O. o zaginięciu swej siostry Biruty w naszym świecie (weszła do niego przez jezioro w parku i sprowadziła do swego świata dwoje staruszków ze Szczecina, zaś ją samą uwięzili bandyci, gdy wróciła się po grzebień); O. przybywa do majątku Boża Łość i demaskuje złego doradcę Edmunda - Pokola z Oltenu, cała rodzina, pies As, kot Pafos i O. rusza na odsiecz i ratuje ją z piwnicy, od O. kule się odbijały, B. prosi o oszczędzenie życia bandytom, po powrocie nabożeństwo i wielka uczta z turniejem (O. zatrzymywał w biegu tury i żubry z puszczy)

- Inka nurkując w małym jeziorku w rodzinnej posiadłości spotkała na jego dnie dwóch braci ryjczaków, konia i dzika, stworzenia te ugościły ją i każdego dnia Inka słuchała opowieści każdego z nich, gdy po czterech dniach wróciła na powierzchnię, okazało się, że minął rok i wszyscy jej szukali

- O. razem z Inką - córką Edmunda i Afrodyty, którą obronił przed rasamachem (rosomakiem wampirem) udaje się do wsi Bosaki (czczono tam bosak spadły z nieba) w drodze śpiewa jej poznaną w Domu Mężów pieśń o królowych Libossie i Wandzie - córkach króla Kruka i o ofierze z życia Wandy I Nienaruszonej, Inka prosi go o pieśń o Libossie co na grzbiecie skrzydlatego byka przemierzała Bojemę; O. i Inka razem bronią wsi przed ostatnim z tworów Kościeja - potworem podobnym do odkurzacza (O. nauczył Inkę strzelać z łuku złotymi strzałami), w nagrodę dostaje rycerski hełm z porożem jelenia, należący do jednego z bohaterów - Ołdysza, co bronił wsi przed strzygami i jędzami; jedną ze świętości sioła

- w Puszczy Kurapiu, gdzie razem z Kurapiami żyli wziętych do niewoli potomkowie Sujonów z armii króla Karla Emanalda, O. walczył z atakującymi ludzi i porywającymi dzieci, Čartami (nagimi ludźmi o koźlich głowach), którymi dowodził demon Čart (wyglądał jak one); porwane dzieci miały by czarami zamieniane w koźlogłowe stwory

- w Puszczy Srebrnowieżyckiej spotkał strzegącej jej boginię – wojowniczkę Boranę, która stała się ludzką niewiastą (smukła, wysoka, jedno oko zielone, drugie niebieskie, długie złoto – rude włosy, zielone bikini ze skóry węża trusia, dużo ozdób ze złota, pereł, kamieni, kłów i pazurów zabitych potworów), O. wyruszył z Boraną do pustynnego carstwa Saxa - ułu, by pomścić jej ludzką matkę Dobrotę z plemienia Dziewojek zabitą przez złą boginię Morę, wyruszyli na wschód przez pustynię, po drodze walczyli ze stadem wilków i tyranozaurem – Borana wskoczyła mu do paszczy i przeszyła gardło włócznią, z pomocą zabłąkanego na pustyni mamuta zdobyli zamek Mory, Borana wyrwała jej serce i pożarła je, po czym wrócili do Asarmathu

- O. zwyciężył na turnieju księżnej Sapavy w Łukomorju, na jej prośbę złowił i pozbawił rogu czarnego jednorożca, który napadał ludzi, niszczył uprawy i pożerał białe jednorożce

- w naszym świecie we Włoszech, Mussolini powrócił jako upiór i zyskał zwolenników, gościł u rodziny biznesmenów, żona biznesmena zachwyca się urodą Duce, jej syn mówi, że woli wyglądać jak Volkodav, bo ów nie był bandyta i bije Duce pięścią w głowę, Duce go rozszarpał i pożarł razem z rodziną, Duce zamierzał odzyskać władzę, O. zabił go (oszczędził jego wnuczkę) i odciął mu głowę, która krzyczała, aż zabrał ją do swego świata i przywalił głazem

- na dworze kasztelana krukowskiego Cesebora na wzgórzu Vovel, jego córka Vislava rzuciła chusteczkę na arenę, gdzie były lwy i tygrysy, oświadczając, że wyjdzie za tego kto ją przyniesie, O. znając mowę zwierząt przyniósł chusteczkę, lecz odrzucił rękę księżniczki

- w górach Wyżu, O. bronił pasterzy przed pankami (straszydłami) i niedźwiedziami

- kiedy Wietr ruszał wąsami wiał wiatr; na Niżu, O. obciął jedną połówkę wąsa Wietrowi, słudze Pochwiata, dzięki czemu wiatr był znośny (Wietr opowiedział o Starym Dmuchaczu z Rosi, który dmuchał przez zęby, gdyby dmuchał całymi ustami góry zrównałyby się z dolinami i byłby koniec świata)

- O. zabił ogromnego psa z Gorczańskiego Ostrovu, który polował na ludzi i ich zwierzęta (był to duch złego karbowego)

- O. zabił Świstuna – skrzydlatego węża zabijającego głosem

- sługa prezydenta Łukaszenki, zmutowany wilkołak Morderczyił Akoj z Czarnobyla (miał rozkładane, podobne brzytwom zęby i kręcił głową na wszystkie strony), który rozkazywał sotni wilkołaków, które w puszczy potajemnie pożerały opozycjonistów, z pomocą białoruskiego czarownika Koźmy Połoczewa z Cudomirii wezwał do swojego świata O. aby go zabić i zjeść, lecz O. zabił wilkołaki i zburzył tajne, rządowe więzieni w sercu puszczy, uwolnił opozycję i razem z nią udał się do Mińska, by zabić prezydenta w pojedynku, rzucił głazem w jego siedzibę, walczył z czołgami i snajperami, byłby zabił Łukaszenkę, aż czarnoksiężnik wysłał go z powrotem do Cudomirii

- O. dostał się do Czarnobyla w naszym świecie, gdzie walczył z wielkimi zębatymi wężami i wilkołakami - olbrzymami, uratował przed nimi sierotkę Halinę i zabrał ją do swego świata, gdzie została dwórką T. L.

- Tygrysia Lilia ujrzała Płonącego Pana z Gorczańskiego Ostrovu (człowiek w ogniu), który pokutował za okrucieństwo i prosił o jałmużnę, post i modlitwę, T. L. zgodziła się razem ze swą siostrą

- na Morzu Amfitrionalnym, O. razem z Erikiem - Synem Wiatru pokonał ,,Czarnego Lewiatana" (korab - widmo, kapitan pirat, załoga: Minotaury, kościotrupy, wąpierze, tygrysołaki), później sam zwyciężył Biały Szkwał - demona sztormu

- O. razem z Boreaszem - bogiem wiatru północnego pożeglował na subpolarną wyspę Hazgaję, zamieszkaną przez samych starców, którzy nie wiedząc co z sobą zrobić spalili się, bo stracili wiarę w sens życia

- O. pożeglował na wyspę Huzykę na Morzu Sinym, najdalej wysuniętą na północ, spotyka tam Czarnogłowa, ojca Sediny (król o czarnych włosach i czarnej plamie na policzku) i białe zwierzęta o czarnych głowach, król poczęstował O. pieczoną gęsią rosnącą na Berniklowym Drzewie, oraz przekazał list z pozdrowieniami do Grabal - cara

- O. na Wyspie Bożego Narodzenia (cały rok zima i Boże Narodzenie), jej królową była Dziewczynka z Zapałkami

- O. pożeglował na północ od Huzyki do pokrytego śniegiem i lodem królestwa Polaris ze stolicą w Bolarusie, broniła go armia jeżdżąca w rydwanach ciągniętych przez niedźwiedzie polarne, do Polaris przypływali handlować Losowie z Wyspy Zielonej, O. przyjęty przez królową Luru, której towarzyszył Poltu - gronostaj wielkości tygrysa i która w wielkim szmaragdzie zdobiącym żelazne berło, przechowywała eliksir długowieczności i wiecznej młodości, na cześć O., królowa grała na organach wodnych, O. zabawił parę dni w jej zamku, nie chciała go puścić, w końcu przyleciał latający talerz i Luru została zaproszona na jego pokład i została porwana przez zielone ludziki z czułkami, trzymano ją w klatce obok stada niedźwiedzi polarnych, O. ruszył by ją uwolnić, tymczasem na latającym talerzu wybuchł bunt, biały niedźwiedź Szernitu rzucił ciężką tarczą na sternika i go zabił, po czym uwolnione zwierzęta zaatakowały załogę, która ewakuowała się w przezroczystych kapsułach, O. na grzbiecie Ikony cwałował po niebie i dopędził latający talerz, który począł spadać, O. posadził królową i Poltu na grzbiecie Ikony, zaś białe niedźwiedzie uratowały się skacząc w morze, królowa nagrodziła O. workiem złotego piasku i srebrnym kompasem

- z Polaris, O. pożeglował na wyspę Hibernię, u jej wybrzeży zobaczył ryczącego z bólu mozazaura, w którego ogonie tkwił miecz, O. wyjął go i sprawił tym ulgę zwierzęciu, wędrując w głąb wyspy spotyka stada jeleni olbrzymich, przez myśliwych zapędzanych na torfowiska, zostaje ugoszczony przez mnichów z klasztoru św. Eriugeny (misjonarza, który przyniósł zakon I. M. Hibernijczykom), którzy pokazali mu czyściec, do którego wejście mieściło się w cudownym jeziorze, w klasztorze zatrzymał się na popas celetiński heros, pogromca smoków i węży, Bran mac Gona, który zabił pożerającego ludzi, owce i bydło mozazaura z jeziora At - clathala i przyniósł jako wotum dziękczynne drogocenny kamień z jego głowy, O. zawarł z nim braterstwo krwi, a następnie razem wyprawili się na ziemie sąsiedniego klanu przeciwko druidom, czczącym bożka Croma - Krwawą Głowę, herosi zabijają bożka i rozpędzają na cztery wiatry złych druidów

- O. na Wyspie Ostary (cały rok Wielkanoc), jej królową była Ostara

- u wybrzeży wyspy Kronlandii, na której czczono Kronosa, O. zabił Krakena

- z Kronlandii, O. pożeglował na wyspę Tulię, którą władała Brunhilda, córka króla Hana Srogiego, a gdzie gościny udzielili mu mnisi hibernijscy z klasztoru św. Kildarusa, obronił wyspę przed najazdem polarnego ludu Askamitów z wyspy Askam, na wyspie Surtsey gdzie z kamieni wypływała woda, wszedł przez jaskinię do Muspelheimu, gdzie stoczył walkę z ognistym olbrzymem Surtem w celu odebrania mu królewny Oleny z klasztoru św. Galmy, poranił Surta i wydarł mu ofiary, stamtąd skierował się Wyspę Zieloną, gdzie były kolonie Tulijczyków, stamtąd zaś pożeglował do Skraelingii (jej mieszkańcy: ludzie o miedzianej skórze i długich, czarnych włosach, nosili tylko przepaski biodrowe, pióropusze i malowali skórę, żyli z łowów, rybołóstwa i zbieractwa, oraz z upraw kukurydzy), broni ich przed wodnym potworem Wiszpuszem (olbrzymi bóbr, który topił), jedno ze skraelińskich plemion - Białe Plamy, do których został przyjęty O. (barwy wojenne: białe kropki na ciele) udało się na wyprawę wojenną do Vinlandu (Odebrana Ziemia), skąd Tulijczycy i Urvegowie najeżdżali Skraelingów; składali ich w ofierze, lub obracali w niewolników, wódz Białych Plam, Tahan, zamierzał odzyskać swoją żonę i dzieci, O. pomaga Skraelingom, niektórzy z nich dosiadali ogromnych indyków, lecz nie dozwala wyrzynać kobiet i dzieci

- O. pożeglował do polarnej krainy Ar - kitu, gdzie ugościło go plemię Nuntavaków, na ich prośbę zabił Tą, Która Patroszy (wychudła jędza ze zwisającymi płatami szarej skóry, w eskimoskim stroju, która zabijała ludzi opowiadając im tak śmieszne rzeczy, że dosłownie pękali ze śmiechu), O. zatkał uszy woskiem, O. spotkał polującego na ludzi olbrzymiego Morsa, rozmawiał z nim - Mors polował na ludzi, bo był sierotą i nie nauczył się wydobywać małży z muszli, chciał podstępem zabić O., lecz sam zginął, O. został ugoszczony w lodowym zamku przez króla białych niedźwiedzi Nanuka z Nuntavatu

- O. na wyspie Neber - Asaki spotkał plemiona dzikich, półnagich ludzi, odzianych w przepaski z skór zwierząt, polujących na mamuty i bizony, przyjęty do plemienia Arvad - Asaki, przebył rytuał Tańca Słońca i otrzymał imię Ognisty Piorun, na wyspę przybiły łodzie dzikich ludożerców Tainów z tropikalnej wyspy Tain, którym król - czarownik Pama - kuli, budujący imperium nakazał nałapać jeńców, do budowy pałaców i świątyń, oraz na ofiarę dla morskiego potwora Mantu (gigantyczna manta), O. z pomocą innych plemion, w tym wojowniczek Lałzonek wypływa w morze i odbija jeńców, zabijając Mantu i Pama - kuli, po czym broni ludu Tainów przed wymordowaniem, plemiona Neber - Asaki chcą go obwołać królem, lecz on przekazuje Królewską Włócznię swemu przyjacielowi Tohevance i udaje się w dalszą drogę

- na wyspie zwanej Misuria, O. spotkał małpoludy, zwane momo

- na wyspie zwanej Mana - thunu spotkał żyjącego w jeziorze dobrego potwora nessie i miedzianoskórych, półnagich ludzi, pomógł im w wojnie z królem Czarnej Rafy, gdzie w podmorskim mieście mieszkały potwory (pół - ludzie, pół - ryby) porywające ludzi

- O. dopłynął na wyspę Karolingię (wysoki stopień cywilizacji, przypomina europejskie średniowiecze, ludzie o brązowej skórze), na wyspie tej zabił nękającego ludzi upiora zakutego w zbroję rycerza bez głowy

- O. pożeglował do tajemnego grodu Lissa, gdzie uprawiano tytoń i gdzie bronił ludzi przed potworem Nikotem (ogromny kot - ludożerca utkany z papierosowego dymu), wraz z jego śmiercią przepadły uprawy tytoniu

- w dżunglach Selvanii walczył z gigantyczną Czarną Wdową polującą na ludzi, z camazotzami, 38 - metrową anakondą, chupakabras, mapingauri, paturanem i uczestniczył w łowach na glyptodonta,

- w dżunglach Samanii walczył z zamieniającym ludzi w swych niewolników czarnym szamanem Locusem (przybierał postać białego człowieka o czarnych włosach, jaguarundi i kruka)

- O. przekroczył rzekę Orik i dostał się do Amizji - porośniętej dżunglą krainy, nad rzeką Amuzą, mieszkały tam Amizyjki - białe, złotowłose i niebieskookie, półnagie wojowniczki, ich mężczyźni byli niewolnikami i z pomocą stegomastodontów i mastodontów budowali schodkowe piramidy, w drodze przez Amizję, O. spotkał murzyńskiego herosa i odkrywcę, Tagarkę z Nob - aralat na Czarnym Lądzie, zawarli braterstwo krwi i razem walczyli z 50 - metrowym boa dusicielem securiju gigante, polującym na Amizyjki, po zabiciu węża amizyjska królowa Karpitu I Masija ciosem berła z kości słoniowej stegomastodonta zabiła Ga - gul - starą arcykapłankę węża, każącą składać mu ofiary z ludzi po czym ugościła O. i Tagarkę, obiecując im uczynienie ich królami Amizji, Tagarka się zgodził, lecz O. ruszył w dalszą drogę, po śmierci królowej, od ran odniesionych na polowaniu na olbrzymiego pekari, Tagarka zagrożony buntem wojowniczek nadał wolność wszystkim mężczyznom - niewolnikom i stanął na czele krwawo stłumionego powstania, w końcu uciekł z Amizji

- O. broni tropikalnej doliny Palcuru przed Kondorem – potwornym ptakiem z Gór Andajskich (kondor andyjski wielkości teratornisa)

- na wyspie Ven – asala władał miedzianoskóry król Savas w czerwonym płaszczu i pióropuszu z kwezali, zamieniał się w olbrzymiego warana Monitora i pożerał swych poddanych aż został zabity przez O.

- na wyspie Varvados o białych plażach, postrachem miedzianoskórych, czarnowłosych tubylców był dziki pies Dag (dog karaibski), O. spotkał go, a ów powiedział, że nie poluje na ludzi, tylko oni na niego, O. zaprowadizł psa do wioski i chcuial dorowadzić do pojednania między nim a ludźmi, lecz ktoś rzucił włócznią w psa i zabił go na miejscu

- u wybrzeży wyspy Vermudy ujrzał magiczny trójkąt (Trójkąt Vermudyjski), pochłaniający okręty, O. wszedł weń i dostał się do niewoli Klastratów (istot rozumnych przypominających klatki), zbiegł w niewoli, razem z innymi więźniami

- na wyspie Masa – ruti spotkał odzianego w przepaskę ze skóry żeglarza Selkirka Mc Donagana z Kalidonu, który pokłóciwszy się z kapitanem, na własną prośbę został zostawiony na wyspie

- na wyspie Tabaj – galuga spotkał dzikiego, białoskórego rozbitka Krajszara z Croyz, który zbudował sobie dom z kamieni i czaszek zjedzonych przez siebie kanibali z plemienia Karib, próbował zjeść O., aż zginął od ciosu jego maczugi

- O. uwięziony w Gvaranie przez tyrana Supremusa, O. rozwalił lochy, uwolnił więźniów, tyrana zabił w pojedynku

- O. pożeglował na tropikalny kantynent Miscatonic, gdzie mieszkali półnadzy, czarnoskórzy ludzie, malujący się kolorowymi farbami, część plemion żyła z polowań, rybołóstwa i zbieractwa, a część z prymitywnego rolnictwa, O. obronił dwójkę dzieci z plemienia Makizi przed czarnoskórym olbrzymem - ludożercą Somosą, malującym twarz lazurowym urzetem, budujące imperium plemię miscatońskie Mokarit czciło gigantycznego świerszcza - ludożercę Pelesita, którym był ocalały z czarnej wołgi komunista Karol ,,Walter'' Świerczewski, który czarami przybrał postać potwora, plemię Mokarit napadło na Makizi i uprowadziło dwójkę dzieci, by złożyć je w ofierze, O. podążył ich śladem, zabił Pelesita, a ów zamienił się w Świerczewskiego, mokaricki król Markheba nakazał zabić O. jako bluźniercę, lecz ów zwyciężył

- O. pożeglował na Nową Atlantydę, królestwo bogate, potężne i rozpustne, gdzie niewiasty miały wielu mężów, jego królem był czcony jako bóg Gothus Septimanus, Nowoatlanci zabawiali się walkami gladiatorów i gladiatorek, utrzymywali licznych astrologów i czarowników, uprawiali rozpustę w świątyniach, prowadzili wojny zaborcze dla łupów i niewolników, składali ofiary z ludzi i zwierząt, O. został pochwycony i zmuszony do walki w amfiteatrze w stołecznym Gigantopolis, zwyciężył smoka, diatrymę i mandorę, aż w końcu zburzył amfiteatr i razem z grupką innych niewolników (trzema Murzynami, Amazonką, Atlantem, Hyperborejczykiem, Serem, Heftalitą, Marsuanem, Kolchistańczykiem, Cymbarczykiem i Variagiem) uciekł w głąb puszczy, zbiegowie błąkając się po niej natrafili najpierw na dom pięknej kobiety Alseidy, córki bogatego wojownika, której mężowie tworzący Legion Włóczni i Miecza oddawali cześć boską i składali jej ofiary z ludzim (O. zrobił z nimi porządek, samozwańcza bogini została zabita (zasztyletowana) i spalona przez Amazonkę, która zjadła na surowo jej serce i wątrobę, a jej mężowie - kapłani - wojownicy zginęli w walce), potem zaś na klasztor pięknych i wiecznie młodych kapłanek w białych szatach, które najpierw oddawały się mężczyznom na łożu - ołtarzu z kości słoniowej, a potem ich długo sztyletowały i jeszcze żywych paliły, ci zaś chcieli tego, bo wierzyli, że taka śmierć uczyni ich bogami, O. rozbił ołtarz strzałą z łuku, rozpędził kapłanki i zburzył ich klasztor, po czym razem z innymi zbiegami opuścił Nową Atlantydę i pożeglował do Asarmathu

- pan Ambroży Kleks (Abraham Weissman) wysłał swoje oko na dno Bałtyku, by szukało Św. Graala - nie znalazło, Pan Kleks zaprosił do swej Akademii w Warszawie herosów z mitologii greckiej (Achillesa, Heraklesa, Tezeusza, Odysa, Jazona, Edypa, Meleagra, Perseusza, Belerofonta), oraz O. na doroczny bal postaci baśniowych, legendarnych i mitycznych, O. zauważył, że uczniowie Pana Kleksa raczyli się złotymi rybkami wyławianymi z akwariów, O. na prośbę Pana Kleksa został dłużej, został członkiem Akademii, wyprawa do Walencji, aby ujrzeć w katedrze Św. Graala, O. broni pielgrzymów przed atakiem ETA, adoracja Graala w kaplicy, powrót do Polski, O. wraca do swego świata, Adaś Niezgódka po latach wstępuje do zakonu

- w Zalabaniu, O zwyciężył nemijskiego grafa Wolfa von Gonegard i służące mu potwory stasiaki - żmijowce (ogromne żmijowce, o skrzydłach nietoperza i szponiastych łapach)

- przemierza las w Hunlandzie będący siedzibą dzikich Elfów Łowców - próbowali go zjeść, wcześniej zapraszając do uczty, lecz zwyciężył ich

- razem z królewiczem Geldhabem z Heim płynie statkiem po rzece Hren, broni przyjaciela przed kuszącym śpiewem bogini rzeki - Lorelei

- najazd grafów Wolfa von Gonegarda i Hugona von Plauen na Asarmath; zabici przez O. w bitwie pod Cidini - Sidini

- O. razem z chłopem - pijakiem i czarownikiem Majdą z Niżu pokonał duchy zbójów znad jeziora, które przybierały różne postaci i szkodziły ludziom (rady Majdy)

- O. zabił czarownicę Ninę wylęgłą z muchy, żyjącej w chutorze Majdy, owa czarownica miała straż przyboczną z krasnoludów i mieszkała w chatce na kurzej nóżce razem z mężem – diabłem, który przybył do niej jako smok (współżyli ze sobą jako koń i krowa)

- zabija Wija na cmentarzu na Niżu (pewien ubogi chłop Biedoklep tak bardzo chciał napić się lemoniady, że zaprzedał duszę Wijowi, ów zjawił się w towarzystwie dwóch jaszczurów, dał chłopu lemoniadę zmieszaną z wódką, po czym zabił go wzrokiem i pożarł), bazyliszka w Warsogrodzie, z pomocą królowej Tatry - smoka Gadzika w górach Wyżu (ludzie wykarmili go, a on wyrósł), smoka z prowincji Kloutzko, króla węży z Chełmowierchu strzegącego źródełek, wilkopsy z Czarnej Wyliny, którym przewodził wilkołak o czterech rękach, kryjącego się w zbożu rozbójnika Zagacza (zamienił się w Żytniego Dziada o 3 głowach i 3 ognistych językach; O. oszczędził życie jego bandzie, ale kazał służyć w wojsku), Szarego Potwora z Brustaborga - służyli mu Korgołowcy; pokonani wrócili na bagna i Żabikruka z rzeki Vandalus

- O. wyruszył do Bojemy po magiczny, czarny napełniający się strawą garnek, zabił pilnującego go starego orka (przed tysiacami lat orkowie podbili Valuzję, Sarakenę i królestwa Wenedów), w Brustaborgu nakarmił z niego starą żebraczkę Konstancję, Kynokefala Krzysztofa (podobny do charta, barwy czarnej i rudej), oraz stadko babirus

- Grabal - car wysłał O. po pierścień do Puszczy Skotnickiej, gdzie królowała Sonia Dzika Dziewica (długie, czarne włosy, bikini ze skóry czarnej pantery), mogąca zamieniać się w czarną panterę, O. został przez nią wyniośle przyjęty w puszczy, ujrzał zatknięte na palach przed chatą królowej wojowniczki czaszki chcących wyciąć las Poznana, Radomina, Sierdczana i Helgi - powieszonej na drzewie królowej Dzikich Dziewek z Maegde, O. zostaje jej wojem - walczy ze strzygami i Harabem Myśliwcem, ratuje życie królowej przed spiskiem jej hetmana żmija Trójrożca, ta w podzięce daje mu pierścień i całuje go

- najazd cesarza Hunlandu, królów Vavarii i Xaxyi na Asarmath, O. uczestniczy w jego obronie, w hufcach hunladzkich walczył potwór Pioruński German (wyhodowany przez elektora z Brenny z koguciego jaja, podobny do olbrzyma w pruskim mundurze, siwe wąsy, pikelhauba), O. walczył z nim maczugą, lecz nie mógł zabić, bo nie było to dane żadnemu mężowi, potwora ostatecznie zabiła z łuku bogini - wojowniczka Sonia Dzika Dziewica; królowa Puszczy Skotnickiej, po czym zjadła jego serce, popłoch Nemijczyków, Sonia zabiła cesarza i obu sprzymierzonych z nim królów

- O. zaatakowany w lesie przez półnagiego junaka i zabójcę potworów Borana, służącego bogini nierządu i ofiar z ludzi Bosie, która kazała mu jak najczęściej uprawiać seks z nią i wszystkimi napotkanymi, podobającymi mu się niewiastami, oraz składać jej ofiary z ludzi, Boran zabił potwora Ravkę (olbrzymia rawka modliszkowata), Bexę (brontozaur), Direra (kolczasty nosorożec ziejący ogniem), Zębojara (kronozaur) i kongomoto (pterozaur, atakujacy Murzynów w ziemi Majumba), Boran chciał zabić O., bo Bosa obiecała, że uczyni go za to bogiem, O. pokonał Borana, darował mu życie i chciał go przekonać, aby porzucił zakazany kult Bosy, ale Boran odszedł i zabił psa, wyciał mu język i pokazał swej bogini, a ta w nagrodę razem ze swymi boginkami – bieśnicami, Hellą, Kleopatrą i Gerodiadą zasztyletowała go i upiekła, zaś dusza Borana poszła na zatracenie

- Grabal - car wysłał O. na Nową Atlantydę do miasta Arcanii, by mu przyniósł pilnie strzeżoną, tajemną, bluźnierczą ksiegę ,,Necromonicon'', inaczej nigdy by nie dostał ręki Tygrysiej Lilii, O. wypłynął z portu Kadiz w kraju Ibarus, chcąc włamać się do Akademii Arcańskiej został uśpiony, skrępowany i postawiony przed sądem rektora Galbathusa, ów wysłuchawszy jego racji dał mu zaczarowaną kopię, która była zatrzaśnięta na synkelitowe klamry, a po dostarczeniu na dwór Grabal - cara spłonęła

- zdobył skarby z opuszczonego zamku Anczyc (usłyszał o nich w karczmie, pilnowali ich rycerze - duchy w czarnych zbrojach, nocami podchodzili pod karczmę), rycerze przygotowali dlań trumnę, zaś O. miał cały ich skarb równo podzielić na trzy stosy, przepołowił nadliczbową monetę i zdjął czar z duchów

- Grabal - car każe O. przynieść srebrne krzesło zatopione w jeziorze Ynańska Lykanus; O. przybywa do grodu Ynańska - stolicy Rysian (Leśnych Ludzi Lynx), wyławia krzesło, strzeżone przez krokodyla, przyjaźń z królem i królewiczem Ryszą

- w ziemi Sławińców, O. zabił wampira Nachzechera, któremu służył tygrys szablozębny

- w ziemi Luziszów w prowincji Vkra wybuchła zaraza, O. powstrzymał ją zabijając jej sprawców - złe bóstwa Morowita i Morowitkę

- O. zabił wampiry Ohyna i Upiera o kolczastym języku

- we wsi Gientkovo zabił smoka mającego postać zionącego ogniem triceratopsa o błoniastych skrzydłach, po śmierci smoka pola przestały rodzić, jedyne co roslo to kiszona kapusta, która pewien włoczęga nauczył uprawiać, O. próbuje odwrócić skutki klęski

- nocą do pokoju Inki i Biruty przyleciał biały sokół zaprzężony do złotego rydwanu; siostry wsiadają i docierają do Mazowa - grodu ostatnich Kolic, które wybierają je na swoje królowe i bronią im dostępu wszystkim mężczyznom, O. przybywa i wraz ze św. Mazą uzyskuje uwolnienie obu sióstr, te wracają podarowanym rydwanem ciągniętym przez sine jaszczurki

- w rejonie Łysej Góry zabija wrogiego ludziom olbrzyma Waligórę, podpierającego się sosną

- broni Inkę i Birutę przed żeńskim i męskim Zakonem Żmii

- broni Ojczyzny przed najazdem Sępian Murad - chana, ich sojusznikami było plemię Turów; ludzi zamieniających się w tury, z którymi O. walczył już na Niżu

- G. - car za radą swego kandydata na zięcia, każe O. ukręcić bicz z piasku; T. L. we śnie radzi mu użyć Byle Czego, wyprawa po nie z żeglarzem Naumem i wykonanie zadania,

- wspina się na Szklaną Górę, a z Sobotniej Góry dla chorej od zatrutych włóczni leśnych plemion ukochanej przynosi wodę - panaceum i gałązkę brzozy, co niegdyś była pramatką wszystkich Wenedów

- zabija wielka jak smok fokę z Morza Amfitrionalnego polującą na ludzi

- na wyspie Kola bronił łagodne małpoludy afonaje, czczące boginię pokoju Godzilę przed najazdem floty Mosochu

- O. zabija współżyjących ze sobą cieleśnie rozbójników żmija i Płanetnika (poznali się w karczmie ,,Pod Pałaszem’’)

- z naszego świata przybył heros Athran (syn faraona Nefren – Ka i Izabeli Kowalskiej – faraon posiadł ją pod postacią węża, urodzony o pełni Księżyca w Szczecinie 22 sierpnia 1986 r. – towarzyszyły temu znaki na niebie i ziemi; ,,zakołysało się Bałtyckie Morze, zatrzęsło się sławne Cesarstwo Sowieckie, zadrżała wilgotna ziemia’’, nowonarodzony bohater zadusił olbrzymiego węża, gdy zrobił siusiu Sowieci odpłynęli do Moskwy, gdy kichnął Gorbaczow podskoczył na krześle, jego przybrani rodzice to Władysław i Izabela Kowalscy, nosił imię Jan Kowalski, miał na czole magiczny znak ,,Athran’’ dający wielką moc magiczną, nosił samą przepaskę ze skóry lamparta, walczył mieczem Orden – rezem, w wieku przedszkolnym poślubił łasicę Mysl’, która była zaklętą księżniczką, w III klasie SP zabił gigantycznego czarnego skorpiona, którego pani nauczycielka Maryla Kubłacka dała w słoiku jako zakonserwowanego, malutkiego skorpiona, w gimnazjum zabił swoje koleżanki Magdalenę Korafińską jako gigantyczną żmiję, Katarzynę Cycuszyńską jako olbrzymiego małża i Ewelinę Całkowską jako mamunę, zabił też Michała Sypeckiego jako gigantycznego złotego skorpiona i Piotra Żurmalę jako dasypusa, zabił swego kolegę Gabriela Janickiego, gdy ujrzał go wędrującego wraz z Zarazą jako lejtant w orszaku jej widm, demonów chorób i straszydeł, cofnął się w czasie i walczył pod Gaugamelą przeciw swemu bratu Aleksandrowi Wielkiemu, zabił skorka wielkości krokodyla mieszkającego w lodówce, pozabijał skorki wielkości krokodyli, które na działce w Szczecinie zaatakowały jego kuzyna Krzysztofa Nowaka, zamienił Młodzież Wszechpolską w krowy, w Krakowie zamienił manifestację homoseksualistów w koguty, posłów głosujących za aborcją zamienił w świnie, w gimnazjum zabił swą koleżankę Kaję Ciszyńską, która pod postacią anakondy pożerała młodzieńców, zabił prezydenta Szczecina, który przybrał postać pół – człowieka, pół – rekina, w liceum pozabijał trzech dresiarzy, którzy zaatakowali go na podwórku pod postacią nosorożców, w Brazylii walczył z biznesmenem Arturo Da Silva, który z okien samochodu polował na biedne dzieci, na Haiti pozabijał amerykańskich pedofilów, którzy przybrali postać jaszczurowatych potworów, walczył ze zbrodniczą Lożą Masońską) i jego żona półbogini Dziewanna Maria Kołasińska (długie, brązowe włosy, smukła, ubrana w czarne bikini, czarodziejka i wojowniczka, w klasie V zabiła w swym domu chcących uprawiać z nią seks kolegów Stanisława Pachucika przybierającego postać tygrysa i Jakuba Stanisławskiego – jako niedźwiedzia, zaś w klasie VI zabiła w tych samych okolicznościach dużo starszego Grzegorza Kaczorowskiego jako warana z Komodo – potem nosiła naszyjniki z ich kłów i pazurów, a mięso upiekła i zjadła, Athran uwolnił ją z niewoli satanistów i obronił przed zamienionymi w diabły La Veyem i Crowleyem, 8 marca zamieniła feministki na manifie w suki), oboje potrafili chodzić po wodzie, czerpać siłę z ziemi, zamieniać się w zwierzęta i byli odporni na wszelkie rany, przybyli do Cudomirii, by bronić ją przed spiskiem Klarkasz – tena - kapłana z Atlantydy, który z naszego świata potężnych czarnoksiężników faraona Nefren – Ka i Grigorija Rasputina, w celu podboju Cudomirii i jej podziału (Rasputinowi miały przypaść wszystkie ziemie Wenedów), O. pokonał Athrana w zapasach i zawarł z nim i jego żoną braterstwo krwi, trzech czarnoksiężników powołało do życia armię ożywionych trupów, lecz wojska Asarmathu rozbiły ją na polach Głady Połoskiej, O. zabił Klarkasz – tena i Rasputina, faraonowi darował życie, lecz Kołasińska zamknęła go w jaju i rzuciła w morze, po bitwie Athran i jego żona założyli królestwo w Dolinie Świętojarskiej (noszącej nazwę na cześć herosa i króla św. Jara) otoczonej Górami Świętojańskimi

- w Mosochu, nad rzeką Danu pomaga atamankom Sotni Danu - siotrom Cichej i Šarzicy walczyć z Czerwoną Rasą z Tan – hazaja (wyszli z olbrzymiego meteorytu, który spadł na ziemię), obie atamanki poległy w boju i zamieniły się w rzekę, którą O. nazwał Cichoszara

- Grabal – car wysłał O. na leżącą na północ od Pelasgei wyspę Baladeę (odkrytą przed wiekami przez rycerza Balada z Bojemy), by przyniósł mu statuetkę Złotego Lwa, O. na Pelasgei obronił lwa przed smokiem, z Cienistej Krainy, dokąd zwabiła go Hella, a gdzie panował głód wyniósł go gryf, który ponadto dał mu czarodziejski miecz, który sprawiał, że wrogom głowy same spadały, na Baladei panował król Olibrus, (mający dwie pary oczu, jego poddani byli jeszcze bardziej zdeformowani), na prośbę Olibrusa, O. zabił bazyliszka, lecz król go uwięził, lecz O. czarodziejskim mieczem zabił króla i jego lud, zdobył Złotego Lwa i opuścił wyspę, po powrocie miecz został wmurowany w ścianę chramu Chorsa

- O. płynąc łódką po jeziorze razem z Majdą z Niżu zabija olbrzymiego, wodnego skorpiona Masona (kiedyś był to człowiek z Loży Szyderców), Majda opowiada jak przed laty, w Mosochu chciał uzyskać od czarodzieja Jefremiasza gliniany dzban oblepiony plasteliną do celów magicznych, lecz nie udało mu się i zabił Jefremiasza w magicznym pojedynku

- spotyka pana w czerwieni, z 5 czarnymi psami o ognistych oczach, sypiących iskrami z pysków, pan zabrał go na wyspę Vrit, gdzie w zamku króla Beowulfa, O. pomógł mu otworzyć ciężkie, opieczętowane drzwi, w nagrodę dostał dukaty, dał je T. L., pan w czerwieni okazał się samym królem Beowulfem, który nie mógł otworzyć skarbca z 13 skarbami Vritu, potrzebnymi do koronacji

- O. po raz drugi przybywa na wyspę Vrit, na dworze króla Artusa z cymbarskiego ludu Silurów spotyka króla Lota z Orkanii, pomaga mu wraz z rycerzami króla Artusa zwyciężyć morskie olbrzymy, które wygnały Lota z Orkanii, po drodze zabija potwora Nucklevee z Kalidonu

- w Kalidonie w jeziorze Lac Nessaia spotyka nessie - potwora, któremu przed laty św. Kołban nakazał zostawić w spokoju pływaka, nessie rozmawia z O. i ostrzega przed hunlandzkim księciem Drakonem, który ,,utopi świat we krwi'', na prośbę Firleusa Mc Farlane'a - króla Kalidonu, zasiadającego na tronie w Eburacum, za zapłatą w stosie złota i klejnotów O. broni ludzi przed skree - olbrzymimi nietoperzami i nurkuje do jeziora Lac Morn, zamieszkanym przez elasmozaura - moraga, by wyłowić złoty pierścień jego córki Alaisy, omal nie ginie w starciu z moragiem, król odmawia zapłaty i odprawia O. z kwitkiem, ów wytargał króla za brodę po czym w pojedynku, rzucił go do błota

- w przygranicznym grodzie Eburacum zabił złą boginię Nertus zamieszkałą w jeziorze wypełniającym jaskinię

- w księstwie Korn, O. zabił bestię z Bodmin Moor (podobna do czarnej pantery)

- na wyspie Vurt spotyka wojownika Loxeusa, kochającego kapłankę i wojowniczkę Birhante, która go porzuciła, bo ją uraził, O. zostaje przyjęty do jego drużyny, razem z Amberusem, cała drużyna oprócz Loxeusa i O. ginie broniąc wyspy przed smokami z wyspy Scath, ranni Loxeus i O. idąc przez mgły zaszli do Leśnego Domu, gdzie spotkali samotną druidkę, która uleczyła ich rany, była nią Birhante, która przebaczyła Loxeusowi i znów byli razem

- w grodzie Lanidium, O. zabił ogra, który był niegdyś okrutnym królem Hulem, oraz ducha jego córki Gallasetty

- w Lanidium poznał hobbita Colina, z którym udał się do Kukanii – Szlarafii (raju hobbitów, obfitującego we wszelkie jadło i napoje), których bram strzegły ogry

- O. przybywa na wyspę Man, gdzie ludzie żyli razem ze Żbiczanami, zabija tam ogromnego, czarnego psa Moddey Dhoo, strzegącego drogi do chramu oraz broni wyspy przed wychodzącymi z morza diabłami o płonących ciałach

- w księstwie Haraldii, założonym przez herosa Haralda I Żelaznorękiego zabija bestię z Bray Road (podobna do olbrzymiego, czarnego wilka)

- do krainy Halfingii zamieszkanej przez hobbity przybyli czerwonym samochodem unijni socjaliści i z pomocą półorków przemocą objęli władzę w owej krainie, zmuszali hobbity do noszenia butów i wprowadzili wiele innych nakazów i zakazów, aż O. pomógł hobbitom ich wygnać

- na veretańskiej wyspie Krak des Chavaliers, O. zabił Galleytrota (potwora - olbrzymiego, dwunożnego psa w ognistej koronie), który więził ludzi w swym zamku i ich pożerał

- w królestwie Veretanii, na którego tronie zasiadał król Conan IV, (potomek Conana I Meriadoka, króla Vritu, który podbił Veretanię i ustanowił jej stolicą Harmor), który ugościł O. razem z innymi rycerzami z pobliskich krain (w czasie uczty grała na harfie poetka Maria d'Vranse, śpiewająca pieśń o dobrym wilkołaku Bisclevrecie), O. w Lesie Broceliand spotkał La Belle Dame Sans Merci - niezwykle piękną, odzianą w jedwab, liście i kwiaty, przystrojoną perłami dziewicę o złotych włosach, która uwodziła napotkanych mężczyzn, a ci współżyjąc z nią umierali z wyczerpania, a ich duszę więziła w lodowatej i ciemnej jaskini, O. prawie uległ, już miał z nią lec, gdy zagrzmiał piorun i lunęła ulewa, zesłane przez Peruna i Mokoszę, O. oprzytomniał i wyrwał się z uścisków i chciał opuścić jaskinię, lecz czarownica zatrzasnęłą przed nim wrota, O. maczugą rozbił w pył olbrzymi głaz i tym samym uwolnił więźniów czarownicy, jaskinia się zawaliła i wszyscy mężczyźni odeszli

- w Górach Ulpijskich na Przełęczy Havelberga zwyciężył Rozbójniki Szwarcury (czarne diabły) łupiące i pożerające górali, ich wójt Reb, chciał złożyć O. ofiarę należną bogu, lecz O. nie chciał

- w Hercynii, O. udaje się by walczyć z olbrzymem - raubritterem Łysym Kotwicem Pogrzu, noszącym żywy ureusz, drogę doń wskazują mu hercyny, O. zabija olbrzyma

- w Teutonacie, O.zabił króla Adolfa VII Giselsohna, aby wyzwolić z jego niewoli w zakletej wieży piękną, złotowłosą wojowniczkę Borborę Luszyńską z Asarmathu, pomaga mu w tym spotkana w lesie służąca jej kappa Tomoza, przywieziona z Cipangu

- w Goidelii O. spotyka błędnego rycerza Cisoletta, pomaga mu walczyć z olbrzymami, Cisoletto opowiada O. jak bronił Pireny, górskiego królestwa królowej Mari przed Tartalami i smokami, oraz jak w armii króla Cida walczył ze zbuntowanym Asanusem – arcykapłanem Pięciornicy – gigantycznej, czerwonej rozgwiazdy wychodzącej na ląd i pożerającej ludzi, bladym olbrzymem Rubrusem o wyłupiastych oczach i długich, czerwonych włosach, oraz olbrzymem Nerunusem (czarnoskóry, czarne włosy ustawione na sztorc, jaszczurcze nogi, rogi i kolczasty, jaszczurczy ogon), demonem Pikosem, który wydostał się na świat przez obraz szalonego malarza, demonem Sapateranem, demonem Comem Terrasem, czarownicą Mekkalą, siły arcykapłana oblegały zamek Alcazar – odsiecz przyszła, dowódca posiłków królewskich, faraon Khar – khan z Kemetu za dokonanie rzezi na niewinnych ludziach i faunach, zastraszonych przez arcykapłana został wraz z drużyną spalony na stosie, wojna zakończyła się zabiciem potworów przywołanych przez arcykapłana, pochwyceniem go i spaleniem na stosie

- obronił Talję przed najazdem ludożercy Ganibala Samojedzia o żelaznych zębach, syna Gamilkara z Bakru, króla Kardamonu (założonego przez Kardama), w jego armii były słonie

- wracając do Asarmathu, w Złotej Bani, pouczony przez św. Gospę pomógł królewiczowi Emrokowi w walce z zielonym Čortem, który go bił maczugą, zaś w Wielkiej Nitrze, O. walczy z panią Halšką Krwawą z zamku Čachty, co katowała niewolnice (przypalała stopy, zamieniała w lodowe posągi, kazała i leżeć nago na śniegu, smarowała je miodem, aby żądliły je pszczoły i osy, chłostała ich nagie piersi, wbijała szpilki pod paznokcie), zabijała dziewice i kąpała się w ich krwi, czarownica Dorka wtajemniczyła ją w czarną magię, miała kochanki Jasną i Darvulę, jej wóz ciągnęły czarne psy zionące ogniem

- O. pomaga Rogomirowi; synowi wodza leśnych ludzi w walce z solimską czarownicą Efraimią, Rogomir strzelał do niej z łuku, lecz nie mógł zabić i został zesłąny do naszego świata, Efraimia powiedziała szydząc, że jej życie jest w ogniu, w jajku, w kaczce, pływającej po górskim jeziorku, O. odnalazł ogień i zgasił go, wraz ze śmiercią czarownicy zniweczone zostały jej czary, Rogomir wrócił do Cudomirii

- Grabal – car wysyła O. do Karmathu (kontynent wielkości Afryki leżący za Morzem Oceannym na południe od kontynentu Hork, stolica: Sirena, jedno z największych miast: Laux, oba nad rzeką Vandą, ludność biała, czarna i żółta, wiele języków, z których najważniejszy karmacki – mieszanina mowy hairańskiej i wenedyjskiej, język urzędowy: starokrasny, klimat gorący, pełno dżungli, dzikich zwierząt, wielkich jaszczurów i węży, ludzie półnadzy, malowali sobie ciała, nosili dużo wymyślnej biżuterii, wszyscy władali magią, czcili wiele bóstw na czele z Wielką Boginią i Rogatym Bogiem, składali im ofiary z ludzi, uprawiali kanibalizm, w Karmath budowano maszyny latające, wynaleziono złote strzały mające moc bomby, żyły tam elfy, różne skrzaty, jednorożce, smoki) po Zieloną Perłę, strzeżoną przez zielonego, wężowatego smoka, z pomocą Tygrysiej Lilii, O. dostał się do Karmath przez wrak statku leżący na mieliźnie, w swych wędrówkach po Karmath spotkał Hadama i Sivanę, z dziećmi Orsulą i Toreliuszem, pochodzili z naszego świata, zaś Mokosza sprowadziła ich do Cudomirii z zadaniem szukania zaczarowanego szmaragdu, O. na ich oczach podniósł otoczone ogniem czarodziejskie przedmioty spadłe z nieba – dzban, królewski pas i topór, co odczytano jako zapowiedź zdobycia przezeń korony, O. uczestniczył w turnieju na zamku w Sirenie, potem na służbie króla Tusa zwalczał piratów i orków z Wyspy Gardamira, w walce z czarnoksiężnikiem Gatusalisem zdobył wieżę bronioną przez kościotrupy, odnalazł na moczarach smoka strzegącego perły i obroniwszy go przed pomalowanymi na czarno, uzbrojonymi w złote trójzęby myśliwymi chcącymi złożyć go w ofierze bogini Voodanie otrzymał odeń perłę w darze

- O. udaje się na Kresy by walczyć z Tęczową Sotnią - kozakami homoseksualistami czczącymi smoka Tęczyna

- O. zabija potwora Gąsienicę (wielka jak smok, mięsożerna gąsienica o spiżowych zębach, ociekających jadem), ratując przed nim księżniczkę Vampiřicę, córkę cara Romusa (smukła, wysoka, długie, czarne włosy, czerwona suknia menady), która okazuje się być dobrym wampirem, razem wędrują na Wyspę Białą (u ujścia rzeki Danu do Morza Ciemnego), na której spotykają boga Achillesa, żyjącego ze swymi żonami – boginiami Heleną, Ifigenia i Polixeną, oraz druhami Patroklosem i Ajasem cały czas spędzając na ucztach i turniejach rycerskich

- w Oltenii (stolica: Aluth), rządzonej przez króla Moara zabija wampira Cedrusa i służącą mu Żelazną Gwardię złożoną z automatów (rycerskie zbroje wypełnione czarnym dymem)

- O. w szeregach wojewody Valasei walczył z najazdem Czarnej Ordy

- czarnoksiężnik Eibon z Hyperborei autor magicznej ,,Księgi Eibona’’ wskrzesił Drakulę i został przezeń zabity w wyszukanych torturach i wyssany z krwi, Drakula począł gromadzić armię wampirów, z której pomocą zajął hospodarstwo Valasei i wypędził wojewodę Gorazda IV, który zbiegł do Asarmathu skąd uzyskał pomoc, O. w bitwie pod Karałkasz w szeregach asarmackich zabił Drakulę i setki jego wojowników, pomógł przywrócić włądzę wojewodzie

- we Vlasii walczył z gigantyczną tarantulą z Tarapolis, polującą na ludzi

- we Vlasii spotkał Sylwię - boginę lasów, która poprosiła go o złapanie złotej muchy, O. mając już owada musiał walczyć z harpiami bez skrzydeł o zielonych oczach jak spodki

- w Volscolanii przemierzał pełne potworów i chorób bagna Pontu

- w górach Abrasium walczył z porywającym ludzi żeńskim demonem Gelo, oaml nie zginął, ocaliła go Vampiřica zadając cios w plecy

- w krainie Aboriginów – dzikich ludzi; myśliwych i pasterzy, O. walczył z nękającą ich Wilczycą Mormo, którą spętała łańcuchem Julia Luperca, dziewica przed wiekami mająca być złożona w ofierze, lecz ocalona przez orła i białą jałówkę

- w górzystym księstwie Noricium zabija potwora Pojne, zesłanego przez zagniewanego Apolla

- w Buracum, stolicy królestwa Bruxów zabija czarownika Miedzianą Twarz noszącego czarne szaty i miedzianą maskę pokrytą hieroglifami

- O. na prośbę chłopa Bajdały udał się walczyć z ogromnym dusiołkiem, zabił wielu jego pobratymców

- w Brustaborgu, goszcząc u grafa Egona von Kalsvik zabił w ogrodzie atakującego dzieci potwora - wielkiego jak lew, soczyście zielonego świerszcza z głową żmijowca

- na rozkaz Grabal - cara udaje się do Biesiekierza; grodu berserków, aby przynieść klejnoty Bersuki - królowej Biesiekierzyc (kobiet - berserków, ubranych w skóry wilków, rysiów, niedźwiedzi, rosomaków, lwów, panter, tygrysów, dzików, turów i żubrów, wiecznie młodych i pięknych, zamieniających się w zwierzęta i walecznych), królowa Bersuka nosząca skórę rysia, zakochała się w O. i dobrowolnie oddała mu klejnoty, chciała, by dla niej porzucił T. L., lecz O. zachował wierność

- w Sztetlu - osadzie Solimów, spotkał rabina Kahała i jego córkę Diasporę; osadę nawiedza żeński wampir Estrie; dawna królowa Solimów, wampirzyca zaczarowała Diasporę, a ta szła w jej kierunku, lecz O. zabił Estrie i jej czar prysł

- Grabal – car wysłał O. do Sinea, aby sprowadził dlań doktora Pai – Hi – Wo; nieśmiertelnego maga z plemienia Serów, aby podzielił się z nim tajemnicą nieśmiertelności, O. wyruszył nad Morze Ciemne, do portu na Wyspie Eleuteryjskiej, lecz statek nie chciał wyruszyć, zaś doktot ukazał się O. we śnie, przybył sam do Grabal – cara i rozmawiał z nim całą noc, aż wrócił do Sinea

- walka z czarownikiem Radasławem Burym pod postacią tura o złotych rogach; czarownikowi pomagały potwory toporniki, którymi dowodził wielki Żelazny Młot

- zabija ogromnego pająka Krasnoglada zabijającego ogromnym czerwonym okiem, po czym z Morza Amfitrionalnego wyławia złote jajo zniesione przez morską kurę

- walczy z wrogiem G. - cara: wampirem Niklotem i jego bestiami

- na rozkaz Grabal – cara zdobył skarby ze Srebrnej Góry (wcześniej wyrwał złoty klucz do skarbca z rąk szarego pomnika zwanego Skarbnikiem, a ów ożył wówczas i O. go zniszczył w boju)

- w Puszczy Pażyckiej pozabijał Ludozjadki (dzieci – ludożerców)

- drugi raz goszcząc w Sztetlu, broni Gildy, córki rabina Harona Mendelsona przed diablicą Jezebel; dawną królową Solimów, żoną króla Aqabbasa i czcicielką Baala

- na Wzgórzu Olbrzymów wpadł pod ziemię; uwięziły go duchy złych grafów, uczestniczył w ich biesiadach, balach i pojedynkach, zabrał im zakrwawione złoto i wyszedł

- zabija 3 braci olbrzymów o żelaznych zębach z Piły

- w górach Wyżu O. broni górali przed czerwonymi potworami léwicami

- razem z duchem ognistym Ognieszką, wilkiem Krotosławem, dziwem Dwugławem i Nike szturmuje Wieżę Vyżmargła bronioną przez latające noże,

- O. zdobył skarby z zaklętego zamku podziemnego na Wzgórzu Palowym - młoda pani zamku z pękiem kluczy u pasa kusiła go swoim pięknem

- O. walczył po stronie Juraty z trytonem Denicem i jego armią automatów – żelaznymi rekinami

- wojowniczka Nike, przyjaciółka T. L. ze Szkoły Dziewic; zabijała wielkie pająki i inne potwory, kochała się w Mestwinie, ten na uczcie u G. - cara po pijanemu obiecał, że poślubi ją jak zdobędzie Szklany Sztylet; wyprawa N., M., O., i T. L. mijają jezioro pełne krwi, walka o sztylet z ostrymi kawałkami szkła, zabijają one N., ale jej brat Sambor bierze je wszystkie na siebie i ginie, ożywienie w jeziorze krwi, przyniesienie Szklanego Sztyletu - G. - car niszczy go młotem, bo było w nim zło

- na podgrodziu Brustaborga, O. zabił zjadającego uprawy gigantycznego pomrowa czarnego

- Nike i O. zabijają potwora Żabnicę z bagien Pinos, w drodze przez osadę Petryków, O. zabija marę petrykowską

- O. zabija potwora Bajstruka, wielkości kozy (wilk o głowie sowy, miał piątą ukrytą nogę, o pazurach z brązu), w dzień pomagał, a w nocy szkodził

- O. zabija potwory Bajora i Plosa z Veresiny

- O. zabił ostatniego Biesa pustoszącego podgrodzie Sandarmierza

- O. obronił mieszkańców chutoru Zmiejevice na Niżu przed zemstą żmij za zabicie węża domowego, O. bierze karę na siebie - przeżył wszystkie ukąszenia

- O. broni plemienia Gucułów przed syrojidami, zabija ich wodza Peredewożę

- w Kikimorsku spotkał karetę pana Eber - grafa, którą ciągnęły wielkie, czarne konie, Eber - graf jadł ludzkie mięso, O. go pokonał

- w czasie ulewy spotkał rasę deszczowych ludzi (bladzi, chudzi, nadzy, przypominali autystyków, bawili się układaniem patyków i kamieni); towarzyszyły im deszczolwy (podobne do lwów), O. zaprzyjaźnił się z nimi

- w opuszczonym zamku walczył ze Zmorem (kościotrup z ogniem w oczodołach, trupi zapach)

- w lesie spotkał otoczoną ogrodem chatę cioci Cesi - służyły jej rusałki i czarny, mówiący kot, w beczce wody widziała inne światy; O. przez beczkę dostał się do Świata Wrony - ujrzał ciemność, czerwoną gwiazdę miast Słońca, rozszarpujące ludzi Orła Górskiego, Wronę i Kanię, Sępa wyjadającego mózgi, domy, zamki i chramy z trupich kości, kościotrupy zomowców, śliniące się krwią i ich wodza: Czerwonego Potwora (rudy goryl o byczych rogach), krwawe ofiary, ze Ś. W. uratował młoda niewolnicę Raissę, wraz z siostrą i przyprowadził do swego świata (ciężko ranił z łuku Wronę)

- O. zabija ogromnego trusia Miedziankę polującego na dzieci zbierające grzyby i jagody (wykluł się z jaja 25 marca, kiedy z jaj wykluwały się Čorty i potwory, a ptaki leciały pocieszyć św. Gospę w dniu jej smutnego święta)

- na polu w czasie południa zabił Ciatuszę Dogrumową (obrzydliwa baba, sutki do kolan), za jej wskazówką odkopał czarną, żelazną skrzynkę ze złotymi talarami, lecz ukłuł się zatrutym kolcem, przed śmiercią uratowała go Złota Baba

- rycerz i czarnoksiężnik Jar z Dąbrowy w Kuronii nad brzegiem Morza Anfitrionalnego ofiarą z dziewicy przywołuje gigantyczną, czerwoną rozgwiazdę Pięciornicę – ongiś zabitą przez Cida z Goidelii, Pięciornica pożera Jara i zaczyna pustoszyć Kuronię, aż zabija ją O.

- w Semigalezji (prowincja Asarmathu), O. zabija wąpierza Patkula

- w Ojcowie broni ludzi przed 5 tygrysami szablozębnymi, hieną, trusiem i panterą szablozębną, na których czele stał syn pana Byczyńskiego ; czarownik Lešy, chcący zawładnąć Asarmathem

- w Ojcowie przyjęty do plemienia Troglodytów (usynowiony przez wodza); zapobiegł wojnie z Naradami, uratował przed zjedzeniem Macieja Aranitę

- przyjaźń z rodziną Starowiaków z Ojcowa, zimą rodzina ta jedzie kuligiem przez zamarznięte Mroczne Błota - siedzibę potwora Vrougi, po powrocie z chramu, V. przychodzi do rodziny i żąda ofiary z najmłodszej córki, lecz O. zabija potwora

- broni Ojczyzny przed wodzem korsarzy Ulbasem z Danai, co robił ,,krwawego orła''

- w prowincji Przymorze, w ziemi związku plemion Kaszanów, Kartazów, Veloków i Sławińców (stolica: Kartazja) spotkał żyjące w lasach, w zgodzie z ludźmi getzka (goryle - czarne latem, białe zimą, jesienią i wiosną - szare), których broni przed myśliwymi z nemijskiego plemienia Projstorów: Rytybernem, Eriką z Rumin i Edmundem ze Stabaru

- zdobywa Wieżę Wilkołaków i otrzymuje przydomek ,,Vukaszyn"

- walczy z Neurami i wąpierzami i niszczy czczoną przez nie olchę Duringa

- O. spotyka wydziedziczoną przez brata, który zabił jej kochanka księżnę Misenę z Mosochu (towarzyszył jej wielki, czarny pies Bies – Stróżan), razem obronili Cudomirię przed plującymi ogniem i kwasem maszynami chana Wyrwibaja, (którego seniorem był przybyły z naszego świata pastor Maynard Rostafinski z USA zwalczający całą twórczość fantasy, legendy i baśnie za motywy magiczne i motywy nieobecne w Biblii jak np. światy równoległe), chcącego zniszczyć fantastyczne światy jako ,,ogłupiające diabelstwo’’

- krwawy deszcz i zapowiedź najazdu; żupan Meżev przygarnął za syna Mowiłła - chłopca, który wychowywał się w puszczy razem ze zwierzętami, chłopiec odziany był w skórę swego wroga - rysia Svena Kireyena, walczył maczugą i sztyletem z Hindu, pomagały mu wilki i niedźwiedzie, O. zawarł z nim braterstwo krwi, razem walczyli pod Gołębiem, gdzie O. ubił trolla - olbrzyma o 6 głowach, jedzącego ludzi, niedźwiedzie i smoki, O. obronił przed jednookim Kalmarem, wilkami, trollami i niedźwiedzimi polarnymi na żołdzie króla Swenów Karla Hastava sanktuarium św. Gospy w Światłowierchu, w górach Wyżu, O. rozgromił chłopskich powstańców sweńskiego agenta Napira Kostakiego, zwyciężył nękającego Swenów, ale też chłopów diabła Szejtan - beja dowodzącego Tartarami, odparł atak bana Rocosusa ze Złotej Banii, w bitwie pod Kalepnicą pokonał sweńskiego pułkownika Alexa var Torgau, który zabijał wrogów złotym prądem wydobywającym się z czarnej skrzynki podobnej do radia, O. zwycięża odzianego w płaszcz z lisich futer grafa Lisolę - najemnika z Bojemy, O. nadział go na miecz i upiekł, zwycięża Hesiana - księcia Gesji, po wygnaniu Swenów Mowiłł poślubił najmłodszą córkę żupana - Misię

- O. żeglując po Morzu Sinym został wyrzucony przez sztorm na nieznaną wyspę, na której mieszkał filozof przyrody Morovius, który zabiegami chirurgicznymi tworzył ludzi ze zwierząt, aby mieć armię do podboju świata, M. uwięził O. w lochu, chciał go uczynić swym niewolnikiem, kazał mu walczyć z wyhodowanymi przez siebie ludolwami, ludotygrysami, ludohienami, ludobykami i ludoniedźwiedziami, kusił go widmem swej zmarłej córki Apraksji, proponował O. pakt i uczynienie go księciem Wenedów, lecz O. zadusił go i rzucił na pożarcie jego stworom

- O. dopłynął na ogromną, dziką wysę Pelasgeę, niegdyś zamieszkaną przez cywilizację Pelasgów – ludzi, którzy obuwali tylko jedną stopę, porośniętą puszczą, pełną gór, ruin pelasgijskich i karmackich miast i dzikich bestii, podróżował po niej razem z Vuraną – córką Athrana, która zabiła olbrzymiego pająka Topika, który zaatakował ją w jeziorze, słonia leśnego i tyranozaura, razem z Vuraną, O. stoczył walkę z nekromantką Talassą (smukła, piękna, odziana w czarną suknię, długie, rude włosy i zielone świecące jak u rusałki oczy), która gromadziła armię szkieletów do podboju świata, Talassa zamieniła w potwora prastarego leśniczego Veryho (pokrył się brązowym futrem, miał głowę wyraka i palce jak ogony kameleona), próbował ostrzec O. i Vuranę, prawą ręką nekromantki był potwór Żalnica (mąż o białych włosach, wydający skrzeczące odgłosy), O. i Vurana z pomocą lęśnych zwierząt, Wił i rusałek pokonali Kościaną Armię Talassy, którą zabiła z łuku Vurana, odcięła jej głowę i przebiła serce, wraz z jej śmiercią Leśny Dziad odzyskał właściwą sobie postać, O. zabił Żalnicę

- w pelasgejskiej dolinie Kothel, O. i Vurana spotykają dwie drewniane chaty położone w głębi puszczy; w jednej mieszkało plemię dzikich kobiet Mitis – czcicielek bogini Sylwii, a w drugiej dzikich mężczyzn Bosais – czcicieli boga Sylwana (ludzie ci chodzili półnago, nosili kościane ozdoby, pióropusze i tatuaże, żyli z łowów, rybołóstwa i zbieractwa, walczyli ze sobą), zjednoczyli się do wspólnej obrony przed Tharot Arcanami – plemieniem okrutnych czarownic i czarowników, po zwycięskiej bitwie z udziałem O. i Vurany królowa Mitis i król Bosais pobrali się, a za ich przykładem poszli ich poddani

- na pelasgejskim płaskowyżu Sharaka – drak, O. i Vurana spotykają półnagiego myśliwego Uthrana, jego matkę Analinę i ojca Hrak – gor – khana, którzy potrafili zamieniać się w zwierzęta (ojciec w niedźwiedzia, syn w wilka, a matka w anakondę), zamienieni w te zwierzęta chcieli pożreć O. i Vuranę, lecz zginęłi z ich ręki

- O. trafił na sinomorski Ostrów Vaviłon, wyspę pokrytą kamiennymi labiryntami, wśród których żyli Ostriacy - półdzicy potomkowie dawnych ludzi, których przywiódł w to miejsce chłop Wawiła, co pokonał cara Morota Otara, został wybrany carem i założył kwitnącą cywilizację na owej wyspie, lecz cywilizację tę zniszczyło zlodowacenie, O. obronił owych ludzi przed najazdem plemienia sarakeńskich Chasków z Chaskazji, których czarownicy wywołali Wiję - skoropanę (olbrzymi, żeński potwór, podobny ni to do wija, ni to do skorpiona, o zielonej głowie kobiety, mający ostre, białe zęby i długi, zatruty język zakończony żądłem), O. zabił Wiję - skoropanę i odparł najazd Chasków

- O. broni pokrytej lodowcem wyspy Lomar przed Gumpoldem; włochatym olbrzymem - ludożercą

- walka z potworem Turkuciem w kopalni węgla w Ślążu, wcześniej spotkał w kopalni przysypanego węglem starego górnika, którym był Skarbnik, ów gra z nim w oczko i daje łyk złotego likieru, sporządzonego przez pszczoły likierowe, który pozwala O. widzieć w mroku

- u stóp Babiej Góry, na której szczycie odbywały się sabaty czarownic, walczył z jędznikami; straszydłami podobnymi do goblinów o olbrzymich, spiczastych uszach, lub do brodatych dziadów z kłami i pazurami

- w Bojemie z pomocą rysia Pędzelca pokonał i zabił złego czarnoksiężnika Zytkę z Gór Sowich, pana na Miedzianym Zamku, urządzającego sabaty i porywającego dzieci na ofiary i zabrał jego skarby

- w Wielkiej Nitrze walczy z Jenżibabą o nosie jak garnek, żywiącą się ludzkim mięsem

- w Meocji zimą broni ludzi przed wąsatym i brodatym potworem Mrzelcem

- zaskoczony zadymką, zaszedł do chramu plemienia Gacków; wyznawców Sirraha zakładających maski nietoperzy i przybierających ich postać, powiedzieli mu o zaginięciu dwóch dziewczynek, O. odkrył, że porwał je srogi bałwan Śnieżan i uwięził w pałacu z lodu, skrytego za mgłą, by były jego żonami, O. uwolnił dziewczynki

- na polecenie króla Dobromira VII Rudego, O. przybywa do odgrodzonej lasem, gdzie walczy z ogromnym kleszczem o ludzkiej twarzy, od świata wsi plemienia Golędów - Kolędów, którzy w czasie suszy zabijali dziewczęta i rozcinali im piersi, O. zniósł ten zwyczaj

- O. idąc przez Kasprowy Las, gdzie były ruiny łaźni zbudowanych przez pogany, zabił niedźwiedzia demonicznego o żelaznych kłach i pazurach, oraz stoczył w nocy walkę z bubem - puchaczem demonicznym i leśnymi lisami o żelaznych kłach

- nocą, w lesie przylegającym do osady Varło, O. zabił Vodniana - obrzyna polującego na panny i zanoszącego je pod wodę, a następnie, zanurkował w jeziorze i uwolnił wszystkie jego branki

- O. przybył do wsi Dzierzbowo, gdzie żyły okrutne kapłanki bogini Dzierzby, zamieniające się w dzierzby i nabijające ludzi i zwierzęta na zaostrzone pale, Dzierzby wabiły mężczyzn swym pięknem, po czym zabijały, O. je pokonał

- pokonał topiącego ludzi i zwierzęta potwora Konotopa z rzeki Piwonii, po walce kusi go po raz drugi kolorowy ptak Sirin o kobiecej głowie i piersi, lecz O. pozostaje wierny kochance

- na polecenie Grabal – cara, O. udał się przez Morze Ciemne na Wyspę Kolosa (stał na niej wysoki do nieba, czarny posąg nagiego boga Heliosa w złotej koronie, trzymającego w górze zapaloną pochodnię, która wiecznie płonęła – kiedy zgaśnie będzie koniec świata), aby zdobyć Czarną Perłę z kopyta ptaka Strofokamila (był większy od człowieka i miał głowę kaczora), Strofokamil, zgodził się oddać klejnot, ale w zamian kazał zdobyć dla siebie kamień z dna Morza Rajskiego, w którym była uwięziona Śmierć)

- na Niżu, panienka Vasilisa, córka setnika Łukiera Patafiana oczarowała swym magicznym pięknem O., ów zgodził się służyć jej za wierzchowca, gnał jak szalony po stepach, aż w wiosce Czarnej, leżącej w obliżu murzyńskiego grodu Czarnowa, zamieszkanej przez zbiegłych murzyńskich niewolników czarnoskóry junak Mombas syn Pamby zabił panienkę rzutem włóczni, O. ugoszczony przez Niro – Wenedów, którzy upiekli i zjedli ciało czarownicy; poznaje dzieje ich wsi (w Asarmacie wszyscy byli wolni)

- Kościej car ziemi Pokut’ stworzył ze złota i ciała poległego w walce wojownika Złotego Rycerza, któremu nakazał zabić O. i przynieść jego serce, O. zwyciężył go, lecz darował mu życie, zaprzyjaźnili się i razem ruszyli do walki przeciw Kościejowi

- O. i Złoty Rycerz zabili królującego w Pokut' Kościeja co w złotym pałacu więził Tygrysią Lilię i Sonayę, zniszczyli użyte zamiast kamienia węgielnego jaja z ukrytą w nim śmiercią złego cara, po drodze napotykają uśpione przez Kościeja księstwo Milze (Miłża)

- w Ślążu zakon rycerzy - rozbójników Raubriterów wypowiedział posłuszeństwo królowi Asarmathu, złożył hołd cesarzowi Hunlandu i rozpoczął wojnę o oderwanie się, O. oblega ich zamek Glaubitz, ciężko rannym w głowę zajmuje się leśna panna Godzila, w końcu O. burzy mury zamku

- we Vratislavie zabił smoka Strachotę, który choć wielkości jaszczurki czarami odbierał wszystkim odwagę, O. przejrzał jego magię i skręcił mu głowę

- w Spisium, O. zabija rozbójnika Włodzisława, walczy z jego żoną Kastią, która biła fałszywą monetę, O. nie mógł jej pokonać, została ujęta podstępem przez sędziego Rysimira z Oravy i spalona na stosie

- w prowincji Karpancie, O. walczy z rozbójnikiem Fedorem Głowatym

- razem z wojowniczką Dyjaną ze Szkoły Dziewic wyzwolił Słońce z Zamku Trzech Tyranów: Winitara, Skima (urodzonego w zbroi) i Prusinusa (chcieli z niego stworzyć własny świat), po drodze walka z dzikimi zwierzętami - kozią czaszką w której płonął zielony ogień - był to zaczarowany swarliwy chłop; D. odczarowuje go rozbijając czaszkę strzałą z łuku, walka z dzikiem z jeziora i psem utkanym z ognia, po zwycięstwie O. chce ich ukrzyżować, lecz D. prosi go o darowanie kary, bo ma wizję, że ,,to jest zbyt Wielki Znak, by go kalać"

- w prowincji Centaurii wykopuje żelaznego konia o srebrnych kopytach, biały orzeł zesłany przez T. L. pomaga mu zwyciężyć z Boboliszkiem i Myszykiszkiem

- w prowincji Centaurii, skąd pochodził król Jogaił idzie przez puszczę poświeconą Gabi Pelenie - pani ognia o jednej piersi, czczonej przez zwierzęta, które uratowała przed myśliwymi, zamieniony w miecz Tygrysiej Lilii trzymany ręką jej przyjaciółki św. Marii Perkunatele zabił Geltinę, o długim zatrutym jadami z grobów języku i jej siostrę - czarownicę Raganę, co więziła ludzi dla zabawy, na jego cześć gudełki tańczą i śpiewają, przepowiadając zdobycie korony

- w Korsi, ziemi Korsinów - ludu istyjskiego płacącego dań Centaurom, O. spotyka w lesie korskie goryle o wyłupiastych oczach i goryle garbate, tymczasem w Warsogrodzie przybył z wizytą u króla Dobromira, król Chasytejczyków - Varlam, jego następca tronu, królewicz Nimrud udał się razem z murzyńskimi naganiaczami na łowy na Korś, by polując na goryle zdobyć ich głowy i dłonie, O. przeszkodził mu i ściął jego głowę, król Varlam zażądał śmierci O., zaś król Dobromir wydał mu O., Chasytejczycy rzucali weń włoczniami, lecz O. obronił się dzięki tarczy - darze od Selene

- w chramie Ceroklisa zabija wielkiego, czarnego kota Bestiarza (był to sam C.)

- Grabal - car wysłał go do Letygoły, by przyniósł mu srebrną monetę z nadmorskiego Labiryntu, zbudowanego przez króla Vavulisa IV, O. wszedł i długo błądził po Labiryncie, jego przewodnikiem była popielica, spotyka strzegące przejścia stado białych niedźwiedzi, które usypia śpiewem Galina - ruda i półnaga rusałka i czarownica o zielonych, świecących w ciemności oczach, której towarzyszył zielony truś Ofion, w końcu O. schodzi na dół i w środku Labiryntu po stoczeniu walki z gigantycznym mrówkolwem, do którego szyły z łuku letygołskie czarownice Vesa i Rosa, zdobywa monetę i wynosi ją na powierzchnię, a wówczas Labirynt wali się i zapada pod ziemię, O. zostaje ugoszczony przez Zakon Labiryntu - czarodzieja Woroża (czerwona szata ze złotym labiryntem, długie, siwe włosy i broda, biały pióropusz), dobrą mamunę Stolicę, wojownika Chocimira, wojowniczkę Stranimirę, leśnego człowieka Voldiana, leśną dziewczynę Iante, jej młodszą siostrę Kalisę, herosa Dora (rudy, walczył powracającym po rzuceniu nim młotem), jego żonę - czarodziejkę Galinę, braci - wojowników Lela i Polela, ich siostrę Gelenę, wilka Vołka, kota Harubambę, trusia Ofiona i popielicę Glis, w trakcie uczty na swoją cześć O. otrzymał na plecach wypalony żelazem znak labiryntu i liczne dary dla Grabal - cara i jego córek (np. Róg Obfitości), zaś Vesa i Rosa, narzeczone braci Lela i Polela towarzyszą mu w drodze powrotnej

- w dzielnicy Bieł zabija Vlesa - człowieka o ognistym języku, który zabijał nim kobiety

- wyzwolił Mosoch i obie siostry, oraz wiele młodych dziewic z niewoli jancykrysty i wampirzycy Helliany - władczyni Wyspy Vestiów (dzicy ludzie, o wilczych kłach i ostrych szponach, ludożercy, ich wodzem był czarnoksiężnik Raganius z Centaurei); H. razem ze swym karłem zabijała i zjadała dziewczęta i kąpała się w ich krwi, O. w bitwie zabił potwora Bukaj Wrogę z Jegföldu, potem broni V. przed wymordowaniem, H. zostaje niewolnicą T. L., ta daje jej wolność, lecz H. ze strachu się przebiła sztyletem

- w czasie zaćmienia Słońca udał się na wyspę Hel, gdzie przebywali umarli (w tym jego ojciec Stracimir, który zachęcał O. do odwagi), gdzie było pełno potworów morskich i lądowych i gdzie w Żelaznym Lesie (czarne drzewa o ostrych, żelaznych liściach) rosło na drzewie czerwone jajo zawierające klejnot Serce Swarożyca, O. zdobył go i przekazał kapłanom, ci uwolnili klejnot z jaja i zaćmienie się skończyło

- na Wyżu, na Przełęczy Karap, O. zabija polującego na ludzi i ich stada olbrzymiego kotołaka Kapitana Żbika

- zabija w pojedynku na udeptanej ziemi szpiegującego na rzecz Mosochu rycerza Kłosa

- O. zostaje rycerzem stuha i walczy z ałami i ażdachami, odznaczony Orderem Aredvi w bitwie z nečistymi čertami (wielkie nietoperze o głowach wampirów), spotyka Płanetników pijących wódkę na górze, prosi o nią; po wypiciu palą mu się kiszki i wypadają oczy, razem z nimi spada do chramu Złotej Baby w Leszywierchu, gdzie medycy - kapłani leczą go, odwiedziny T. L. i jej siostry, O. zabija Lelwę - boginię nocnic i królową Krainy Ciemności, chcącej pogrążyć świat w mroku,

- czarodziej Majda z Niżu przybył do naszego świata na Ukrainę, aby zdjąć urok z Julii Tymoszenko, w której głowie zalęgła się żmija wychodząca z dziury w głowie, razem z nim do Kijowa przybywa O. i zabija czarownika Semena Miżyńskiego, który przybrał postać gigantycznego węża i wskrzesił Stiepana Banderę

- z naszego świata do Sujonii, Varezji, Svenlandu, Svearii i Asarmathu przybyli szwedzcy urzędnicy – socjaliści na podstawie donosów i fałszywych oskarżeń o przemoc w rodzinie zabierający rodzicom dzieci i oddający je pijakom i homoseksualistom, w Asarmacie pewien chłop zbił paskiem syna, który miast rozrzucać gnój słuchał jak wiatr grał mu na widłach, rodzic został zabity przez Szwedów, zaś dziecko miało zostać oddane do adopcji pożerającej dzieci leśnej jędzy Babie Starej, O. zwyciężył Szwedów i oddał pod sąd, który orzekł ukamienowanie

- Grabal – car wysłał O. na poszukiwanie czerwonego alatyru, kamień ów znajdował się na Karmazynowej Pustyni, łączącej Sarakenę z Valuzją

- O. udał się do Złotej Bani, gdzie król Atuanus VII Madżar wysłał go w poselstwie do Tündeorszag - krainy tünderek (skrzydlatych nimf o kwiatach zamiast włosów), drogę wskazała mu mówiąca wrona Corvina, ambasador Królestwa Wron w Złotej Bani, w krainie tej spotkał viragfeju emberek - pilnujących wrót mężów o kwiatach zamiast włosów, O. uraczył ich winem od króla, królowa nimf Tünde zgodziła się wysłać na dwór w Kardasie swoją najmłodszą córkę Cerkę, aby mogła poznać ,,króla ludzi'', ponadto dała królowi złotobańskiemu w darze 7 - nogiego konia, O. przez jaskinię w Złotej Bani dostaje się do piekielnej Krainy Pleśni, gdzie walczył z pleśnią, po czym dostał się do Jegföld - krainy lodu, rządzonej przez białe niedźwiedzie, zabija zjadającego je potwora Czutorę (gigantyczny, różowy gad latawiec o wielu głowach), służący Królowej Śniegu, ta chce pojmać O. i uczynić go swym mężem i niewolnikiem, wysyła przeciw niemu potwory, takie jak dwugłowy smok Aglu, karły i olbrzymy lecz O. zwycięża i bierze do niewoli samą Królową Śniegu, wydaje ją na sąd mieszkańców Jegföldu, zastaje wrzucona w piec, w którym paliłą swych wrogów, królową zosatje wskazana przez złoty płatek śniegu zimowa rusałka Arca

- O. wypił Vodakaton - ogromne jezioro wódki, aż legł nieprzytomny, uratowała go Cyza – bogini rzeki Cisy, dając mu do wypicia trzy wielkie jak kubły puchary wina i bochen chleba do zagryzienia

- O. udał się do Silicji, gdzie rządził król Vrodrix - geograf, architekt (sam zaprojektował swój zamek Castilion na planie koła), wynalazca, konstruktor, chirurg (eksperymentował na ludziach - kazał chować noworodki z dala od ludzi, by zobaczyć jakie będzie ich pierwsze słowo, zamykał ludzi do śmierci w beczce, by zobaczyć, czy dusza wyjdzie, rozcinał żołądek, by badać proces trawienia), mag, kronikarz, astronom, astrolog, alchemik, przyrodnik (napisał księgę o sokolnictwie), matematyk, filozof i wojownik, walczący z ludami Sarakistanu, miał on wiele żon i nałożnic, którym zapewnił wieczną młodość, a które miały być wraz z nim spalone na stosie pogrzebowym, miał ogromny zwierzyniec, obserwatorium astronomiczne, ogród botaniczny, liczną drużynę z niemal całego świata, popadł w konflikt z arcykapłanem z Rumu, gościł O. na swoim zamku, kazał mu walczyć z dzikimi zwierzętami (słoniem, tygrysem, mandorą, mantykorą z Hindu, Cyklopem) na arenie, o rękę swej nowej, dziewiczej niewolnicy, Diany, O. rzucił martwym słoniem w króla - tyrana i go zabił

- O. udał się do Lidalionu, gdzie rządził król Midas II, razem z przyjacielem Frodrixem i córką Jani, król popadł w szaleństwo i wszystko co dotknął zamieniał w krwawy kał, ostatecznie został obalony przez najeźdzców Magaj - chana z Ordystanu, O. bronił Lidalionu, lecz mimo zabicia chana dostał się do niewoli, kupił go Ismael al - Putafiri, aby zabawiał go walkami na arenie, lecz O. cisnął weń włócznią i zbiegł

- O. był w ziemi Gekmant - Onis, przylegającej do Cyjonii i Kazalaru, żyły tam gigantyczne, rozumne gekony, czczące Petru Krilitu (gekon o ptasich skrzydłach) i modliszki (czczące boginię Mantis - zielona kobieta o skrzydłach modliszki, zielonych włosach, szponach i kłach), O. zapobiegł wojnie między obu rasami

- O. udał się do kraju Lapitów, gdzie w Ixionopolis w specjalnym obozie, przylegającym do chramu uznanego za boga króla Ixiona - ojca Centaurów, trwały przygotowania do dziecięcej krucjaty, przeciwko obcym bogom i zepsuciu, mali wojownicy mieli obalić wysokie niemal do nieba bałwany Mokoszy, Dziewanny i Jurasmat, wzniesione przez diasporę Wenedów

- wykonując rozkaz Grabal – cara przekroczył Karmazynową Pustynię, razem z wojownikiem Hamycem z Aseth o wąsach ze stali (Wenedowie nazywali go ,,Kostrubonką’’ z powodu początkowego niechlujstwa i lenistwa) i zdobył strzeżony przez potwory (smoki, węże i skorpiony) czerwony alatyr, (Hamyc wyruszył na wyprawę by zdobyć czerwony alatyr dla ukochanej Vasylisy Czarodziejki, O. przeciął wielki jak bochen chleba drogi kamień mieczem na dwie równe połowy), przez ową pustynię dostał się na kontynent zwany Valuzją, gdzie mieszkali ludzie mogący zamieniać się w węże, ich królem był Kalembach, pochodzący od króla wodników Germana, za górami Gargar przylegał do Valuzji kontynent Hork (stolica: Mardara) zamieszkany przez orków – wyhodowanych przez Czarnoboga ze schwytanych i poddanych torturom elfów, orkowie napadali na ludzi – węży, O. obronił stołeczny Taracon przed ich najazdem i zabił króla orków Gargulu

- po powrocie do Asarmathu w Leczycy zabija ogromnego puchacza, który porywał dzieci i je więził w zamku, gdzie strzegł skarbów

- we wsi Grzęzło zabija starego, ślepego smoka, któremu składano ofiary z chłopców i dziewcząt

- O. zabił Piekłosa - czerwonego diabła, syna Czarnoboga, zaszlachtował go srebrnymi nożycami, złożonymi przez królową Asarmathu na ołtarzu Mokoszy

- O. zabija Djawolnicę – dwumetrowego, włochatego, brązowego diabła, w w którego zamieniła się stara wiedźma Bożena Pięć Pyrek, gdy do jej chaty wpadł rozżarzony kamień z kosmosu

- O. z pomocą leśnych ludzi zabija włochate, leśne diabły – olbrzymy, które porwały jedno z ich dzieci; dziewczynkę Anej

- O. wyruszył w góry Kułkaj na poszukiwanie herosa Urgana, latającego na zielonym smoku Sirfie; obaj lecieli nad zaczarowanym Kamiennym Labiryntem wzniesionym w górach przez Dedala, magia labiryntu sprawiła, że nie mogli już go opuścić i stale zmienmiali w nim postać, aż nie wiedzieli już kim naprawdę są, O. uwolnił ich z pomocą sprowadzonego z zaświatów Dedala, który unieważnił rzucone na labirynt zaklęcie

- O. udał się z poselstwem od króla Dobromira VII na wyspę Hyperboreę, niegdyś toczącą wojnę z Asarmathem, by nawiązać pokojowe stosunki, po drodze wylądował dla odnowienia zapasów na wyspie Sujonii, gdzie zabił nękające ludzi potwory: Żelaznego Dzika Freya i wilka Fenrira, który sprawiał, że ludzie ślizgali się po lodzie i nie mogli chodzić, gdy Fenrir już schodził z nieba, by pożreć unieruchomionych na lodzie chłopów - Karla Bonde, jego żonę i dwóch małych synów, O. zabił wilka w walce, w Hyperborei spotkał jasnoskórych ludzi o blond włosach, wśród których gościł bóg Apollo, na którego cześć składano ofiary z osłów, H. żyli w spokoju i dostatku, O. razem z Apollem zabił pożerającego ich dzikiego psa Garma, tubylcy przyjęli poselstwo i przysłali listy i dary dla króla Asarmathu

- na urveskiej wyspie Nitharii, O. zabił z łuku Maara – białego, 5 – nogiego konia Zarazy, o ognistych oczach, cuchnącego padliną

- był w Krainie Wiecznej Zimy - królestwie Księżyca, po białą różę z Lodowej Góry, gościł go Dziadek Mróz wraz ze Śnieżynką, wspominali przyjaźń z dzieciństwa, wspomina o ugoszczeniu Jacka i Złotej Nastazji, użyczył mu swego zaprzęgu wilków, w drodze atakowany przez wielkie, białe nietoperze, wysłane przez Zimę, chroni się w Zamku Ryby, gdzie dostaje jako broń złoty łańcuch św. Gospy o dziesięciu ogniwach, razem przeganiają potwory, zerwanie kwiatu

- w lesie u stóp Łysej Góry, O. zabił polujące na ludzi Giganta i Cyklopa

- na prośbę zmarłych z Cmentarza Wołojanowskiego w Warsogrodzie zniszczył szkołę magii czarownika Nikoły Płomieńskiego, który organizował nocą na cmentarzu orgie przy ogniskach

- Grabal – car chcąc odzyskać nefrytowy amulet skradziony przed laty przez księcia Oleandra wysłał O. na cmentarzysko plemienia Żuławów, aby odzyskał klejnot, O. wydobył go z grobowca księcia, lecz ten ścigał go pod postacią olbrzymiego potwora Ogara – O. zabił psa, nim ten rozszarpał Tygrysią Lilię

- O. bronił Talję, rządzoną przez barbarzyńcę Gesera przed korsarskimi najazdami alirskiej królowej Tukulcji i jej siostry Tulty, obie zostały pokonane, idąc w kajdanach, uświetniły triumf Gesera i zamieszkały w jego haremie

- we Vranklandzie król Oroncjusz został obalony i zabity przez Lożę Szyderców, finansowaną przez Geliabala, cara Talji, chcącego zawładnąć Vranklandem, terror Loży Szyderców, służył im żelazny potwór Nożyca - podobny do pająka o twarzy kobiety, uzbrojony w setki noży, na rozkaz Wielkiego Mistrza szlachtowała tysiące ludzi, Wielki Mistrz koronuje Geliabala w Rimou, Geliabal był szaleńcem, okrutnikiem i rozpustnikiem - jego rydwan ciągnęły tygrysy, występował nago udając Wenus, kazał swym gościom jeść żywe papugi i mocować się z lwami, na ucztach podawał potrawy z gliny i wosku (trzeba było udawać, że bardzo smakują), składał ofiary z dzieci, kazał niewolnikowi zbierać tony pajęczyny (gdy nie zebrał, został wtrącony do lochu, gdzie zjadły go szczury), urządzał loterie, w których można było wygrać skorpiona, zasypywał gości, sypiącymi się z sufitu tonami płatków róż i fiołków, pod którymi się dusili, na uroczystościach rzucał w tłum ludzi jadowite węże, przybycie królewicza Faramunda na Wyspę Pingwinów (mieszkali na niej ludzie, zamieniający się w alki olbrzymie, ochrzczeni przez św. Maëla), zebranie wojsk w celu obalenia Loży Szyderców i Geliabala, królewiczowi, dotąd przebywającemu na wyspie Vrit, pomaga O., który zniszczył Nożycę, pokonanie wojsk Loży i Taljan, Geliabal zbiegł, lecz w swej stolicy Cesaropolis został oślepiony roztopionym złotem i utopiony w kloace, razem ze swoją matką, zaś Faramund został nowym królem Vranklandu

- O. uwolnił przywiązaną do drzewa Veronę; królową Haragonii i obronił ją , przed zamienionym w dzika Ansferhorbsem; królem Goidelii

- w Goidelii mieszkała piękna Jasuna; kapłanka Ognia (długie, brązowe włosy, czarne oczy, ubrana na biało), składała żywiołowi ofiary z ludzi, chciała zabić O., lecz ów, z pomocą T. L. zniweczył czary kapłanki, która zamieniła się w żmiję i została przytroczona do siodła, O. nie chcąc zabijać kobiety, dał ją pod sąd Asturusowi, królowi Gotoalanii, który skazał ją na dożywotnie zamurowanie w wieży

- na uczcie razem z innymi junakami i sędzią Kaloszem, O. daje słowo honoru, że podniesie Ziemię; znajduje torebkę na pustkowiu i chce ją podnieść - zapada się i płacze krwawymi łzami; T. L. i S. wyprosiły dlań u św. Gospy przebaczenie - uratował się chwytając złoty łańcuch, lecz na jakiś czas stracił nadludzką siłę - wyruszył w podróż na wschód

- mijając przygraniczny gród Smolenice widzi ptaka Gamajuna (czarny puchacz w białym pióropuszu), który ostrzega go, wieszcząc śmierć, lecz O. go nie posłuchał, mówiąc: ,,Lepsza śmierć w chwale, niż życie w niesławie''

- w Mosochu pomógł carowi Helagu uwolnić siostrę z niewoli Łotra Jesiotra, odczarował bojara Dobrynię, którego królowa czarownic Maryna Kołdobujowa zamieniła w tura, wspólne oblężenie jej grodu, wspólne zabicie piastunki Maryny - olbrzymki Baczory, Maryna ze strachu się zabiła, a junacy chcieli jej złamać miotłę i darować życie, przyjaźń O. i D.

- O. zabija księcia mosochskich wampirów, Jenerała, o twarzy pomalowanej na czerwono, oraz jego poddanych, pomagają mu psy Stawr i Gawr z zamierzchłej przeszłości

- O. razem z południcą – wojowniczką Nivą zabija wampira Ereticę, który powstał ze zmarłego heretyka Pawłodara

- O. zabił wampirzycę Vurdalakinię, o postaci pięknej, lecz złośliwej kobiety

- z pomocą Stawra i Gawra zabił wilkołaki Sybira Srebrzystego i Mandżura Złocistego

- O. nad rzeką Embar zwycięża rozbójników Bradiagę, Triszkę i Mikułę Dziuplanego, odrzuca nagrodę od cara, został ugoszczony przez mieszkających w chacie na odludziu braci wojowników Medwieda i Miszkę (czciciele Miedwiedowa, przybierali postać niedźwiedzi), pił ich samogon

- zabił byka ludożercę z rzeki Mosoch, Hella próbowała zabrać mu moc, przez oddanie się (O. zachował wierność)

- zimą O. pod postacią wilka zagryzł polującego na dzieci owłosionego, jednookiego dziada o wilczej głowie i ogonie, oraz o sześciu rękach - Łeszyja, który stał się potworem po zabiciu ojca, uratowane dzieci: Wołodar i Nastavissa pokazały mu zrobione przez siebie plastelinowe figurki Dziadka Mrozu, mającego przynieść im prezenty

- Sulej; ataman Szarej Sotni zaprosił O. do Kataburka na postrzyżyny swego syna, a w rzeczywistości chciał jego śmiercią pomścić klęskę sprzed lat, O. zwyciężył skrytobójców, a wśród nich wskrzeszonych przez nekromantów Żółtego Karła, uzbrojonego w kuszę i Żelaznego Faraona, a ostrzeżony przez jednorożca, który ukazał się w lustrze przed trucizną, począł walczyć z Szarą Sotnią i w bitewnym szale pozabijał ich wszystkich i zniszczył ich zamek Sicz

- w Kataburku, O. wszedł do porzuconego, walącego się domu i zagrał w karty z jego dawnym właścicielem Sekułą Sztossem, wygrał w karty, lecz Sztoss okazał się wampirem, o czerwonej twarzy i O. przebił mu serce mieczem, po czym spalił jego dom

- w jeziorze Modroje w czerwonym moskwiczu z naszego świata mieszkał wodnik hrabia Lancyt, który ugościł O. i razem polowali na stado leinów niszczących uprawy i pożerających ludzi

- O. dotarł do świętego grodu Światoborje, w którym mieszkały gwiazdy spadłe z nieba (miały postać mężów i niewiast w powłóczystych szatach, którzy świecili w ciemnościach i mieli wielkie moce magiczne), przewodnikiem O. po tym grodzie była spadła gwiazda Ivona

- w carstwie Indieji (stolica: Indis) założonym przez ocalałych ze sztormu kupców z Hindu, O. zwyciężył potwora Narkota (ogromny kot, najeżony stalowymi igłami, wstrzykującymi truciznę)

- O. zabił wielkiego węża nękającego gród Primorje

- obronił kupiecką republikę Navigrad przez niszczącym najazdem wojsk Lubart - cara (pół - człowieka, pół - lamparta), przed jego wojewodą Malutą Rudym i zakonem mnichów - siepaczy z chramu w Operczu, którzy na szyjach nosili psie czaszki oprawione w srebro

- O. zabił mieszkającego w rzece Volchov złego wodnika – czarodzieja Volcha syna Sławiena, który kazał czcić się jako bóg, zas opornych pożerał jako krokodyl

- O. szuka skarbów w ruinach miasta Czud, za grzechy pogrążonego w ziemi przez złe siły, wędrując po nim spotkał uśpionego pancernego jaszczura Twardego (ankylozaur) i stoczył walkę z Wierzbowym Kotem Mlekodajem (dającym mleko w zamian za dusze)

- O. trafił do carstwa Pomory, leżącego nad Morzem Białym, zwiedził gród stołeczny Miasto – święty gród Pomorców, którzy największą czcią otaczali boga Nikołę, O. pomógł morskiej rusałce Korżanie i jej przyjacielowi – morskiemu wodnikowi Koczowi, zamienionemu w węża połoza, w obronie przed szydłowcami – larwami połozów służących chcącej podbić Pomorę Wiedźmie – Krasawicy, Kocz zginął podziurawiony, Korżana i O. wypłynęli łodzią na Wyspę Sołowieja – świętą wyspę Pomorców, w czasie rejsu pouczeni przez Klabaternika palą siebie razem z łodzią w ofierze dla bogów morza, po przybyciu na pełną labiryntów i klasztorów wyspę ich dusze biorą z klasztoru boga Nikoły miecz samosieczny i zaklętą w czerwonym jaju duszę Kocza, już w Pomorze zabijają Wiedźmę – Krasawicę mieczem samosiecznym i wypuszczają z jaja odczarowanego wodnika

- w Carstwie Sołosznickim pomaga stale zmniejszającemu się urzędnikowi Sołogubie o niskim wzroście odnaleźć armańskiego czarodzieja Haj – Armana, który sprzedał mu lek na zmieniejszanie się, aby zmniejszył swą grubą i wysoką żonę Agłaję, potem pomógł Stieńce Kazmirzewskiemu, odnaleść ciało, z którego ów sobie wyszedł, po odnalezieniu go, O. przybił duszę do ciała srebrnym gwoździkiem

- w carstwie Sorko zabił niepokojącego nocami dziewczęta Ognistego Węża Naletnika, najmłodsza i najpiękniejsza z nich Ludmiła Masławiewna, którą wąż rozdziewiczył żałowała jego śmierci

- w carstwie Berendei (stolica: Każor - baran), rządzonej przez olbrzyma Berendeja, razem z córką Nastazją - wojowniczkę i łowczynię, jej młodsza siostra Elena pasła stada czarnych pawi z Mu), gdzie rosły rzadkie, magiczne rośliny, O. walczył z najazdem smoka Sowynycza ze stepów Selevintu (praojczyzny Płowców) i koczownikami z Varchamiei, O. ranił smoka, ów zaś mając jeszcze miękki pancerz uciekł, w zycięstwie dopomógł generał Siergiej Welesowicz Moroz (siwy, rogaty starzec o olbrzymich, lazurowych oczach, noszący carskie ordery i carski mundur pokryty soplami lodu, uzbrojony w lodową laskę) - car wyspy Vajga - than, który zesłał śnieżycę

- O. razem z młodym rycerzem i kapłanem Chomą Brutem, który zwycięzył i upokorzył Wiedźmę – Krasawicę (jechał na jej grzbiecie i okładał ją buławą) zabija smoki w Górach Soroczyńskich

- w księstwie Uzysz, knezinka Usia dla zabawy więziła mnóstwo ludzi, których wabiła obietnicą ożenku, O. uwolnił więźniów, zaś Usię uwięził aby nabrała rozumu

- w carstwie Jaszanii, rządzonym przez cara Smolena, O. zabija podobnego do Frankensteina potwora Borysa Karłowa, polującego na ludzi i zamieniającego się w niedźwiedzia, car daje O. koronę, lecz ów nie przyjmuje

- O. był w carstwie Dziewojek (żyły w nim same piękne i rude kobiety – dziewice, które czciły Dziewannę, a rodziły pijąc wodę ze źródła Kryształowego), w carstwie tym spotkał bohatera Jerusłana Młodszego, który przybył prosić o radę władczynię Dziewojek, co robić, by jego ród nie pozamieniał się w złośliwe karzełki

- w carstwie Ożdajbarczan, O. walczy z tyranem Czerwonym Popem, który strącił O. do piekieł - tam heros zabijał demony, gasił ogień wodą z ich kotłów, w końcu zabił trójgłowego psa Cerbera i powrócił na ziemię, gdzie zabił Czerwonego Popa

- w carstwie Kara – kaj spotkał cara Kiza – szana (chudy, czarna, spiczasta broda, kolczyk w uchu), tyrana który swym poddanym lubił wydłubywać oczy, ucinać głowę i wyrywać wnętrzności, zabił tak głupkowatego dworzanina Matiuszę Jałpasza i poetę Plenkę Krasnolubowa, który opisywał jego łowy na żubry razem z carem Władysławem Smolenem w Puszczy Balskaja, raz kazał posiekać słonia z Hindu, który nie oddał mu pokłonu (usłyszał, że słonie zawsze składają hołd wielkim ludziom), car podstępem uwięził O. i kazał mu walczyć na arenie z tygrysem o swą córkę nagą księżniczkę Persanę, O. porozumiał się telepatycznie z tygrysem i rozwalił cyrk, tygrysowi rzucił na pożarcie pierwszego ministra Tigelina – współuczestnika zbrodni cara, zaś car schronił się przed nim w podziemnej twierdzy, gdzie zagryzły go myszy (zmarł na krwotok i biegunkę)

- O. w Orzechowej Ziemi, gdzie rosły ogromne orzechy, rodzące orzechy wielkości ludzkich głów, wypełnione mąką

- w Ruskolanii, O. odnalazł niewidzialne, święte miasto Kitież (co skryło się zaklęciem, przed najazdem Tartarów), żeby je odnaleźć, trzeba było pościć i modlić się, iść naprzód nie oglądając się za siebie i unikać rozproszenia, O. po stoczeniu walki z potworem Zbreźnią Dzikofiejewem wpuszczony do św. miasta, otrzymał w darze złotą gałąź palmy

- za Ruskolanią, O. spotyka Porożan - ludzi z porożami jeleni na głowach, całą krainę pokrywały granitowe posągi podobne do Mnicha ze Ślęży, najwyższy z nich, sięgający nieba, wzniesiono na cześć Czarnego Mnicha, który zabił wilkołaka kozikiem, O. uczestniczy w ich walce z kniaziem Czukasijem, którego wojska jeździły na wielkich bażantach ze Skufii Kijańskiej

- w carstwie Rad' nad rzeką Danu pozabijał czornyje worony - sługi cara Jana Ośmiomysła, który głodził poddanych, O. pouczony we śnie wykopał róg obfitości i dał Radzianom, obalił cara, który czarami zamienił się w mąpierza (człowieka o głowie mopka) lecz został pokonany

- w carstwie Orelii spotkał ludzi, siwe pantery orelskie z wystającymi kłami, pomógł wszystkim tym istotom zjednoczyć się do walki z najazdem carstwa Mażarów

- w górach Ura zdobył zamek cara Dwojedusznika (dwie dusze, ludzkie ciało pokryte twarzami), który uwięził i zabił Krożenia; przyjaciela O. z Domu Mężów, po czym zabił cara w pojedynku

- uratował Macieja Aranitę z Samojed'u, wyspy ludożerców

- przygody O. na wyspach Archipelagu Simbarii: Samojed'u, Afankistanie, Mangazji, Jezdygeřu, Bujanie, Sagistanie, Bracji, Sabaju, Valgarze i Usurusie,

- O. razem z burymi niedźwiedziami noszącymi kolczugi bronił Archipelagu Niedźwiedzi - wysp Irak – czeja, Irkacza, Irkucza, Irczak - czuczaj i Irak – czucza ze stolicą w Irkasku przed najazdem Turianek (niewiast, które przybrały postać olbrzymich żmij)

- O. na Wyspie Szczarskiej zabił demona Szczura (szczur wielkości smoka), któremu oddawano cześć boską i zabijano dlań zwierzęta groźne dla szczurów

- O. był na wyspie Afankistan (stolica Afankazja), zamieszkanej przez pastersko - łowieckie plemię Afanków, zabił potwora Afankusa (podobny do gigantycznego słonia morskiego o białych odnóżach wija i ogonie wieloryba)

- O. na wyspie Mangazji (stolica: Mangazgard), gdzie stały góry wysokie do nieba ludność utrzymywała się z handlu futrami i wydobycia magnezu (Mangazyjczycy sprzedawali towary przez okienko w skale), obronił przed najazdem admirała Kurody z Apońskiego Carstwa, w obronie pomagali służący posadnikowi Brontowie - jeźdźcy na bronihiteriach, używający ich rogów, jako procy)

- na wyspie Jezdygeř zaprowadza pokój między ludźmi, a żyjącymi na bagnach plemionami Bąków i Kulików (ludzie z głowami bąków i kulików), wszystkie trzy rasy jednoczą się w obronie wyspy przed lévicami

- na wyspie Bujan, skąd pochodzą dusze, zabił czczoną przez Wołdę - nowego cara Mosochu, ogromną żmiję Garafenę, co skuła B. lodem i zjadała tubylców - swych niewolników, po śmierci G. nastała wiosna, zaś car chciał ukarać O. i wysłał go w celu pojmania rudowłosej pani zwierząt - Ardiry - królowej plemienia Wodyżów, pasącej jelenie i renifery, przyjaciółki przewodniczki stada reniferów - Kareny i wyznawczyni Małgorzaty - królowej wszystkich czarownic, bogini magii i miłości, aby ją poślubić (T. L. przekonała ją we śnie)

- na wyspie Sagistan broni ludzi przed najsroższym wilkołakiem, przybierającym postać białego psa, który schronił się w chacie dziewczyny i odgryzł jej dłoń, O. pomaga go pokonać pani zwierząt i kapłanka Małgorzaty - Kalira, której sanie ciągnęły łosie

- na wyspie Bracji z jeziora Nordlin co roku wychodziły potwory - karaluch i elasmozaur i swym bojem pustoszyły krainę - O. je zabija i daje do zjedzenia tubylcom,

- w Puszczy Sabajskiej na wyspie Sabaj pomaga plemieniu Czytów w łowach na wieżozwierza (indrikoterium w barwach okapi)

- na wyspie Valgar przeszkodził abaasom, którymi władał podziemny chan Irkołaj Baraz w wyniszczeniu ludzi, zabił w bitwie pod Czełubejskiem chana abaasów i wielu jego najlepszych wojowników, po czym zamyka wejście do ich podziemnej krainy wielkim kamieniem

- na wyspie Usurus O. spotyka plemię żółtoskórych wampirów w przepaskach biodrowych, napadających na sąsiednie wyspy, chciała go uwieść tamtejsza księżniczka Modora

- na wyspie Sitce - leżącej najdalej na wschód simbarskiej kolonii Mosochu spotkał nimfy sitki zmieniające postać i odziewajace się w igliwie, oraz Ałasana - sitkańskiego olbrzymiego niedźwiedzia polarnego - króla wyspy, któremu O. złorzył hołd i dań z upolowanych zwierząt, a na którego latami polował posadnik Janota z Junagradu, aż zginął od ciosu jego łapy

- w Bojemie świadkiem walki grodu wojowniczek Devin i grodu wojowników Chwarsten, pustoszącego królestwo; O. opowiada o swej miłości do T. L. i godzi zwaśnionych; uczta pojednania, król Przemysł Otokar daje mu Order Lwa

- w Bojemie zabija wodnika Pożarka o łuskowatej twarzy pożarajacego dziewice i dzieci

- w zamieszkanym przez Wiły tajemnym księstwie Biliny razem z wojowniczką Radygoją walczy z najazdem morowitów (pół - ludzi, pół - kruków), razem z Radygoją zabił ich boga Kruka Wielogłowa (wielkości stodoły), nastał pokój, Wiły oszczędziły życie morowitom a ich królowa zamieniła je w kruki

- w Wielkim Księstwie Morau sprzymierzonym z Bojemą, O. zabił grupę wampirów atakujących nago, gród stołeczny Vrno nękał olbrzymi dima (zielony dimetrodont, zionący ogniem i mający na grzbiecie, tylko jedno błoniaste skrzydło), O. zabił go dając mu cielę napełnione niegaszonym wapnem, dima pękła pijąc dużo wody

- w Wielkiej Nitrze, kapłan Tysz wezwał czarami wielkiego jak smok wilka Wilkołka, zionącego zarazą z pyska - O. go zabija, T. zostaje odwieziony rydwanem ciągniętym przez skrzydlate jelenie na sąd arcykapłana

- w Wielkiej Nitrze, O. zabija wampira Nelapsi, co noc wychodzącego z grobu w przydrożnym rowie, by masakrować całe wioski, powstał on ze zmarłego wójta Lutimira Viłova

- w Wielkiej Nitrze zabił wampirzycę Marę o postaci małej dziewczynki łamiącej kości

- w Złotej Bani (stolica: Kardas) zabił złotego smoka Szarkanę, pomógł mu w tym koń smoka, który przekonany przez T. L. zrzucił go z grzbietu i podeptał podkutymi kopytami, następnie z pomocą wyzwolonych karłów i ludzi, na prośbę uciskanego plemienia Kuruców szturmuje kościany zamek matki smoka - jędzy Borlangö o żelaznym nosie, żywiącej się surowym mięsem i ją zabija, król Atałok daje mu Order Turula, zaś wyzwolonemu przez O. plemieniu karłów Cierpków (Törpek) ziemię Szarkanyorszag (nowa nazwa: Törpekorszag), O. posłuje do Griforszag - krainy zamieszkanej przez gryfy, prosząc w imieniu króla złotobańskiego o pomoc, a nastepnie razem z nimi broni prowincji Burza przed najazdem Kumanów - Małpoludów

- O. przekroczył rzeki Cisę, Savę i Dravę i rozpoczął ciąg przygód na Półwyspie Białańskim (mieszkali na nim Wenedowie Południowi - Białanie, potomkowie starożytnych Balków), razem z Eskandrem - królem Makedonu w szklanej bani zwiedzał dno morza; spotykają luzony, morskich ludzi, Ulika, Jurasmat, Gâca, morskie skorpiony, morską agamę kołnierzastą, boginię Morza Sinego i Ciemnego - Baltę, 17 - metrową jaszczurkę zieloną, wielką, czerwoną ośmiornicę, sinego plezjozaura, syreny, zatopione miasta Retrę i Vinetę, wynurzają się w górskim jeziorze w Wyżu, spotykają idące brzegiem jeziora boginie Tatrę i Juratę

- broni leśnego królestwa Nowego Sadu (rządzonego przez młodą i piękną królową, która otoczyła swój kraik obręczą czarów) przed wielkim wężem; w kuźni łapie jego język rozpalonymi szczypcami i zmusza go do wyrycia bruzdy granicznej, a potem zabija i wyprawia zeń ucztę

- plemię Głąbian żyjące za Górami Kołbiańskimi zapragnęło śniegu zimą, więc zebrał się wiec i uchwalił wezwanie bogini mrozu, ci co -protestowali przeciw zgubnej uchwale wiecu zostali pobici kijami, a ich domy spalono, na wezwanie przybyła z Mroźnych Piekieł bogini Kruta Boga (wysoka, smukła, blada, długie, szare włosy, ostre, żelazne zęby, duże, niebieskie oczy), która zesłała na ziemicę Głąbian wieczną zimę, postawiła sobie zamek z lodu, głąbiański junak Vasylko uzbrojony w żelazną pałkę Kratę, chciał zatłuc boginię, lecz został przez nią rozszarpany, gdy O. przybył w te ziemie, pokonał slużące bogini olbrzymie białe wilki, niedźwiedzie, tygrysy szablozębne i nietoperze, a gdy wpuściła go do zamku, chcąc przyjąć jego nasienie, po czym go rozszarpać, O. w drodze do łoża podstawił jej nogę, po czym zatopił miecz w sercu i uciął głowę, gdy to zrobił nastała wiosna, Głąbianie chcieli go wybrać na króla, lecz odmówił

- w królestwie Vlasev (każdy król nosił imię Vlas), O. walczył z najazdem Mutimira - króla Idrii i ordy z Monte Tartari, goniąc niedobitki Idrijczyków zapuścił się samotnie do Idrii, gdzie przyrodę zniszczyły liczne kopalnie rtęci, a ludzie byli słabi i chorowici, O. wyzwał na pojedynek Mutimira, noszącego Koronę Mocy - szklany pojemnik na rtęć, pokonał go, ciosem miecza niszcząc koronę i zalewając twarz króla rtęcią, jego następca Mezamir II wraz ze swym ludem opuścił skażoną Idrię i udał się na poszukiwanie nowej ojczyzny

- w królestwie Karpizji, leżącej w Górach Karpizijskich wojewoda Bosek w zamian za obietnice pomyslności składał ludzi i zwierzęta w ofierze drzewnemu potworowi Dębniakowi, lecz nimfy bożeczki próbowały ratować ofiary potwora, gdy Bosek wydał mu na pożarcie Alinę - królową bożeczek, O. zabił potwora wraz z jego wyznawcą

- w królestwie Bozanii (założonej przez króla Boza, stolica: Bałszyj - grad) był świadkiem walki Starzów (ludzi z głowami i skrzydłami białych orłów), potomków Starzboga, syna Pochwista z ażdachami, O. pomaga Starzom, nagradza go Starzbóg (daje mu Order Białego Orła Zenitu i przyjmuje ponownie do zakonu stuha)

- pomaga Bolesławowi, królowi Kraju Traw (stolica: Travunia) pokonać Kris - cara; człowieka o psiej głowie i orlich skrzydłach, zasadził on trawicę - trawę zjadającą żywe istoty, lecz O. i B. wycięli ją mieczem i kosą, potem Kris - car wypuścił na nich małpierze (skrzydlate małpy - wampiry), walka w lochu z K. - carem co więził młodą córkę jednego z banów, po uwolnieniu król Bolesław ją poślubił

- w Złotych Piaskach (stolica: Przylast') z pomocą św. Otokara Dzikiego zabił Presjana - wampira o czerwonych nozdrzach i wielkiego wija co połknął Księżyc

- w Złotych Piaskach, O. zabił Uboura, wampira władającego ogniem

- w Vindice z pomocą żywiącego się rosą dobrego wampira Denneca (skrzydła, długie, czarne włosy, piękny) zwyciężą potwora Orko i jego bandę ogrów, wódz zostaje przebity na wylot, jego hufce muszą naprawić szkody, a następnie Dennica złotym kluczem Teosta otwiera ziemię i tam zapadają się o.

- w Vindice zabił wampira Pijavicę, oraz Volkodlaka (pijącego krew wielkiego, czarnego psa, chodzącego na tylnych łapach i noszącego czarną szatę z kapturem)

- w vindickich Górach Białych w zamku Hochberg czczono Czarnoboga, jako swastykę i składano mu ofiary ze starców, kalek, chorych dzieci, ślepców i nieuleczalnie rannych, O. zdobywa zamek przy pomocy Łaukosargów; jeźdźców na białych jeleniach o złotych porożach, zabija obrońcę zamku - wielkiego, zielonego węża o rogu jednorożca, pożerającego kobiety (okulał od ciosu w udo)

- w Karantii, O. poznał piękną królowę Karę, mającą dwa duchy opiekuńcze w postaci tygrysów, służyła jej drużyna wojowniczek, Pavlislav Pavlov - agent cara Mosochu, któremu towarzyszy pyton Axar chce posiąść królową i jej ziemię, O. i książę Kraina pokrzyżowali jego plany z pomocą najemników z nemijskiego plemienia Lucerzy (pochodzących z Lucerii), Kraina poślubił Karę

- O. nad rzeką Pavlicą spotkał plemię Pavličów, chcące ocalić przed wyginięciem otoczone czcią boską srebrne łosie, których ostatnie stado trzymał w zwierzyńcu Basza Alpucharov, Pavliče chcą je wykraść i wypuścić do Srebrzyckiej Puszczy, lecz O. wchodzi w pakt z Baszą; pokonuje jego żołnierzy, oszczędza im życie, Basza nie chce dotrzymać przysięgi złorzonej nad grobem, więc O. ucina mu głowę, po czym zabiera łosie i wypuszcza je na wolność, łosiom wyrastają złote skrzydła i odlatują

- w Samawii szukał skarbu na Górze Soraby - czarne zjawy stawiały dlań szubienicę, lecz się nie zląkł i odnalazł skarb

- w Samawii zabił Żmija i Żmija Trojegława - obronił przed nim księżniczkę Deklę, córkę króla Branicza

- w Elsynorze jako barbarzyńca nie został dopuszczony do udziału w olimpiadzie, mimo, że obronił dzieci ludzi osiedlających się w lasach przed wielkimi, czarnymi kogutami z Samawii i zabił Empuzę - córkę Hadesa, która wabiła mężczyzn, jako piękna kobieta, a pożerała jako potwór, czym się nie chwali; jej ojciec Hades chciał się zemścić za śmierć córki i porwał O. do Tartaru, lecz O. pozabijał bijące go biczami z węży i skorpionów Erynie, dźgającego go rozpalonymi widłami w serce potwora Charu – granatowego człowieka o głowie gryfa, zatrutych szponach i ogonie lwa, psa Cerbera i samego Hadesa, w Messentynie słuchał opowieści wyzwolonego niewolnika – bajarza Frigusa o bogu Panie, który chciał posiąść kąpiącą się boginię Dea Syria; w tym celu rozciął sobie podbrzusze nożem z brązu i wylał z niego nasienie, w którym pływały małe wężyki, jednak Dea Syria pozabijała je zaklęciem, w Hyles, O. walczył ze swym sobowtórem Mangesem, który mocą znajdującego się w jaskini idola Apolla skakał w przepaści, wyrywał drzewa i napadał na podróżnych, aż został zabity przez O., który zabił również Lamię - pożerającą dzieci, kochankę Zeusa, której Hera wymordowała potomstwo, wybuchła zaraza i razem z Adamasem (walczył z gryfami po stronie Arymaspów) szuka panaceum (ziela w kształcie człowieka) rosnącego na Wyspie Miedzianej, strzeżonej przez smoka Miedzianego Potwora, O. dopuszczony do olimpiady w Olimpii - ukrytym w górach grodzie czcicieli Zeusa, którzy co 4 lata urządzali na jego cześć igrzyska sportowe, O. wziął w nich udział i zwyciężył we wszystkich konkurencjach (rzut dyskiem, oszczepem, zapasy, biegi, pływanie, sferomachia, konkurs poetycki), został odznaczony wieńcem laurowym przez królową Olimpias, żonę króla Stenisa

- O. na prośbę króla Minosa broni wyspy Keftiu przed wychodzącym z morza potworem Oulo, czyli Minotaurem o 123 m wys., pożerającym ludzi

- na elsynorskiej wyspie Cyrze, O. spotyka Comusa, syna Kirke i Dionizosa, który poczęstował go nektarem, który zamienił go w niedźwiedzia, odczarowany przez Kirke

- piękna Celetina z Cymbarii; dziewica wychowana przez niedźwiedzie, nadludzko silna, towarzyszył jej mleczny brat - niedźwiedź, bohaterskie czyny (na bitwie zabiła herosa Akiła z Elsynoru), dotarli na wyspę Hadriatydę (królestwo założone przez Hadrian - cara), bronią jej przed wielką wroną o trzech głowach, roślinnym potworem Perzem, oraz wojskami króla Alirów Halbana, O. zabija wysłanego przezeń wampira w wysokich trzewikach, car Ewander nadaje lenno C., ta karze jego zabójców i zostaje przez Senat - Dumę wybrana królową, broni H. przed wilkołakami, wampirami, brukołakami, Cyklopami i Lajstrygonami, O. zostaje jej rycerzem; walczy na turniejach w imię Tygrysiej Lilii i broni H., spisek Cyklopów i olbrzymów z cesarzem Talji Koman - carem, ten zajmuje H. i więzi C. - karze jej walczyć w cyrku - O. uwalnia ją i burzy cyrk wraz z cesarzem - gladiatorem, zwycięstwo nad najeźdźcami - pomoc Windów i Korutanów, pożegnanie - C. daje O. cenne dary i list dla T. L.

- na wyspie Krač u wybrzeży Hadriatydy, O. ujrzał nocą tańczące wokół ogniska przy blasku Księżyca Wiły Morskie z plemion Maz Morskich i Wodnic, w wiankach z wodnych lilii na głowach, O. mocą poznanego w Domu Mężów zaklęcia nurkuje w Morzu Hadriańskim i zwiedza królestwo Wił, poznaje młodą Janicę, pragnącą zostać wojowniczką, zaprzyjaźnia się z nią, razem zabijają pożerającego morskie Wiły wija morskiego (20 m. dł.)

- w Hatystanie spotkał herosa Seta z Solimii, syna Adama, pokonał go w zapasach i zawarł z nim braterstwo krwi, razem powstrzymali czarnoksiężnika i niepokonanego wojownika Kain – cara, który dla opanowania zaświatów przyzwał z piekieł sułtankę Lisę – Horganę, uprowadzoną z Niżu, kochankę sułtana Suleymana Dałady, która budowała chramy bogom Hatystanu i skłoniła sułtana do zabicia matki, dwóch synów i wnuków, aby tron mógł odziedziczyć jej syn Selim Pijanica, O. i Set zabijają upiora sułtanki, oraz Kain – cara, lecz w walce z nim ginie Set

- na prośbę Solimana Prawodawcy, sułtana Hatystanu zabił rozbójnika Musę Kesedżiję o 3 sercach, znalazł powieszonego na haku korsarza i rozbójnika Dimitra z Niżu, którego chciano zabić za obrazę bogów H., O. obronił go, za pieniądze sułtana , za które chciał kupić prezenty T. L. i S. wykupił rzesze niewolników

- w emiracie Frigaju (stolica: Iconium), O. na prośbę bogini Kafry zabija człowieka – potwora Agdestisa; jego genitalia zamieniają się w owoc granatu, który Kafra kładzie sobie na łonie i poczyna syna, którego nazwała Ordan

- w Ofiorymos; krainie Wężowników - czcicieli bogini Żmii (Tamit), co nosili na ramionach węże wieszczące ludzkim głosem i puszczali je na O., lecz on nie ginął od jadu, stolicy pilnowały dwa smoki, zabijające ogniem - zginęły mocą T. L., królowa Artemilia IX, której towarzyszył lampart i koziołek, uśpiła go na uczcie i rzuciła do lochu pełnego węży, lecz przeżył, poskromił króla - smoka i nakazał mu zbudować chram św. Gospy, po czym ściął mu głowę, zawalił się pałac królowej, O. przygarnął lamparta i koziołka i mocą św. Gospy odzyskali ludzką postać

- bronił Armanu przed całą armią dzików i zniszczył w boju żelazną maczugę Turan - chana planującego zagładę A.

- w Kolchistanie zabił tyrana Verusa; wojownika o plecach z żelaza

- bronił Kolchistanu przed najazdem plemienia Puotów, na czele berserk Medva, zamieniający się w niedźwiedzia, pochodzących z Mosochu

- bronił Orezmistanu przed potworem Leinem z carstwa Rad' podobnym do jelenia, obronił przed jego sługą; lwem z płomieni królewnę Nimfę - jeżdżącą na szarym jednorożcu

- O. szukał skarbów i przygód w leżących na pustyni Gazara ruinach miasta Irem - Grodu Kolumn, gdzie niegdyś błąkał się szukając wiedzy tajemnej ,,szalony Nabatejczyk'' Abdul al - Hazred z Sanay - saby, nim napisał księgę ,,Al - Azif'' (,,Necromonicon''), O. stoczył bój o skrzynię klejnotów z morderczą, drewnianą lalką Čakitą o czarnych włosach dziewicy, sześciu rękach i oczach ze szmaragdów, sporządzoną przez Hazreda, oraz z Wielką Czarną Kozą Mendesą i jej tysiącem młodych, walczył z nimi całą noc, a gdy rano wyniósł skarby na powierzchnię zamieniły się w kurz

- Małgorzata; wędrująca na rydwanie ciągniętym przez czarne koty córa Nikoły z Miropolis (Mochova) była u Salomona Mądrego i dowiedział się o O.; ruszyła jego śladem, O. i M. bronili Iranwedżu (za króla Kurasza) przed przyjaznymi dotąd ludziom gauszydami, które zmusił do walki niechcący wyprowadzony przez Magów z Piekieł potwór Musz Pairika, łykający Słońce i Księżyc, M. rani M. P. sztyletem, zabija go O.: w nagrodę oboje dostają dostaje winorośle ze złota i drogich kamieni, g. pomagają odbudować to co zniszczyły, O. na balu odrzuca zaloty M.

- w Bela Alanii (Alanistan) zwyciężył Koło Barsaga

- O. był w Zucernie (stolica: Kolfburg) jej mieszkańcy to Zucerze (plemię nemijskie) strój kolorowe majtki i koszulki, O. pomógł ich królowi Kolfowi VII odeprzeć najazd ordy Sowiczów (ludzi o czerwonej skórze i włosach), w bitwie zdobył ich Święte Narzędzia - Sierp i Młot, wziął do niewoli doradcę króla sowickiego, Adama Surtoszka - Ozenberga z KPP z naszego świata, który przybył do Cudomirii, by się zemścić za zniszczenie czarnej wołgi, O. miał przywilej roztrzaskać mu głowę maczugą, lecz ukarał chłostą i pozwolił mu zamieszkać na pustyni Serir

- O. w królestwie Parsua, w którego górach na polecenie króla - szacha Araszty VII po zabiciu potwora Abraxasa, wywołanego przez Magów z Piekieł, walczył z rozbójnikami z plemienia Markurów (ludzie o głowach markurów) szedł przez pustynię Taqla Mara - dan i przez ścianę ognia zaszedł do krainy Idan - Rajec, gdzie panowali dziewicza kapłanka Nahid (Nagida) i jej syn, heros Rubin, przyjęcie O., uczta, Rubin przepowiada koniec tułaczki i ślub z Tygrysią Lilią

- w Medistanie zabija sinego, rogatego wilka - sługę Małgorzaty zawiedzionej odrzuceniem jej zalotów, potem obronił Małgorzatę przed Merkulą - człowiekiem z głową hieny zbrojnym w cep i siekierę; pojednanie

- w Isafii uratował dziecko porwane w czasie pikniku przez ogromnego orła Kamaka i zaniesione do jego gniazda

- w Mazaderanie zabił Czarnego Dewa

- w Mervistanie zabił demona Akwana (pytał on O. czy go rzucić w góry, czy w morze, O. przewidując podstęp wybrał góry, Akwan rzucił go w morze, O. pokonał rekiny, wyszedł na ląd i zabił demona)

- broni Korosanu przed najazdem Nadira – króla Afszarii i Tagmaspii

- nad rzeką Ufarat, O. odkrył legendarne miasto Niekrasov, gdzie królował Płutnik Niekrasov z plemienia Susiczów; co wcześniej dowodził powstaniem przeciw carowi Mosochu, brak biedy, głodu, wdów i sierot, kara śmierci za uderzenie kobiety, N. z kolorowych nasion danych przez Mokoszę zasadził wszystkie rośliny w mieście

- broni kupieckiej karawany idącej wzdłuż rzeki Tihar w Tiharstanie (Usurja), zostaje ona rozbita, zaś O. staje się jeńcem szalonego, okrutnego i rozpustnego króla Ašer - Pana, który każe mu walczyć z lwem i bykiem, w końcu, O. przebija osczepem króla i uwalnia jego niewolników, wyznacza nowego króla Abner - Pana (brata poprzedniego, więzionego w lochu) i odchodzi

- w Punicji, O. walczył z Żelaznym Minotaurem, zionącym ogniem, który żądał ofiar z dzieci i z Nożownicą - żeńskim, pięknym i bosym upiorem o długich czarnych włosach, wyłupiastych, zakrytych bielmem oczach, granatowej, połatanej tunice, nocami zabijającym ludzi i zwierzęta sztyletem

- w Pelestei, O. przybył do stołecznej Hasy, gdzie spotkał królową Anat - Marię - Martę, arcykapłankę boga Dagona przewodniczącą świętu Nowego Roku w jego świątyni, zaprosiła O. na ucztę i wówczas powiedziała mu o alukach - pladze Pelestei, walczył z żeńskimi potworami aluka - podobnymi do czarnych, czerwonookich, psów lub wilków wpijających się pazurami w ciała ofiar, by ssać ich krew (aluki lądowe), lub do olbrzymich pijawek (aluki wodne), O. zabił Starą Pijawkę i jej córki Daj i Daj

- w Mar - agaba, O. walczył z korsarzami Oruçem i jego bratem Sarrakanielem Rudobrodym, zabił obu kapitanów, lecz dostał się do niewoli do miasta Al - Salaam, skąd pewnego dnia uciekł

- w służbie sułtana Mar - agaby dotarł do Al - Hatt - felimat (wyspy mówiących kotów), gościnnie przyjęty, ich królową była nabatejska bogini Al - Bast (kobieta z głową kota)

- w oazie Dorkastan (stolica: Al - Thabit), O. spotkał plemię Dorkas (pół - ludzie, pół - gazele), ujrzał tam czczoną przez Dorkas, sprowadzającą urodzaj gazelę o złotych rogach, której nikt nie mógł złapać, O. zmęczył ją pościgiem, schwytał,założył na szyję medalion z datą i imieniem T. L., i wypuścił

- w pustynnej krainie Tuarezji zabił demona czarnej febry Suramę (bardzo chudy, łysy, śniady, czarne szaty) co niegdyś był kapłanem wygnanym z Atlantydy

- w Khorazmistanie spotyka plemię Ichtiofagów - nagich, dzikich ludzi łowiących ryby, przyjaźń, nauczył ich korzystać z ognia i soli, obronił ich przed królem - czarnoksiężnikiem Kynopsem z Kemet

- w Uraku ze stolicą w Ur - vavilon, O. zabił Sinego Byka z białą gwiazdą między rogami i gigantycznego orła Anzu (Piła - ptica), mającego wroni dziób, wypełniony ostrymi zębami

- O. bronił Sumirii (jej mieszkańcy mieli ciemną skórę) przed najazdem ludzi - skorpionów, jeżdżących na gigantycznych psach

- O. przebył góry Kaf pełne potworów i demonów, trafił do Huristanu, gdzie mieszkał św. Hur razem ze swoimi córkami - plemieniem pięknych i wiecznie młodych Hurys, na dworze ich królowej Chur - omelii powitały go kobra i paw, O. zabrał w darze od św. Hura wiele klejnotów

- w Sindzie walczył po stronie Asasynek z Minotaurami, w bitwie niszczy Żelaznego Słonia i niesiony posąg bożka Jamy i zabija noszącego zbroję wargacza Wargowicza - L. rani sztyletem O., po czym rzuca się na jego stos

- nad rzeką Darią spotkał carstwo wolnych chłopów - Daristan, nie było w nim głodu, ryby można było łapać rękami, na tronie panował car Kazimir, który płacił żołd plemieniu Arsów z Melanopodii; ich rydwany ciągnęły arsinoteria (arszyńce), O. walczy w rzece ze złociszem: duchem rzeki (pół - ryba, pół- jaszczurka o złotych łuskach i ogonie gupika), który pokonany w podwodnych zapasach daje mu w prezencie ryby diamentowe (O. część z nich daje w dani carowi, a część diamentowych łusek przerabia na naszyjniki dla T. L. i Sonayi)

- w Siristanie, gdzie królem był czarny pies, O. zwyciężył mocznice z rzeki Siris (ogromne, pół - minogi, pół - węże, o owrzodzonych ustach, wypijały krew, mocz i spermę), O. wylał do rzeki dar od cara Kazimira - złotą, nigdy się nie kończąca wódkę, mocznice się spiły, a ludzie ułożyli je w stosy i spalili

- na Stepach Azajowa widzi głodujących koczowników z plemienia Taj - Każk, chce im dać chleb otoczony ogniem, lecz nie może, bo ów poświęcony jest bogom, zamiast tego w samoobronie zabija olbrzyma porośniętego niebieskim futrem i daje go do zjedzenia ludziom, ci smarują się jego tłuszczem, potem broni pasterzy przed atakiem plemienie Vułtów (ludzi o głowach sępów), car pająków Karakurt kusi go skarbami i chwyta w pajęczynę, w której O. widzi kości i zbroję młodego herosa Ałpamysza, którego duch prosi go o godny pochówek, pająk zatruwa O. i owija w pajęczynę, lecz ów mocą Tygrysiej Lilii, śpiewającej mu we śnie czarodziejską pieśń rozrywa kokon i zabija Karakurta

- w Tartarii walczył ze sługą , karzącego za przyjęcie kapłanów I. M. demona Erlika - potworem Szagrinem, wyrywa mu krzemień z głowy i ten zostaje wbudowany jako kamień węgielny do chramu I. M., chan Cubalinus widząc to zabrania prześladowań, ale sam nie przyjmuje wiary, bo jego czarownicy zwodzili go sztukami - naczynia przylatujące do stołu

- w pustynnej krainie Ałdżarii zabił olbrzymią włochatą żmiję, kryjącą się pod ziemią i polującą na ludzi i wielbłądy

- cesarstwa Sinea bronił przed potopem, zmusił do pracy zbójów Yanga Wielkookiego i Liu Barbarzyńcę, zostali zabici przez wojowniczkę Radkę z Bojemy, za karę musiała pracować za dwóch, do Zakazanego Miasta w stołecznym Peukinie wprowadził O. i Radkę strażnik - tygrys o ludzkiej głowie i 9 ogonach, od cesarza Huangdi dostali Order Smoka, dla swej ukochanej, O. zdobył owoce z Trójdzielnej Morwy

- zabija kota z Gona - hany, polującego na jej mieszkańców

- zostaje przyjęty do plemienia Sinantropów (Dzikich Ludzi z Sinea) - ludożerców, żyjących w konflikcie z Sineańczykami, po tym jak uratował przed spadnięciem w przepaść małego Su - ko - taja, syna wodza plemienia Su - ko - tiena, którego rydwan ciągnęły białe niedźwiedzie

- uczestniczy w wyprawie admirała Czuangdi z Sinea na Zachód, admirał pragnie odnaleźć legendarną Wyspę Dziewiczą (afrykańska przyroda, dbało o nią 100 pięknych i wiecznie młodych dziewic - czarodziejek, córek Wielkiego Króla), statek dociera do Ziemi Brodatych Ludzi (wcześniej badanej przez cesarza Wielkiego Jao) i pobiera daninę, walki z sineańskimi piratami, ich królowa Vako zatopiła statki cesarskie i pojmała O., proponuje mu ślub i współpracę, lecz on nie chce, za karę porzucony na bezludnej Wyspie Formozusa, pełnej hsigo - O. poskromił potwora i odleciał

- bronił cesarstwa Naponu przed morskim wężem Trwożnicą, mogącym zatopić całą wyspę (cesarz odznaczył go Orderem Słońca), jako sługa cesarza zabił demona zionącego ogniem Białego Jelenia (biały jeleń o czerwonych oczach rozsiewających zarazę, na jego porożu gniły ludzkie jelita rozsiewając zarazę) trafiając go kamieniem w oko, potem spotkał demona Białego Dzika (wielkiego jak byk), zlekceważył jego moc i został obłąkany, odzyskał zdrowie, przy źródełku Mirahara – saki, po czym znów zapolował i ubił demona, popłynął okrętem ,,Ramasaki'' na Wyspy Oceanu Lodowatego Południowego, skupione wokół lodowego kontynentu zwanego Krą, gdzie do cesarskiego zwierzyńca złowił Nimgena (wielki jak wieloryb, biały, podobny do syreny, bezwłosy stwór o wąskich oczach, bez małżowin usznych), Nimgeny oddawały cześć bogu Dagonowi, wyprawa złowiła dziewczynkę, której nadano imię Mitsu - saki, cierpiała i płakała w niewoli, płaczliwym śpiewem przyzywała inne nimgeny, aż te przypłynęły, cesarz wysłał przeciw nimi flotę wojenną, lecz za radą O.wypuścił złapaną dziewczynkę, nimgeny odpłynęły

- O. był na wyspie Ajan i na Solipedii, gdzie rosła żelazna trawa, władca wyspy 8 - nożny niedźwiedź polarny Koczatko ugościł O., polizał jego stopy i kopyta Ikony językiem, czym uczynił je odpornymi na żelazo, wyspę zamieszkiwały 1- nożne zwierzęta; owce, wielkie koguty, bociany, gęsi

- O. był na wyspie Białej Wodzie u zbiegłego z Mosochu przed prześladowaniami religijnymi plemienia Roskoliczów, potomków proroka Raskoła

- w Vengalii; królestwie Amazonek Wschodu zaprzyjaźnił się z wojowniczką Saisą i jej siostrą; królową Buxą, zasiadająca na tronie w stołecznym Tharu, bronił kraju przed najazdem Rynocerosów; plemienia ludzi o głowach nosorożców

- w krainie Mala zwiedza wioskę tygrysów zbudowaną z ludzkich skór i szkieletów, te pokazują mu śpiącego pręgowanego tygrysa z wystającymi kłami, wielkiego jak smok (obudzi się na koniec świata)

- w krainie Vietmanii spotyka plemię walecznych kobiet polujących na najeźdźców z Sinea i gromadzących ich czaszki (miały bambusowe włócznie i dmuchawy), zawarł jako jedyny mężczyzna braterstwo krwi z ich królową, O. przyjaźni się z żółwiosmokiem, ten proponuje mu córy - rusałki z a żony, O. odmawia

- krainę Lailanię co 5 lat trapiła Burza Ogniowa nadlatująca z Karakamii, O. zwyciężył żeńskiego demona ognia Kiżłu Kara - kum, powodującego ową burzę, demonica chciała zwieść O., obietnicami cielesnych rozkoszy, lecz ów ją zabił i Burze Ogniowe ustały

- Polucjusz, król Kemeru zawiesił na niebie czerwoną gwiazdę i rozkazał czarnym panterom w lekkich zbrojach, by mordowały jego poddanych, O. zabija króla

- na wyspie Luzonii rządzi tyran Marcus z Goidelii, któremu służy armia Orcinusów - ludzi o głowach orek, tyran wygnał prawowitą władczynię Alitę na bezludną wyspę, O. pomaga jej wrócić, lecz A. zamieniając się w syrenę o rybim ogonie i ptasich piórach, ze znakiem Taval na czole, ukazuje swe pochodzenie od smoka Lusulusa - władcy morza i zapobiega wojnie, tyran każe ją zabić i wybić mieszkańców wyspy, lecz Orcinusowie zjadają go i uciekają

- na Wyspie Kalmona spotyka plemię Nosalisów - Kulfonów (ludzi o nosach Pinokia, śniadych, nosy malowali na niebiesko, a twarze na biało z czarnym wzorkiem), broni ich przed pożeraniem przez morskiego węża - kolombera imieniem Ka

- O. wylądował na Wyspie Szczurów zamieszkanej przez Warańców - ludzi z głowami waranów, nie znających pogrzebów, ugościli O.

- na Wyspach Szczęśliwych polował na żaurozaura opancerzonego

- na wyspie Hairam (kolebce ludów hairańskich, pochodzących od rusałki Iriamy) spotkał herosa Obłusa ze Skifistanu przeciw któremu niegdyś walczył na kresach Asarmathu, dawni wrogowie się pojednali, z naszego świata na wyspę Hairam przybył doktor Mengele, który chciał uzbroić wyspiarzy w nowoczesną broń i podbić całą Cudomirię (stworzyć rasistowskie imperium), Mengele zastrzelił poprzedniego króla wyspy i zajął jego miejsce jako najwyższy władca i arcykapłan, zajmując się czarną magią, zapowiedział, że ześle boga Wotana, mrocznymi rytami przywołał jednak wielorękiego, rogatego, pokrytego czarną sierścią demona Rilisa o 4 twarzach, Rilis pożera dr. Mengele i pustoszy wyspę, zabijają go O. i Obłus, uratowani Hairamczycy palą symbole nazistowskie i wybierają życie w pokoju, na króla wybrali Obłusa

- O. wylądował na Ziemi Gamy, pełnej słoni, lwów, tygrysów, lampartów, nosorożców, małp, pawi, węży i papug, oddzielonej od świata wyrastającą z morza kościaną kratą i bramą udekorowaną czaszką smoka, w dżungli spotkał plemię Vegów, którzy nigdy nie zabijali zwierząt, nie jedli mięsa, ani nie nosili skór, odziewali się w stroje z liści bananowca i płótna, gościnnie przyjęli O., część z nich porwał mechaniczny, pozłacany orzeł, O. pomógł im szukać pobratymców, okazało się że porwał ich książę Bajazyt, aby zmuszać do walk na arenie, co było zakazane, O. ich uwolnił, zwierzęta również, zaś Bajazyta uwięził i postawił pod sąd króla Gamy z Lusitu, Gama ugościł O., razem z poselstwem z Dżawy i Smatry, oraz geografem Magibusem ibn Magusem oraz osądził księcia, któremu na prośbę Vegów darował życie, lecz wygnał na wyspę Bajan, rządzoną przez sułtana Vaju - tiśnu

- O. wylądował w Kalopei, gdzie żyli potomkowie Bolesława Dzikiego - króla Asarmathu co zabił św. Ostapuna i skrzydlate psy, O. przybył do stolicy, Nowego Glenia, gdzie stał wysoki do nieba posąg Bolesława Dzikiego, kalopejska królowa Galassa za byle co karała niewolnice obcinaniem palców, przeciw niej spiskował hrabia Ferrox, który zdobył magiczną broń - Czerwony Topór (czerwone ostrze, długi, drewniany trzon, zatrute kolce), tym toporem porąbał straż królowej i ją samą i ogłosił się królem, rozpętał terror, bojąc się spisku, polecił Czerwonemu Toporowi zabić O., lecz heros zniszczył magiczną broń, a wówczas spiskowcy zabili w wychodku Ferroxa i chcieli obwołać O. królem, lecz ów opuścił Kalopeę

- O. na wyspie Nipu spotkał Mikołaja Doświadczyńskiego z Asarmathu, żyjącego razem z tubylcami w zgodzie z naturą i w szacunku do każdej pracy

- O. w Majsurze – państwie ludzi o 3 oczach walczy z sułtanem Tipu składajacym cudzoziemców i swych poddanych w ofierze mechanicznemu tygrysowi odgryzającemu głowy

- O. wylądował na tropikalnej wyspie Malevie, zamieszkanej przez plemię czarnoskórych ludożerców, ich król Malaveyovo chciał podstepem złożyć O. w ofierze bogu ludożerstwa Kałabanowi, lecz sam został rzucony na ołtarz i przebity mieczem, wraz z królem zginęło wielu jego poddanych

- w Kori, O. zabił polującego na górali i ich stada gigantycznego tygrysa Horangi, a po zejściu w doliny zabił Mamę - męskiego demona dżumy o czarnej, pryszczatej twarzy

- w Kori rządził cesarz Kiżłycz - jego synem był psychopata Sado, który nauczony wykonywać zlecone przez ojca wyroki śmierci zabijał ludzi dla poprawy humoru, O. broni Kori przed najazdem ciężarnej cesarzowej Korego - ani z Naponu, po śmierci cesarza jej kochankiem został potwór Nebeshima (wielki jak koń, czarny kot - wampir z 2 ogonami), książę Sado chciał zabić O. i zaczaił się nań ze sztyletem, lecz O. zawlókł go do stajni i zbił pasem, O. w boju zabija Nebeshimę, lecz oszczędza cesarzową, cesarz Kiżłycz przerażony okrucieństwem syna skazuje go na śmierć

- w cesarstwie Alii za górami (wpuszczony przez 25 - metrowego słonia - strażnika); pomaga zdobyć należny tron dwojgu dzieci zmarłego cesarza- bratu i siostrze, zabija wodzów obcych wojsk - Minotaura i człowieka z głową barana

- w Napalu spotyka plemię Irbów (ludzi o głowach irbisów), pomaga im zwyciężyć olbrzymią kobrę Naję, odporną na ciosy (we śnie słyszy radę Tygrysiej Lilii, by zabić potwora płonącą przynętą, co też robi)

- broni królestwa Ibatu, (gdzie kapłani szerzyli ciemnotę i wyzyskiwali chłopów ciężką pracą za pomocą żandarmerii, w ich klasztorach gwałcono chłopców), przed cesarzem Se - Tingiem Czerwonym; któremu służyły olbrzymie modliszki, O. zabija je, zaś daruje życie armii (w drodze powrotnej cesarza zjada modliszka)

- w Hindzie ugoszczony przez plemię czargajów bronił ich i ludzi przed piśaćami; zabił ich królową Velestinę, ta umierając, przybrawszy postać podobną do kobiecej, wskazała mu drogę do ruin pełnych skarbów - O. idzie tam, lecz skarbów nie znajduje, za to ratuje dwoje dzieci zagubionych w puszczy

- dzieci odnalezione przez O. należały do króla plemienia Głowołowów, żyjących w wiosce w lesie i gromadzących ludzkie głowy, O. został przez nich ugoszczony, pomógł w wojnie z dzikim plemieniem Łowczyń Głów, lecz zabronił zbierać czaszki wojowniczych kobiet, doprowadził do zgody obu plemion

- w Hindzie wyszedł żywy z krainy Hati, gdzie żyli Olfowie - ludzi o głowach słoni, ugościł go ich król Gnehesz, O. zwycięża Olfów w zapasach

- w Hindzie, błądząc wśród ruin, świątyń i grobowców, O. spotyka króla tygrysów Bengalę, w towarzystwie świty czarnych tygrysów, B. walczy z O. by go wypróbować (,,poznać w walce''), po czym zaprasza go na ucztę, z udziałem licznych królów, królowa Satina zapowiada O. koronę

- w Hindzie zwyciężył potwora Sivaji; upiora władcy mordującego żelaznymi pazurami

- w Hindzie, w Puszczy Śoni spotyka jej króla Movgiła, gdy pływał w rzece Anaga - purma, ryba Matśu złożyła mu ikrę do pępka czym dała nadludzką siłę, noszącego skórę swego wroga, poprzedniego króla tygrysa Śarkuna, walczącego ozdobnym sztyletem o złotej rękojeści stylizowanej na słonia, miał drużynę złożoną z dwóch wilków - przybranego rodzeństwa Basra i Vedry (basiora i wedery), niedźwiedzia Baldusa, pantery Bahary, pytona Qa, orła Śiriśa, oraz słonia Gati, miał młodą i piękną żonę Mesaule, przyjął O., po walce zawarł z nim braterstwo krwi, razem bronili Puszczy Śoni przed myśliwymi i poszukiwaczami skarbów: radżami Arian - sanem (strzelał z łuku do pokojowych piesków), Boldog - sanem (gdy przegrał w polo podpalił żywego kucyka), Pandan - Khauravem (uważał siebie za boga Rama Wisznu i kazał sobie zrobić koronę na miarę boga) i Burut - Bharatem (polując na tygrysy używał jako przynęty dzieci), którzy chcieli porwać Mesaule, wyciąć las i urządzić w nim kopalnię drogich kamieni, zaś zwierzęta wybić i przeznaczyć na pokarm swym armiom

- w Hindzie podstępem (przybierając postać ognia), uratował przed spaleniem młodą wdowę Salibanę, udzieliły jej schronienia leśne rusałki w ruinach miasta, została przyjęta do ich grona

- w hindyjskim świętym mieście Aśram, O. spotyka Arioków (archeopteryxy wielkości ludzi); plemię wojowników, uczyły go walki, medytowały, miały dzieci z ludzkimi kobietami, pracowali dla nich niewolni chłopi

- w hindyjskim mieście Gudea zabija (w innej wersji: sprowadza na dobrą drogę) Czandraguptę; wcielenie złego boga Budaja, męża, który wszeteczniąc się z kobietami sprawiał, że dusiły się

- O. zwiedził hindyjską stolicę Toxilion - największe miasto Cudomirii, zamieszkane przez niemal wszystkie ludy i kultury, jego władcą był cesarz Poros z Pendżabitu, mający 200 słoni i 700 żon, O.pracuje przy budowie domów i świątyń, za zarobione klejnoty, wynajmuje pokój w gospodzie, wędrując po mieście spotyka Aśri - dziewczynkę pomagającą wujkowi w aptece ,,Pod Jednorożcem'', opowiada mu ona o dobrym czarnoksiężniku Khandim, który potrafił nawet latać bez skrzydeł; O. zrazu nie wierzy, ale pewnego razu sam widzi na rynku, jak Khandi latał

-w kraju Malham (stolica Tranicjum) , gdzie według prawa każdy kto chciał zjeść zwierzę, musiał uczestniczyć w jego zabijaniu w tawernie Troadosa i Troady stoczył walkę z gigantycznym krabem zanim go zjadł upieczonego w serze i pierogach z chleba, ujrzał ludzi malujących sobie złotem źrenice i języki, walczył z gorgoną Echidną, która od pasa w dół była wężem, został przez ognistego ifryta sługę czarownika Dalam - amzy razem z wieloma Malhamitami zamieniony w wielkiego węża, zionącego ogniem i miał obalić tępiącego kult ifrytów sułtana Dżeli, O. jako wąż zbuntował się i pochłonął ifryta i jego pana, niwecząc tym czar

- w państwie Sebu zatrzymany przez siepaczy cesarza Aurangzeba, który każe mu złożyć ofiarę bogu Alchat, O. odmawia, ma być stracony razem z arcykapłanem bogini Siszaj; Teg – Bagadunem, O. rozwala lochy i obala Aurangzeba

- w Asamistanie walczył z nękającymi ludzi wielkimi wężami Drujami, zabił ich króla Kalilę (Zmieja - obrzyna)

- w Oceanie Hindyjskim, O. zabija żądającego ofiar z dziewic potwora Zmieja - makarę

- na wyspie Seylan walczył z wężem Anacondo, służącym królowi ognistych olbrzymów co wykradł zbiory ludziom z Hindu, jako łup zabrał strzeżony przezeń ogromny rubin należący wcześniej do króla nabatejskiego plemienia Ad

- O. był na wyspie Taprobane, gdzie nad głowami kapłanów unosiły się płomienie, którą bronił przed najazdem Pir - aśri - sułtana Archipelagu Bajaderanu, chłopiec Pilku z wioski Mal idzie w góry, by uderzyć w Złoty Gong i przywołać z przeszłości pierwszego króla Ragajana - złotowłosego, człowieka pierwotnego w samej przepasce biodrowej z gór Tigranei, który zdobył koronę po zabiciu pożerającego ludzi ognistego olbrzyma oraz zaprzyjaźnione z nim zwierzęta - białego niedźwiedzia z Taprobane i olbrzymią czarną panterę, sułtan chce za żonę taprobańską królową Halaam, O. walczy z nim w bitwie pod Kar - Karaam, zabija sułtana, resztę jego wojsk dowodzonych przez następcę tronu księcia Baju - biru rozprasza król Ragajan i dwa zwierzęta

- na małej wyspie Basaran u wybrzeży Taprobane, spotkał ojca rodziny Kalama – valamiki, (potomka Sinbada Żeglarza) razem z dziećmi, człowiek ten miał czarodziejski karty służące wróżeniu i z ich powodu nękały go harpie, paskudząc na niego, O. pozabijał harpie i namówił Kalam – valamiki do spalenia kart

- w drodze na kontynent Mu spotkał niegroźnego, morskiego potwora K'api (elasmozaur o głowie osła, mogący zamieniać się w mozazaura), po przybyciu do stołecznego Talcu spotkał króla Pirtu - pavu, który pokłócił się z przyjacielem Muszajem - szermieżem o niskim wzroście i wyzwał go na pojedynek ,,na śmierć, nie niewolę'', O. w decydującej chwili rozdzilił obu chcących się pozabijać przyjaciół, nocą odkrył, że do ich komnat skrada się dama dworu - czarownica Kolapona, chcąca zdobyć do czarów serca obu bohaterów lądu Mu, O. zabija ją i pokazuje jej mówiącą głowę na dworze, pojednanie obu przyjaciół

- w Lemurii w nadmorskiej wsi rybackiej spotkał wielorękich ludzi palących opium w tawernie ,,Na Moście'', ostrzeżony wspomnieniem o Nikocie wyszedł czym prędzej i spotkał w lesie normalnie wyglądającą księżniczkę - pustelniczkę Lobiti, którą chciał bronić przed olbrzymim białym bulterierem Malsie, lecz ów tylko ją lizał i obcinał nożyczkami paznokcie u jej stóp, pies był przyjazny, lizał O., Lobiti ugościła go w swej chacie i opowiedziała o dręczącym Lemurię demonie Vetal - opimasie, który nauczył palić opium, O. wyruszył w drogę, razem z Malsą, na szczyt wysokiej góry Kamash, w paśmie Ilberosa, gdzie ujrzeli demona opium (gigantycznmy nietoperz o tysiącu szponiastych rąk) i zabili go, Malsa zginął w walce, po śmierci demona spłonęło z sykiem całe opium na Lemurii, księżniczka Lobiti, opłakując swego psa, kazała zanurzyć go w górskim jeziorze Pałmak, z którego pies wyszedł wskrzeszony

- O. u wybrzeży królestwa Siam, gdzie czczono białego słonia, zabija 30- metrowego rekina Karcharodona, zatapiającego statki, O. obronił Siam przed najazdem ludzi – waranów (uczłowieczone warany z Komodo) z wysp Hind - nassaia

- w leśnej krainie Maradżan w Virmie, spotkał dwie siostry królowe - Kilię i Sanę, ich tronów strzegły dasypusy, w czasie suszy, by sprowadzić deszcz, młodsza z nich idzie po kamiennych schodach na szczyt Wężowej Góry i 3 - krotnie całuje w nos kobrę

- na Wyspach Korzennych spotyka plemię Gałmati - dzikich hobbitów, ubranych w skóry, żyjących z łowów, zbieractwa i rybołóstwa, byli to przodkowie wszystkich hobbitów

- na Morzu Rajskim w czasie sztormu zabił potwory morskie: Tyfona Bezdusznika i Morzeja Pyszałka - fale wyrzuciły go u wybrzeży Solimii, (S. lud, który rodził się z prawdziwą gwiazdą na czole), która uwolnił od zionącego zarazą z pyska potwora Dzikiej Judy (przyjaźń z carem Salomonem Mądrym)

- w Solimii, O. zabił zabijającą dzieci czarownicę Lilit, której dzieci - olbrzymy i demony spłodzone z królem Adamem zostały pozabijane przez anioły, a następnie odpiera atak hord nabatejskiego łowcy niewolników Dżusasara Karima al – Xativa, który spał z kozą Mendą, a z jej mleka i krwi z wymienia robil sos do kebabu

- w zemście za zabicie Lilit, jej mąż, diabeł Samael porwał do Gehenny najmłodsze dziecko cara Salomona Mądrego, O. wyruszył za nim i zabiwszy go odebrał mu łup

- w Kemecie zwycięża węża Popoša i krokodyla Szes - Szes, żądających ofiar z dziewic, nagroda: rejs królewską barką po rzece Apisanie razem z królewiczem Razydesem i królewną Aidą - słuchanie pieśni nimf i syren; król Mestrom XII pokazuje piramidy - spichlerze, które kazał wybudować wezyr Jocius z Solimii, były niewolnik sprzedany przez braci, oraz posągi poprzednich władców

- O. na prośbę nomarchy Tutmozisa wszedł do piramidy złego faraona Sefrena i jego okrutnej żony Nitocris – królowej ghuli, która została pochowana żywcem za zatopienie swych wrogów w sali biesiadnej, O. wybił ghule i wielkiego jak hipopotam potwora w postaci żółtej dłoni, w ciele owego potwora zwanego Żółtą Łapą zaklęte były serca faraona i jego żony, ci umarli naprawdę wraz z potworem i rozsypali się w proch

- na prośbę nomarchy Psentufisa z pomocą króla gnomów Ajtallaha zabił Sachmet – pożerającą ludzi olbrzymkę z pustyni o głowie lwicy i gigantycznego Saranguma (nietoperz bez skrzydeł o ogonie węża)

- w księstwie Tebais (stolica: Tebe) zabił rozbójnika Nesamona, czarami zmuszającego mieszkańców księstwa do pracy w swej winnicy

- w kraju Lipaj; (stolica: Tritonis), ojczyźnie dzikich, śniadych, półnagich koczowników noszących brody, pejsy i rogowe falokarpy zabił tyrana Mumuru i jego sługę, olbrzymiego, czarnego szakala Karłusa

- w Psylli, gdzie pustynny wiatr Samun osuszył wszystkie zbiorniki wodne, O. uczestniczył w wyprawie wojennej przeciw wiatru, zabił go, lecz wszyscy wojownicy zginęli

- przepłynął Morze Trzcin, spotkał w nim kuty - wielkie, czerwone ośmiornice o głowach tyranozaurów, mające króla, uczta, schwytany w sieć rybaków sułtana wyspy Maladavy, który będąc Kynokefalem, kazał by jego 6000 żon zadeptało O. stojąc na żelaznej platformie, O. zabił sułtana i zbiegł z wyspy

- w piramidach; grobowcach Melanopodii na życzenie kapłanów, obsługujących grobową kaplicę, zwycięża wielkie pająki, ma widzenie senne; T. L. i S. odbierają mu pas i obiecują zwrócić jak im przyniesie perłę z dna morza, strzeżoną przez nieśmiertelnego węża, O. traci pamięć i służy królom M., list od sióstr przyniesiony przez jaskółkę pomaga mu odzyskać pamięć, nurkuje w morzu, usypia węża gra na fletni i zabiera perłę

- w Nabatei spotkał na pustyni plemię czarowników Marabutów (ludzi o głowach marabutów), potem walczył z ogromnym, czarnym ghulem o jednym oku, uzbrojonym w maczugę, wśród strzeżonych przez niego skarbów znalazł rogi jednorożców, kadzidła, balsamy, złoto, perły, drogie kamienie, cienkie tkaniny i latający dywan; chce go ofiarować T. L., ale musi oddać skarby żeńskiemu aniołowi Al - Uzza - królowej N., która za życia była Orianą - królową Amazonek (podnóżek: czaszka Starca z Gór), za to wysyła do Ojczyzny latający dywan, razem z listem, lecz po drodze rozszarpują go w zabawie smoki

- w nabatejskiej ziemi Dżaman broni przed królową - wojowniczką Mirią ostatniego górskiego białego bawoła Szorobora, ojca białych bawołów Arava, nie udało mu się przekonać królowej, by oszczędziła S. i dała go w darze królowej Nabatei, ów w czasie nagonki zabił królową i jej łowców

- w nabatejskiej ziemi Magan broni stada Oryxów (ludzi o głowach oryxów) przed myśliwymi: szejkami Fajsalem, Karadajem i Selimem z Vandaluzji

- w nabatejskiej oazie Al - Qutara spotyka króla szympansa Tirteusza Simpanusa, władającego szympansami i służących mu ludzi archontów: Auratusa (wysoki, chudy, długie, złote włosy) i Ataj - tomę (gruby)

- w gospodzie ,,Utrapienie’’ w mieście Seraj spotyka poszukiwacza przygód Kasiba, który był w pustynnym mieście Ar - Szedu; pracował jako ogrodnik u jego sułtana Phistakijisa, który razem ze swymi poddanymi jadł ludzkie mięso i kopulował ze zwierzętami, przerażony Kasib uciekł z miasta unosząc skarby sułtana

- bóg Ea zaprasza O. na dno Morza Nabatejskiego, gości go w kryształowym pałacu, strzeżonym przez rybo - ludzkie stwory Abkallu, do stołu usługują morskie nimfy i syreny, które także śpiewają i tańczą, O. razem z Ea zwiedza pełną tropikalnych roślin i zwierząt wyspę Dilmun

- w Rajku (Negrei) zawarł przymierze z czarnoskórym Janem Presterem - cesarzem i arcykapłanem Abistanu (widział wszystko w magicznym krysztale, jego kościół kurczył się i powiększał, pokazał O. swój zwierzyniec a w nim największy skarb swego cesarstwa - ptaka ylleriona, na prośbę Księdza Jana zabija demona Mengistosa, O. razem z cesarzem udał się w Góry Smocze, gdzie ród króla odmładzał się w ogniu smoków, po drodze odparli atak Białej Hordy - wojska białych ludzi, chcących założyć Imperium Południa, zwiedzonych przez fałszywych bogów - czarnoksiężnika Poloniusza, smoka Ożdaja, cyklopa Polifema i giganta Radymira, O. pozabijał owych bożków, Jan Prester darował życie Białej Hordzie i pozwolił jej na osiedlenie się w swym cesarstwie) z pomocą jego lenników z murzyńskich plemion Masima, Nox, Kikonów, Marów, leśnych karłów Bambutów, olbrzymów Vatuna i ludożerców Najamów, oraz włochatych karłów Agogwe walczył z ludźmi - lampartami (ich biała królowa wysłała przeciw O. ognistego olbrzyma z Mogdaszo, słonia ludożercę z Wieżowych Bagien, smoka Dilai z bagien, mngwę i chimiseta, pomoc szympansa, torturami zmuszanego do współpracy z Zakonem - na czoło kapała mu woda przez długie godziny), O. zawarł przymierze z białym królem Tar - Azanem (poznaje jego żonę Joannę Sevenę - T. A. odrzucił dla niej oświadczyny królowej ludzi lampartów, więc się zemściła), przejeżdżał przez tajemne, gliniane miasto Dione nad rzeką Nihar, ośrodek kultu bogini Diany, gdzie w każdy poniedziałek odbywały się wielkie targi, spotkał w nim murzyńskiego herosa Maliego, po zakończonych remisem zapasach zawarł z nim braterstwo krwi i razem z nim w wyprawie zwyciężył hipopotama - ludożercę, ogromnego nietoperza olitiau, wielkiego pawiana Balabuna (Mali zmarł od jego zatrutych kłów) i pomógł królowej Amazonek Azrze, z którą łowił zygzakondy amazońskie, pokonać Gorgony, w służbie Księdza Jana walczył z piratami z królestwa Sumali, wspiął się na Górę Magnetyczną (wyrył na niej imię ukochanej), na Ikonie przeskoczył Rów Ognia i badał królestwo Gondwanę, gdzie żyli ludzie z głowami zwierząt (przesłał dary od Księdza Jana), badał wyspy Bergamuty - z pomocą słonia o dwóch trąbach uwolnił murzyńską księżniczkę od białych, rogatych ludożerców w czarnych tunikach, przemierzył Morze Suche (spotkał zielone słonie) i Morze Ciemności (pełne morskich potworów, uratowany przez gwiazdę świecącą w koronie św. Gospy), płynął Rzeką Złota do Ziemskiego Raju, lecz nie wszedł tam,

- w Rajku, w Dzikich Królestwach Nirów zwyciężył Aminę - młodą murzyńską królową - wojowniczkę z Nir - Aradżan, w jej wojsku służyły szare goryle - ludożercy z maczugami, oraz murzyńscy zombie z maczugami, A. z każdego zdobytego grodu wybierała kochanka, a rano ścinano mu głowę

- w Królestwie Saira zabił potwora Mobutu (czarny lew z głową czarnego koguta)

- O. był w królestwie Nefertum (otoczonego rzeką Apoją), gdzie mieszkały śniade i czarnowłose wojowniczki, podobne do Egipcjanek, w ich państwie kobiety znały pismo hieroglificzne, były wojowniczkami i kapłankami, zaś mężczyźni ich niewolnikami, chłopami i budowniczymi piramid, Nefertumijki miały wiele mężów, nosiły dużo klejnotów, O. jako mężczyzna był traktowany z pogardą, jedynie dziewczynka Taliti, której zginął kotek i nie mógł się odnaleźć, mimo wytrwałych modłych do bogini Bastet, zaprzyjaźniła się z nim, choć najpierw próbowała go zabić, aby móc zostać zaliczoną w poczet Wojowniczek Izydy i zyskać prawo do przedrostka ,,nefer'' przed imieniem, razem udali się na Pustynię Piramid, na której mieszkała czarownica Nefer - arati, która wewnątrz skalnego grobowca trzymała tapiale (podobne do olbrzymich kotów potwory, o żelaznych, zatrutych kłach i pazurach, nagie, bądź pokryte zatrutymi kolcami, zapalające, lub zamrażające czerwonymi, lub zielonymi oczami), w które zamieniała ukradzione koty - święte zwierzęta Kemetu, Melanopodii i Nefertumu, czarownica zamierzała wykorzystać je do podboju świata, aby wypróbować swe wojska puściła je na O. i Taliti, lecz oni zwyciężyli w boju, a następnie zdobyli grobowiec, Taliti ścięła szablą głowę czarownicy (w Kemecie, Melanopodii i Nefertumie skrzywdzenie kota karano natychmiastową śmiercią), a wówczas prysł zły czar rzucony na wszystkie porwane koty

- w czarnym królestwie Głodowych Ziemi, O. spotkał pomagajacą trędowatym, kalekom, głodującym, wdowom i sierotom, piękną, białą kobietę Sendelirę z Asarmathu (wiernie służyła jej młoda niewolnica z Armanu), O. pomagał jej w pracy, oraz odbił z niewoli wodza lipajskich koczowników króla – czarnoksięznika Catafalcusa

- O. był w czarnym królestwie Samibi, gdzie żyły same dzieci, bez dorosłych, po ziemi tej oprowadza go dziewczynka Tija

- w czarnym królestwie, zwanym Sadia (założonym przez królową – wojowniczkę Sadię, córkę Thurkhana) zabija złego króla Gissena

- w czarnym królestwie Mamaban spotyka białą, czerwonowłosą wojowniczkę Rudinę z Mosochu, która zabiła czarną mambę, atakującą dziecko, Rudina ugościła O. w swojej chacie, razem wzięli udział w wojnie Murzynów z mambami, wojnę zakończyli zabijając ich królową Türkas – kharka (17 – metrowa mamba o turkusowej skórze, domagająca się ofiar z ludzi)

- O. spotyka Senę; piękną, białą królową murzyńskiego państwa Sambili (długie, złote włosy, bikini ze skóry złotego lamparta), rządziła mądrze i łagodnie, broniła swych poddanych przed potworami, rozbójnikami, łowcami niewolników i najeźdźcami z plemion Barasza i Bar – Barusza, była kochana i podziwiana przez swój lud, jednak stary czarownik Gargul, opłacany przez króla Bassaja z Bar – Baruszy kazał jej udowodnić swe prawa do trony przez przyniesienie korony z zaczarowanego zamku Curatus, wybudowanego przez wiekami przez elsynorskiego króla Likaona, O. złorzył hołd Senie i razem udali się do zamku, walcząc z duchami, gigantycznymi wężami i skorpionami, wielkimi lwami, olbrzymami, oraz trójgłowym psem, aż zdobyli koronę, wóczas na ich drodze stanął potwór Makumbi (olbrzym z głową guźca), zabity przez O. i Senę, a potworem tym był czarownik Gargul, gdy Sena wróciła z koroną nikt już nie kwestionował jej prawa do tronu, pragnęła poślubić O. lecz on odmówił, zamiast niego poślubiła sarakeńskiego księcia Nab – el – Verver z królestwa Verver

- O. zawędrował do murzyńskiego państwa Sambal - jarat, gdzie walczył z tygrysem szablozębnym, spotkał jego piękną, białą królową - Sanę (smukła, długie, czarne włosy, bikini ze skóry złotego lamparta, oczy zielone, złote ozdoby, wymyślny tatuaż na brzuchu i kostce), Sana oprowadzała O. po swych włościach na grzbiecie słonia, w czasie postoju i kąpieli przy pomocy zbudzonego z drzemki O. zabiła i zjadła krokodyla i pytona, O. spotkał celetińskiego, rozpustnego wojownika Conna z Carvanu (ilekroć obcował cieleśnie z kobietą, aby to uczić malował i tatuował swoje ciało różnymi farbami), Conn zakochał się w Sanie i dla niej pozbył się upamiętniających rozpustę malowideł, na jej królestwo napadł tyranozaur i stado welocyraptorów, niszczące całe wioski, O., Conn i Sana pozabijali dinozaury, po walce Conn poślubił Sanę i zamieszkał z nią w puszczy

- w górach Atal – assa spotkał murzyńskie plemię Kapszuru (ich nazwa znaczy Złodzieje, pochodzą od bojemskiego herosa Złodzieja z Lipanovic), żyli z hodowli bydła, którego strzegły udomowione niedźwiedzie

- w Dzikich Królestwach Nirów bronił połączonych plemion Sudów i Arandów przed najazdem Merkułów (ludzi z głowami hien), pomogli mu Markubowie (ludzie o głowach trzewikodziobów), polujący na bagnach na gigantyczne skoczki mułowe

- na ziemiach Nirów, w królestwie Bandulu, O. spotyka Vlada Czarnego (murzyńskiego wampira z osady czarnoskórych wampirów Al - Dżarak), który poświęcił życie zabijaniu swych pobratymców, O. i Vlad Czarny walczą z murzyńskim królem – czarownikiem Disartem, który miał moc zapalania oczami, podpalił nimi wieżę swego wasala Dingona pełną ludzi, Vlad Czarny chodząc po gładkiej ścianie wyniósł przez okno dziecko, które bało się skakać

- w osadzie Saqalab – jarat spotkał białych Wenedów, dawnych niewolników władców sarakeńskich Abasa i Fatimiusza, żyjących na sposób Nirów

- w ziemi Habando, O. zabił Aigamuksa (czarnoskórego olbrzyma - ludożercę, mającego oczy na podeszwach stóp)

- w Królestwie Harar O. zabija królową hien rozkopującą cmentarze, jego czyn wywołuje zemstę hien, O. broni Hararu przed nimi

- w pustynnym królestwie U – tapiya zabił wielką jak koń jaszczurkę Garhamę, polującą na ludzi

- w królestwie Luba żył bożek Abamus (Murzyn o białych kłach i szponach), który domagał się niemowląt na ofiarę - pożerał je, O. wytropił Abamusa, zaszedł do jego zamku zbudowanego na szczycie góry Użar z kości nienarodzonych dzieci (po obu stronach jego tronu leżały hieny) i pokonał go, kapłani Abamusa wygnali O.

- w królestwie Kuba, graniczącym z Lubą, O. wyzywa na pojedynek tyrana Kastreka, nie udaje mu się go zabić i musi opuścić jego królestwo

- w górskim królestwie Kenaya, gdzie padał śnieg spotkał białe goryle, ich król Płatek Śniegu, jego przewodnikiem był lampart, O. bierze udział w zapasach i zwycięża wszystkie goryle, uczta

- w Ganie (stolica: Jana), O. spotkał oprócz Murzynów, plemię Gnu (pół - ludzie, pół - gnu), postrachem królestwa Gany był Sadr - słoń zionący ogniem po zjedzeniu magicznej rośliny iskrzycy, O. złapał go w pułapkę i oswoił

- O. zaszedł do królestwa Serenati, rządzonego przez lwy, ich król Asłan walczy z O. po czym poznawszy jego nadludzką siłę, przyjmuje za syna, O. żyje i poluje razem z lwami, lwice chcą jego nasienia, lecz on odmawia, w czasie najazdu murzyńskiego plemienia Masima, O. doprowadza do zgody

- w ziemi Majumba zapobiega wojnie karłów Bambutów i murzyńskich olbrzymów Vatuna (ich kobiety rozdeptywały złapanych karłów), po stronie B. walczyć mieli Pongo; plemię goryli, O. sprowadza z gór olbrzyma Kingu - ogromnego goryla w złotej koronie, czczonego jako bóg przez obie strony, i on nakazuje pokój

- w ziemi Valindu rządził biały król Poldus Vlandriscus, który chronił swoją brodę przed deszczem za pomocą skórzanego pokrowca i zamienił Murzynów w niewolników, zbierających kauczuk, służyła mu gwardia z Murzynów - ludożerców (plemię Kurkuma), ich biały wódz miał w ogrodzie ludzkie czaszki, niewolników karano obcinaniem dłoni i wieszaniem na drzewach, O. obalił złego króla

- na Ikonie przeskoczył Rów Ognia, przygody w Gondwanie - królestwie ludzi z głowami zwierząt, w karczmie widział człeka o głowie myszy, jedżącego ziemniaki, polane roztopionym serem i człeka o głowie warana z Komodo, gościła go rodzina ludzi z głowami łuskowców, był na balu u czarnoskórej hrabiny Latuy o głowie czarnej pantery, która częstowała gości czekoladą, bijącą ze źródła, w jej pałacu oglądał rzeźby dłuta ludzi o głowach węgorza i skrzydlicy, kupiec Vokol (głowa kota) mówi O. o zdradliwości hrabiny, audiencja u króla i królowej, o głowach lwów, udział w turnieju - wygrał z rycerzami: nosorożcem, słoniem, bykiem, rekinem, krokodylem, orłem, lampartem, waranem i legwanem morskim, nagrodzony złotym naszyjnikiem w kształcie lwich kłów, król nie chciał go puścić, aby ludzie nie podbili G., O. uciekł

- O. w murzyńskim królestwie Ayamji spotkał piękną królową Aiszę z celetińskiej krainy Morar (wysoka, złote, wijące się włosy, niebieskie oczy, jasna skóra, białe szaty), otoczona czcią boską królowa, władająca potężną magią, podjęła O. wystawną ucztą w zamku Mori - ghat i wyjawiła mu sekret swej długowieczności; przed 500 000 lat przybyła na Czarny Ląd, i odnalazła szkalną kolumnę wypełnioną płynnym ogniem, gdy weszła do środka ogień dał jej długie życie, nastęnie zdobytą mocą zabiła demona Juszkura, chcącego zniszczyć ową ziemię, ów umierając zapowiada, ze Ayamji zginie w ogniu i wodzie po śmierci Aiszy, królowa proponuje O., by został jej mężem i królem i żeby razem żyli wiecznie, O. odmawia, zaś Aisza czarami sprowadza nań starość i ślepotę, po czym każe wtrącić do lochu, następnie chcąc przedłużyć sobie życie na dalsze tysiąclecia wchodzi do kolumny płynnego ognia i ginie weń, bo z tego artefaktu można było korzystać tylko raz, po śmierci Aiszy, O. odzyskuje młodość, moc i wzrok, wyrywa kraty i wychodzi z lochu, zaś królestwo Ayamji zgodnie z przepowiednią ginie w ogniu i wodzie

- O. zabłąkał się do królestwa króla Aminusa Otyłego - ludożercy i tyrana (zbudował amfiteatr i występował w nim jako gladiator, swą żonę rzucił na pożarcie pytonowi, miał czarną panterę, której dał złotą kość pokrywającą się mięsem do obgryzania), O. zabił Aminusa Otyłego w walce, potem zbiegł do cesarstwa Vokassa Samojedzia - tyrana i ludożercy, któremu służyły ogniste orły i jego też zabił, walczył z królem Mugabusem z Simby (królestwo pełne kamiennych budowli, handlujące nawet z Sinea) i z białym tyranem Malanusem i jego białą drużyną z Savizi, uciskającym Murzynów z plemienia Vantu

- w ziemi Vagimów, O. znalazł się w dole - pułapce z dzikim kotem - ludożercą Vobo, wyciągnął go i darował mu życie, w zamian za zaprzestanie pożerania ludzi

- O. i Vobo bronią ludu Vagimów przed najazdem Al - Zamburów, mających słonie, O. doprowadza do zawarcia przymierza królów obu plemion, Uldi i Mamby, Vobo opuszcza O., w razie potrzeby każe się przywołać specjalnym zaklęciem

- O. broni plemion Vagima i Al- Zambur przed najazdem króla Digaana z Sulu

- O. uratował przed łowcami niewolników murzyńską dziewczynkę Milindi, która zaprowadziła go do swojej wioski zwanej Nubal - siafu, gdzie Murzyni żyli w symbiozie z siafu, czcili posąg bożka Mrowca (ogromnej mrówki), a przed zjedzeniem zabezpieczały ich amulety w kształcie mrówek wydzielające magiczny aromat, siafu broniły mieszkańców wioski przed wrogami (O. i Ikona dostali amulety), wódz wioski nie chciał się podzielić amuletami z innymi plemionami, siafu polowały dla Murzynów, O. został poczęstowany pieczystym z upolowanego przez siafu pytona

- w królestwie zwanym Merun, leżącym u stóp góry Meru, O. natrafił na plemię murzyńskie polujące na ngobou (styrakozaury)

- król Vaburu z Sambistanu sprzedawał swych poddanych Nabatejczykom jako niewolników, O. ich odbił z rąk handlarzy, do Sambistanu przybywa biała niewolnica Tamara z Kolchistanu, obala złego króla w pojedynku magicznym i wygania go, po czym Murzyni koronują ją na swą królową, O. pomaga jej odeprzeć atak wygnanego króla

- zabłąkał się do ziemi Sulu, gdzie rządził okrutny król Išaka VII (nadludzko silny, czerpał siłę z ziemi, łysy, na głowie strusie pióro, miał 2800 żon, lecz pozabijał wszystkie ich dzieci, masowo mordował poddanych, niegdyś razem z matką cierpiał wygnanie), który chce zabić O. (walczy miecze, maczugą i krótką włócznią), lecz O. najpierw go oszczędził, by dać mu dobry przykład, lecz gdy I. chciał go zabić podstępem, sam został zabity

- O. na ognistej pustyni Nambie pokonał zionącego ogniem potwora Demogorgona Nienasyconego (olbrzym z wężami na głowie i wielkimi kłami), który pustoszył ziemie ludu Nambów i mieszkał w pałacu z płomieni, O. pomagał dziki kot Vobo, który poległ

- na wyspie Mogdaszo walczył z gigantycznym wężem Pęzem, oplatującym mogaszyjską lwicę z rozetką na czole, lwica zaprowadziła O. do swego stada, na którego czele stał stary Agurpi o srebrnej grzywie, lwy mogdaszyjskie miały po jednej czarnej rozetce na czole, spotkał wielkiego jak goryl palczaka i ostrzeżony przezeń, uratował królewnę przeznaczoną na ofiarę dla Przeklętego Kwiatu przez królową i arcykapłankę Ranavalonę (masowo truła poddanych, wyznawców Isasa Masama zrzucała w przepaść), O. skazany przez nią na walkę z fossą, lecz zwierzę, nie chciało go atakować, co uznano za znak, O. przeżył próbę Zatrutego Kwiatu, więc lud widząc w nim boga zabił R., a na tron wyniósł jej niewolnicę Majonkę

- O. dopłynął na wyspę Terra Magellanica (spotkanie z Ferdynandem Magellanem, który pokazuje mu w swym domu freski przedstawiające jego podróże - w tym podróż do nieznanej wcześniej galaktyki, przygody, spotkanych ludzi i zwierzęta i daje mu latający statek, którym wraca do Ojczyzny)

- Grabal - car dla swej córki upatrzył na zięcia podobnego do żaby Kołonę - syna Cara Wodnika; próżnego i wyrachowanego, nie kochającego T. L. ani S. , chce odkupić od O. narzeczoną za wóz złota, a ten wyrzuca go w górę i łamie rękę (ta się goi, lecz K. rezygnuje z T. L.)

- po powrocie do Asarmathu zwycięża w pojedynku oburzonego potraktowaniem faworyta G. - cara, oszczędza mu życie i dostaje rękę T. L.

- ślub i huczne wesele, goście założyli pióropusze z pawich piór, o miód zadbał Celinus z Vranklandu czyli Lipcowy Czarnoksiężnik Miodu, rysie, jelenie, sokoły i łabędzie dawały państwu młodym złote pierścienie, król D. mianuje O. ,,księciem Jumme i Brustaborga"

- w noc poślubną, Tygrysia Lilia znikła w oparach czarnej mgły, O. razem z Rogdajem, Farlafem z Varezji i Ratmirem – młodym chanem Kasarów, wyruszył na ratunek, w jaskini spotkał czarodzieja starca Fina (ów opowiada o swej miłości do czarownicy Nainy, która go uwiodła i uwięziła, oraz o czarowniku Czernomorze, synu smoka i rusałki z Morza Ciemnego, który uwięził Tygrysią Lilię), O. zdobywa zaczarowany róg w kurhanie wąpierza Miseła (zabić go pomaga mu łasica Mysl’, pomagając znaleźć jego jedyny słaby punkt), na starym pobojowisku walczy ze Strażnikiem (uciętą głową woja), który wypuszcza nań zamieć śnieżną z ust, pokonany wyznaje, że zabił go Czernomor w czasie wyprawy po zaczarowany miecz i że może umrzeć dopiero, gdy jego wróg zostanie ukarany, Rogdaj i Ratmir odłaczyli się by pójść za rusałkami (Rogdaj wpadł do rzeki przez dziurę w moście i został uwiedziony pod wodą, zaś Ratmir przyłączył się do orszaku 9 tańczących dziewic, Farlaf odłączył się pod wpływem wyroczni), Czernomor był garbatym karłem o długiej na wiorstę czarnej brodzie, choć starał się pozyskać miłość Tygrysiej Lilii, ta wytargała go za brodę i ukradła mu czapkę niewidkę, ukrywała się przed czarownikiem, aż jego kowal Lemnosa schwytał ją w zaczarowaną sieć tworząc iluzję rannego O., O. zadął w czarodziejski róg z kurhanu Miseła i wyzwawszy Czernomora na pojedynek walczył z nim 3 dni, aż w końcu uciął mu brodę – źródło siły i pojmał w niewolę, powrócił do Brustaborga, od Fina otrzymał czarodziejski pierścień, którym pogrążył w ziemi hordy Pisagów oblegających Kijowiec, Farlaf i Naina zabijają O., lecz Fin go wskrzesza polewając martwą i żywą woda, O. zaś swoją żonę obudził głaszcząc jej twarz

- Urartu odczarował piękną dziewczynę z postaci żmii (przybierała różne postaci, U. wyrwał jej z pyska pęk kluczy i odczarował), jego żona zbiera pióra złotych żurawi i pawi z Krukowa, w jej suknię zaplątał się złoty pierścionek

- miesiąc miodowy O., Tygrysiej Lilii i jej siostry w Krainie Wiecznego Lata - w królestwie Słońca, bez chorób, starości i śmierci, zjedzone zwierzęta ożywały, zabawy w lesie i nad jeziorem, ogniska, turnieje, opowieści, zagadki, śpiewy, tańce, przeciąganie liny, strzelanie z łuku, gry w piłkę, wspinanie się na drzewa, ściganie się ze sobą i ze zwierzętami, pływanie, nurkowanie, budowanie zamków z piasku, nabożeństwa w gaju do I. M. i św. Gospy (złoty tron dla córki Słońca), list T. L. do ojca, czarownicy Kud i Kabat chcąc przejąć władzę nasyłają wielkiego jak dinozaur żelaznego potwora podobnego do koparki o trzech ramionach; O. niszczy go złotą strzałą - nagrodą na turnieju o rękę księżniczki Saule - córki Słońca, czarownicy oskarżają o nasłanie potwora rusałkę Najas, którą wyłowił z jeziora Dionizjusz - młody rybak w lamparciej skórze, O. i T. L. dowiedli jej niewinności, a dzięki wstawiennictwu S. czarownicy zostali skazani na wygnanie

- wracając z Krainy Wiecznego Lata zatrzymali się na wyspie Ilmatar, mającej kształt niewiasty, na której żyły rózne dziwne stworzenia jak Konik Garbusek, żar – ptaki, pandy sepiowe, czarne pantery i białe niedźwiedzie, zostali ugoszczeni przez władających nią Cud Dziewczynę i rycerza Vanoja, który wydarł ją z rąk złego cara Hastura z Leng

- wracając z Krainy Wiecznego Lata, nowożeńcy idą przez Góry Świętojańskie, gdzie cały rok trwa Noc Kupały, a jego królem jest Iwan Kupała

- Tygrysią Lilię porywa podziemny Rachman - car (ojciec Sona i Drymoty) dowodzący armią Minotaurów, O. go zabił, wraz z teściem (który zginął w walce)

- z naszego świata Planned Parenthood, któremu objawia się diabeł Kazdeja i udziela mocy ich nekromantom, by wskrzesili Margaret Sanger, oraz wysyła swych agentów do Cudomirii, by krzewili rozpustę i aborcję, ci wyruszają pod wodzą Kazdei, by siać zamęt, lecz O., Tygrysia Lilia, Gronostaj i Libusza z Bojemy pouczeni przez św. Gospę i Mokoszę pokonali demona aborcji i spalili go, agentom P. P. darowali życie, lecz napiętnowali ich i zabronili wracać do Cudomirii

- O. szuka w Biesogórach zaginionej Lodowej Jaskini, pełnej leczniczego lodu, odnalazł ją, dziękli radzie św. Zbigniewa - wybranego przez Złotą Babę Lodowego Znachora, O. odnalazł grotę i wydobył z niej wielki blok cudownego lodu, lecz gdy wychodził drzwi z brązu się zatrzasnęły i ucięły mu pietę, O. wyleczył ranę lodem

- Tygrysia Lilia porwana przez czarownika Mielecława i uwięziona w Górze Gryfiej, O. zwodzony przez zakochaną w nim czarownicę, która w końcu zgadza się mu pomóc i daje czarodziejski szafir, powstały z opadłej gwiazdy

- O. przybywa na zaproszenie Gwiazdora na gwiazdę Andares, razem z rozdawcą prezentów przenosi się w czasie do naszego świata, gdzie w czasie I wojny światowej udają się do Chorwacji i łapią do worka małpoludy (šumskie dekle), aby dać im schronienie w Cudomirii

- z naszego świata diablica Luxuria sprowadza ,,Obrzydliwych Staruchów'' (amerykańskich, francuskich i niemieckich bogatych pedofilów, uprawiających ,,turystykę seksualną''), aby gwałcili dzieci w Asarmacie, korzystając z asarmackiej gościnności, mocą Luxurii rzucali uroki i zabijali ogniem swych wrogów, O. ich wyłapał, a gdy udowodniono im winę, kat jednym pozgniatał głowy maczugą, a innych zawiesił na haku za genitalia nad skalną przepaścią, aż zjadły ich sępy i kruki

- święte jezioro Hloma pokrywa się krwią i popiołem; widziano w Brustaborgu zjawę Sediny; królowej Sidinów zabitej przez Złotą Nastazję, jak szła w białej szacie z podniesioną złotą włócznią i mamrotała zaklęcia, a z nią widmowe wojsko, oznacza to najazd na Asarmath księcia Hunlandu Drakona i Nogaj - chana (władcy Purpurowej Ordy), O. wyzwolił ludzi przeznaczonych na spalenie w piecu Molocha i niewolników Purpurowej Ordy, zabił w boju markiza Sinobrodego - mordującego żony wodza kolaborantów z Vranklandu, zestrzelił z nieba czerwoną gwiazdę Smiersz i zabił Drakona, wraz z jego smokiem Fafnirem Urukajewiczem, ale królestwo zostało podstępem zdobyte przez Nogaj - chana i jego sługę Beruta, O. napił się z kielicha Helli i stracił moc i broń, został niewolnikiem i oślepiony obracał młyńskie koła

- zapiał żelazny kogut na dachu; Salomon Mądry i T. L. pomogli odzyskać mu wzrok, broń i konia, a następnie stoczyli bitwę z carem - czerwonym smokiem Sowynyczem, jego namiestnikiem Wronisławem, wężem Gorynyczem - namiestnikiem gór Ura (chcącym się zemścić za śmierć żmii z Bujanu), jego córkami Żmijewkami - pięknymi kobietami, które przybrały postać ogromnych żmij, Czudą - Judą - gubernatorem Vrastanu (O. wbił mu rogi do oczu), Sołowiejem Rozbójnikiem - księciem Czarnego Błota, co zabijał krzykiem i gwizdem, Żmejem Tugarinem (Tugarinem Żmijowiczem na lutym koniu - zamieniającym się w smoka, bądź w wojownika na czarnym ogierze Lutym), królem kikimor Niemal Człowiekiem, Irod - carem, jego siostrą carycą Irodiadą, księciem Złotej Bani Awoszem (służyły mu stada ogromnych nietoperzy), Kalin - carem (chanem Tartarów), smokiem Vizunasem - panem góry Anafiels, Żelaznym Wilkiem - bożkiem plemienia Wilków i hospodarem Oltenu Nikołą Dracu

- wiec wybrał O. na króla Asarmathu, a koronował go arcykapłan z Rumu

- O. jako król broni Asarmathu przed najazdem Hunlandczyków i Duringów, którzy mieli w armii zaczarowane nosorożce wielkie jak smoki

- O. karze zdrajcę, czarnoksiężnika Hermesa Trismegistosa, władcę Hermii, zabija go i uwalnia służące mu plemię Nilga - u z Hindu (ludzie o niebieskich głowach nilgau)

- O. razem ze swym synem Ostrowiłem zabija pożerającego ludzi Sinego Niedźwiedzia noszącego obrożę z 12 złotych gwiazd

- O. i Tygrysia Lilia zaproszeni do Pisy na ślub jej króla Garamantesa z Pisy i zamorskiej królwej Tupac - inti

- Wielki Mistrz Loży Iluminatów w Aguilar sprowadza z naszego świata anarchistów Radziszewskiego i Radcliffa z początku XX w., aby zabili O. - miała to być zemsta za obalenie Republiki we Vranklandzie, O. wędrował po Asarmacie, rozstrzygał spory i bronił poddanych, był goszczony przez lisołaki, odwiedził sierotę, chłopca Rudiczka wychowywanego na wsi przez babcię, mlecznym bratem chłopca był wielki, brązowy wąż, w czasie zabawy powioedział do chłopca, aby go nie łapał za głowę, bo mu ją urwie, gdy O. przybył na postrzyżyny do ubogiego kmiecia Radusza anarchiści rzucili weń bombą, lecz dzięki czarom królowej przeżył, anarchistów schwytał, lecz miast zabijać ich na torturach darował im życie, a ci wracając do swego świata i czasów - zmienili się

- kiedy Tygrysia Lilia umiera, O. każe się pochować razem z nią wewnątrz kurhanu, uzbrojony w kleszcze zwycięża olbrzymiego węża o wielkich kłach i zmusza go do dostarczenia żywej wody, wąż każe O. uderzyć w porcelanowy dzwon, aby ożywić żonę, gdy to robi nastepuje trzęsienie ziemi, T. L. budzi się do życia, lecz kurhan zapadł się pod ziemię, O. zdążył ukarać węża ścięciem głowy za podstęp

- O. walczy z najazdem Komanów, ratuje przed ich wodzem młodą i piękną pannę, która pomaga mu zabic wodza Komanów, okazuje się być św. Gospą i leczy rany króla

- O. gości u siebie kapłana Damazjusza (długa siwa broda, srebrna mitra, białe rękawiczki, czerwone buty, pomarańczowy habit, haftowany w złote gwiazdy, ze złotym Słońcem na piersi), Damazjusz opowiada jak zabił smoka uderzeniem bata

- z naszego świata przybyła armia USA, aby podbić Cudomirię i przesiedlić do niej nadwyżkę ludności z naszego świata, O. walczył z najeźdźcami, pomagały mu wojowniczki Vurana – córka Athrana, urodzona w Dolinie Świętojarskiej (smukła, niebieskooka, długie, blond włosy, bikini z brązowej skóry, ozdoby z pereł, kłów i pazurów zabitych zwierząt i orków) i jej przyjaciólka Veruna (podobna do niej, lecz włosy czarne, na brzuchu wymyślny tatuaż, dużo ozdób ze złota), Amerykanie mieli zakaz używania broni atomowej, by nie zniszczyć owego świata, O. na czele hufca wojowników z Domu Mężów i wojowniczek ze Szkoły Dziewic z pomocą magii świętobliwego mnicha Palajmona z monasteru na Wyspie Eleuteryjskiej zniszczył czołgi i samoloty i broń palną, po czym rozbił siły USA, jeńcy bojąc się zemsty Pentagonu zdecydowali się zamieszkać w Asarmacie, gdzie przekształcili się w plemię Amar - saxon

- O. popłynął korabiem na wyspę Pusę, gdzie spotkał trzech pustelników, których nauczył ,,Modlitwy ślepca’’ i ,,Hymnu do św. Gospy’’, ci zapomnieli modlitw i pobiegli za królem po wodzie, aby im przypomniał, O. zadumiał się nad ich pobożnością

- ostatnia bitwa O.; zwycięża on demona Wodnika, a sam razem z T. L. udaje się na poszukiwanie carstwa Isasa Masama - wszyscy znikają za rzeką ognia, lecz kiedyś powrócą, by bronić Asarmathu; Sonaya Malarka poślubiła księcia Askana, zaś następcą O. zostaje jego syn Ostrowił

- córka O. Gelena obroniła Słońce przed smokiem i wilkiem - została jego królową i zamieszkała w słonecznym zamku Chwarsten